Ενάντια στα μετασύγχρονα είδωλα
Pierangelo Sequeri
Μετάφραση – Επιμέλεια: Μελής Μελετιάδης
Στην ερημιά της εγκατάλειψής του, ο λαός περιορίζεται μοιρολατρικά στην κατασκευή χρυσών μόσχων. Υπάρχει πλέον εθισμός. Αλλά το είδωλο είναι πάντοτε θέμα του νου. Το είδωλο είναι ένα σύμβολο, ένας εξορκισμός: ακόμη και αληθινό πάθος που καταλήγει να είναι εμμονή για ένα ψεύτικο θεό. Και είναι γι’ αυτά τα είδωλα του «νου» που θέλω να μιλήσω. Ακολουθώ μια στρατηγική προτεραιότητα. Επιλέγω τέσσερις μορφές της μετανεωτερικής πολιτισμικής ειδωλολατρίας, η διεξάρτηση των οποίων δρα πολλαπλασιαστικά υπέρ ενός ευρύτατου φάσματος δεισιδαιμονίας: την προσκόλληση στην νεότητα, την εμμονή για την ανάπτυξη, τον ολοκληρωτισμό της επικοινωνίας, την αθρησκία της εκκοσμίκευσης.
Προφανώς, σε τούτες τις μορφές υπάρχουν όροι που ανακαλούν άμεσα αντικείμενα και γεγονότα που καθαυτά δεν έχουν τίποτε δαιμονικό ή ειδωλολατρικό. Και αυτή ακριβώς είναι η σοβαρότητα της παγίδας. Η επιτυχέστερη ειδωλολατρία προωθείται ακριβώς χάρη στην φαινομενική εξύψωση του οτιδήποτε υπόσχεται μια καλή πραγμάτωση της συλλογικής επιθυμίας. ―Π. Σεκουέρι
€ 12.00 € 9.60
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.247 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Sequeri Pierangelo |
| Αριθμός σελίδων | 160 |
Be the first to review “Ενάντια στα μετασύγχρονα είδωλα”
You may also like…
Άγιος: ο άνθρωπος της αγάπης
Σταύρος Σ. Φωτίου
Αυτό το μικρό βιβλίο, συνιστά προσπάθεια ευσύνοπτης παρουσίασης των διαφόρων πτυχών της χριστιανικής αγιότητας. Η φιλανθρωπία του Θεού και η φιλοθεΐα του ανθρώπου· η διακονία του συνανθρώπου και η προστασία της φύσης· η θεία χάρη και η ανθρώπινη προσπάθεια· η ελευθερία που αγαπά και η αγάπη που ελευθερώνει· ο έμπρακτος λόγος και η έλλογη πράξη· ο έσωθεν φωτισμός και η κοινωνική μαρτυρία· η κατάφαση της ιστορίας και η δημιουργική ανάταση είναι μερικές όψεις της αγιότητας.
Το θάρρος της δημιουργίας (2η Έκδοση)
Rollo May
– Κι αν η φαντασία και η τέχνη δεν είναι, όπως πιστεύουν πολλοί, το σιρόπι στο γλυκό της ζωής, αλλά η βασική πηγή της ανθρώπινης εμπειρίας;
– Κι αν όλη μας η λογική και η επιστήμη ανακύπτουν από μορφές της τέχνης κι όχι το αντίθετο;
Ο Ρόλλο Μέυ βοηθάει όλους μας να βρούμε και να απελευθερώσουμε εκείνες τις δημιουργικές παρορμήσεις που μας προσφέρουν τις δυνατότητες να πετύχουμε νέους στόχους.
Γνωστός και ως «πατέρας της υπαρξιακής ψυχολογίας» αντλεί από την εμπειρία του για να μας δείξει πως μπορούμε να σπάσουμε τις παλιές πολυχρησιμοποιημένες δομές στη ζωή μας.
Αυτό το εμπνευσμένο βιβλίο μας ανοίγει δρόμους για να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και να φτάσουμε σ’ έναν ολοκληρωμένο εαυτό.
