Η νίκη σαν παρηγοριά (8η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Μόνο σε ένα τόπο με λόγο υπάρξεως την ενότητα στην αλήθεια μπορούμε να μιλουμε για μέλλον.
Με διχασμένη την κοινωνία στην απληστία μας για εξουσία, ματαίως θα υψώνουμε τα λάβαρα της ανθρωπιάς και της δικαιοσύνης: Οι δρόμοι όλοι βγάζουν στο άγνωστο όσο η όρεξη του μέλλοντος επενδύει στην μερικότητα και την ιδιοτέλεια.
Αν αφαιρέσουμε την αλήθεια και το μέτρο από την ζωή μας, καταδικάζουμε σε ασφυξία την δικαιοσύνη.
Η αλήθεια ανοίγει το μέλλον, αυτή έχει την δύναμη της ανατροπής.
Χωρίς αλήθεια το μέλλον είναι η κόλαση.
€ 17.91 € 14.33
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (1)
| Weight | 0.40 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Στέλιος Ράμφος |
| Σελίδες | 344 |
| isbn13 | 978-960-527-893-9 |
1 review for Η νίκη σαν παρηγοριά (8η Έκδοση);
Add a review
You may also like…
Ελευθερία και γλώσσα
Ράμφος Στέλιος
Η γλώσσα και η παράδοση
Στάσιμα και έξοδος
Ο χρόνος στην Ελλάδα είναι θαλασσινός: κυματίζει στην επιφάνεια, ενώ στον βυθό το πάντα μένουν στάσιμα και ίδια. Στις σελίδες του βιβλίου μπορεί κάποιος να ξαναζήσει ή να μάθει από αντιρρητική πλευρά τόσο τα γλωσσοεκπαιδευτικά δρώμενα της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου όσο και να εντοπίσει λόγους οι οποίοι μας οδήγησαν εκεί που βρισκόμαστε σήμερα!
Γενάρχες πεπρωμένων (Μούσες 30)
Στέλιος Ράμφος
Το αίσθημα της «μορφής» στον Σολωμό και της «συνέχειας» στον Παπαρρηγόπουλο
Μυθολογία της εποχής μας αποτελεί η ελευθερία του ατόμου ως δυνατότης επικοινωνίας καθολικής, που παύει να βιώνεται σαν ομφαλοσκοπική νοσταλγία του εαυτού, για να περιχωρήση τον πλησίον και το μέλλον, να συνδέση την δημιουργικότητα με την εσωτερική άνοιξι και την ευθύνη. […] Αν ο Παπαρρηγόπουλος εισηγήθηκε τον μύθο της ελληνικής αθανασίας, ο Διονύσιος Σολωμός διεκδίκησε το θαύμα της αναστάσεως, όχι ως φυσικό βεβαίως γεγονός αλλά ως εσωτερική αναγέννησι στον θρίαμβο της εκπλήξεως.
Το θάρρος της δημιουργίας (2η Έκδοση)
Rollo May
– Κι αν η φαντασία και η τέχνη δεν είναι, όπως πιστεύουν πολλοί, το σιρόπι στο γλυκό της ζωής, αλλά η βασική πηγή της ανθρώπινης εμπειρίας;
– Κι αν όλη μας η λογική και η επιστήμη ανακύπτουν από μορφές της τέχνης κι όχι το αντίθετο;
Ο Ρόλλο Μέυ βοηθάει όλους μας να βρούμε και να απελευθερώσουμε εκείνες τις δημιουργικές παρορμήσεις που μας προσφέρουν τις δυνατότητες να πετύχουμε νέους στόχους.
Γνωστός και ως «πατέρας της υπαρξιακής ψυχολογίας» αντλεί από την εμπειρία του για να μας δείξει πως μπορούμε να σπάσουμε τις παλιές πολυχρησιμοποιημένες δομές στη ζωή μας.
Αυτό το εμπνευσμένο βιβλίο μας ανοίγει δρόμους για να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και να φτάσουμε σ’ έναν ολοκληρωμένο εαυτό.
«Η δημιουργική υπόσταση της ζωής» του Στέφανου Ξένου (στο «Διαβάσαμε»).
Χημεία της μνήμης και του μέλλοντος
Στέλιος Ράμφος
Μία καλοκαιρινή ευτυχία τρίζει, Ιστορία στην κόψη του χρόνου, Έλληνες και Ταλιμπάν, Φθόνος Τρόμος Πόλεμος, Διάφορα
Στην Χημεία της μνήμης και του μέλλοντος ο Στέλιος Ράμφος συγκεντρώνει άρθρα με μελέτες και συνεντεύξεις που δημοσιεύθηκαν μεταξύ 1995 και 2003. Με τα κείμενα αυτά, ο συγγραφέας σχολιάζει γεγονότα και πράγματα που βοηθούν να καταλάβουμε καλύτερα πως προέκυψε η σημερινή κατάσταση. Γιατί το διακύβευμα της περιόδου εκείνης ήταν, εν πολλοίς, η πορεία της χώρας προς τον εκσυγχρονισμό ή την παρακμή.
