Η τρέλα στο πιάτο μας
Παντελής Ζωιόπουλος
Επιστήμη και πολιτική στη διατροφή μας
Στην εποχή μας η Επιστήμη, και κατ’ επέκταση η Έρευνα, κινείται με υψηλές ταχύτητες, αλλά πολλές φορές επικρατεί σύγχυση ως προς το ποιός είναι ο σκοπός και ποιός ο στόχος, αφού το ανθρώπινο μυαλό αδυνατεί να παρακολουθήσει τις γρήγορες εξελίξεις. Ορισμένες φορές τα αποτελέσματα της επιστήμης διαφεύγουν των δυνατοτήτων μας για μια ενδελεχή επεξεργασία των δεδομένων, κυρίως λόγω της αδυναμίας μας να εφαρμόσουμε αξιόπιστους ελέγχους πάνω σε ορισμένες φάσεις των παραγωγικών διαδικασιών. Η υπόθεση της παραγωγής των τροφίμων αποτελεί μία ατελείωτη περιπέτεια…
€ 12.72 € 10.18
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.25 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Παντελής Ζωιόπουλος |
| Σελίδες | 192 |
| isbn13 | 978-960-527-725-3 |
Be the first to review “Η τρέλα στο πιάτο μας”
You may also like…
Θεόφιλος
Παντελής Ζωιόπουλος
Ο ιδιοφυής σαλός
Άκουσα ότι ο Θεόφιλος ήταν ένα απαίδευτος ζωγράφος! Όμως παρατηρώντας προσεκτικά ορισμένους από τους «αγροτικού χαρακτήρα» πίνακές του, ιδιαίτερα εστιάζοντας στο πως ο Θεόφιλος επιλέγει το θέμα, πως το χαρακτηρίζει, το αντιλαμβάνεται, το συλλαμβάνει και το δουλεύει μέσα στο μυαλό του, μπορώ να πω ότι ο αλαφροΐσκιωτος αυτός γυρολόγος, ο κατατρεγμένος, ο παλαβός, όπως τον έλεγαν, διέθετε συγκροτημένη σκέψη και διεισδυτική ματιά.
Μεγαλοφυείς κι αδικοχαμένοι
Παντελής Ζωιόπουλος
Αυτοί που αγαπούσαν οι θεοί
Οι μεγάλοι μαθηματικοί Euler, Gauss, Lagrange και Newton, πέθαναν αντιστοίχως σε ηλικία 76, 78, 79 και 85 ετών. Τι του ‘ρθε του Evarist Galois να γλυκοκοιτάξει ΄κείνη την κοπελιά που ΄ταν μνηστή αξιωματικού. Και τι το ‘ θελε, ενώ ήξερε ότι ο αντίπαλός του ήταν ο καλύτερος σκοπευτής της Γαλλίας, να δεχθεί την πρόκληση για μονομαχία. Την ώρα που ψυχορραγούσε στο πεδίο της τιμής, ήταν μόνο 20 χρονών. Γνωρίζοντας όμως τη μοίρα του, το προηγούμενο βράδυ συνέταξε επιστολή για το φίλο του Auguste Chevalier με κάποιες σκέψεις και του παρέδωσε τα Άπαντα του εξ…60 σελίδων, να δώσει σε επιφανείς επιστήμονες της εποχής. Δεν έμαθε ποτέ ότι είχε εισέλθει στο Πάνθεον της Μαθηματικής Επιστήμης με τη μεγαλοφυή «θεωρία των ομάδων» που πρώτος εισήγαγε.
Το δοκίμιο αυτό προσπαθεί να εξηγήσει τη ζωή και το έργο ορισμένων ανθρώπων που πρόλαβαν να αφήσουν το αποτύπωμά τους ανεξίτηλο στις επιστήμες, τα γράμματα, τις τέχνες, του κινηματογράφου συμπεριλαμβανομένου, στο τραγούδι, τον αθλητισμό, τη διοίκηση, και άλλους τομείς της δημόσιας ζωής και έγραψαν το όνομά τους στις «Χρυσές Δέλτους» της Παγκόσμιας Ιστορίας, αν και πέθαναν πολύ νέοι.