«Η δημιουργική υπόσταση της ζωής» του Στέφανου Ξένου (στο «Διαβάσαμε»).
Η διαχείριση της αγάπης (19η Έκδοση)
π. Φιλόθεος Φάρος
Η πραγματική συμφορά που υφίσταται σήμερα η ελληνική κοινωνία δεν είναι η οικονομική δυσπραγία. Αυτή είναι μόνο μία και όχι η σοβαρότερη συνέπεια της ανυπολόγιστης καταστροφής. Συνίσταται δε στον ενταφιασμό ανεκτίμητων χαρισμάτων ολόκληρων γενεών με την υπόσχεση της εύκολης ζωής που εξαπατηθήκαμε να πιστεύουμε ότι είναι η μεγαλύτερη κατάκτηση. […] Ασχολούμενοι διαρκώς και αποκλειστικά με το κακό που μας κάνουν οι άλλοι, κατασπαταλάμε όχι μόνο τις δυνατότητες και τα χαρίσματά μας, αφήνοντας αναξιοποίητες πολύτιμες ευκαιρίες, αλλά κατασπαταλάμε και αυτή την ίδια τη ζωή μας. Την ποιότητα της ζωής ενός ανθρώπου δεν την καθορίζει το κακό που του κάνουν οι άλλοι. Την ποιότητα της ζωής του την καθορίζει το κακό που κάνει εκείνος στους άλλους, γιατί το κακό που κάνει εκείνος στους άλλους διαφθείρει την ίδια του την υπόσταση. […] Η αγάπη και η διαχείριση της αγάπης μεταξύ άλλων είναι και μία τέχνη, που χρειάζεται να την διδαχθή ο άνθρωπος, όπως χρειάζεται να διδαχθή την τέχνη της ζωής γενικότερα.
best sellers.
Πλάθοντας ευτυχισμένα παιδιά (7η Έκδοση)
Ιάκωβος Θ. Μαρτίδης
Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται και αναλύει με έναν απλό και κατανοητό τρόπο εικοσιτέσσερα σημαντικά θέματα που αφορούν τις σχέσεις γονιών – παιδιών βασιζόμενο στην ελληνική πραγματικότητα.
Ενθαρρύνει τους γονείς να δουλέψουν για τη δημιουργία σχέσεων που θα βασίζονται στην αγάπη, την αλληλοκατανόηση και τον αλληλοσεβασμό. Συμβάλλει να διαχειρίζονται ποιοτικότερα και να αντιμετωπίζουν αποτελεσματικότερα τα προβλήματα που προκύπτουν. Είναι μοναδικό και πρωτότυπο στο είδος του.
Βοηθάει γονείς, παιδαγωγούς και εκπαιδευτικούς να δώσουν απαντήσεις ζωής σε πράγματα που τους απασχολούν και τους προβληματίζουν.Συνδυάζει την τεκμηριωμένη παιδαγωγική άποψη, την επιστημονική γνώση με την πρακτική της εφαρμογή με παραδείγματα, χωρίς θεωρητική ορολογία.
Ένας πρακτικός «οδηγός» για το πως κτίζεις μια υγιή σχέση με τα παιδιά σου και –γιατί όχι;– πως μπορείς να πλάσεις ευτυχισμένα παιδιά!
Η αμεσότητα του τρόπου γραφής φιλοδοξεί να γοητεύσει τον αναγνώστη.