Ο αναγνώστης του βιβλίου θα έχει την ευκαιρία να σκεφθεί τις σημερινές δραματικές εξελίξεις ως προϊόν εσωτερικής ρήξεως μιας κοινωνίας η οποία έχασε την ευκαιρία μιας θετικής εξέλιξης επειδή ακριβώς ο λαϊκισμός την εμπόδισε να δώσει στην κίνησή της ιστορική δυναμική.
Η επιμέλεια εαυτού στην εικονιστική κοινωνία (2η Έκδοση)
Τάσης Θεοφάνης
Η επιμέλεια εαυτού στην εικονιστική κοινωνία
H ζωή είναι χαρακτηριστικό όλων των φυσικών οργανισμών, αλλά μόνο στον άνθρωπο μπορεί να μεταμορφωθεί σε βίο, κάτι που για να επιτευχθεί απαιτεί μια τέχνη του βίου, μια «επιμέλεια εαυτού», η οποία και αποτελεί ένα από τα κεντρικά θέματα του βιβλίου αυτού. Στον δεύτερο τόμο της τριλογίας του για τις Πολιτικές του Βίου, ο Θεοφάνης Τάσης εξετάζει τον χώρο, μεταξύ του καθαρά προσωπικού και του αποκλειστικά δημοσίου, μεταξύ του ηθικού και του πολιτικού όπου μπορεί να εξασκηθεί η τέχνη αυτή. Βασικό του ερώτημα είναι η επίδραση της «εικονιστικής» κοινωνίας, όπου ο εαυτός εξαϋλώνεται βαθμιαία σε εικόνα, στην άσκηση μιας αναστοχαστικής τέχνης του βίου, δηλαδή, στην προσπάθεια του ατόμου να δημιουργήσει ένα δικό του, ιδιαίτερο τρόπο ζωής και, παράλληλα, να παραμείνει ενεργό μέλος του κόσμου στον οποίο ανήκει. Στο σημαντικό αυτό έργο, ο Τάσης, γνώστης και της φιλοσοφικής παράδοσης και της τεχνικής εξέλιξης, συνδέει πρωτότυπα τα θέματα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας με τη σημερινή κοινωνία. Yπερασπίζεται την Σωκρατική αρχή, «ὁ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ», αλλά θέτει την εξέταση αυτή σ’ ένα απαραίτητο πολιτικό πλαίσιο.
Αλέξανδρος Νεχαμάς, Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Princeton University
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ.
Θεοφάνης Τάσης: «Το διαρκές φαίνεσθαι γεννά ένα διαρκές άγχος»
Ο πειρασμός του λαϊκισμού & οι περιπέτειες του λόγου
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ: Ιωάννης Βαρτζόπουλος
ΓΡΑΦΟΥΝ:
Ιωάννης Βαρτζόπουλος
Θάνος Βερέμης
Βασιλική Γεωργιάδου
Νίκος Δεμερτζής
Νίκος Δήμου
Ανδρέας Πανταζόπουλος
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Στέλιος Ράμφος
Στέλιος Στυλιανίδης
Σώτη Τριανταφύλλου
Ο λαϊκισμός ως ενδημικό φαινόμενο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής παροξύνεται σε περιόδους κρίσης και επηρεάζει τις εξελίξεις. Αφορά το άτομο, την κοινωνία και τη σχέση τους με έναν τρόπο που αναδεικνύει τη φύση και το περιεχόμενο των δεσμών του ατόμου με τις συλλογικές του εκφράσεις. Τα όρια και οι δυνατότητες αντιμετώπισης των διαβρωτικών επιδράσεων το λαϊκισμού είναι αντικείμενο συζήτησης στο βιβλίο αυτό.
Η ψυχανάλυση ως μία κατεξοχήν ανθρωποκεντρική επιστήμη συναντά εκπροσώπους των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών, της φιλοσοφίας, της τέχνης και της εκκλησίας. Έχοντας ως οδηγό την ψυχαναλυτική έννοια της σαγήνης, αναζητείται η σύγκλιση με τις άλλες κατευθύνσεις για την κατανόηση του λαϊκισμού.
