Ο άλλος του καθρέφτη (7η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Ψυχογραφία της αγωνίας μας
Οι παιδιάστικες συμπεριφορές προκαλούν διλήμματα και αμφιβολίες που απλώνονται σαν αχόρταγη δυσπιστία προς άλλους, όπως και ανασφάλειες που γυρνούν πολύ εύκολα σε τυραννία. Με τέτοια ψυχολογία μόνο σαν προστατευόμενη ύπαρξη βρίσκουμε τον εαυτό μας. Αλλιώς για να διατηρούμε την ισορροπία μας ζητούμε εναγώνια την πατρική σκιά και πετυχαίνουμε ψυχική ανάπαυση όταν «μας κρατούν από το χεράκι».
€ 9.94 € 7.95
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.15 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Στέλιος Ράμφος |
| Σελίδες | 96 |
| isbn13 | 978-960-527-733-8 |
Be the first to review “Ο άλλος του καθρέφτη (7η Έκδοση)”
You may also like…
Υπάρχεις σαν μοίρα
Στέλιος Ράμφος
Διαλέξεις για το Είναι και χρόνος του Χάιντεγγερ
Με το βιβλίο αυτό και με την δημοσίευσή του θέλησα να συμμετάσχω, κατά δύναμιν, στην γεμάτη ενδιαφέρον υποδοχή που επιφυλλάσουν οι νεώτερες γενιές των διανοουμένων μας σε ό,τι φέρνει την σφραγίδα της σκέψεως του Γερμανού φιλοσόφου και σε ότι πρωτοτύπως την εκφράζει. Από την δική μου βεβαίως σκοπιά: Θεωρώ πως το έργο του Χάιντεγγερ είναι ανάγκη να το προσλάβουμε, πέρα από την σαγήνη του, στην ενεργό του διάσταση, συνυφασμένη όχι μόνο με την μεσοπολεμική αγωνία της Ευρώπης, που εξέθρεψε τους εφιάλτες του εθνικοσοσιαλισμού και του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού, αλλά και με τον μεταπολεμικό μεταμοντερνισμό, το οποίου το ιστορικό τέλος φαίνεται να υπογράφει η σημερινή «οικονομική» κρίση με τα συμπαρομαρτούντα της.
Σαν διφορούμενο άγγιγμα (Μούσες 27)
Στέλιος Ράμφος
Ο τίτλος του βιβλίου δηλώνει τον διφορούμενο και γι’ αυτό συχνά δραματικό χαρακτήρα ενός κόσμου ο οποίος ανασαίνει ελεύθερα και συγχρόνως ασφυκτιά στην ατμόσφαιρα των επιλογών του. Το ερώτημα είναι: πώς περνούμε από την τυραννική ανελαστικότητα των μονοσήμαντων αληθειών στην ωριμότητα της αποδοχής του πολυσήμαντου. Από τα περιεχόμενα τα πρώτα έξι κείμενα έχουν ήδη δημοσιευθεί, ενώ το επίμετρο για το ρεμπέτικο και την καθολικότητα του μοναδικού μαζί με τα τέσσερα τελευταία κείμενα είναι ανέκδοτα.
Time Out. Η ελληνική αίσθηση του χρόνου (13η Έκδοση)
Ράμφος Στέλιος
Η ελληνική αίσθηση του χρόνου
Πολιτικές ηγεσίες και πολίτες δεν μπορεί να παίζουν με τη φωτιά,
γιατί, ως γνωστόν, υπάρχουν φωτιές που σβήνουν με νερό,
υπάρχουν όμως και φωτιές που σβήνουνε με αίμα!
Η νίκη σαν παρηγοριά (8η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Μόνο σε ένα τόπο με λόγο υπάρξεως την ενότητα στην αλήθεια μπορούμε να μιλουμε για μέλλον.
Με διχασμένη την κοινωνία στην απληστία μας για εξουσία, ματαίως θα υψώνουμε τα λάβαρα της ανθρωπιάς και της δικαιοσύνης: Οι δρόμοι όλοι βγάζουν στο άγνωστο όσο η όρεξη του μέλλοντος επενδύει στην μερικότητα και την ιδιοτέλεια.
Αν αφαιρέσουμε την αλήθεια και το μέτρο από την ζωή μας, καταδικάζουμε σε ασφυξία την δικαιοσύνη.
