Κοσμόπουλος Δ. Πάνος
Ο Πάνος Δ. Κοσμόπουλος γεννήθηκε στο χωριό Κοντογόνι (Παπαφλέσσα) της ορεινής Πυλίας του Νομού Μεσσηνίας. Σπούδασε Παιδαγωγικά και εργάσθηκε ως δάσκαλος επί τρεις δεκαετίες. Επί τριετία διετέλεσε υπεύθυνος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης Νομού Μεσσηνίας. Διευθυντής επί δεκαπέντε έτη, του περιοδικού «Ιθώμη» και συνεχίζει. Έτυχε πολλών τιμητικών διακρίσεων για το πνευματικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό έργο της ζωής του από πολλούς κρατικούς φορείς, και την 27ην Δεκεμβρίου 2002 από την Ακαδημία Αθηνών.
- Αξιολογήσεις (0)
Be the first to review “Κοσμόπουλος Δ. Πάνος” Ακύρωση απάντησης
You may also like…

Στοιχειά του τόπου μου
Πάνος Δ. Κοσμόπουλος
Παραμύθια και θρύλοι από το χωριό Κοντογόνι (Παπαφλέσσας) Πυλίας
Related Products


Ίσαρης Αλέξανδρος
O Αλέξανδρος Ίσαρης (1941-) είναι συγγραφέας, μεταφραστής, ζωγράφος, γραφίστας και φωτογράφος. Γεννήθηκε στις Σέρρες και είναι εγκαταστημένος στην Αθήνα από το 1978. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές: Όμιλος Φίλων Θαλάσσης – Ο Ισορροπιστής (1976), Οι παρενέργειες της σιωπής (1984), Οι Τριστάνοι (1992), Θα επιστρέψω φωτεινός (2000) και Εγώ ένας ξένος (2013). Έχουν κυκλοφορήσει και δύο βιβλία του με διηγήματα: Ανάμεσά τους η μουσική (1991 και 1998) και Βίνκελμαν ή το πεπρωμένο (2010). Έχει εκδώσει επίσης μία μελέτη για τον Ρ. Μ. Ρίλκε με τον τίτλο Κάτω από τα βλέφαρα, καθώς και ένα βιβλίο με χειρόγραφα του Γιώργου Χειμωνά που βρίσκονται στο αρχείο του. Το 1998 κυκλοφόρησε ένα φωτογραφικό λεύκωμα με τον τίτλο Πρόσωπα μιας εικοσαετίας. Έχει μεταφράσει πάνω από τριάντα βιβλία και έχει τιμηθεί με τα εξής βραβεία: Βραβείο Μαρίας Ράλλη (1977), Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης για το Μπετόν του Τόμας Μπέρνχαρντ (1977) και δύο βραβεία του ΕΚΕΜΕΛ για το βιβλίο του Λούντβιχ Τηκ Ο ξανθός Έκμπερτ – To Ρούρενμπεργκ (2007) καθώς και για τα Γράμματα σε έναν νεαρό ποιητή του Ράινερ Μαρία Ρίλκε (2011). Το 2014 τιμήθηκε με το βραβείο του Public για το βιβλίο Εγώ ένας ξένος.

