Ευστρατιάδου Χριστίνα

Η Χριστίνα Ευστρατιάδου γεννήθηκε στο Καστελλόριζο το 1907. Γονείς της ο Ευάγγελος Ξανθής και η Κρυστάλλα Πεγκλή. Από 10 ετών εγκαταστάθηκε στον Πειραιά, όπου τελείωσε το Λύκειο και εργάσθηκε στη συνέχεια στη νεοϊδρυθείσα τότε Τράπεζα της Ελλάδος, ύστερα από διαγωνισμό, την ίδια εποχή που είχαν προσληφθεί ο γιος του Κωστή Παλαμά, ποιητής Λέανδρος, ο Ηλίας Βενέζης, καθώς και άλλες γνωστές προσωπικότητες. Το 1938 παντρεύτηκε τον Δημήτριο Ε. Ευστρατιάδη, πρόσφυγα από τη Σμύρνη, μετέπειτα Διευθυντή της Εμπορικής Τραπέζης και απέκτησαν μία κόρη και ένα γιο και, χρόνια αργότερα, τέσσερα εγγόνια τα οποία μεγάλωσε με τις ιστορίες του τόπου της, μεταδίδοντάς τους την αγάπη της γι’ αυτόν. Μετά την συνταξιοδότησή της απασχολήθηκε εθελοντικά στο βρεφοκομείο Αθηνών, παρακολουθούσε μαθήματα στη ΧΕΝ και ήταν μέλος του Λυκείου Ελληνίδων. Έγραψε και εξέδωσε δύο βιβλία: Ήταν κάποτε, ποιήματα (1974) και τα Ιστορήματα και Αφηγήματα του Καστελλόριζου σε δύο τόμους. Έλαβε το «Πανδωδεκανησιακό Βραβείο Βασίλη Μοσκόβη» το 1985.
efstratiadou christina
Η γιαγιά μου, μάμμη στην ντοπιολαλιά του Καστελλορίζου, που φυσικά θα με «σκότωνε» αν τολμούσα ποτέ να την αποκαλέσω γιαγιά αντί μάμμη, γεννήθηκε στο Καστελλόριζο το 1907 και πέθανε στην Αθήνα το 2009. Ήταν μια άξια και δυναμική γυναίκα. Εργάστηκε, ανέθρεψε, έχτισε, έχασε δικούς της ανθρώπους και παρέμεινε πραγματικά «ζωντανή» και ακμαία ως τα 102 της χρόνια. Έγραφε συνεχώς και από μικρή, αλλά μετά το καλοκαίρι του 1974, αποφάσισε ότι πρέπει να υμνήσει το νησί της: «Παιδί μου, εδώ μας πήραν ολόκληρο κομμάτι της Κύπρου, το Καστελλοριζάκι μας δε θα κάνουν μια χαψιά; Μην αφήσετε, παιδί μου, να ξεχαστεί ο πολιτισμός μας!» X.M.
efstratiadou christina
Ιστορίες του Καστελλορίζου Πολλοί έχουν μιλήσει για το ναυτικό και το βιος του νησιού μας. Όμως από τις σελίδες του δικού μου βιβλίου ήθελα να βγαίνει και κάτι άλλο. Ο πολιτισμός του. Είχε πολιτισμό φυσικό και πηγαίο το Καστελλόριζο. Έναν πολιτισμό κατάλοιπο από την ελληνική κλασική παιδεία και τον Χριστιανισμό. Στο σύνολό τους λίγο-πολύ οι άνθρωποι εκείνοι σκέφτονταν και ενεργούσαν πνευματικά, εδραιωμένες ψυχές και ατρόμητες καρδιές, ζώντας τις θάλασσες και τους βυθούς των θαλασσών. Ως προς τον πολιτισμό που είπαμε, ας μη θεωρηθεί σαν μια ιδιότητα θεωρητική. Ήταν πράξη… Δέκα χρονών έφυγα από την πατρίδα και μερικά πράγματα μου μένουν αλησμόνητα… Μ’ ένα λόγο είναι αλήθεια πως η αγάπη της πατρίδας είναι ένα πολύ γλυκό πράγμα… efstratiadou christina
Τη σπίθα και την ορμή να ζωντανέψω με το βιβλίο μου αυτό τη σβησμένη πολιτεία μας τη βρήκα εύκολα. Όταν το 1979-1980 συνειδητοποίησα –όπως και όλοι οι συμπατριώτες μου– ότι το Καστελλόριζο πήγαινε να γίνει ένα ερημονήσι. Ίσως ένας βοσκότοπος των γειτόνων μας, αφού από τις 300 ψυχές που είχαν μείνει ως τότε, κίνησαν σχεδόν μαζεμένοι και έφυγαν για τα ξένα οι 150. Και τότε είναι που αρχίζω να το τραγουδώ με το πρώτο μου βιβλίο. Σαν μια ελεγεία που μου φάνηκε ότι μου ταίριαζε την ώρα εκείνη της ερήμωσης και του αφανισμού. Στη συνέχεια, όμως, θέλοντας να δώσω ένα μέρος της ταυτότητας του παλιού αγαπημένου νησιού, γράφω τα Αφηγήματα και Ιστορήματα του Καστελλορίζου.
Παρουσίαση του βιβλίου “Αχ, Μικρασία!”
efstratiadou christina

Βιβλιογραφία