Νίτσε για καλό γούστο
Στέλιος Ράμφος
Αφορμές πνευματικού αναπροσανατολισμού
Διάλογος του συγγραφέα με τα πολύ κρίσιμα έργα του Νίτσε: «Πέρα του καλού και του κακού» & «Γενεαλογία της ηθικής». Με τα έργα του αυτά ο Γερμανός φιλόσοφος επιχειρεί να δείξει ότι οι ηθικές αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού διέβρωσαν τα θεμέλια της επιστήμης και συνέβαλαν αποφασιστικά στην εξασθένηση του ανθρώπου της Δύσης. Στις θέσεις αυτές του Νίτσε, ο Στέλιος Ράμφος κάνει τις δικές του υπογραμμίσεις, εγείρει τις ενστάσεις του και θέτει τα δικά του ερωτηματικά. Σκοπός του είναι να προτείνει ένα κείμενο εργασίας και όχι απλά ανάγνωσης. Αντιμετωπίζει τη λογική του όπως ξετυλίγεται στην ακολουθία των αφορισμών, λογική της ζωής ως πολιτισμού. Επιλέγει τα δύο βιβλία του Νίτσε «Πέρα του καλού και του κακού» &. «Γενεαλογία της ηθικής», ως πιο μεστά, πιο προκλητικά και πιο δύσκολα από όλα τα έργα του. Όπως αναφέρει στον πρόλογό του, ο συγγραφέας, «…φθάνουμε να αναρωτιόμαστε αν όντως μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αλήθεια και ηθική, αν πρέπει να αρνηθούμε συνολικά αυτές τις θεμέλιες αξίες του ευρωπαϊκού πολιτισμού για να τον σώσουμε… Παρακολουθώ, σχολιάζω και σκέπτομαι. Δεν επιδοκιμάζω ούτε αποδοκιμάζω αλλά συζητώ τόσο αυτό που λέει ο Νίτσε όσο και αυτό που τον τυραννεί. Το «καλό γούστο» όπως και ίδιος θα έλεγε, απαιτεί να μην διακρίνεις. Οι σημειώσεις είναι στην πραγματικότητα υπογραμμίσεις και ερωτηματικά από την νιτσεϊκή κατανόηση της αλήθειας με όρους θελήσεως, της ηθικής με όρους ενοχικής συνειδήσεως και πιο πίσω για την ανελέητη κριτική που ασκεί και τα των δημοκρατιών της ισότητος και των δικαιωμάτων εν ονόματι μιας ιεραρχικής κοινωνίας και ενός ιεραρχικού πολιτισμού. Δεν γράφω ως κάτοχος της αλήθειας, αλλά μόνο με την προϋπόθεση της αλήθειας μπορώ να ανοίξω διάλογο με την νιτσεϊκή αλήθεια ως απόρριψη κάθε αλήθειας στο όνομα της ερμηνείας της…»
Φιλόσοφος και θείος έρως
Στέλιος Ράμφος
Από το Συμπόσιον του Πλάτωνος στους Ύμνους θείων ερώτων του αγίου Συμεών, το επίκλην Νέου θεολόγου
Έλληνες και Ταλιμπάν (Μούσες 18)
Στέλιος Ράμφος
Όσο οι Έλληνες θα κυνηγούμε απαντήσεις, θα αναζητούμε γεωγραφική ταυτότητα και θα προβληματιζώμαστε αν ανήκουμε στην Ανατολή ή στην Δύσι· όταν μάθουμε να ρωτάμε, θα ανακαλύψουμε ότι το όλο ζήτημα ήταν περί όνου σκιάς. Ψάχνουμε σε σημεία του ορίζοντος, ενώ ζούμε σε λάθος χρόνο. Όθεν η αντιφατικότης μας, η σύγχυσι αξιών, η ασχήμια των έργων μας. Το πουθενά του χρόνου μας πληρώνουμε ως έλλειψι κριτηρίων. Δεν μας λείπει η Ανατολή· μας λείπει όμως ο προσ-ανατολισμός, ένα γερό πάτημα που να σπρώχνη τις ψυχές προς τον καινούργιο χρόνο της δικής τους Ανατολής και αλήθειας. Μας λείπει η εντός Ανατολή, που είναι και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Time Out. Η ελληνική αίσθηση του χρόνου (13η Έκδοση)
Ράμφος Στέλιος
Η ελληνική αίσθηση του χρόνου
Πολιτικές ηγεσίες και πολίτες δεν μπορεί να παίζουν με τη φωτιά,
γιατί, ως γνωστόν, υπάρχουν φωτιές που σβήνουν με νερό,
υπάρχουν όμως και φωτιές που σβήνουνε με αίμα!
Ο άλλος του καθρέφτη (7η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Ψυχογραφία της αγωνίας μας
Οι παιδιάστικες συμπεριφορές προκαλούν διλήμματα και αμφιβολίες που απλώνονται σαν αχόρταγη δυσπιστία προς άλλους, όπως και ανασφάλειες που γυρνούν πολύ εύκολα σε τυραννία. Με τέτοια ψυχολογία μόνο σαν προστατευόμενη ύπαρξη βρίσκουμε τον εαυτό μας. Αλλιώς για να διατηρούμε την ισορροπία μας ζητούμε εναγώνια την πατρική σκιά και πετυχαίνουμε ψυχική ανάπαυση όταν «μας κρατούν από το χεράκι».
Η ανθρώπινη φύση (2η Έκδοση)
Donald Woods Winnicott
Πρόλογος: Σωτήρης Μανωλόπουλος
Μετάφραση: Γιώργος Καλομοίρης
Οι ιδέες του Winnicott είναι κατάσπαρτες σε πολυάριθμες κλινικές μελέτες και δημοφιλείς δημοσιεύσεις. Έκανε μία μόνο προσπάθεια να γράψει μια επισκόπηση των ιδεών του, κι αυτή είναι ακριβώς αυτό το βιβλίο. Όπως λέει στην εισαγωγή: «σκοπεύω να κάνω μια δήλωση για την ανθρώπινη φύση που να συγκεντρώνει τα διάφορα είδη εμπειριών που απέκτησα».
