Καραβασίλης Δημήτρης (Karavasilis Dimitris)

Η Ευγενία Ζούκοβα γεννήθηκε στο Λένινσκ του Καζακστάν, όπου οι γονείς της (μηχανικοί) δούλευαν στην εκεί κρατική αποστολή. Το 1976 η οικογένειά της εγκαταστάθηκε σ’ ένα προάστιο, κοντά στη Μόσχα (Ιβαντέεβκα), όπου τελείωσε το Γυμνάσιο και το Λύκειο (1989). Στη συνέχεια εργάστηκε ως βοηθός βιβλιοθηκάριος στην Κεντρική Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Λομονόσοβ, στη Μόσχα. Από το ίδιο Πανεπιστήμιο πήρε και το πτυχίο του Ιστορικού Τμήματος (1996), με ειδίκευση στη Νεώτερη και Σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδος. Ως υπότροφος του Ελληνικού Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών (ΙΚΥ) ήρθε στην Ελλάδα, όπου παρακολούθησε πολιτιστικό πρόγραμμα για οχτώ μήνες. Το 1997 αρχίζει κανονικές σπουδές στη Θεολογική Σχολή Αθηνών (Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας), με υποτροφία της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος. Παίρνοντας το πτυχίο της Θεολογικής Σχολής, αρχίζει αμέσως μεταπτυχιακές σπουδές στο ίδιο Τμήμα, στον Τομέα Χριστιανικής Λατρείας.

Ο Νίκος Ζωρογιαννίδης γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές έγινε δημόσιος υπάλληλος (γενικός διευθυντής του υπουργείου Πολιτισμού). Για το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Εγώ ο υπουργός σου» (Εκδόσεις Αρσενίδη, 1995) γράφτηκαν κολακευτικές κριτικές, πολύ ενθαρρυντικές για τη συνέχεια. Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, στα «Νέα» της 10ης Μαΐου 1995, γράφει μεταξύ άλλων: «… όπου με διαβολεμένο κέφι και οίστρο, που θυμίζει Τσέχοφ των διηγημάτων, αλλά και Ψαθά και Γιαλαμά και Τσιφόρο…», η Λίλυ Δράκου στον «Ελεύθερο Τύπο» της 22ης Μαΐου 1995 γράφει πως «… ο αναγνώστης που με μάτια Χ ξεπερνάει την πικρή επιφάνεια, θα νιώθει ότι πίσω από το καυστικό χιούμορ κρύβεται ο πόνος: «γιατί να μην είναι ο άνθρωπος αυτό που θα μπορούσε, που θα έπρεπε να είναι;»» και ο Ν. Φ. Μικελίδης, στην «Ελευθεροτυπία» της 11ης Ιουλίου 1995, γράφει για το ύφος γραφής του Νίκου Ζωρογιαννίδη: «… κάτι ανάμεσα στο δικό μας Δημήτρη Ψαθά και τον Αμερικανό Τζέιμς Θέρμπερ…».

Ο Γιάννης Ζήκας καταγόταν από το Νυμφαίο Φλωρίνης και γεννήθηκε το 1945 στη Θεσσαλονίκη. Με την ζωγραφική άρχισε να ασχολείται συστηματικά από το 1968, όταν βρισκόταν στην Αθήνα. Έκτοτε έκανε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και συμμετείχε σε αρκετές ομαδικές. Η τελευταία του έκθεση ήταν στην αίθουσα του Ιανού στη Θεσσαλονίκη, τον Οκτώβριο του 2008, δύο μήνες πριν από την εκδημία του, στις 13 Δεκεμβρίου. Παράλληλα με την ζωγραφική, ο Γιάννης Ζήκας ασχολήθηκε με την ποίηση και την πεζογραφία. Τα βιβλία που δημοσίευσε είναι: «Θαλάσσιες μεταφορές ο Πήγασος» (πεζογράφημα, εκδ. Εξάντας 1976), «Τα Νερά» (πεζογράφημα, ΑΣΕ 1977) και τα «Ποιήματα» (εκδ. Νησίδες 2000).

Ο Γιώργος Κακουλίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1956. Εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1979 (Κείμενα). Έχει εκδώσει δέκα ποιητικές συλλογές, τρία αφηγήματα και ένα θεατρικό έργο. Το 1999 κυκλοφόρησε «Η αλήθεια που δεν υπάρχει», ένας συγκεντρωτικός τόμος με όλα τα έργα του (Εξάντας). Το 2000 κυκλοφόρησε η ποιητική συλλογή «Ο πειρασμός της μάχης» και το 2002 το αφήγημα «Η Σειρήνα της Ομόνοιας» (Εξάντας). Το 1994 τιμήθηκε με το Διεθνές Βραβείο Καβάφη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Ποίησή του έχουν μελοποιήσει ο Νίκος Κυπουργός, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Τάσος Μελετόπουλος και ο Νίκος Σαραγούδας με τον Γιώργο Τρανταλίδη.