Θεοφάνης
Ο Όσιος Θεοφάνης γεννήθηκε το 760 μ. Χ. Υπήρξε χρονογράφος, αλλά και Ομολογητής της Ορθοδόξου πίστεως. Έμεινε ορφανός από πατέρα και μεγάλωσε με την μητέρα του Θεοδότη, η οποία φρόντισε να τον μορφώση και να τον παντρέψη σε νεαρή ηλικία με ενάρετη και πλούσια κόρη. Συμφώνησε όμως με την σύζυγό του να ακολουθήσουν και οι δύο τον μοναχικό βίο και εγκαταβίωσε σε ανδρικό Μοναστήρι κοντά στο βουνό της Σιγριανής, στο οποίο αργότερα έγινε ηγούμενος, η δε σύζυγός του σε γυναικείο Μοναστήρι και από Μεγαλώ, ονομάσθηκε Ειρήνη. Μαζί με άλλους ηγουμένους προσεκλήθη και συμμετείχε στις εργασίες της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, στην Νίκαια. Μετά την επιστροφή του εγκατέστησε στην Μονή της Σιγριανής άλλον ηγούμενο, και αυτός ίδρυσε νέο μεγαλύτερο Μοναστήρι, για τους πολυάριθμους μαθητές του. Παράλληλα με τα καθήκοντα που είχε ως ηγούμενος ασχολήθηκε και με την συγγραφή και την καλλιγραφία. Μετά από έξι χρόνια εξορίσθηκε από τους εικονομάχους στην Σαμοθράκη, όπου και ετελείωσε τον επί γης βίο του, το 815 μ. Χ. Αργότερα, οι μαθητές του μετέφεραν τα ιερά λείψανά του στην Μονή, στην οποία έζησε τα τελευταία χρόνια της επίγειας ζωής του.

Ζιάκας Ι. Θεόδωρος
Ο Θεόδωρος Ι. Ζιάκας κατάγεται από τα Κουρέντα Ιωαννίνων. Πήρε το πτυχίο του καθηγητή μαθηματικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και εργάστηκε στον δημόσιο τομέα, ως πληροφορικός. Νέος είχε κάποια πολιτικο-ιδεολογική δραστηριότητα στον χώρο της Αριστεράς, τα αδιέξοδα της οποίας τον ανάγκασαν να ασχοληθεί συστηματικά με την κοινωνική θεωρία, στην οποία και αφιέρωσε τον ελεύθερο χρόνο του. Από το 1980 μελετά το εθνικό φαινόμενο σε συνδυασμό με την κοινωνική οντολογία του συλλογικού και του ατομικού υποκειμένου και επικεντρώνεται στα προβλήματα ταυτότητας, επεξεργαζόμενος με έναν διαφορετικό τρόπο την έννοια της «παράδοσης». Στο πλαίσιο αυτό διερεύνησε την παθολογία του κυρίαρχου ανθρωπολογικού τύπου και την σχέση της με την τρέχουσα κατάρρευση των συλλογικών αξιών.


Jouve Pierre Jean (Πιέρ Ζαν Ζουβ)
Ο Γάλλος ποιητής και μυθιστοριογράφος Πιέρ Ζαν Ζουβ γεννήθηκε το 1887 και πέθανε το 1976. Φιλάσθενος από μικρή ηλικία, δεν φοίτησε σε κάποιο πανεπιστήμιο. Μετά την έκδοση των πρώτων του ποιημάτων, απέρριψε όλα όσα έγραψε και στράφηκε στην ποίηση με θρησκευτικούς προσανατολισμούς. Μεταξύ άλλων στα έργα του συγκαταλέγονται: «Paulina 1880». «Le monde desert». «Les Noces». «Sueur de sang». «La Vierge de Paris». «Diademe». «Moires».

Ζήκας Γιάννης
Ο Γιάννης Ζήκας καταγόταν από το Νυμφαίο Φλωρίνης και γεννήθηκε το 1945 στη Θεσσαλονίκη. Με την ζωγραφική άρχισε να ασχολείται συστηματικά από το 1968, όταν βρισκόταν στην Αθήνα. Έκτοτε έκανε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα και συμμετείχε σε αρκετές ομαδικές. Η τελευταία του έκθεση ήταν στην αίθουσα του Ιανού στη Θεσσαλονίκη, τον Οκτώβριο του 2008, δύο μήνες πριν από την εκδημία του, στις 13 Δεκεμβρίου. Παράλληλα με την ζωγραφική, ο Γιάννης Ζήκας ασχολήθηκε με την ποίηση και την πεζογραφία. Τα βιβλία που δημοσίευσε είναι: «Θαλάσσιες μεταφορές ο Πήγασος» (πεζογράφημα, εκδ. Εξάντας 1976), «Τα Νερά» (πεζογράφημα, ΑΣΕ 1977) και τα «Ποιήματα» (εκδ. Νησίδες 2000).