Η αλήθεια ανοίγει το μέλλον, αυτή έχει την δύναμη της ανατροπής.
Χωρίς αλήθεια το μέλλον είναι η κόλαση.
Η ανθρώπινη φύση (2η Έκδοση)
Donald Woods Winnicott
Πρόλογος: Σωτήρης Μανωλόπουλος
Μετάφραση: Γιώργος Καλομοίρης
Οι ιδέες του Winnicott είναι κατάσπαρτες σε πολυάριθμες κλινικές μελέτες και δημοφιλείς δημοσιεύσεις. Έκανε μία μόνο προσπάθεια να γράψει μια επισκόπηση των ιδεών του, κι αυτή είναι ακριβώς αυτό το βιβλίο. Όπως λέει στην εισαγωγή: «σκοπεύω να κάνω μια δήλωση για την ανθρώπινη φύση που να συγκεντρώνει τα διάφορα είδη εμπειριών που απέκτησα».
Το βιβλίο αυτό συνιστά μια συνολική τοποθέτηση για την ανθρώπινη φύση και την θέση της ψυχανάλυσης σε αυτή. Η ανθρώπινη φύση περιλαμβάνει τις σημειώσεις του Winnicott από διαλέξεις σε θέματα ανάπτυξης του ανθρώπου, που έκανε σε δασκάλους και φοιτητές κοινωνικούς λειτουργούς, επί 18 χρόνια. Ο Winnicott αντικατοπτρίζει το τεράστιο θέμα της ανθρώπινης φύσης από τη δική του εμπειρία, επιστρέφοντας σε ορισμένα θέματα συνεχούς ενδιαφέροντος γι ‘αυτόν, συμπεριλαμβανομένου της υγείας και της κακής υγείας, του σώματος και της ψυχολογικής διαταραχής, της ψυχοσωματικής και της συναισθηματικής ανάπτυξης, της υγείας και των ενστίκτων, της καταθλιπτικής θέσης, του εσωτερικού κόσμου, της ψευδαίσθησης, της απόσυρσης και της παλινδρόμησης. Για τον Winnicott δεν είμαστε απλά ένας κρίκος της βιολογικής εξέλιξης, δεν έχουμε σώμα και επίσης ψυχική ζωή κι έναν περιβάλλοντα πολιτισμό που μας διαμορφώνει: Είμαστε ο καθένας μια μοναδική, ανθρώπινη φύση.
Η παρουσίαση του βιβλίου στις Εκδόσεις Αρμός
Μυθολογία του βλέμματος (Μούσες 3)
Στέλιος Ράμφος
Από την ασάλευτη αιωνιότητα των αρχαϊκών αγαλμάτων και την βουβή τους πάλη εναντίον της φθοράς, μέχρι τον Χριστό και τους αγίους του Θεοφάνους, το ελληνικό βλέμμα σχηματίζει το άπειρο μεταβάλλοντας κάθε τι σε μοναδικό… Ένα κάτι είναι το θαύμα· ένα τίποτε που αλλάζει την ζωή. Το θαύμα της μεταμορφώσεως προσκυνούμε και διεκδικούμε για λογαριασμό μας στις εικόνες. Δεν αρκεί να πανηγυρίζωμε το ιστορικό γεγονός της αναστηλώσεως· οφείλουμε συνεχώς να το επιτελούμε αναστηλώνοντας τις εικόνες μέσα μας, θερμαίνοντας με μια δευτέρα παρουσία την μοναχική μας ύπαρξη.
Καλλίπολις Ψυχή (Μικρό Μέγεθος)
Στέλιος Ράμφος
Ανάγνωση της Πολιτείας του Πλάτωνος
Η παιδεία δεν είναι συσσώρευση γνώσεων και πληροφοριών που με το φορτίο τους καταντούν παθητικό τον άνθρωπο. Είναι μόρφωση, ικανότης δημιουργικής ενέργειας και συνθετικής σκέψεως. Πεπαιδευμένος, ο άνθρωπος ξέρει τι να επιθυμεί. Απαίδευτος, αφήνεται στην απληστία, την φιλαρχία, την επιθετικότητα. Στόχος της παιδείας είναι η αύξηση του πολιτισμού, δεν είναι οι αλλοπρόσαλλες αυτοβεβαιώσεις. Είναι η ανάπτυξη των προϋποθέσεων του ευ ζην και όχι η εξασφάλιση ζωώδους επιβιώσεως. Αυτό το «ευ» έχει καθοριστική σημασία για όποιον το διεκδικεί συνειδητά: Η ύπαρξη του πλουταίνει με έναν πλατύτερο εαυτό, ενώ χρεωκοπεί κυριολεκτικά σ’ εκείνον του ιδιοτελούς συμφέροντος. Η πραγματική ζήτηση του αρίστου θέλει αρίστους για να επιτύχουν την σύνθεση του πολλαπλού και διαφορετικού με κριτήριο το καλύτερο δυνατό για όλους.