Το βιβλίο αυτό συνιστά μια συνολική τοποθέτηση για την ανθρώπινη φύση και την θέση της ψυχανάλυσης σε αυτή. Η ανθρώπινη φύση περιλαμβάνει τις σημειώσεις του Winnicott από διαλέξεις σε θέματα ανάπτυξης του ανθρώπου, που έκανε σε δασκάλους και φοιτητές κοινωνικούς λειτουργούς, επί 18 χρόνια. Ο Winnicott αντικατοπτρίζει το τεράστιο θέμα της ανθρώπινης φύσης από τη δική του εμπειρία, επιστρέφοντας σε ορισμένα θέματα συνεχούς ενδιαφέροντος γι ‘αυτόν, συμπεριλαμβανομένου της υγείας και της κακής υγείας, του σώματος και της ψυχολογικής διαταραχής, της ψυχοσωματικής και της συναισθηματικής ανάπτυξης, της υγείας και των ενστίκτων, της καταθλιπτικής θέσης, του εσωτερικού κόσμου, της ψευδαίσθησης, της απόσυρσης και της παλινδρόμησης. Για τον Winnicott δεν είμαστε απλά ένας κρίκος της βιολογικής εξέλιξης, δεν έχουμε σώμα και επίσης ψυχική ζωή κι έναν περιβάλλοντα πολιτισμό που μας διαμορφώνει: Είμαστε ο καθένας μια μοναδική, ανθρώπινη φύση.
Η παρουσίαση του βιβλίου στις Εκδόσεις Αρμός
Στάσου! Τί θες να πεις;
James E. Ryan
Και άλλες ερωτήσεις ζωτικής σημασίας
Είτε είμαστε στην αίθουσα συμβουλίων είτε στην τάξη, δαπανάμε πάρα πολύ χρόνο και ενέργεια ψάχνοντας για την σωστή απάντηση. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι οι ερωτήσεις είναι εξίσου σημαντικές με τις απαντήσεις, αν όχι περισσότερο. Για παράδειγμα, αν κάνεις την λάθος ερώτηση, εγγυημένα θα πάρεις την λάθος απάντηση. Μια καλή ερώτηση, αφετέρου, εμπνέει μια καλή απάντηση και, στην πορεία, προκαλεί βαθύτερη κατανόηση και ανθρώπινες σχέσεις με μεγαλύτερο νόημα. Για να θέσουμε ένα καλό ερώτημα, απαιτείται να πάμε παραπέρα από ότι νομίζουμε πως ξέρουμε για ένα θέμα ή ένα πρόσωπο εξερευνώντας το δύσκολο και το άγνωστο, το αμήχανο, ακόμη και το δυσάρεστο.
Στο βιβλίο του ο Jim Ryan υμνεί την τέχνη των καλών ερωτήσεων –και απαντήσεων. Πέντε ερωτήσεις συγκεκριμένα: Τί πράγμα; Αναρωτιέμαι… Θα μπορούσαμε τουλάχιστον; Πώς μπορώ να βοηθήσω; και Τί έχει πραγματικά σημασία; Χρησιμοποιώντας παραδείγματα από την πολιτική, την ιστορία, την δημόσια κουλτούρα και τα κοινωνικά κινήματα, και από την προσωπική του ζωή επίσης, ο Ryan δείχνει πως αυτές οι γενικές ερωτήσεις γεννούν την κατανόηση, αφυπνίζουν την περιέργεια, μυούν στην πρόοδο, δυναμώνουν τις σχέσεις και τραβούν την προσοχή μας στα σημαντικά της ζωής.
Υπάρχεις σαν μοίρα
Στέλιος Ράμφος
Διαλέξεις για το Είναι και χρόνος του Χάιντεγγερ
Με το βιβλίο αυτό και με την δημοσίευσή του θέλησα να συμμετάσχω, κατά δύναμιν, στην γεμάτη ενδιαφέρον υποδοχή που επιφυλλάσουν οι νεώτερες γενιές των διανοουμένων μας σε ό,τι φέρνει την σφραγίδα της σκέψεως του Γερμανού φιλοσόφου και σε ότι πρωτοτύπως την εκφράζει. Από την δική μου βεβαίως σκοπιά: Θεωρώ πως το έργο του Χάιντεγγερ είναι ανάγκη να το προσλάβουμε, πέρα από την σαγήνη του, στην ενεργό του διάσταση, συνυφασμένη όχι μόνο με την μεσοπολεμική αγωνία της Ευρώπης, που εξέθρεψε τους εφιάλτες του εθνικοσοσιαλισμού και του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού, αλλά και με τον μεταπολεμικό μεταμοντερνισμό, το οποίου το ιστορικό τέλος φαίνεται να υπογράφει η σημερινή «οικονομική» κρίση με τα συμπαρομαρτούντα της.
