Θανατηφόρα Αδιαφορία

Θανατηφόρα Αδιαφορία

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
[ 1. ] Θεολογία και κινηματογράφος
[ 2.1 ] Πολίτης Κέιν: ο άφρων πλούσιος ο νεώτερος
[ 2.2 ] Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος: το αδιάφορο πέρασμα
[ 2.3 ] Θυσία: μεταμόρφωση ή παραμόρφωση;
[ 3. ] Ευρετήριο ονομάτων

Θανατηφόρα Αδιαφορία

Από θεολογική θεώρηση μπορούμε να κατατάξουμε τις κινηματογραφικές ταινίες σε τρεις κατηγορίες: στον κινηματογράφο της αδιαφορίας, στον κινηματογράφο της διαμαρτυρίας και στον κινηματογράφο της μαρτυρίας. Ο κινηματογράφος της αδιαφορίας αποκρύβει κάθε ζείδωρο προβληματισμό, κάθε γόνιμη απορία για το νόημα της ύπαρξης. Αποφεύγοντας τη συνάντηση με την αλλοτρίωση και την αποξένωση ανθρώπου και κοινωνίας, ο κινηματογράφος αυτός καθηλώνει στον υπαρξιακό λήθαργο. Πρόκειται για ταινίες που ασχολούνται με τα ασήμαντα και τα ουτιδανά, που σκοπός τους είναι να εγκλωβίσουν τον θεατή στη μικροσυνείδηση και τον μικρόκοσμό του. Ενισχύοντας στερεότυπα και προβάλλοντας εύκολες λύσεις για όλα τα προβλήματα, δεν αρθρώνουν λόγο και αμφιβολία για όσα σκαιά πληγώνουν τον άνθρωπο και αμαυρώνουν την ιστορία. Συντηρώντας το περίκλειστο άτομο, ο κινηματογράφος της αδιαφορίας δεν συνδράμει στην καλλιέργεια ζωντανής ζωής, ως εκ τούτου δεν επιφέρει καμμιά έσωθεν και έξωθεν διαφορά. Θανατηφόρα Αδιαφορία

Η ακοινωνησία των εγωκεντρικών ατόμων υπονομεύει την κοινωνία των αλληλέγγυων προσώπων, αφήνοντας έτσι στο απυρόβλητο το εκάστοτε κατεστημένο, τους κυρίαρχους και εξουσιαστές της κάθε εποχής. Σκηνοθέτης του κινηματογράφου της αδιαφορίας είναι ο Μέγας Ιεροεξεταστής του αριστουργήματος του Θεόδωρου Ντοστογιέφσκι Αδελφοί Καραμάζοφ, ο οποίος υποτάσσει τους ανθρώπους προσφέροντάς τους ψευδαισθήσεις ευτυχίας και υποκατάστατα αυθεντικής βιοτής. thanatifora adiaforia

Αντίθετα, ο κινηματογράφος της διαμαρτυρίας φανερώνει την πτωτική συνθήκη ζωής, την εχθρότητα και τη βία, την αλληλομαχία και τον αλληλοσπαραγμό ανθρώπων και λαών. Παρουσιάζοντας τη διαλυτική παρυπόσταση του κακού, ο κινηματογράφος αυτός ωθεί στην υπαρξιακή αφύπνιση. Πρόκειται για ταινίες που αναδεικνύουν την απορία για την ύπαρξη των όντων και των πραγμάτων, που κομίζουν ερωτήματα για την οδύνη που μαστίζει την κοινωνία.

Ο Σταύρος Σ. Φωτίου γεννήθηκε το 1959 στη Λεμεσό. Σπούδασε Παιδαγωγική και Θεολογία στη Λευκωσία και την Αθήνα. Είναι Καθηγητής στο Τμήμα Επιστημών της Αγωγής του Πανεπιστημίου Κύπρου και Ιδρυτικό Μέλος της Κυπριακής Ακαδημίας.

Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ.

Θανατηφόρα Αδιαφορία