Γελάς ελλάς αποφράς

Θεόδωρος Ι. Ζιάκας

Μικρή αφήγηση για τη μοίρα της ελευθερίας

Το γενικό συμπέρασμα του βιβλίου είναι ότι ο μηδενισμός έχει διαπεράσει πλέον το επίπεδο των θεσμών και έχει εγκατασταθεί στον πυρήνα του υποκειμένου, όπου και διασπά εκ των έσω την εξατομικευμένη προσωπικότητα, μεταβάλλοντάς τη σε άμορφο χυλό. Στη θέση της άλλοτε πανίσχυρης «προμηθεϊκής» βούλησης για τη δύναμη, που χαρακτήριζε τον νεωτερικό άνθρωπο στην ανοδική πλευρά της εξελικτικής του καμπύλης, έχει μείνει η αγχώδης εσωτερική αναζήτηση νέων, όλο και πιο ηδονικών μορφών αυτοανάλωσης της επιθυμίας. Είναι ένας ηδονιστικός αυτομηδενισμός. «Στο ένα άκρο του πρόκειται για ένα είδος λαιμαργίας, μια ακόρεστη ζήτηση για περισσότερα, όλο και περισσότερα. Στο άλλο άκρο είναι ένα κράμα εγκατάλειψης, παραίτησης, δειλίας μπροστά στη δυστυχία και τον θάνατο». Ο μηδενισμός μεταβάλλεται έτσι σε πανδημική ψυχοπαθολογία στον σύγχρονο κόσμο. Είναι ασθένεια κοινωνική. Ασθένεια του πολιτισμού, η οποία δεν επιδέχεται θεσμική αντιμετώπιση, η θεραπεία της εξαρτάται πλέον από την αλλαγή των θεσμών αλλά από την αλλαγή των ψυχών: από μία μεταφυσική επανάσταση/μεταστροφή.

Πρόταση εξόδου από την κρίση της Νεωτερικότητας

Επιμέλεια: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΡΟΥΚΑΛΗΣ

ΓΡΑΦΟΥΝ: Δ. Γερούκαλης, Σ. Γουνελάς, Θ. Ζιάκας, Ι. Ζώης, Γ. Κοντογιώργης, π. Ν. Λουδοβίκος, Α. Μουστάκης

Τι εννοούμε όταν λέμε πρόσωπο. Βεβαίως το υποκείμενο των σκοπών, των επιθυμιών, τω αντιπαθειών κ.ο.κ. Και προφανώς ακόμα κάτι επιπλέον, αφού πολλά ζώα μπορούν να περιγραφούν παρομοίως, αλλά δεν τα θεωρούμε πρόσωπα… για να είναι κάποιος πρόσωπο με την πλήρη έννοια της λέξεως, πρέπει να είναι υποκείμενο με αίσθηση εαυτού ως υποκειμένου, ένα όν το οποίο ως εκ τούτου σχεδιάζει την ζωή του και πιστεύει σε αξίες ανάλογα με τις οποίες τα διαφορετικά σχέδιά του μοιάζουν χειρότερα ή καλύτερα, κάποιος ο οποίος μπορεί να διαλέγει ανάμεσά τους…

Μια σύγχρονη συζήτηση-κατάθεση στο περί προσώπου διαχρονικό μας πρόβλημα.

 Κώστας Ζουράρις

Άλλως η Νατοκεμαλική συμμωρία της «Ιστορίας» για την ΣΤ΄ δημοτικού

[…] Ο κύριος Κοσμάς ο Αιτωλός είναι μήπως executive manager των Macdonald’s. Ο Αδαμάντιος Κοραής από το Παρίσι καθ’ όλη την διάρκεια της Γαλλικής Επαναστάσεως με οδηγίες! Ενώ ο Άγιος Πατροκοσμάς ο Αιτωλός, να διατρέχει επί 18 χρόνια όλη την Δυτική Ελλάδα, επανεξελληνίζοντας τους Έλληνες που είχαν πέσει σε βαθειά αγραμματοσύνη και μιλούσαν τουρκοβενετσιανοαρβανίτικα, να τους λέει να κτίζουν σχολεία και όχι εκκλησίες, επειδή έχουν αρκετές, και στο τέλος οι Τούρκοι να τον κρεμούν από ένα δέντρο. Το ίδιο είναι για σας οι δύο περιπτώσεις. […] Τα επιστημονοβριθή σαΐνια σκέφτηκαν πώς να προωθήσουν το επιστημονικό τους δαιμόνιον στα απροστάτευτα παιδιά των 11-12 ετών… Και το πέτυχαν! Υπό τον συναρπαστικόν, για ανήλικα παιδιά, τίτλο «Εισαγωγές και εξαγωγές των σημαντικότερων σε αξία προϊόντων κατά το έτος 1858″… (προσοχή: όχι κατά το 1857, ούτε κατά το 1859 – κάποιο απ’ τα δύο πρέπει να έπεφτε δίσεχτο), ναι, παρουσιάζουν λοιπόν, τα σαΐνια «Ρεπούση κόμπανυ ανλίμιτεδ»…, παρουσιάζουν, λέγω, σε ανήλικα 11-12 ετών, τί. Τί. […] Πίνακα, με «εισαγωγές» για 9 (αριθμητικώς εννέα) προϊόντα και «εξαγωγές» για 14 (αριθμητικώς δέκα και τέτταρα) προϊόντα!!!

 Κώστας Ζουράρις

Ω μέγ’ αναιδές, κυνώπα, κερδαλεόφρον!

Δεν θα σας δείξω τον Μακρυγιάννη ως ιστορικό πρόσωπο, τον περίλαμπρο αγωνιστή της Επαναστάσεως, αλλά θα κάνω κάτι πιο στενό και λόγιο: θα αναδείξω την πολιτική επιστημολογία που υπάρχει στα «Απομνημονεύματα» του Μακρυγιάννη. Κατά την άποψή μου, πέραν της πανθομολογούμενης γενικής αναγνωρίσεως, ειδικά από την γενιά του ’30, και από το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα, ότι πρόκειται για περίλαμπρο αγωνιστή και μνημείο της γραμματείας μας, ο Μακρυγιάννης και τα «Απομνημονεύματά» του αποτελούν ένα κορυφαίο επίτευγμα της πολιτικής σκέψης· και ειδικά των κατηγοριών της πολιτικής επιστημολογίας, δηλαδή των λογικών αλληλουχιών που κατασκευάζουν την πολιτική θεωρία.