Καλλίπολις Ψυχή (Μικρό Μέγεθος)
Στέλιος Ράμφος
Ανάγνωση της Πολιτείας του Πλάτωνος
Η παιδεία δεν είναι συσσώρευση γνώσεων και πληροφοριών που με το φορτίο τους καταντούν παθητικό τον άνθρωπο. Είναι μόρφωση, ικανότης δημιουργικής ενέργειας και συνθετικής σκέψεως. Πεπαιδευμένος, ο άνθρωπος ξέρει τι να επιθυμεί. Απαίδευτος, αφήνεται στην απληστία, την φιλαρχία, την επιθετικότητα. Στόχος της παιδείας είναι η αύξηση του πολιτισμού, δεν είναι οι αλλοπρόσαλλες αυτοβεβαιώσεις. Είναι η ανάπτυξη των προϋποθέσεων του ευ ζην και όχι η εξασφάλιση ζωώδους επιβιώσεως. Αυτό το «ευ» έχει καθοριστική σημασία για όποιον το διεκδικεί συνειδητά: Η ύπαρξη του πλουταίνει με έναν πλατύτερο εαυτό, ενώ χρεωκοπεί κυριολεκτικά σ’ εκείνον του ιδιοτελούς συμφέροντος. Η πραγματική ζήτηση του αρίστου θέλει αρίστους για να επιτύχουν την σύνθεση του πολλαπλού και διαφορετικού με κριτήριο το καλύτερο δυνατό για όλους.
Η λογική της παράνοιας (26η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Ασ’ τους άλλους. Εσύ ο ίδιος, που ευθύνεσαι; Τί προσάπτεις στον εαυτό σου;
Από εκεί θα βρεθούν τα υπόλοιπα. Όσο αυτό δεν γίνεται, η κρίση θα παρατείνεται,
το σάπισμα θα βαθαίνει και τα φαινόμενα της ανομίας θα γίνονται πιο άγρια.
Ψυχή έχουμε· δεν έχουμε κατανόηση του εαυτού μας.
Άλλο να είσαι έξυπνος και άλλο να κατανοείς. Η κατανόηση είναι ένας βαθμός πάνω
από την εξυπνάδα και την γνώση· είναι μια ευαισθησία βαθύτερη,
η οποία έχει να κάνει με το κατά πόσο βγαίνουμε από τον εαυτό μας.
Παριστάνουμε ή νομίζουμε ότι είμαστε πολύ κοινωνικοί, ενώ στο βάθος
έχουμε ένα συναισθηματικό εγωκεντρισμό που μας οδηγεί σε ναυάγια και καταθλίψεις.
Ενδιαφέρει αυτή την ώρα της κρίσεως να κοιταχθούμε απ’ έξω.
Τι σημαίνει «απ’ έξω»; Σημαίνει αντί να παίρνουμε θέσεις, να κατανοούμε.
Έτσι και στον εαυτό μας θα μένουμε και θα ισορροπούμε.
Αντίθετα εμείς καθρεφτιζόμαστε στις επιθυμίες μας, δηλαδή δεν κοιταζόμαστε πουθενά.
Υπάρχει περίπτωση να βρεθούμε;
Related Products
Ο καημός του ενός (6η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Κεφάλαια της ψυχικής ιστορίας των Ελλήνων
Στο σκεπτικό μου προϋποθέτω σιωπηρώς ότι η κοινωνία μας διέρχεται οξεία κρίση ταυτότητος. Ο κοινός αυτός τόπος σημαίνει περαιτέρω ότι τα μέλη της δεν έχουν δική τους απάντηση στο ερώτημα «ποιος είμαι» ούτε στο ερώτημα τι είναι τούτο το ποιος», εις τρόπον ώστε να νιώθουν συχνά ξένοι στον ίδιο τον τόπο τους. Θεωρώ κρίσιμο για την κατανόηση του φαινομένου ότι στερούνται απαντήσεως ελλείψει ανεπτυγμένης εσωτερικότητος και τρόπου αυτογνωσίας. Ο Έλλην έχει ανάγκη από στερεότυπα για να καθρεφτίζεται εκεί ο εαυτός του και να λαμβάνει εξ αντανακλάσεως την εικόνα του. Αναζητεί, επομένως, στο είδωλο της ταυτότητος ένα μέσον αποκλεισμού του διαφορετικού. Με τη λογική των τυπικών δεδομένων της ταυτότητος, η ετερότης θέτει υπό αμφισβήτηση την εικόνα περί μοναδικότητος του εθνικού μας εαυτού και γίνεται έτσι επίφοβη.
