Άμλετ και Δον Κιχώτης

amlet kai don kichotis

Ο Ιβάν Τουργκένιεφ (1818-1883) είναι ένας από τους πιο σημαντικούς Ρώσους πεζογράφους του 19ου αιώνα. Σπούδασε στη Μόσχα, στην Αγία Πετρούπολη και στο Βερολίνο. Αν και ανήκε σε πλούσια αριστοκρατική οικογένεια, με πολλούς δουλοπάροικους στην ιδιοκτησία της, αγωνίσθηκε σθεναρά για την κατάργηση της δουλοπαροικίας και σε αυτό το θέμα αναφέρεται αλληγορικά και το έργο του «Μουμού». Ο Τουργκένιεφ ασχολήθηκε αρχικά με την ποίηση, γρήγορα όμως στράφηκε στην πεζογραφία και την δραματουργία. Υπήρξε ο πρώτος που χρησιμοποίησε και όρισε τη λέξη «μηδενιστής», στο έργο του «Πατέρες και παιδιά». Στα κυριότερα έργα του Τουργκένιεφ συγκαταλέγονται: Διηγήματα-Συλλογές: «Αναμνήσεις ενός κυνηγού» (1852), «Μουμού» (1854), «Άσία» (1858), «Η πρώτη αγάπη» (1860), «Ο βασιλιάς Ληρ στη στέπα» (1870). Μυθιστορήματα: «Ρούντιν» (1856), «Η φωλιά των ευγενών» (1859), «Την παραμονή» (1860), «Πατέρες και παιδιά» (1862), «Ο καπνός» (1867), «Απάτητη γη» (1876). Θεατρικά: «Ένας μήνας στην εξοχή» (1855).
Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ

ΜΟΥΣΕΣ 25
Οι Μούσες ανέκαθεν σχημάτιζαν το σκίρτημα του πνεύματος. Εκτός της ποιητικής των πνοής ο λόγος προδίδει τον εαυτό του, απολιθώνεται και καταντά ιδεοληψία είτε μυθόπλασμα. Η μουσική δεν αφήνει την σκέψη να αφανίσει τα πράγματα, διατηρεί πάντα μεταξύ τους εκείνη την ζωτική απόσταση που κρατεί κάτι ανοιχτό και συνάμα ορισμένο.
Και οι Μούσες ακολουθούν. Αρμονίζουν το χθες και το σήμερα στην ρυθμική τους διάρκεια, το εδώ και το αλλού, χωρίς να λησμονούν την αλήθεια της ιδιοπροσωπίας, την δημιουργία και την έρευνα, χωρίς να αρνούνται την πίστη, τον νου και το αίσθημα, χωρίς να φοβούνται την ελευθερία.

amlet kai don kichotis