ΣΤΑ ΑΚΡΑ 17 03 2017
Δικαιοσύνη και κάλλος
Zoja Luigi (Ζώγια Λουΐτζι)
Μετάφραση -Επιμέλεια: Μελής Μελετιάδης
Δικαιοσύνη και κάλλος. Για την σύγχρονη νοοτροπία, η απόσταση μεταξύ ηθικής και αισθητικής είναι σαφής. Η αισθητική μπορεί να παραμένει προσωπική και σχετική. Η ηθική έχει σκοπούς παγκόσμιους. Μπορούμε να αποφύγουμε την αισθητική, αλλά όχι την ηθική. Οι Έλληνες, στους οποίους οφείλουμε τις δύο έννοιες, θα είχαν αντιτεθεί σε τούτο τον διαχωρισμό. Δεν είχαν κωδικούς που όριζαν το κάλλος ή την εντιμότητα. Υπήρχε όμως γενική συναίνεση σε αμφότερες, και επίσης στο γεγονός ότι ήταν ενδόμυχα συνδεμένες. Ήταν δύο όψεις της ίδιας ποιότητας: της αρετής, του αρίστου.
Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι;
Χρυσόστομος Σταμούλης
Κείμενα για το διάλογο της Ορθοδοξίας με την πόλη, την πολιτική και τον πολιτισμό
O έρωτας βάζει δύσκολα στην Εκκλησία. Έβαζε στο παρελθόν, το κάνει και σήμερα. Παντού και πάντα εχθροί. Η συγκρότηση του εαυτού απαιτεί το γκρέμισμα του άλλου, του απέναντι, ο οποίος δεν είναι εγώ. Την εξαφάνιση της οποιασδήποτε ετερότητας. Αυτοί που θέλουν να καταλάβουν θα καταλάβουν, τους άλλους θα τους ξεπεράσει η εποχή. Και είναι αυτή η ζωή που δίνει νόημα στην ευστοχία, αλλά και δικαίωμα στην αστοχία. Η αληθινή Εκκλησία είναι εκείνος ο οίκος, που ως άλλη κιβωτός χωρά τα αχώρετα.
Αισθήσεις και ψευδαισθήσεις της προόδου
Μαριανός Δ. Καράσης
Μελέτες και δοκίμια
Πρόοδος είναι η αιτιοκρατικά προσδιορισμένη ευθύγραμμη, χωρίς παλινδρομήσεις, πορεία προς τα εμπρός. Αυτή είναι η έννοια της προόδου που αποτέλεσε την βάση του απελευθερωτικού προγράμματος του Διαφωτισμού. Η έννοια αυτή, παρά την κριτική που υπέστη, εξακολουθεί να είναι ιδέα συναρπαστική και σε πολλούς να φαντάζει ως αυτονόητη. Γι’ αυτό και το πρόβλημα της προόδου ξανατίθεται. Ξανατίθεται σήμερα με νέα μορφή: Ποιά είναι η έκταση της ισχύος της και ποιά είναι τα όριά της. Έως που φθάνει η «αίσθηση» και που αρχίζει η «ψευδαίσθηση» της προόδου.
Ο παρών τόμος προσπαθεί να προσεγγίσει το πολυδιάστατο αυτό πρόβλημα όχι μονογραφικά αλλά με μεμονωμένες Μελέτες και Δοκίμια. Με τις Μελέτες φωτίζεται πρώτα το βασικό γνωσιολογικό πρόβλημα σε τομείς της επιστημονικής γνώσεως και επιχειρείται κατόπιν η πρώτη οριοθέτηση από πεδία αισθητικής και υπαρξιακής εμπειρίας. Με τα Δοκίμια επισημαίνονται ή υπονοούνται τα όρια της προόδου σε θέματα εφαρμοσμένης ηθικής (βιοηθικά, κοινωνικοηθικά, δικαιοηθικά). Οι καταπληκτικές Συνομιλίες με φίλους αποτελούν τον επιβεβαιωτικό απόηχο των θέσεων αυτών.