Ο καημός του ενός (πανόδετο)
Στέλιος Ράμφος
Κεφάλαια της ψυχικής ιστορίας των Ελλήνων
Στο σκεπτικό μου προϋποθέτω σιωπηρώς ότι η κοινωνία μας διέρχεται οξεία κρίση ταυτότητος. Ο κοινός αυτός τόπος σημαίνει περαιτέρω ότι τα μέλη της δεν έχουν δική τους απάντηση στο ερώτημα «ποιος είμαι» ούτε στο ερώτημα τι είναι τούτο το ποιος», εις τρόπον ώστε να νιώθουν συχνά ξένοι στον ίδιο τον τόπο τους. Θεωρώ κρίσιμο για την κατανόηση του φαινομένου ότι στερούνται απαντήσεως ελλείψει ανεπτυγμένης εσωτερικότητος και τρόπου αυτογνωσίας. Ο Έλλην έχει ανάγκη από στερεότυπα για να καθρεφτίζεται εκεί ο εαυτός του και να λαμβάνει εξ αντανακλάσεως την εικόνα του. Αναζητεί, επομένως, στο είδωλο της ταυτότητος ένα μέσον αποκλεισμού του διαφορετικού. Με τη λογική των τυπικών δεδομένων της ταυτότητος, η ετερότης θέτει υπό αμφισβήτηση την εικόνα περί μοναδικότητος του εθνικού μας εαυτού και γίνεται έτσι επίφοβη.
Χρονικό ενός καινούργιου χρόνου
Στέλιος Ράμφος
Αφορμές πνευματικού αναπροσανατολισμού
Το βιβλίο αυτό δεν το περίμενα: γράφτηκε σαν παρένθεση κατά παραγγελίαν. Τον Νοέμβριο 1994 καθημερινή εφημερίδα μου ζήτησε επίμονα μακράς πνοής κυριακάτικη ολοσέλιδη συνεργασία με θέματα δικής μου επιλογής. Συμφώνησα υπό τον όρο τα άρθρα να εκτυπωθούν στα ελληνικά -δηλαδή με το πολυτονικό σύστημα-, πράγμα το οποίον η διεύθυνση απεδέχθη, οπότε άρχισα να γράφω και να παραδίδω κείμενα. Η έναρξη των δημοσιεύσεων είχε ορισθεί για την Πρωτοχρονιά 1995. Όταν όμως έφθασε η ώρα, η δημοσίευση ανεβλήθη και συνέχισε να αναβάλλεται, ενώ εξακολουθούσα να παραδίδω υλικό, μέχρις ότου ζητώντας προς τα μέσα του Μαΐου να σαφηνισθεί επιτέλους η κατάσταση μου διεμηνύθη, χωρίς περισσότερες εξηγήσεις, ότι η συνεργασία με την εφημερίδα ματαιώνεται. Εν τω μεταξύ η σειρά των άρθρων, πλην του τελευταίου, ήταν έτοιμη και δεν μου έκανε καρδιά να μην τη συμπληρώσω. Αλλά τώρα δεν με απασχολούσε πια το ευρύ κοινό της εφημερίδας και το άρθρο μετεβλήθη σε αρκετά απαιτητικό και εκτενές μελέτημα: βρήκα την ευκαιρία να εξηγηθώ εν τινι μέτρω για τον χαρακτήρα της εξατομικεύσεως. Η «ευκαιρία» τούτη ίσως κράτησε περισσότερο απ’ ό,τι λογάριαζα, πάντως η σειρά των άρθρων για τη σημερινή Ελλάδα ως πνευματικό ζήτημα, έστω άνισα, ολοκληρώθηκε. Σ’ αυτά πρόσθεσα τρία σημειώματα περί ζωγραφικής (το πρώτο του 1983, και δύο επόμενα του 1995), μια διάλεξη περί παιδείας στο Κολλέγιο Αθηνών (1991), δημοσιευμένη αργότερα στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (Νοέμβριος 1992), και παρέδωσα το βιβλίο, με μικρές προσθήκες και διορθώσεις, προς εκτύπωσιν.
Πολιτική από στόμα σε στόμα (9η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Με την «Πολιτική από στόμα σε στόμα» ο Στέλιος Ράμφος αναζητεί τις πνευματικές προϋποθέσεις μιας πολιτικής η οποία δεν θα αφήνει τους ανθρώπους υπαρξιακά ακάλυπτους και θα τους ωθεί να μετέχουν υπεύθυνα.
– Να αφήσουμε την σφαίρα της κοινής γνώμης εάν μας ενδιαφέρει η αλήθεια.
– Δεν γίνεται να θρηνείς ούτε να χαίρεσαι προτού να καταλάβεις τι συνέβη.
– Είμαστε λαός που αρπάζεται με το παραμικρό και τα καταπίνει όλα. Όλα!
– Ανάταξη και ελπίδα δεν θα φέρει τόσο η «ανάπτυξη» όσο η υπέρβαση του αρνητικού μας εαυτού.
– Είμαστε υπεύθυνοι για τον τρόπο και όχι για το τέλος.
– Άλλο να στηρίζεις τους αδυνάτους και άλλο να βασίζεσαι επάνω τους.
