Δυο λεπίδες χλόης
Παντελής Ζωιόπουλος
Το αγροτικό θαύμα
«…όποιος θα έκανε να φυτρώνουν δυο καλαμιές καλαμποκιού και δυο λεπίδες χλόης (two blades of grass) σε ένα σημείο γης, όπου πριν φύτρωνε μόνο μία, θα άξιζε περισσότερο για την ανθρωπότητα και θα προσέφερε πιο ουσιαστική υπηρεσία στην πατρίδα του, από ό,τι η ράτσα των πολιτικών στο σύνολο της…» (Τα ταξίδια του Γκιούλλιβερ, Jonathan Swift)
Η Ελλάδα το 1922 έβγαινε από τη Μικρασιατική Καταστροφή, που ακολούθησε μια δεκαετή περίοδο συνεχούς πολέμου. Αυτή η φτωχή χωρα τών 5 εκατ. κατοίκων, με κυρίαρχο πρόβλημα τη σιτάρκεια, έπρεπε να θρέψει κι άλλους 1.3 εκατ. πρόσφυγες, που θα μοιράζονταν τη λίγη καλλιεργήσιμη γη με τους αυτόχθονες γεωργούς. Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί χειρότερο συνδυασμό αντίξοων συνθηκών για την Ελλάδα από εκείνες του 1922. Και ήταν μέσα σ’ αυτό το τραγικό σκηνικό που, σαν μια έκφραση της αντίφασης που χαρακτηρίζει τη φυλή μας, γεννήθηκε αυτό που απεκάλεσαν «το αγροτικό θαύμα του Μεσοπολέμου», με τον τριπλασιασμό της σιτοπαραγωγής, το έπος της αποκατάστασης των προσφύγων και ακτημόνων και όχι μόνον. Το βιβλίο αποτίει φόρο τιμής σε εκείνους που μόχθησαν γι’ αυτά.
Ζωιόπουλος Παντελής (Zoiopoulos Pantelis)
O Παντελής Ζωιόπουλος γεννήθηκε το 1945 στου Ζωγράφου Αττικής. Σπούδασε τη Γεωπονία στην Αθήνα και πήρε διδακτορικό στο Aberdeen Σκωτίας. Σήμερα διδάσκει τη Ζωοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Έχει μεγάλη εμπειρία στα Κοινοτικά θέματα και προήδρευσε κατ’ επανάληψη της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου στις Βρυξέλλες για την έκδοση νομοθεσίας στον τομέα του. Προσκλήθηκε να δώσει ομιλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, εκλαϊκεύοντας τις αιτίες των σύγχρονων διατροφικών κρίσεων. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, επιφυλλίδες στον κυριακάτικο Τύπο και τις συλλογές αγροτικών και διατροφικών δοκιμίων «Το ψωμί και το αλάτι» και «Η σόγια και το ψαρόλαδο» αντίστοιχα.
Η τρέλα στο πιάτο μας
Παντελής Ζωιόπουλος
Επιστήμη και πολιτική στη διατροφή μας
Στην εποχή μας η Επιστήμη, και κατ’ επέκταση η Έρευνα, κινείται με υψηλές ταχύτητες, αλλά πολλές φορές επικρατεί σύγχυση ως προς το ποιός είναι ο σκοπός και ποιός ο στόχος, αφού το ανθρώπινο μυαλό αδυνατεί να παρακολουθήσει τις γρήγορες εξελίξεις. Ορισμένες φορές τα αποτελέσματα της επιστήμης διαφεύγουν των δυνατοτήτων μας για μια ενδελεχή επεξεργασία των δεδομένων, κυρίως λόγω της αδυναμίας μας να εφαρμόσουμε αξιόπιστους ελέγχους πάνω σε ορισμένες φάσεις των παραγωγικών διαδικασιών. Η υπόθεση της παραγωγής των τροφίμων αποτελεί μία ατελείωτη περιπέτεια…
Θεόφιλος
Παντελής Ζωιόπουλος
Ο ιδιοφυής σαλός
Άκουσα ότι ο Θεόφιλος ήταν ένα απαίδευτος ζωγράφος! Όμως παρατηρώντας προσεκτικά ορισμένους από τους «αγροτικού χαρακτήρα» πίνακές του, ιδιαίτερα εστιάζοντας στο πως ο Θεόφιλος επιλέγει το θέμα, πως το χαρακτηρίζει, το αντιλαμβάνεται, το συλλαμβάνει και το δουλεύει μέσα στο μυαλό του, μπορώ να πω ότι ο αλαφροΐσκιωτος αυτός γυρολόγος, ο κατατρεγμένος, ο παλαβός, όπως τον έλεγαν, διέθετε συγκροτημένη σκέψη και διεισδυτική ματιά.