Ο αόρατος γορίλλας
Christopher Chabris Daniel Simons
Ή πως αλλιώς μας ξεγελά η διαίσθησή μας
Γιατί μία εταιρεία ξοδεύει δισεκατομμύρια για να προωθήσει ένα προϊόν που οι ίδιοι οι αναλυτές της γνωρίζουν ότι θα αποτύχει.
Πως μπορεί ένας αστυνομικός να περάσει τρέχοντας μπροστά από μία σκηνή βίαιης επίθεσης χωρίς να τη δει.
Γιατί βραβευμένες ταινίες είναι γεμάτες λάθη στο μοντάζ.
Τι κοινό έχουν οι εγκληματίες με τους κορυφαίους σκακιστές.
Γιατί η ιλαρά και άλλες παιδικές ασθένειες επιστρέφουν.
Γιατί οι οικονομικοί διευθυντές μπορούν να μάθουν πολλά από τους μετεωρολόγους.
Ο Αόρατος γορίλλας αποκαλύπτει τους πολυάριθμους τρόπους με τους οποίους η διαίσθησή μας μπορεί να μας παραπλανήσει, αλλά είναι πολύ περισσότερα από ένας κατάλογος ανθρωπίνων ελαττωμάτων. Οι Τσάμπρις και Σάιμονς εξηγούν γιατί υποκύπτουμε σε αυτές τις καθημερινές ψευδαισθήσεις και τι μπορούμε να κάνουμε για προστατευτούμε από τις επιδράσεις τους. Εντέλει, το βιβλίο προσφέρει ένα είδος όρασης με ακτίνες Χ, διαπερνώντας έτσι το πέπλο των ψευδαισθήσεων που θολώνουν τις σκέψεις μας, και για πρώτη φορά ίσως να σκεφτούμε καθαρά.
«Μία συναρπαστική διαδρομή μέσα από το τοπίο των ψυχολογικών ψευδαισθήσεων. Διαβάστε αυτό το καταπληκτικό βιβλίο, χωρίς να κάνετε όμως οτιδήποτε άλλο. Θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο βλέπετε τον κόσμο, καθώς κι εσάς τους ίδιους.»
-Nicholas A. Christakis, καθηγητής ιατρικής και κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και συν συγγραφέας του Connected
«Από τις κρεβατοκάμαρες ως τις αίθουσες των δικαστηρίων και τις αίθουσες συνεδριάσεων, αυτό το εντυπωσιακό βιβλίο μας δείχνει πως οι ψυχολογικές ψευδαισθήσεις μας στοιχειώνουν κάθε πτυχή της δημόσιας και της ιδιωτικής ζωής μας. Ένα πραγματικό εγχειρίδιο χρήσης για τον ανθρώπινο νου!»
-Daniel Gilbert, καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και συγγραφέας του ευπώλητου Stumbling on happiness
» Ψυχαγωγικό και διαφωτιστικό.. Δείχνουμε απίστευτη εμπιστοσύνη στην ακρίβεια των αισθήσεών μας και στα όσα μας λένε για τον κόσμο που ζούμε. Μέσα από έξυπνα πειράματα και γοητευτικές αφηγήσεις ο Αόρατος Γορίλλας μας δείχνει ότι η εμπιστοσύνη μας είναι αβάσιμη. Πρόκειται για έναν απρόσμενο οδηγό που μας ξεναγεί στις καθημερινές ψευδαισθήσεις μας και στους μπελάδες που μπορούν να μας οδηγήσουν»
-Dan Ariely, New York Times, συγγραφέας του ευπώλητου Predictably Irrational
Δείτε το άρθρο της Εφημερίδας «Καθημερινή» εδώ
Η λογική της παράνοιας (26η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Ασ’ τους άλλους. Εσύ ο ίδιος, που ευθύνεσαι; Τί προσάπτεις στον εαυτό σου;
Από εκεί θα βρεθούν τα υπόλοιπα. Όσο αυτό δεν γίνεται, η κρίση θα παρατείνεται,
το σάπισμα θα βαθαίνει και τα φαινόμενα της ανομίας θα γίνονται πιο άγρια.