– Λέμε εύκολα: «Δεν βλέπω φως».Η απάντηση είναι: «Να το φτιάξεις!»…
– Οι ιδεολογίες τελείωσαν. Ζήτω οι ιδέες!
Ράμφος Στέλιος (Ramfos Stelios)
Ὁ Στέλιος ῾Ράμφος γεννήθηκε στὴν Ἀθήνα τὸ 1939. Σπούδασε στὴν Νομικὴ Ἀθηνῶν καὶ ἀπὸ τὸ 1965 Φιλοσοφία στὸ Παρίσι, ὅπου καὶ δίδαξε (Βενσὲν 1969-1974). Ἐπέστρεψε καὶ ἐγκαταστάθηκε ὁριστικὰ στὴν Ἑλλάδα τὸ 1974. Ἡ ἐργασία του ἐπικεντρώνεται στὴν ἑρμηνευτικὴ τοῦ ἑλληνισμοῦ μὲ ἰδιαίτερη ἔμφασι στὴν κατανόησι τῶν πνευματικῶν χαρακτηριστικῶν ποὺ κληροδότησε τὸ Βυζάντιο στὴν Νεώτερη Ἑλλάδα, ἡ ἄγνοια τῶν ὁποίων ἐμποδίζει τὴν αὐτοσυνειδησία μας. Ἐρευνᾷ κυρίως τὶς συνέπειες ποὺ εἶχε ἡ ματαίωσι τῆς βυζαντινῆς Ἀναγεννήσεως γιὰ τὴν διάπλασι τοῦ νεοελληνικοῦ ψυχισμοῦ, ὁ ὁποῖος παραμένει ἔκτοτε ἐλλειμματικὸς καὶ ἀστάθμητος, ἕρμαιο τῶν συγκυριῶν τῆς ἱστορικότητος. Στὴν Ἀθήνα δίδαξε κατὰ τὸ παρελθόν, μεταξὺ ἄλλων, στὸ Ἵδρυμα Γουλανδρῆ-Χόρν, ἐνῷ τώρα διδάσκει στὸ Ἵδρυμα Βασίλη καὶ Μαρίνας Θεοχαράκη.
Στέλιος Ράμφος – Από τον Όμηρο στον Αλέξανδρο: Ανάβαση στις κορυφές του Αρχαιοελληνικού πολιτισμού (Α’ μέρος): Όμηρος, Αρχίλοχος, Σαπφώ, Σόλων, Ησίοδος, Ηράκλειτος, Παρμενίδης, Περικλής. Δείτε περισσότερα εδώ.
2,9,16,23,30 Οκτωβρίου 2019
6,13,20,27 Νοεμβρίου 2019
4,11,18 Δεκεμβρίου 2019
Ακούστε εδώ την πρώτη διάλεξη για τον Freud!
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΣΤΟΜΑ ΣΕ ΣΤΟΜΑ-ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ
Φιλοσοφία ποιητική
Στέλιος Ράμφος
Πλατωνικά ζητήματα
Εάν η αλήθεια του έργου δεν ακολουθεί τα γεγονότα, η ακολουθητέα μέθοδος δεν μπορεί να είναι αρχαιολογική είτε αναλυτική. Ζήτησα την ψυχή του πλατωνικού κειμένου και στην προοπτική αυτή απέφυγα σκόπιμα να ανατρέξω εις την ενδιάμεσο παράδοση. Το κείμενο είναι συγχρόνως αντικείμενο και φως· ως αντικείμενο προσφέρεται σε ανάλυση, αλλά τ’ αποτελέσματα ενός εγχειρήματος του είδους αυτού πάσχουν από τα εγγενή ελαττώματα του επιστημονικού πνεύματος, ισχυρού στην μελέτη λεπτομερειών, αλλα ανίσχυρου στην θεώρηση του όλου και του λόγου της υπάρξεώς του. Η λογιωσύνη και το εύρος της βαραίνουν εμμέσως στην ανάγνωση του έργου: το θέμα δεν είναι ν’ ανατάμωμε για να γνωρίσωμε, αλλα να μεθέξωμε στο φως που παραχωρεί την ενότητα της θέας.