Δυο λεπίδες χλόης
Παντελής Ζωιόπουλος
Το αγροτικό θαύμα
«…όποιος θα έκανε να φυτρώνουν δυο καλαμιές καλαμποκιού και δυο λεπίδες χλόης (two blades of grass) σε ένα σημείο γης, όπου πριν φύτρωνε μόνο μία, θα άξιζε περισσότερο για την ανθρωπότητα και θα προσέφερε πιο ουσιαστική υπηρεσία στην πατρίδα του, από ό,τι η ράτσα των πολιτικών στο σύνολο της…» (Τα ταξίδια του Γκιούλλιβερ, Jonathan Swift)
Η Ελλάδα το 1922 έβγαινε από τη Μικρασιατική Καταστροφή, που ακολούθησε μια δεκαετή περίοδο συνεχούς πολέμου. Αυτή η φτωχή χωρα τών 5 εκατ. κατοίκων, με κυρίαρχο πρόβλημα τη σιτάρκεια, έπρεπε να θρέψει κι άλλους 1.3 εκατ. πρόσφυγες, που θα μοιράζονταν τη λίγη καλλιεργήσιμη γη με τους αυτόχθονες γεωργούς. Δύσκολα θα μπορούσε κανείς να φανταστεί χειρότερο συνδυασμό αντίξοων συνθηκών για την Ελλάδα από εκείνες του 1922. Και ήταν μέσα σ’ αυτό το τραγικό σκηνικό που, σαν μια έκφραση της αντίφασης που χαρακτηρίζει τη φυλή μας, γεννήθηκε αυτό που απεκάλεσαν «το αγροτικό θαύμα του Μεσοπολέμου», με τον τριπλασιασμό της σιτοπαραγωγής, το έπος της αποκατάστασης των προσφύγων και ακτημόνων και όχι μόνον. Το βιβλίο αποτίει φόρο τιμής σε εκείνους που μόχθησαν γι’ αυτά.
Ζωιόπουλος Παντελής (Zoiopoulos Pantelis)
O Παντελής Ζωιόπουλος γεννήθηκε το 1945 στου Ζωγράφου Αττικής. Σπούδασε τη Γεωπονία στην Αθήνα και πήρε διδακτορικό στο Aberdeen Σκωτίας. Σήμερα διδάσκει τη Ζωοτεχνία στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Έχει μεγάλη εμπειρία στα Κοινοτικά θέματα και προήδρευσε κατ’ επανάληψη της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων του Συμβουλίου στις Βρυξέλλες για την έκδοση νομοθεσίας στον τομέα του. Προσκλήθηκε να δώσει ομιλίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό, εκλαϊκεύοντας τις αιτίες των σύγχρονων διατροφικών κρίσεων. Έχει δημοσιεύσει πολλές εργασίες σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά, επιφυλλίδες στον κυριακάτικο Τύπο και τις συλλογές αγροτικών και διατροφικών δοκιμίων «Το ψωμί και το αλάτι» και «Η σόγια και το ψαρόλαδο» αντίστοιχα.
Related Products
Η θεωρία του πνευματικού σώματος στην δυτική παράδοση
G. R. S. Mead
Το βιβλίο του Μηντ περί του πνευματικού σώματος έχει μεγάλη αξία για τον ειδικό ερευνητή αλλά και για τον απλό φιλομαθή αναγνώστη, διότι συγκεντρώνει τα σπουδαιότερα αποσπάσματα που έχουν σωθεί και τα ερμηνεύει, πράγμα σπουδαιότατο για την ιστορία των ιδεών. Επί πλέον δείχνει πολύ καθαρά την εξέλιξη της χριστιανικής εννοίας της ψυχής, αλλά κυρίως της ιδέας του πνευματικού σώματος της Αναστάσεως, για το οποίο κάνει λόγο με τόση έμφαση ο Απόστολος Παύλος στην Α’ Προς Κορινθίους Επιστολή του.
