Εμπιστοσύνη

Ο πρωτοπρεσβύτερος Χαράλαμπος Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1975 στο Ηράκλειο Κρήτης. Φοίτησε στην Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης και μετέπειτα στην Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Ασχολήθηκε με τις νέες μορφές πληροφοριακής επικοινωνίας, ιδιαιτέρως με το blogging, δημιουργώντας πολλά ιστολόγια με σημαντικότερο το π.Λίβυος: http//plibyos.blogspot.com. Σήμερα ζει στην νότια Κρήτη, στο χωριό Πύργος Μονοφατσίου, και είναι εφημέριος στην ενορία Αγ. Ειρήνης Πύργου. Είναι έγγαμος και έχει τρία παιδιά. Περισσότερα για τον π. Χράλαμπο Παπαδόπουλο, καθώς και τα υπόλοιπα βιβλία του εδώ.  Η παρουσίαση του βιβλίου “Ένας Θεός που έπαιζε κρυφτό “(video). Στοά του βιβλίου 13-10-2017. Εμπιστοσύνη.
Γιατί ο άνθρωπος δυσκολεύεται να εμπιστευθεί; Empistosyni.
Γιατί θέλει να ελέγχει τα πάντα, και υποφέρει όταν αυτό δεν συμβαίνει;
Η ζωή φέρει πάντα μέσα της το απρόοπτο, εκείνο που δεν περιμέναμε, δεν σχεδιάσαμε και δεν υπολογίσαμε.
Ο Θεός απλώνει τα σχέδιά του και μας καλεί να πρωταγωνιστήσουμε στην ζωή μας.
Εμπιστεύομαι και ζω. empistosyni.
Αλλάζω αυτά που μπορούν να αλλάξουν και προχωρώ.
Αποδέχομαι αυτά που δεν αλλάζουν μαθαίνοντας να τα διαχειρίζομαι.
Οι ευκαιρίες στην ζωή θα μας δοθούν.
Ό,τι δεν κατάφερα στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να μου το προσφέρει το μέλλον. Άλλωστε η χαρά δεν κρύβεται στην απουσία προβλημάτων αλλά στην μεταμόρφωσή τους.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ: Εμπιστοσύνη. Γιατί ο άνθρωπος δυσκολεύεται να εμπιστευθεί; Όταν όλα πάνε ανάποδα. Για να μην πνίγεσαι μάθε να αφήνεσαι. Πρόνοια ή τύχη;. Μάθε να αφήνεσαι σε αυτό που σε ξεπερνά. Απάνθισμα κειμένων. ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ.
«Το μόνο θεολογικό ερώτημα που υπάρχει είναι αυτό: η σχέση ανάμεσα στον ανθρώπινο πόνο και την αγάπη του Θεού. Όλα τα άλλα είναι διανοητικές περιέργειες». Εμπιστοσύνη. Αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια για τους ανθρώπους που αγαπάνε και εμπιστεύονται τον Θεό. Αυτός είναι και ο μεγάλος τους πειρασμός. Η σκοτεινιά που σκιάζει την χαρά των παιδιών του Θεού. Πώς είναι δυνατόν ένας Θεός αγάπης να επιτρέπει τόσο πόνο και αδικία στον κόσμο αυτόν; Ένας λογισμός, ένα τυραννικό ερώτημα που δεν θα πάρει εύκολη ή –καλύτερα– ανώδυνη απάντηση. Όπως δεν πήρε απάντηση το «Ηλί Ηλί, λαμά σαβαχθανί» (Θεέ μου, Θεέ μου, γιατί με εγκατέλειψες;) του Χριστού πάνω στον Σταυρό. Ή μήπως πήρε; p. Charalampos Papadopoulos
Εμπιστοσύνη

Βάρος0.148 kg
Διαστάσεις14 × 21 cm
Αριθμός σελίδων:

128

2 κριτικές για Εμπιστοσύνη (10η Έκδοση) Homepage armosbooks

  1. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΑΛΕΥΡΟΠΟΥΛΟΣ

    Στις μέρες μας, η αυτοπαράδοσή μας στο άγχος της καθημερινότητας εξοντώνει ολοένα και περισσότερους ανθρώπους, όπου κι αν εκείνοι ανήκουν. Ούτε ο πλούσιος ξεφεύγει αλλά ούτε και ο φτωχός φαίνεται να βρίσκει λύσεις στη μάστιγα αυτή. Και το ερώτημα είναι πιο επίκαιρο από ποτέ: “Ποιος θα με απαλλάξει από το άγχος; Ποιος θα μπει στη θέση μου να σηκώσει τον σταυρό μου;”