Ψυχή έχουμε· δεν έχουμε κατανόηση του εαυτού μας.
Άλλο να είσαι έξυπνος και άλλο να κατανοείς. Η κατανόηση είναι ένας βαθμός πάνω
από την εξυπνάδα και την γνώση· είναι μια ευαισθησία βαθύτερη,
η οποία έχει να κάνει με το κατά πόσο βγαίνουμε από τον εαυτό μας.
Παριστάνουμε ή νομίζουμε ότι είμαστε πολύ κοινωνικοί, ενώ στο βάθος
έχουμε ένα συναισθηματικό εγωκεντρισμό που μας οδηγεί σε ναυάγια και καταθλίψεις.
Ενδιαφέρει αυτή την ώρα της κρίσεως να κοιταχθούμε απ’ έξω.
Τι σημαίνει «απ’ έξω»; Σημαίνει αντί να παίρνουμε θέσεις, να κατανοούμε.
Έτσι και στον εαυτό μας θα μένουμε και θα ισορροπούμε.
Αντίθετα εμείς καθρεφτιζόμαστε στις επιθυμίες μας, δηλαδή δεν κοιταζόμαστε πουθενά.
Υπάρχει περίπτωση να βρεθούμε;
Πολιτική από στόμα σε στόμα (9η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Με την «Πολιτική από στόμα σε στόμα» ο Στέλιος Ράμφος αποτυπώνει με τρόπο σύντομο έως αποφθεγματικό τις προσωπικές αντιδράσεις του στην σειρά των γεγονότων που καλύπτουν την περίοδο 2014 – 2016. Τον ενδιαφέρει να αναδείξει την βαθύτερη ουσία και ροπή αυτού που ονομάσαμε “πρώτη φορά Αριστερά” και αναζητεί τις πνευματικές προϋποθέσεις μιας πολιτικής η οποία δεν θα αφήνει τους ανθρώπους υπαρξιακά ακάλυπτους και θα τους ωθεί να μετέχουν υπεύθυνα.
– Να αφήσουμε την σφαίρα της κοινής γνώμης εάν μας ενδιαφέρει η αλήθεια.
– Δεν γίνεται να θρηνείς ούτε να χαίρεσαι προτού να καταλάβεις τι συνέβη.
– Είμαστε λαός που αρπάζεται με το παραμικρό και τα καταπίνει όλα. Όλα!
– Ανάταξη και ελπίδα δεν θα φέρει τόσο η «ανάπτυξη» όσο η υπέρβαση του αρνητικού μας εαυτού.
– Είμαστε υπεύθυνοι για τον τρόπο και όχι για το τέλος.
– Άλλο να στηρίζεις τους αδυνάτους και άλλο να βασίζεσαι επάνω τους.
– Λέμε εύκολα: «Δεν βλέπω φως».Η απάντηση είναι: «Να το φτιάξεις!»…
– Οι ιδεολογίες τελείωσαν. Ζήτω οι ιδέες!
Μεταφυσική του κάλλους Τόμος Α΄
Στέλιος Ράμφος
Αφήγησι της ελληνικής πτήσεως από τον Φαίδρο του Πλάτωνος στις πραγματείες του Πλωτίνου περί ωραίου.