Η «μωρία» του Θεού και η «σοφία» του ανθρώπου
Καραλής Γεώργιος
Διαδρομές μεταξύ Θεολογίας και πνεύματος της εποχής
Πρόλογος: Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερωνύμου
Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας καταπιάνεται με θέματα της σύγχρονης κοινωνίας, τη μαστιζόμενη από μια πολυδιάστατη κρίση, όχι μόνο οικονομική αλλά κυρίως κρίση αξιών, πίστεως και ταυτότητος. Το τρισυπόστατο του Θεού, η φύση και οι ενέργειές του, η πτώση του ανθρώπου και η φθαρτότητα της ανθρώπινης φύσης είναι κάποια από τα θέματα που βρίσκονται στο επίκεντρο της σκέψης του και τα οποία αντλεί από την Ορθόδοξη πατερική παράδοση. Θεολογία για το συγγραφέα δεν είναι μια ανθρώπινη αυτόνομη, διανοητική γνώση, αλλά μετοχή στην θεία Ζωή, δηλαδή γνώση που αντλείται από την Πηγή της Ζωής. Εν κατακλείδι καταλήγει ότι θα μπορούσε η Ορθόδοξη πνευματικότητα να αποτελεί την βάση για λύση ή διέξοδο σε απλά ή πολύπλοκα ερωτήματα του σύγχρονου ανθρώπου σε μία πορεία υπέρβασης των δυσκολιών και επαναπροσδιορισμού του ανθρώπου.
Χριστιανικός Βίος και πολιτική εξουσία
Επιμέλεια: Παναγιώτης Αρ. Υφαντής
Ιστορικά ζητήματα και σύγχρονες προοπτικές στην Ανατολή και στη Δύση
Το 2013 συμπληρώθηκαν 1700 χρόνια από την έκδοση του λεγόμενου Διατάγματος των Μεδιολάνων. Ο εορτασμός αυτής της επετείου έδωσε αφορμή για μια σειρά εκδηλώσεων, επιστημονικών και εκκλησιαστικών, που επανεξέτασαν τόσο τις ακόμη ανοιχτές πτυχές της ιστορικότητας και της ιστορικής σημασίας του γεγονότος για την πορεία και την εξάπλωση του Χριστιανισμού στον χώρο και στον χρόνο, καθώς και των τότε κομβικών αλλά και διαχρονικών ζητημάτων που έθεσε γύρω από τη σχέση ανάμεσα στον «βασιλέα» και στον «ιερέα», ανάμεσα στο Κράτος και τη θεσμοποιημένη Εκκλησία, ανάμεσα στην κοσμική εξουσία και την εκκλησιαστική διακονία. Πτυχές αυτών των συνθετών -ιστορικών και σύχρονων εκκλησιαστικών και πολιτικών πνευματικών και κοινωνικών- προβλημάτων φωτίζουν τα κείμενα του παρόντος τόμου, επιτρέποντας στον αναγνώστη να διαπιστώσει την καίρια συμβολή ενός θεολογικού λόγου που υπερβαίνει τα στενά όρια μιας επιστημονικής ή ποιμαντικής χρησιμότητας και αγγίζει την ίδια την ταυτότητα και τον δυναμισμό της Εκκλησίας, η οποία καλείται ανα πάσα στιγμή να αυτοπραγματώνεται διαλεγόμενη με τα εκάστοτε ιστορικά συμφραζόμενα και υπερασπιζόμενη την ιερότητα του ανθρώπινου προσώπου.
Στάσου! Τί θες να πεις;
James E. Ryan
Και άλλες ερωτήσεις ζωτικής σημασίας
Είτε είμαστε στην αίθουσα συμβουλίων είτε στην τάξη, δαπανάμε πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια ψάχνοντας για την σωστή απάντηση. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι ερωτήσεις είναι εξίσου σημαντικές με τις απαντήσεις, αν όχι περισσότερο. Για παράδειγμα, αν κάνεις την λάθος ερώτηση, εγγυημένα θα πάρεις την λάθος απάντηση. Μια καλή ερώτηση, αφετέρου, εμπνέει μια καλή απάντηση και, στην πορεία, προκαλεί βαθύτερη κατανόηση και ανθρώπινες σχέσεις με μεγαλύτερο νόημα. Για να θέσουμε ένα καλό ερώτημα, απαιτείται να πάμε παραπέρα από ότι νομίζουμε πως ξέρουμε για ένα θέμα ή ένα πρόσωπο εξερευνώντας το δύσκολο και το άγνωστο, το αμήχανο, ακόμη και το δυσάρεστο.