Ζωιόπουλος Παντελής (Zoiopoulos Pantelis)
O Παντελής Ζωιόπουλος γεννήθηκε το 1945 στου Ζωγράφου Αττικής. Σπούδασε τη Γεωπονία στην Αθήνα και πήρε διδακτορικό στο Aberdeen Σκωτίας. Σήμερα διδάσκει τη Ζωοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Έχει μεγάλη εμπειρία στα Κοινοτικά θέματα και προήδρευσε κατ’ επανάληψη της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου στις Βρυξέλλες για την έκδοση νομοθεσίας στον τομέα του. Προσκλήθηκε να δώσει ομιλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, εκλαϊκεύοντας τις αιτίες των σύγχρονων διατροφικών κρίσεων. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, επιφυλλίδες στον κυριακάτικο Τύπο και τις συλλογές αγροτικών και διατροφικών δοκιμίων «Το ψωμί και το αλάτι» και «Η σόγια και το ψαρόλαδο» αντίστοιχα.

Gilson Étienne (Ετιέν Ζιλσόν)
Ετιέν Ζιλσόν, καθηγητής μεσαιωνικής φιλοσοφίας στα πανεπιστήμια της Σορβόννης, του Χάρβαρντ, του Τορόντο και στο College de France. Από τα ιερά τέρατα της ιστορικής έρευνας, των οποίων το είδος αρχίζει να εκλείπει, υπήρξε ακαταπόνητος ερευνητής πηγών και αρχείων σχετικά με τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, και το έργο του ανέρχεται σε δεκάδες βιβλία και εκατοντάδες μελετήματα και μονογραφίες για τον θωμισμό, τον Αυγουστίνο, τον Μποναβεντούρα, τον Καρτέσιο, τον Δάντη, τον Πετράρχη, τη μυστικιστική θεολογία, τη χριστιανική φιλοσοφία, τη φιλοσοφία της γλώσσας, την τέχνη και την αισθητική, με κορύφωση το μνημειώδες σύγγραμμα Η φιλοσοφία στον μεσαίωνα. Η προσωπική του φιλοσοφική στάση αποτελεί προσπάθεια συμβιβασμού ανάμεσα στην πίστη και την ορθολογική προσέγγιση.

Leprince de Beaumont Jeanne-Marie (Ιωάννα-Μαρία ντε Μπωμόν)
Η Ιωάννα-Μαρία ντε Μπωμόν γεννήθηκε στη Ρουέν της Γαλλίας το 1711. Γόνος φτωχής οικογένειας, βίωσε δυσκολίες στην παιδική της ηλικία. Όταν μεγάλωσε εργάσθηκε για μια δεκαετία ως δασκάλα παιδιών στο Ερνεμόν και στη συνέχεια προσελήφθη ως καθηγήτρια μουσικής για παιδιά στην Αυλή του Δούκα της Λωραίνης. Το 1746 εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο, όπου εργάσθηκε ως παιδαγωγός. Επέστρεψε στη Σαβοΐα το 1762, όπου και πέθανε το 1780. Το συγγραφικό της έργο περιλαμβάνει μυθιστορήματα, είναι όμως γνωστή για τη συγγραφή και έκδοση σχολικών βιβλίων και παραμυθιών, από τα οποία τα πλέον γνωστά είναι «Η Πεντάμορφη και το Τέρας» και «Το περιοδικό των δεσποινίδων».