Σκοπός αυτού του εγχειρήματος είναι να αναδειχθή η εκτίναξι του ελληνικού πολιτισμού προς την ζωή του πνεύματος, εκτίναξι η οποία συνεπάγεται μεγαλύτερη εσωτερικότητα, υψηλότερο αίσθημα ευθύνης προς τον κόσμο και τον γνωστό ή άγνωστο συνάνθρωπο. Η ανοικτότης αυτή ως αποδέσμευσι από την εγωτική και λοιπή βαρύτητα έχει κάτι παρθενικό, μία διαθεσιμότητα προς γονιμοποίησι από κάθε τι υπεροχικό. Το ποιοτικών ανώτερο εδώ είναι πνευματικό, αλλά πνευματικό δεν σημαίνει εξαυλωμένο, σημαίνει αποφασιστικά πιο σύνθετο, πραγματικότητα υπερτέρα του αθροίσματος των στοιχείων και των μερών της. Αίφνης η συνείδησι υπερβαίνει το σύνολο των εγκεφαλικών κέντρων και η ακτινοβολία ενός προσώπου το σύνολο των χαρακτηριστικών. Στην κατηγορία τούτης της ανωτερότητος ανήκει η ομορφιά, που αυξάνει κατά την καθαρότητα των έργων μας, την τιμιότητα των σκοπών μας και κατά την ψυχική μας ειρήνη. Έτσι πραγματικότης μου δεν είναι η υλικότης μου αλλά η μοναδικότης μου – ο ενεργός προσωπικός μου τρόπος να υπάρχω. Η δίψα του ωραίου θέτει ευθέως επί τάπητος την σχέσι μας με τον Θεό, σχέσι συνυφασμένη με τον έρωτα ως βαθύτατη επιθυμία της πραγματώσεως του ανθρώπου.
Ο πειρασμός του λαϊκισμού & οι περιπέτειες του λόγου
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ: Ιωάννης Βαρτζόπουλος
ΓΡΑΦΟΥΝ:
Ιωάννης Βαρτζόπουλος
Θάνος Βερέμης
Βασιλική Γεωργιάδου
Νίκος Δεμερτζής
Νίκος Δήμου
Ανδρέας Πανταζόπουλος
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Στέλιος Ράμφος
Στέλιος Στυλιανίδης
Σώτη Τριανταφύλλου
Ο λαϊκισμός ως ενδημικό φαινόμενο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής παροξύνεται σε περιόδους κρίσης και επηρεάζει τις εξελίξεις. Αφορά το άτομο, την κοινωνία και τη σχέση τους με έναν τρόπο που αναδεικνύει τη φύση και το περιεχόμενο των δεσμών του ατόμου με τις συλλογικές του εκφράσεις. Τα όρια και οι δυνατότητες αντιμετώπισης των διαβρωτικών επιδράσεων το λαϊκισμού είναι αντικείμενο συζήτησης στο βιβλίο αυτό.
Η ψυχανάλυση ως μία κατεξοχήν ανθρωποκεντρική επιστήμη συναντά εκπροσώπους των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών, της φιλοσοφίας, της τέχνης και της εκκλησίας. Έχοντας ως οδηγό την ψυχαναλυτική έννοια της σαγήνης, αναζητείται η σύγκλιση με τις άλλες κατευθύνσεις για την κατανόηση του λαϊκισμού.
Γιατί έτσι μας αρέσει
Γιώργος Γεωργακόπουλος
Κράτος και διακυβέρνηση, η εμπειρία ενός δημοσίου υπαλλήλου
Γιατί δεν λειτουργεί το κράτος;
Γιατί είναι τόσο χαοτικό;
Γιατί αποτυγχάνουν οι μεταρρυθμίσεις;
Τι είναι αυτό που εμποδίζει τη χώρα να λειτουργήσει όπως τα υπόλοιπα κράτη της Ε.Ε.;
Τι είναι αυτό που δεν κάνουμε καλά;
Η προσέγγιση και η προσπάθεια οικοδόμησης της απάντησης δεν ακολουθεί την κλασική οδό. Δεν πρόκειται για ένα ακαδημαϊκό βιβλίο.
Ο συγγραφέας θέλει να δείξει με απλό τρόπο ποια πραγματικά είναι η καθημερινότητα της διοίκησης, πώς λειτουργεί, πώς σκέφτεται, πώς δρα, πώς παίρνει τις αποφάσεις. Ποια είναι η σχέση της με τα κόμματα, αλλά και η σχέση των κομμάτων μαζί της. Ποια η σχέση της με την Ευρώπη.
Προσπαθεί να αναδείξει αυτό που πραγματικά συμβαίνει, να μιλήσει για τα πράγματα που αποφεύγουμε να παρουσιάσουμε στις επίσημες συσκέψεις και στα συνέδρια.