Στο βιβλίο του ο Jim Ryan υμνεί την τέχνη των καλών ερωτήσεων –και απαντήσεων. Πέντε ερωτήσεις συγκεκριμένα: Τί πράγμα; Αναρωτιέμαι… Θα μπορούσαμε τουλάχιστον; Πώς μπορώ να βοηθήσω; και Τί έχει πραγματικά σημασία; Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από την πολιτική, την ιστορία, την δημόσια κουλτούρα και τα κοινωνικά κινήματα, και από την προσωπική του ζωή επίσης, ο Ryan δείχνει πως αυτές οι γενικές ερωτήσεις γεννούν την κατανόηση, αφυπνίζουν την περιέργεια, μυούν στην πρόοδο, δυναμώνουν τις σχέσεις και τραβούν την προσοχή μας στα σημαντικά της ζωής.
Φυγή προς τα εμπρός
π. Βασίλειος Θερμός
Πώς μια ήττα μετατρέπεται σε νίκη;
Πώς θα γίνει σε μια Ελλάδα που φαίνεται να έχει χάσει την ενέργεια και το ηθικό της; Ο Σολζενίτσιν έγραψε κάποτε πως «οι νίκες χρειάζονται στις κυβερνήσεις, ενώ οι ήττες χρειάζονται στους λαούς… όπως τα βάσανα και οι συμφορές χρειάζονται στους μεμονωμένους ανθρώπους: σέ αναγκάζουν να εμβαθύνεις στην εσωτερική σου ζωή και να ανυψωθής πνευματικά».
Το βιβλίο αυτό περιέχει κείμενα – δημόσιες παρεμβάσεις των τελευταίων χρόνων, τα οποία διερευνούν διαστάσεις της ήττας μας ως λαού. Μιας ήττας χωρίς κανένα αντίπαλο παρά μόνο τον εαυτό μας. Τελικά σώζεται η Ελλάδα; Θα συνεχίσουμε να κρυβόμαστε από τον ίδιο μας τον εαυτό; Θα συνεχίσουμε να εξαργυρώνουμε τα ελαττώματά μας για αρετές;Πώς θα αποβάλουμε την απέχθειά μας για τον θεσμό; Θα αποφασίσουμε να αλλάξουμε με γενναιότητα; Πώς θα μετατρέψουμε την ήττα σε νίκη;
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ
Άνθρωπος μόνος και μπερδεμένος ψάχνει
π. Βασίλειος Θερμός
Το αίνιγμα, ο πόνος και η ευλογία της σχέσης
Οι διαπροσωπικές σχέσεις μας σημαδεύουν, πλάθουν την προσωπικότητά μας, χαρτογραφούν τις περιπέτειες των συναισθημάτων μας, διαπλέκονται με τις επιθυμίες και τις προσδοκίες μας, συμβάλλουν στην ευτυχία μας ή τη δυστυχία μας. Ο τρόπος με τον οποίο σχετιζόμαστε ή μας αρρωσταίνει ή μας θεραπεύει. Και όταν λάβουμε υπ’ όψιν πως οι σχέσεις μας δεν είναι μόνο εξωτερικά άλλα και ενδοψυχικά γεγονότα, με πρόσωπα που δεν βρίσκονται πια στη ζωή, ή και με πρόσωπα που ζουν άλλα τα προσλαμβάνουμε διαστρεβλωτικά, τότε τα πράγματα γίνονται πιο περίπλοκα.