Καλός Γιώργος
Ο Γιώργος Καλός γεννήθηκε στον Πόρο. Σπούδασε μαθηματικά και ηλεκτρονική στη Φυσικομαθηματική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εργάστηκε ως ερευνητής στον Πολυτεχνική σχολή του Πανεπιστημίου Πατρών, όπου εκπόνησε και τη διδακτορική του διατριβή σε θέματα κυβερνητικής. Δίδαξε ως μέλος ΔΕΠ στο ΕΜΠ και στη Σχολή Ναυτικών Δοκίμων στον Πειραιά. Το 1989 εκλέγεται πρώτη φορά βουλευτής Α’ Πειραιά και Νησιών. Στη διάρκεια της κοινοβουλευτικής του θητείας (1989-2007) συμμετέχει σε πολλές επιτροπές και αντιπροσωπείες σε διεθνείς οργανισμούς και εργάζεται συστηματικά στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, στα θέματα εκπαίδευσης και επιμόρφωσης των νέων. Τομεάρχης Παιδείας επί ΝΔ από το 1996 ως το 2004, τοποθετείται Υφυπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων στις κυβερνήσεις Καραμανλή 2004-2007. Παράλληλα με τη συγγραφή πλήθους επιστημονικών εργασιών και πολιτικών δοκιμιών έχει ασχοληθεί και με τη λογοτεχνία. Έχει γράψει πεζά και ποιήματα που έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα περιοδικά.

Éluard Paul (Πωλ Ελυάρ)
Ο Πωλ Ελυάρ (πραγματικό όνομα Eugene Grindel, 14 Δεκεμβρίου 1895 – 18 Νοεμβρίου 1952) ήταν Γάλλος ποιητής που δραστηριοποιήθηκε στα καλλιτεχνικά ρεύματα του ντανταϊσμού και του υπερρεαλισμού. Γεννήθηκε στην πόλη Σαιν-Ντενί, κοντά στο Παρίσι όπου πέρασε τα πρώτα του χρόνια. Στο διάστημα 1907-1911 γράφτηκε στη Σχολή Κολμπέρ όπου πραγματοποίησε σπουδές, ωστόσο σε ηλικία περίπου 17 ετών προσβλήθηκε από φυματίωση και αναγκάστηκε να τις διακόψει. Για δύο χρόνια, διέμεινε σε σανατόριο στο Νταβός της Ελβετίας όπου τελικά θεραπεύτηκε και αμέσως μετά, το 1914 κατατάχθηκε στον στρατό. Το 1917 παντρεύτηκε την Helena Deluvina Diarkinoff, περισσότερο γνωστή ως Γκαλά, με την οποία απέκτησε και μία κόρη. Την ίδια περίοδο δημοσίευε τα πρώτα του ποιήματα, αρχικά με τη συλλογή «Το χρέος και η ανησυχία» και αργότερα με τα «Ποιήματα για την ειρήνη» (1918), τα οποία προκάλεσαν και το ενδιαφέρον του Ζαν Πωλάν, εκδότη της επιθεώρησης Spectateur. Παράλληλα, ο Ελυάρ γνωρίστηκε με τους Αντρέ Μπρετόν, Λουί Αραγκόν και Τριστάν Τζαρά, με τους οποίους συμμετείχε αρχικά στο κίνημα του ντανταϊσμού και αργότερα του υπερρεαλισμού. Αποτέλεσε έναν από τους ιδρυτές της επιθεώρησης των υπερρεαλιστών Litterature καθώς και της μεταγενέστερης έκδοσης La Revolution Surrealiste. Παρέμεινε στις τάξεις της υπερρεαλιστικής ομάδας του Παρισιού μέχρι το 1938. Κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου πήρε ενεργό μέρος στην Αντίσταση, ως μέλος του κομμουνιστικού κόμματος. Πέθανε το 1952 από καρδιακή προσβολή. Θεωρείται μέχρι σήμερα ένας από τους σημαντικότερους ποιητές του υπερρεαλισμού.
There are no reviews yet.