Κοφινάς π. Σταύρος (Kofinas Stavros)

Ὁ π. ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΟΦΙΝΑΣ γεννήθηκε, μεγάλωσε καὶ σπούδασε στὶς ΗΠΑ.Μετὰ τὶς θεολογικές του σπουδές, ἐκπόνησε τὸ διδακτορικό του στὴν κλινικὴ ψυχοθεραπεία καὶ ποιμαντικὴ ψυχιατρικὴ μέριμνα. Ζεῖ στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὸ 1976. Ἀπὸ τὸ 1996 λειτουργεῖ στὴν Ἱερὰ Μονὴ τοῦ Ὁσίου Μελετίου Κιθαιρῶνος (Ἱ. Μητρόπολη Μεγάρων καὶ Σαλαμίνος). Ἔχει μεγάλη πείρα ὡς ψυχοθεραπευτὴς καὶ ἀσχολεῖται ἰδιαίτερα μὲ θέματα ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν ποιμαντική. Εἶναι Συντονιστὴς τοῦ Δικτύου τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιὰ τὴν Ποιμαντικὴ Διακονία στὸ Χῶρο τῆς Ὑγείας. Στὰ πλαίσια τῆς διακονίας του ἔχει συντονίσει πολλὲς ψυχοθεραπευτικὲς ὁμάδες, ἰδιαίτερα γιὰ ζευγάρια, γονεῖς καὶ νέους. Ἔχει ὀργανώσει καὶ λάβει μέρος σὲ πολλὰ ἐκπαιδευτικὰ σεμινάρια καὶ συνέδρια στὴν Ἑλλάδα καὶ στὸ ἐξωτερικό, γιὰ κληρικούς, ἰατρούς, νοσηλεύτριες καὶ κοινωνικοὺς λειτουργούς. Παράλληλα, εἶναι γνωστὸς γιὰ τὸ συγγραφικό του ἔργο σὲ τομεῖς ψυχολογίας καὶ ποιμαντικῆς. Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ

Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου Χριστουγεννιάτικη Θλίψη στον Αρμό εδώ (VIDEO) Ο σημερινός άνθρωπος έχει κτίσει το σπίτι του χωρίς παράθυρα… Δεν βλέπει και δεν περιμένει τίποτα έξω από τον εαυτό του και τον ατομικό του κόσμο. Το σπίτι του δεν αερίζεται και γι’ αυτό βρωμάει. Δεν βλέπει φως και δεν τρέφεται από πουθενά… Το σκοτάδι που τον περιβάλλει είναι πιο βαθύ από τη σκοτεινή παραμονή Χριστουγέννων. Χειρότερο απ’ όλα είναι ότι ένα τέτοιο σπίτι με τέτοια παράθυρα δεν επιτρέπει στον άνθρωπο να διατηρεί την ελπίδα ότι κάποτε θα μπορέσει να δει τη λάμψη του Θεού μέσα στην καρδιά του…

kofinas stavros

Οι σχέσεις γονέων και παιδιών ήταν πάντοτε κρίσιμες και φορτισμένες. Στις μέρες μας τα πράγματα έχουν επικίνδυνα χειροτερέψει. Γιατί, ενώ αμφισβητήθηκαν και αναθεωρήθηκαν χωρίς επαρκή μελέτη και γνώση οι παλιές αντιλήψεις γι’ αυτές, εφαρμόζονται νέες αντιλήψεις, που δεν έχουν προηγουμένως δοκιμαστεί και αποδεικνύονται ακατάλληλες. Οι νέες αυτές αντιλήψεις που επεκράτησαν, έχουν αποδειχτεί συχνά πιο ολέθριες από τις παλιές. Το αποτέλεσμα είναι γονείς και παιδιά να «ψηλαφούν εν αορασία» στα σκοτάδια αυτής της συγχύσεως. Οι συγγραφείς αυτού του βιβλίου επιχειρούν να προσφέρουν μια καθοδηγητική βακτηρία στους γονείς και τα παιδιά που ψηλαφούν. Το κάνουν με δέος, συνεπικουρούμενοι από μια πλούσια αναφορά στην πατερική σοφία και παράδοση και στη σύγχρονη ψυχολογία και με την επίγνωση ότι παρόμοιες εξ ίσου καλοπροαίρετες προσπάθειες εξελίχτηκαν σε παγίδες που δυσκόλεψαν ακόμη περισσότερο τα βήματα των ψηλαφώντων…