Related Products
Σαν διφορούμενο άγγιγμα (Μούσες 27)
Στέλιος Ράμφος
Ο τίτλος του βιβλίου δηλώνει τον διφορούμενο και γι’ αυτό συχνά δραματικό χαρακτήρα ενός κόσμου ο οποίος ανασαίνει ελεύθερα και συγχρόνως ασφυκτιά στην ατμόσφαιρα των επιλογών του. Το ερώτημα είναι: πώς περνούμε από την τυραννική ανελαστικότητα των μονοσήμαντων αληθειών στην ωριμότητα της αποδοχής του πολυσήμαντου. Από τα περιεχόμενα τα πρώτα έξι κείμενα έχουν ήδη δημοσιευθεί, ενώ το επίμετρο για το ρεμπέτικο και την καθολικότητα του μοναδικού μαζί με τα τέσσερα τελευταία κείμενα είναι ανέκδοτα.
Η πολιτική σκέψη του Παπαδιαμάντη
Σαράντος Ι. Καργάκος
Ο Παπαδιαμάντης ως οξύτατος παρατηρητής και κριτής των κοινωνικών πραγμάτων ήταν αδύνατο να αγνοήσει την πολιτική. Δεν είναι αυτός πού εισέρχεται στην πολιτική άλλ’ η πολιτική είναι αυτή πού διεισδύει στο έργο του και αυτός ευθαρσώς τοποθετείται έναντι αυτής. Όσοι ταυτίζουν την πολιτική με κάποιες διακηρύξεις ή με κάποια μορφή ένταξης, ασφαλώς δυσκολεύονται να τοποθετήσουν τον Παπαδιαμάντη σε κάποιο ιδεολογικό ράφι. Ο Παπαδιαμάντης δεν πλησίασε το λαό, ήταν ο ίδιος λαός κι έμεινε ως το τέλος της ζωής του ένας απλός άνθρωπος του λαού, χωρίς να ντρέπεται για την ιδιότητα του αυτή.
Πέρα από το άτομο
Θεόδωρος Ι. Ζιάκας
Το αίνιγμα της ελληνικής ταυτότητας
Γενική εισαγωγή
Ανασκοπώντας την ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού διαπιστώνουμε ότι δεν είναι η εξατομίκευση που μας λείπει, αλλά το συλλογικό πνεύμα. Το τρένο της εξατομίκευσης το είχαν πάρει οι Έλληνες ήδη από την ομηρική εποχή και το εκτροχίασαν, εκεί κάπου στον τέταρτο π.Χ. αιώνα. Γνώρισαν πολύ καλά την εξατομίκευση μέχρι την έσχατη ολοκλήρωσή της: την αποσύνθεση του Ατόμου, το σοφιστικό και το σχετικιστικό πνεύμα, τον γραικυλισμό και τον μηδενισμό. Η ελληνιστική και η ρωμαϊκή εποχή χαρακτηρίζονται ακριβώς από την παρατεταμένη κρίση της ελληνικής εξατομίκευσης. Εφεξής το πρόβλημα των Ελλήνων δεν ήταν πώς θα «γίνουν άτομα», αφού ήταν ήδη, αλλά πώς θα ξεπεράσουν το δίπολο κολεκτιβισμού-ατομικισμού. Πώς θα αποφύγουν την υποστροφή στην κολεκτιβιστική βαρβαρότητα, στην οποία κινδυνεύει να καταποντιστεί η εξατομίκευση στη φάση της ολοκλήρωσής της. Ή αλλιώς: πώς θα αναπτύξουν συλλογικό πνεύμα, χωρίς να χάσουν την ατομικότητά τους. Η περιπέτεια της ελληνικής ταυτότητας είναι το διαχρονικό αυτό τάνυσμα του Ελληνισμού να υπερβεί την πόλωση ατομικισμού-κολεκτιβισμού. Κι αυτό ακριβώς προσπαθεί να συλλάβει τούτο το βιβλίο. Εξ ου και ο τίτλος του.