    Στην ενηλικίωση των προβληματισμών αυτών λαμβάνει μέτρα ο π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (ή αλλιώς π. Λίβυος) ώστε να μην καταφέρουν να προχωρήσουν πέρα από το μονοπάτι της εφηβείας οι προβληματισμοί αυτοί χωρίς πρώτα να ερμηνευτούν και να γίνουν αποδεκτοί από τους ιδιοκτήτες τους. Όλοι αγχωνόμαστε, τρέχουμε, ακόμα και σε δρόμους που μόνο εμείς βρισκόμαστε, χωρίς άλλους και χωρίς συνεπιβάτες. Ολομόναχοι, θαρρούμε πως οφείλουμε να ξεδιαλύνουμε τα ερωτήματα της κάθε ημέρας αλλά και του άγνωστου παρόντος που ονομάζουμε «αύριο», λες και γνωρίζοντας θα καταφέρουμε να μεριμνήσουμε ή αντιδράσουμε καλύτερα. Γνωρίζουμε καλά όμως πως χρόνια τώρα επαναλαμβάνουμε συνήθειες καταστροφικές, κληρονομικές, αντι-χριστιανικές (όντας πιστοί) και φυσικά δεν φαίνεται τίποτα να αλλάζει.

    Ο π. Λίβυος, γνωστός για τα πολύ χρήσιμα βιβλία του στις Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ, μας μεταφέρει σε μερικές ομιλίες που έδωσε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας, με συν-οδηγό την Αγία Γραφή, την Ιερά Παράδοση, τους Πατέρες της Εκκλησίας αλλά και τα βιώματά του, τα οποία δεν περνάνε απαρατήρητα αλλά κάθε άλλο προσφέρουν πνευματικά πλούτη όταν τα μοιράζεται. Διαφορετικός από τα προηγούμενα κείμενά του, εδώ εστιάζει στο θέμα της Εμπιστοσύνης, της Θείας Πρόνοιας, και όλων όσων εμποδίζουν αυτά τα δύο (ως ένα) ν’ αγκαλιαστούν και να υιοθετηθούν από μας ώστε να απελευθερωθούμε από τη μάστιγα του άγχους και του φόβου. Αρχικά γίνεται επεξηγηματικός, αναλύοντας το άγχος, όσα μας οδηγούν στη στενή μας φιλία με αυτό κι έπειτα εξηγεί πως αυτή η φιλία μάς σκλαβώνει, με αποτέλεσμα να γινόμαστε εχθροί με τον Θεό, αφού αρνούμαστε ν’ αφεθούμε σ’ Αυτόν και επιμένουμε να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας και πως ακόμη οφείλουμε να γνωρίζουμε το αύριο, αρνούμενοι πως η έκπληξη αυτή είναι το ζουμί της ζωής.

    Στη συνέχεια του βιβλίου και μέχρι το τέλος αναφέρει παραδείγματα βασισμένα σ’ εμπειρίες ανθρώπων που είχαν προσωπική σχέση με τον Θεό, όπως αυτή βιώθηκε όσο έζησαν ανάμεσά μας (βλέπε Όσιο Παίσιο, Γερόντισσα Γαβριηλία, Γέροντα Αιμιλιανό Σιμωνοπετρίτη αλλά και Αγίους της Ορθόδοξης Εκκλησίας). Χρήσιμα τα βήματα που μας προτρέπει να βαδίσουμε, βασισμένα στη χαμογελαστή και σπουδαία Γερόντισσα Γαβριηλία, τα οποία νομίζω απαντούν σχεδόν σε όλα τα ερωτήματα που κάποιος ίσως είχε διαβάζοντας το βιβλίο. Ξεχωρίζω και τη θεολογική του τοποθέτηση απέναντι στους Προφήτες και την προφητεία γενικότερα στους χώρους της Ορθοδοξίας διότι οι γνωστοί ως πιστοί παρερμηνεύουν το χάρισμα αυτό και εστιάζουν μονάχα σε αυτό, που εν τέλει φαίνεται να μην είναι θεάρεστο και ψυχωφέλιμο αλλά αντιθέτως προκαλεί σύγχυση και σίγουρα δεν οδηγεί σε μετάνοια αλλά σε περισσότερο ακόμα άγχος για το αύριο.

    Μια μικρή όαση το ανά χείρας βιβλίο που κυκλοφορεί και αυτό από τις Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ, εμπλουτισμένο στο τέλος με απανθίσματα κειμένων από την Αγία Γραφή αλλά και τους Πατέρες της Εκκλησίας, με επίκεντρο πάντα την απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό. Ικανοποιητικό σε μέγεθος, ωραίο σαν έκδοση (εξώφυλλο, μέγεθος, κλπ), όμορφο εξίσου και για δώρο. Προτιμώ βέβαια τα ανήσυχα κείμενα του π. Χαράλαμπου που μοιράζεται στα κοινωνικά δίκτυα αλλά και που έχει κυκλοφορήσει στα υπόλοιπα βιβλία του, αλλά όπως είπα, προς τιμήν του, είναι ένα βιβλίο κάπως διαφορετικό από τα υπόλοιπα, κι αυτό με χαροποίησε προσωπικά.