Οδός Αιμίλιου Χουρμούζιου
Πίτσα Γαλάζη
Η «Οδός Αιμιλίου Χουρμουζίου» αποτελεί ένα οφειλόμενο χρέος στη μνήμη μιας μεγάλης μορφής του Ελληνισμού, του Αιμιλίου Χουρμούζιου, που φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννησή του (1904-2004) και που την χρονιά που μας πέρασε συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από τον θάνατό του (1973-2003)… Το να ασχοληθεί όμως κανείς με την τεράστια προσωπικότητα του Αιμίλιου Χουρμούζιου όπως εκτείνεται από την λογοτεχνία στην δημοσιογραφία, το θέατρο και την κριτική, κι από το δοκίμιο στο φιλοσοφικό και τον πολιτικοκοινωνικό στοχασμό και τη μετάφραση, και που όλα τα υπηρετεί με θαυμαστή αρτιότητα κι από θέση μάχης -πράγμα που φαντάζει εξωπραγματικό κι απίστευτο για την εποχή μας- δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη υπόθεση. Χρειάζονται κατά τη γνώμη μου ειδικοί σοβαροί μελετητές, για ν’ αξιολογήσουν και να τοποθετήσουν το τεράστιας σημασίας έργο του, δίνοντας τη θέση που του αξίζει σε κάθε τομέα και στην καθόλου ιστορία της πνευματικής Ελλάδας του 20ού αιώνα…
Στάσις αεικίνητος
Βασίλης Μπετσάκος
Η ανακαίνιση της αριστοτελικής κινήσεως στη θεολογία Μαξίμου του Ομολογητού
Μελετούμε τις πραγματείες του Αριστοτέλη και του αγίου Μαξίμου του Ομολογητού. Στα κείμενα του φιλοσόφου διερευνούμε επιλεκτικά τη θεωρία της κινήσεως, όπως αυτή εκτίθεται στα «Φυσικά». Στα κείμενα του Πατρός της Εκκλησίας παρακολουθούμε συνολικά το νήμα των διδαχών του, εκλαμβάνοντας ως άξονα γύρω από τον οποίο αυτό ξετυλίγεται και διευθετείται, τη δική του (εκκλησιαστική) θεώρηση της κίνησης. […] (από την εισαγωγή του βιβλίου)
Σαν διφορούμενο άγγιγμα (Μούσες 27)
Στέλιος Ράμφος
Ο τίτλος του βιβλίου δηλώνει τον διφορούμενο και γι’ αυτό συχνά δραματικό χαρακτήρα ενός κόσμου ο οποίος ανασαίνει ελεύθερα και συγχρόνως ασφυκτιά στην ατμόσφαιρα των επιλογών του. Το ερώτημα είναι: πώς περνούμε από την τυραννική ανελαστικότητα των μονοσήμαντων αληθειών στην ωριμότητα της αποδοχής του πολυσήμαντου. Από τα περιεχόμενα τα πρώτα έξι κείμενα έχουν ήδη δημοσιευθεί, ενώ το επίμετρο για το ρεμπέτικο και την καθολικότητα του μοναδικού μαζί με τα τέσσερα τελευταία κείμενα είναι ανέκδοτα.
Για το ιερό και το δράμα
Ιωσήφ Βιβιλάκης
Θεατρολογικές προσεγγίσεις
Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει μελετήματα που καλύπτουν ένα ευρύ χρονικό φάσμα, από την αρχαιότητα έως τον 20ό αιώνα. Θέμα των περισσότερων κειμένων είναι το ιερό με τις διάφορες εκφάνσεις του το οποίο αναζητείται στη συμπλοκή του με το δράμα και τη σκηνή στην πατερική γραμματεία, στην εκκλησιαστική λατρεία και σε θεατρικούς συγγραφείς (όπως ο Ο’ Νήλ, ό Ουίλλιαμς ή ο Τερζάκης), αν και παρουσιάζονται έργα στα οποία κύριος σκοπός είναι η καταγραφή και η ανάδειξή τους (όπως στην περίπτωση του Μ. Καραγάτση και του Παύλου Νιρβάνα). Άλλες στιγμές η ερευνητική ματιά εστιάζει στον μαρασμό των αρχαίων θεάτρων ή στην ιδιαιτερότητα ορισμένων δραμάτων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την επτανησιακή Ευγένα του Μοντσελέζε, μία μοναδική δραματοποίηση συναξαριού, που απηχεί το θρησκευτικό θέατρο της Δύσης στα καθ’ ημάς ή στον Αυξεντιανό μετανοημένο, μια ανελέητη διαλογική σάτιρα της Χριστοκαπηλείας, που γράφτηκε στα μισά του 18ου αιώνα. Αλλού η προσοχή πέφτει στο ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων, όπως στη σκανδαλιστική πρώτη σκηνοθεσία του «Χριστού Πάσχοντος» από τον Αλέξη Σολομό, όταν για πρώτη φορά στη νεώτερη Ελλάδα «εμφανίσθηκε» εξαϋλωμένος ο Ιησούς επί σκηνής.