Το αλφαβητάρι του φιλολόγου
Άγγελος Μαντάς
Βασική φιλολογική ορολογία
[…] To βιβλίο έχει τη μορφή λεξικού. Δεν είναι όμως λεξικό, καθώς σε τέτοια επιστημονικά πεδία η εξαντλητική παράθεση της ορολογίας είναι ανέφικτη. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια προσπάθεια αποθησαύρισης όρων. Και πράγματι, αυτό που κυρίως κομίζει το βιβλίο ετούτο είναι η κωδικοποιημένη καταγραφή πληροφοριών και θεωρητικών προβληματισμών, ερανισμένων από τη διάχυτη και ανοικονόμητη σύγχρονη βιβλιογραφία, ως απόκριση σε σχετικά ερεθίσματα. Ερεθίσματα από την προσωπική αναγνωστική εμπειρία, από τη διδακτική περιπέτεια και τέλος από την αναστροφή του συγγραφέα -υπό την ιδιότητά του ως σχολικού συμβούλου φιλολόγων- με τους δασκάλους της λογοτεχνίας. Είναι λοιπόν σαφές ότι δεν μπορεί κανείς να αναζητά πληρότητα στο συγκεκριμένο εγχείρημα, μπορεί όμως -πιστεύουμε- να βρει εγκυρότητα και χρηστικότητα. […] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)
Φρόυντ και Ντοστογιέφσκι
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Από τον φόβο στην αγάπη
Το τρίτο αυτό βιβλίο της σειράς «Ψυχολογία της Θρησκείας» αποτελεί κριτική της θεωρίας του Φρόυντ, σύμφωνα με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα», για την επιληψία του Ντοστογιέφσκι ως σύμπτωμα νεύρωσης (υστερική επιληψία) εξαιτίας της ενοχής που ένιωθε για τις πατροκτονικές του τάσεις. Την ίδια ενοχή που ένιωθε και ο ήρωάς του Ντιμίτρι στο τελευταίο του έργο Αφελφοί Καραμάζοφ. Το ζήτημα όμως είναι: Μπορεί να εξηγηθεί, με βάση το «οιδιπόδειο», η ενοχή του Ντοστογιέφσκι για το φόνο του πατέρα του. Κι ακόμα περισσότερο, η καταγωγή της θρησκείας. Η ενοχή δηλαδή που ένιωσε ο πρωτόγονος για το φόνο του αρχέγονου πατέρα και ο φόβος της τιμωρίας για την ενοχή του αυτή. Ένας φόβος που μετατράπηκε αργότερα από ανάγκη για εξιλέωση σε αγάπη προς τον πατέρα αυτό, με την εξύψωσή του σε Θεό. Είναι λοιπόν ο φόβος, ο ενοχικός φόβος, που ανάγκασε τον πρωτόγονο να επινοήσει το Θεό. Ή είναι η αγάπη, όχι όμως ως προβολή του πατέρα στο Θεό, όπως θέλει ο Φρόυντ, αλλά η αγάπη στην ταύτισή της με τον ίδιο το Θεό, όπως την αντιλαμβάνεται ο Ντοστογιέφσκι. Η αγάπη αυτή που προσέλκυσε τον άνθρωπο κοντά της, ως «primus amor», αποκαλύπτοντάς του ότι «ο Θεός αγάπη εστίν»; Η θρησκειοψυχολογική αυτή θεώρηση «από το φόβο στην αγάπη», όμοια με την πορεία που ακολούθησε, μαζί με τον κεντρικό ήρωά του, τον Αλιόσα, ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι στο τελευταίο του βιβλίο, είναι η πορεία έρευνας από τον Φρόυντ στον Ντοστογιέφσκι, από τον ενοχικό φόβο στη λυτρωτική αγάπη, που ακολουθεί και ο καθηγητής Μιχ. Μακράκης στο δικό του βιβλίο. Ένα βιβλίο που γι’ αυτό και θα μπορούσε να έχει ως προμετωπίδα: «Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον».
Νυν… αιωρούμαι
Κώστας Ζουράρις
Θουκυδίδης Αρχέτυπος
Ο Κώστας Ζουράρης έρχεται να καταδείξει πως η θουκυδίδεια ανάγνωση της ιστορίας όχι απλώς προϋποθέτει την τραγική ανάγνωση του κόσμου, αλλά, πολύ περισσότερο, πως αυτή είναι η μόνη δυνατή ιστορική και πολιτική επιστήμη.