    Και εις επόμενα…

    – ΣΕΡΑΦΕΙΜ (16/10/19)

  2. ΙΩΣΗΦ ΒΙΒΙΛΑΚΗΣ

    Πόσο ουσιαστική είναι μια σχέση μας που βασίζεται στον ΕΛΕΓΧΟ του άλλου;
    Αυτό το ερώτημα έρχεται ακαριαία στο νου τώρα που διαβάζω το τελευταίο βιβλίο του π. Χαράλαμπου Παπαδόπουλου. Σε μια στιγμή που αναλογίζομαι τη σημασία του χρόνου που έχει για την ζωή του καθενός μας και τις αιφνίδιες καταστάσεις με τις ανατροπές τους σε προγράμματα και σχέδια, που μεταλλάσσονται σε λύπες για την καθημερινότητα. Τότε που όλα γκρεμίζονται. Και στη θέση τους απομένει ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ.
    Η ανάγνωση αυτού του βιβλίου που μόλις κυκλοφόρησε ο Αρμός, και που έχει τον τίτλο «Εμπιστοσύνη» με κάνει αισιόδοξο. Γιατί υπάρχουν ακόμη ιερουργοί που τολμούν να μιλήσουν δίχως περιστροφές για όσα, κυριολεκτικά, καίνε. Και να μιλήσουν ανοιχτά για εκείνους που έρχονται με το ιερατικό σχήμα και ισχυρίζονται ότι ξέρουν τί θέλει ο θεός. Και έτσι αρχίζει ο έλεγχος και η καταδίκη. Αυτοί που γνωρίζουν τάχα τί ζητάει ο θεός ζητάνε από τους ανθρώπους με απόλυτο τρόπο πράγματα που είναι απίθανα, ενώ ερμηνεύουν μέσα από αυτό το πρίσμα παράδοξα γεγονότα της καθημερινότητας.
    Ο π. Χαράλαμπος που μας έρχεται από την Κρήτη μιλάει στο νέο του βιβλίο ανοιχτά για τη θυματοποίηση με την επίρριψη ευθυνών στους άλλους και τη συνακόλουθη μοιρολατρία και τις συνέπειες της ελευθερίας μας: να αναλάβουμε την ευθύνη που αναλογεί στον καθένα μας.
    Μιλάει ακόμη με εντυπωσιακή απλότητα για τον ησυχαστικό τρόπο ζωής (να μείνεις εσύ και ο εαυτός σου) και την έννοια της προσευχής με τόση σαφήνεια που λες δεν γίνεται και εγώ μπορώ να το δοκιμάσω. Μιλάει για τη σημασία της θλίψης, τη σπουδαιότητα του τραύματος, το μαρτύριο, την αποτυχία και την αστοχία, εντέλει τον ναρκισσισμό και την αυταρέσκεια.
    Όλα αυτά με αναφορές και μαρτυρίες σε αγίους αλλά με μέτρο και διάκριση, θέλω να πω δίχως να καπηλεύεται διδάγματα και εμπειρίες για να υπερασπιστεί ένα δόγμα ή ένα στερεότυπο για να καταδικάσει και να απορρίψει, όπως συνήθως γίνεται από άμβωνος. Τελικά, ο πόνος είναι στο επίκεντρο της σκέψης του συγγραφέα και αυτός ο πόνος είναι η κινητήρια δύναμη. Δεν αναζητά δηλαδή δικαίωση κάποιων απόψεων χρησιμοποιώντας το δεκανίκι αγίων σύγχρονων πατέρων όπως ο Παΐσιος ή ο Πορφύριος αλλά προσπαθεί να μας κάνει να συμφιλιωθούμε με τον βαθύτερο εαυτό μας, ώστε να μπορέσουμε να δούμε τον άλλο, όπως είναι και να τον νιώσουμε, δηλαδή να αρχίσουμε να τον αγαπάμε.
    Ακόμη, κάτι που εκτιμώ βαθιά στο βιβλίο: η ειδική μνεία της γερόντισσας Γαβριηλίας. Ένα πλάσμα που είχα την τύχη να γνωρίσω στο ισόγειο διαμέρισμα που ζούσε, κάπου στην περιοχή του Αγίου Λουκά στα Πατήσια. Ο π. Χαράλαμπος αναφέρεται με θαυμασμό στη Γαβριηλία και στον τρόπο που αντιμετώπιζε το αύριο, το «μυστήριο του αύριο» και ανιχνεύει τη σκέψη της γερόντισσας που παρηγόρησε ταπεινά χιλιάδες ανθρώπους στην πόλη.
    Το βιβλίο του π. Χαράλαμπου μας πηγαίνει από έναν άλλο δρόμο στην καρδιά του προπατορικού αμαρτήματος: ελέγχω τους άλλους, άρα υπάρχω. Πώς θα ήταν άραγε η ζωή μας αν μας απασχολούσε περισσότερο το ζήτημα της εμπιστοσύνης και της άφεσης στον άλλον με μικρό και με κεφαλαίο Α;
    Είναι ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί.

    ΙΩΣΗΦ ΒΙΒΙΛΑΚΗΣ

Προσθήκη μίας αξιολόγησης

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Μπορεί επίσης να σας αρέσει…