Ρωγμές και αγγίγματα (10η Έκδοση)
Δημήτρης Καραγιάννης
Η αναζήτηση νοήματος στη ζωή δε μπορεί να αφορά μόνο κάποιους επαγγελματίες στοχαστές, αλλά αποτελεί φυσική στάση κάθε ανήσυχου πνεύματος που δεν βολεύεται στο κυνήγι της επιβίωσης. Η αναζήτηση της δυναμικής της πίστης δεν μπορεί να αφορά μόνο κάποιους επαγγελματίες θεολόγους, αλλά αποτελεί φυσική στάση κάθε ανθρώπου που δεν βολεύεται στην τήρηση μόνο κάποιων θρησκευτικών κανόνων. Η αναζήτηση της αλήθειας μέσω της αμφισβήτησης της ύπαρξης του Θεού δεν μπορεί να φορά μόνο κάποιους επαγγελματίες άθεους, αλλά αποτελεί φυσική στάση κάθε πιστού που δεν διστάζει να αναγνωρίζει την απιστία του. Η αναζήτηση του προσώπου του Θεού δεν αποτελεί μια μεταφυσική αναζήτηση, αλλά σχετίζεται με την αναζήτηση του ανθρώπινου προσώπου. Δεν είναι παραίτηση από την προσωπική ευθύνη, αλλά προσπάθεια κατανόησης της ανθρώπινης φύσης. Δεν είναι παραίτηση από την επιστημονική γνώση, αλλά αναγνώριση των ορίων της. Δεν μηδενίζει την παρούσα ζωή, αλλά αντίθετα αναζητά τη νοηματοδότησή της.
Πέρα από το άτομο
Θεόδωρος Ι. Ζιάκας
Το αίνιγμα της ελληνικής ταυτότητας
Γενική εισαγωγή
Ανασκοπώντας την ιστορική διαδρομή του Ελληνισμού διαπιστώνουμε ότι δεν είναι η εξατομίκευση που μας λείπει, αλλά το συλλογικό πνεύμα. Το τρένο της εξατομίκευσης το είχαν πάρει οι Έλληνες ήδη από την ομηρική εποχή και το εκτροχίασαν, εκεί κάπου στον τέταρτο π.Χ. αιώνα. Γνώρισαν πολύ καλά την εξατομίκευση μέχρι την έσχατη ολοκλήρωσή της: την αποσύνθεση του Ατόμου, το σοφιστικό και το σχετικιστικό πνεύμα, τον γραικυλισμό και τον μηδενισμό. Η ελληνιστική και η ρωμαϊκή εποχή χαρακτηρίζονται ακριβώς από την παρατεταμένη κρίση της ελληνικής εξατομίκευσης. Εφεξής το πρόβλημα των Ελλήνων δεν ήταν πώς θα «γίνουν άτομα», αφού ήταν ήδη, αλλά πώς θα ξεπεράσουν το δίπολο κολεκτιβισμού-ατομικισμού. Πώς θα αποφύγουν την υποστροφή στην κολεκτιβιστική βαρβαρότητα, στην οποία κινδυνεύει να καταποντιστεί η εξατομίκευση στη φάση της ολοκλήρωσής της. Ή αλλιώς: πώς θα αναπτύξουν συλλογικό πνεύμα, χωρίς να χάσουν την ατομικότητά τους. Η περιπέτεια της ελληνικής ταυτότητας είναι το διαχρονικό αυτό τάνυσμα του Ελληνισμού να υπερβεί την πόλωση ατομικισμού-κολεκτιβισμού. Κι αυτό ακριβώς προσπαθεί να συλλάβει τούτο το βιβλίο. Εξ ου και ο τίτλος του.
Το αλφαβητάρι του φιλολόγου
Άγγελος Μαντάς
Βασική φιλολογική ορολογία
[…] To βιβλίο έχει τη μορφή λεξικού. Δεν είναι όμως λεξικό, καθώς σε τέτοια επιστημονικά πεδία η εξαντλητική παράθεση της ορολογίας είναι ανέφικτη. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια προσπάθεια αποθησαύρισης όρων. Και πράγματι, αυτό που κυρίως κομίζει το βιβλίο ετούτο είναι η κωδικοποιημένη καταγραφή πληροφοριών και θεωρητικών προβληματισμών, ερανισμένων από τη διάχυτη και ανοικονόμητη σύγχρονη βιβλιογραφία, ως απόκριση σε σχετικά ερεθίσματα. Ερεθίσματα από την προσωπική αναγνωστική εμπειρία, από τη διδακτική περιπέτεια και τέλος από την αναστροφή του συγγραφέα -υπό την ιδιότητά του ως σχολικού συμβούλου φιλολόγων- με τους δασκάλους της λογοτεχνίας. Είναι λοιπόν σαφές ότι δεν μπορεί κανείς να αναζητά πληρότητα στο συγκεκριμένο εγχείρημα, μπορεί όμως -πιστεύουμε- να βρει εγκυρότητα και χρηστικότητα. […] (από τον πρόλογο του συγγραφέα)
There are no reviews yet.