Αυτοείδωλον εγενόμην…
Θεόδωρος Ι. Ζιάκας
Το αίνιγμα της ελληνικής ταυτότητας
Ειδική εισαγωγή
Το ελληνικό πρόβλημα σχετίζεται με ένα συγκεκριμένο ανθρωπολογικό φαινόμενο: Την αναπόφευκτη μηδενιστική αποσύνθεση του Ατόμου, όταν φτάσει στην ολοκλήρωσή του. Και τους δύο δρόμους που τότε ανοίγονται: τον ευρύχωρο της υποστροφής σε ένα νέο κολεκτιβισμό και τον στενό και τεθλιμμένο της μεταλλαγής του Ατόμου σε Πρόσωπο και της συναφούς διαφυγής της κοινότητας από την πόλωση ατομοκεντρισμού-κολεκτιβισμού. Ο νεωτερικός άνθρωπος, που τόσο εύκολη έχει την αλαζονική κριτική, ήδη καλείται να αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα και μάλιστα σε πλανητική κλίμακα. Είναι τώρα η σειρά του να δει πόσα απίδια παίρνει ο σάκος.
Το εσωτερικό φως
Mircea Eliade
Από τα πλατωνικά κείμενα και τα νεοπλατωνικά στα ινδικά, τα ιουδαϊκά, τα σουφικά, από το όραμα του Παύλου στις ησυχαστικές εμπειρίες της θέας του Θαβωρίου φωτός, στην πνευματική ζωή των ανθρώπων συναντούμε το φαινόμενο της εμπειρίας του θεϊκού φωτός, που με τη σειρά του πιστοποιεί την ενεργό παρουσία του φωτός στην ζωή του ανθρώπου και συγχρόνως δηλώνει το άνοιγμα του ανθρώπου από τον κόσμο του σκότους και της άγνοιας σε έναν κόσμο πνευματικό.
Στάσις αεικίνητος
Βασίλης Μπετσάκος
Η ανακαίνιση της αριστοτελικής κινήσεως στη θεολογία Μαξίμου του Ομολογητού
Μελετούμε τις πραγματείες του Αριστοτέλη και του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού. Στα κείμενα του φιλοσόφου διερευνούμε επιλεκτικά τη θεωρία της κινήσεως, όπως αυτή εκτίθεται στα «Φυσικά». Στα κείμενα του Πατρός της Εκκλησίας παρακολουθούμε συνολικά το νήμα των διδαχών του, εκλαμβάνοντας ως άξονα γύρω από τον οποίο αυτό ξετυλίγεται και διευθετείται, τη δική του (εκκλησιαστική) θεώρηση της κίνησης. […] (από την εισαγωγή του βιβλίου)
Ρωτούσαν για την ταυτότητα
Πολιτισμική κρίση και ψυχική απορία στην ελληνική πραγματικότητα
Το παρόν βιβλίο βασίζεται στις εισηγήσεις των συνομιλητών της διεπιστημονικής στρογγυλής τράπεζας, η οποία πραγματοποιήθηκε στη Στοά του βιβλίου (Αίθουσα Λόγου) στις 31 Μαΐου 2002 με θέμα: «Πολιτισμική κρίση και ψυχική απορία στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα», οργανωμένη από το Ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών. […] Περιέχονται τα κείμενα: – Γρηγόρης Μανιαδάκης, «Χαιρετισμός εκ μέρους της Εκπαιδευτικής Επιτροπής» – Ειρήνη Βλαχάκη, «Γιατί η απορία» – Δημήτρης Σταθάκος, «Βιολογική και πολιτισμική πορεία προς ακμή και παρακμή» – Χρήστος Γιανναράς, «Σχόλιο στο κεντρικό θέμα» – Δημήτρης Κυριαζής, «Όψεις του νεοελληνικού κοινωνικού φαντασιακού: Συμβουλή στην κατανόηση της νεοελληνικής ταυτότητας»
There are no reviews yet.