Χρονικό ενός καινούργιου χρόνου (πανόδετο)
Στέλιος Ράμφος
Αφορμές πνευματικού αναπροσανατολισμού
Το βιβλίο αυτό δεν το περίμενα: γράφτηκε σαν παρένθεση κατά παραγγελίαν. Τον Νοέμβριο 1994 καθημερινή εφημερίδα μου ζήτησε επίμονα μακράς πνοής κυριακάτικη ολοσέλιδη συνεργασία με θέματα δικής μου επιλογής. Συμφώνησα υπό τον όρο τα άρθρα να εκτυπωθούν στα ελληνικά -δηλαδή με το πολυτονικό σύστημα-, πράγμα το οποίον η διεύθυνση απεδέχθη, οπότε άρχισα να γράφω και να παραδίδω κείμενα. Η έναρξη των δημοσιεύσεων είχε ορισθεί για την Πρωτοχρονιά 1995. Όταν όμως έφθασε η ώρα, η δημοσίευση ανεβλήθη και συνέχισε να αναβάλλεται, ενώ εξακολουθούσα να παραδίδω υλικό, μέχρις ότου ζητώντας προς τα μέσα του Μαΐου να σαφηνισθεί επιτέλους η κατάσταση μου διεμηνύθη, χωρίς περισσότερες εξηγήσεις, ότι η συνεργασία με την εφημερίδα ματαιώνεται. Εν τω μεταξύ η σειρά των άρθρων, πλην του τελευταίου, ήταν έτοιμη και δεν μου έκανε καρδιά να μην τη συμπληρώσω. Αλλά τώρα δεν με απασχολούσε πια το ευρύ κοινό της εφημερίδας και το άρθρο μετεβλήθη σε αρκετά απαιτητικό και εκτενές μελέτημα: βρήκα την ευκαιρία να εξηγηθώ εν τινι μέτρω για τον χαρακτήρα της εξατομικεύσεως. Η «ευκαιρία» τούτη ίσως κράτησε περισσότερο απ’ ό,τι λογάριαζα, πάντως η σειρά των άρθρων για τη σημερινή Ελλάδα ως πνευματικό ζήτημα, έστω άνισα, ολοκληρώθηκε. Σ’ αυτά πρόσθεσα τρία σημειώματα περί ζωγραφικής (το πρώτο του 1983, και δύο επόμενα του 1995), μια διάλεξη περί παιδείας στο Κολλέγιο Αθηνών (1991), δημοσιευμένη αργότερα στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (Νοέμβριος 1992), και παρέδωσα το βιβλίο, με μικρές προσθήκες και διορθώσεις, προς εκτύπωσιν.
Μαρτυρία και γράμμα
Στέλιος Ράμφος
Απόλογος για τον Μαρξ και λόγος για τον Καστοριάδη
(. . .) Η φιλοσοφία κινδυνεύει ακριβώς από την ρευστότητα των συμβεβηκότων, όταν τα αντιμετωπίζει ως δεδομένα ουσιαστικά. Εξ ου και επιλέγει τον αφηρημένο λόγο, προκειμένου να βαδίσει ανενόχλητα. Η ανάμιξη με τα περιστατικά και τα συμπαρομαρτυρούντα κάνει μία συνεπή σκέψη να φαίνεται ή και να γίνεται ασυνεπής. Ο φιλοσοφικός λόγος είναι μια πάλη με το χρόνο και το χώρο, που σχετικοποιούν την αλήθεια. Πρέπει να μην υποκύψει στη φθορά του σχετικού, οπότε προτιμά να διακυβεύεται η ουσία. Γι’ αυτό και του μένει μόνο η ποίηση της ενοράσεως, η συμφωνία των ιδεών ως μέσον συγκινήσεως. Δεν είναι ψυχρό κατασκεύασμα, ούτε ψυχρός ο κατασκευαστής. (. . .)
Περιοδικό Ψυχής Δρόμοι 6ο τεύχος
Σε αυτό το τεύχος: Ελένη Καραγιάννη, π. Ζαχαρίας Ζάχαρου, Αθανάσιος Αλεξανδρίδης, π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
-Συζήτηση π. Βασιλείου Θερμού με τον Στέλιο Ράμφο
– Ενοχή και θρησκευτικότητα
-Ο πνευματικός εαυτός
-Ταυτότητα του εφήβου και θρησκευτική σκέψη
-Ποιμαντική και μετανεωτερικότητα
Καλλίπολις Ψυχή
Ράμφος Στέλιος
Ανάγνωση της Πολιτείας του Πλάτωνος.
Η Πολιτεία είναι από τα μεγαλύτερα κατορθώματα του ανθρώπινου πνεύματος. Ανήκει στην κατηγορία των έργων τα οποία πολλοί θα επέλεγαν σε περίπτωση που θα έπρεπε να σωθεί μόνο ένα εάν καταστρέφονταν όλα τα βιβλία που έχουν γραφτεί.
Ο Στέλιος Ράμφος στο Καλλίπολις Ψυχή επιχειρεί μία ερμηνευτική ανάγνωση του μεγάλου πλατωνικού έργου.
armosbooks –
ΑΛΕΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
ΧΩΡΙΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΑΣΗ… Αυτό σε έξη λέξεις είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει ο σύγχρονος φιλόσοφος μας και εκλεκτός συγγραφέας ΣΤΕΛΙΟΣ ΡΑΜΦΟΣ, σε μια απόλυτα εοιτυχημένη απόπειρα του, να αναλύσει το ΣΗΜΕΡΑ χωρίς να το συγκεκριμενοποιεί. Απαντά προσγειωμένα και πειστικά σε όλα τα θέματα που μας απασχολούν, διδάσκοντας μας και μεταξύ πολλών άλλων, ότι δεν αποτελεί διέξοδο το να ψάχνουμε συνεχώς για λύσεις βαφτίζοντας άλλους \»καλούς\» και \»κακούς\».