Μεγαλοφυείς κι αδικοχαμένοι
Παντελής Ζωιόπουλος
Αυτοί που αγαπούσαν οι θεοί
Οι μεγάλοι μαθηματικοί Euler, Gauss, Lagrange και Newton, πέθαναν αντιστοίχως σε ηλικία 76, 78, 79 και 85 ετών. Τι του ‘ρθε του Evarist Galois να γλυκοκοιτάξει ΄κείνη την κοπελιά που ΄ταν μνηστή αξιωματικού. Και τι το ‘ θελε, ενώ ήξερε ότι ο αντίπαλός του ήταν ο καλύτερος σκοπευτής της Γαλλίας, να δεχθεί την πρόκληση για μονομαχία. Την ώρα που ψυχορραγούσε στο πεδίο της τιμής, ήταν μόνο 20 χρονών. Γνωρίζοντας όμως τη μοίρα του, το προηγούμενο βράδυ συνέταξε επιστολή για το φίλο του Auguste Chevalier με κάποιες σκέψεις και του παρέδωσε τα Άπαντα του εξ…60 σελίδων, να δώσει σε επιφανείς επιστήμονες της εποχής. Δεν έμαθε ποτέ ότι είχε εισέλθει στο Πάνθεον της Μαθηματικής Επιστήμης με τη μεγαλοφυή «θεωρία των ομάδων» που πρώτος εισήγαγε.
Το δοκίμιο αυτό προσπαθεί να εξηγήσει τη ζωή και το έργο ορισμένων ανθρώπων που πρόλαβαν να αφήσουν το αποτύπωμά τους ανεξίτηλο στις επιστήμες, τα γράμματα, τις τέχνες, του κινηματογράφου συμπεριλαμβανομένου, στο τραγούδι, τον αθλητισμό, τη διοίκηση, και άλλους τομείς της δημόσιας ζωής και έγραψαν το όνομά τους στις «Χρυσές Δέλτους» της Παγκόσμιας Ιστορίας, αν και πέθαναν πολύ νέοι.
Το κόκκινο έμβλημα του θάρρους ~ Η ξέσκεπη βάρκα
Κρέιν Στήβεν
Μετάφραση – Εισαγωγή – Επίμετρο: Παντελής Ζωιόπουλος
Το αριστούργημα του Στήβεν Κρέιν για τον Αμερικανικό Εμφύλιο «Το κόκκινο έμβλημα του θάρρους» θεωρείται ως ένα από τα σπουδαιότερα όλων των πολεμικών μυθιστορημάτων. Δύο μέρες μάχης σε ένα δασώδες πεδίο εστιάζονται στα συναρπαστικά συναισθήματα του Χένρυ Φλέμιγκ, ενός νεοσύλλεκτου των Βορείων. Ονειρευόμενος τον ηρωισμό αλλά ανακαλύπτοντας ντροπιασμένα τον δικό του φόβο του θανάτου, το σκάει από την πρώτη μάχη με τους στρατιώτες των Νοτίων. Αλλά, επιστρέφοντας στη μάχη, χτυπημένος στο κεφάλι από άλλο λιποτάκτη, ένιωσε ότι κέρδισε το «κόκκινο σήμα», τη ματωμένη πληγή που εκφράζει τη μύησή του στον αντρισμό και το θάρρος.
Το έργο του Κρέιν «Η ξέσκεπη βάρκα» αφορά τον αγώνα ενός νέου να επιβιώσει μέσα σε μια βάρκα στη θαλασσοταραχή κόντρα στα στοιχεία της φύσης, μετά το ναυάγιο του πλοίου στο οποίο επέβαινε. Ο Χ. Τζ. Γουέλς το θεωρεί ως το ωραιότερο διήγημα που γράφτηκε στην αγγλική γλώσσα.
Το βιβλίο αυτό αποτελεί μία «σπουδή-σπονδή» στον Κρέιν και στο πνεύμα αυτό παρατίθενται. ‘Ενα εκτενές αντιπρολογικό σημείωμα, επίμετρο με σχόλια, γλωσσάρι, λίστα λέξεων στρατιωτικής διαλέκτου και εργοβιογραφία του συγγραφέα. Ο Κρέιν, αν και συναναστράφηκε επιφανείς συγγραφείς, εν πολλοίς έζησε βίο πλάνητα. «Πτωχός και πένης», εκκεντρικός και περιθωριοποιημένος, πέθανε πρόωρα στα 28 του, αλλά πρόλαβε, στην ουσία με ένα μόνο έργο του, να κερδίσει μια θέση στον Όλυμπο!
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ!
Τολμώντας τη μετάφραση ξεχωριστής ποίησης
Παντελής Ζωιόπουλος
Στο παρόν δίγλωσσο λογοτεχνικό δοκίμιο επιχειρείται η μετάφραση ξεχωριστής ποίησης, από και προς την Αγγλική. Επιλέγονται από 12 ποιήματα, δυο σατιρικών, κατά βάση, ποιητών, που γράφουν και οι δυο σε ρίμα. Του Βρετανού μεταφυσικού ποιητή, ιερωμένου Τζων Νταν (1571 – 1627), γνωστού ως «Μονάρχη του ευφυολογήματος», που διατρέχει την ποίηση του ένα στοιχείο ευθυμίας, και τού λυρικού Κώστα Καρυωτάκη (1896 – 1928), με χαρακτηριστικό γνώρισμα τη μελαγχολία, την ειρωνεία και το σαρκασμό. Επιπλέον, δίνεται η σύντομη εργοβιογραφία των ποιητών, η εκτίμηση του έργου τους, καθώς και ο τρόπος που ο συγγραφέας προσεγγίζει το μεταφραστικό του έργο.
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