Το μυστικό του Ιησού (5η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Αυτό το βιβλίο γράφτηκε εντός παρενθέσεως. Καθώς προχωρούσα στον δεύτερο τόμο της Μεταφυσικής του κάλλους σχολιάζοντας τους νηπτικούς Πατέρες, συνειδητοποίησα ότι μιλούσα για ένα χριστιανισμό μετά τον τέταρτο αιώνα, στου οποίου το δόγμα έβαζαν την σφραγίδα τους η στωική και η νεοπλατωνική κυρίως σκέψη. Μπορεί ο χριστιανισμός αυτός να αντιμετώπιζε εχθρικά την ελληνική φιλοσοφία, αλλά υιοθετούσε κρίσιμα διανοητικά της εργαλεία, όπως η διάκριση αισθητού-νοητού, και γλιστρούσε με τον τρόπο του στην σωτηριολογία της. Επέμενα δηλαδή στις εξελίξεις και προσπερνούσα το εναρκτήριο γεγονός, σαν να επρόκειτο για ταυτόσημα πράγματα. Δημιουργιόταν έτσι ένα κενό, το οποίο επιχειρώ τώρα να καλύψω με το «Μυστικό του Ιησού», ώστε τα φιλοκαλικά μελετήματα που θα ακολουθήσουν να τοποθετούνται στον δικό τους ιστορικό ορίζοντα και την στατική αποτύπωση να διαδεχθεί η ερμηνευτική δυναμική…
Το θάρρος της δημιουργίας (2η Έκδοση)
Rollo May
– Κι αν η φαντασία και η τέχνη δεν είναι, όπως πιστεύουν πολλοί, το σιρόπι στο γλυκό της ζωής, αλλά η βασική πηγή της ανθρώπινης εμπειρίας;
– Κι αν όλη μας η λογική και η επιστήμη ανακύπτουν από μορφές της τέχνης κι όχι το αντίθετο;
Ο Ρόλλο Μέυ βοηθάει όλους μας να βρούμε και να απελευθερώσουμε εκείνες τις δημιουργικές παρορμήσεις που μας προσφέρουν τις δυνατότητες να πετύχουμε νέους στόχους.
Γνωστός και ως «πατέρας της υπαρξιακής ψυχολογίας» αντλεί από την εμπειρία του για να μας δείξει πως μπορούμε να σπάσουμε τις παλιές πολυχρησιμοποιημένες δομές στη ζωή μας.
Αυτό το εμπνευσμένο βιβλίο μας ανοίγει δρόμους για να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και να φτάσουμε σ’ έναν ολοκληρωμένο εαυτό.
«Η δημιουργική υπόσταση της ζωής» του Στέφανου Ξένου (στο «Διαβάσαμε»).
Η επιμέλεια εαυτού στην εικονιστική κοινωνία (2η Έκδοση)
Τάσης Θεοφάνης
Η επιμέλεια εαυτού στην εικονιστική κοινωνία
H ζωή είναι χαρακτηριστικό όλων των φυσικών οργανισμών, αλλά μόνο στον άνθρωπο μπορεί να μεταμορφωθεί σε βίο, κάτι που για να επιτευχθεί απαιτεί μια τέχνη του βίου, μια «επιμέλεια εαυτού», η οποία και αποτελεί ένα από τα κεντρικά θέματα του βιβλίου αυτού. Στον δεύτερο τόμο της τριλογίας του για τις Πολιτικές του Βίου, ο Θεοφάνης Τάσης εξετάζει τον χώρο, μεταξύ του καθαρά προσωπικού και του αποκλειστικά δημοσίου, μεταξύ του ηθικού και του πολιτικού όπου μπορεί να εξασκηθεί η τέχνη αυτή. Βασικό του ερώτημα είναι η επίδραση της «εικονιστικής» κοινωνίας, όπου ο εαυτός εξαϋλώνεται βαθμιαία σε εικόνα, στην άσκηση μιας αναστοχαστικής τέχνης του βίου, δηλαδή, στην προσπάθεια του ατόμου να δημιουργήσει ένα δικό του, ιδιαίτερο τρόπο ζωής και, παράλληλα, να παραμείνει ενεργό μέλος του κόσμου στον οποίο ανήκει. Στο σημαντικό αυτό έργο, ο Τάσης, γνώστης και της φιλοσοφικής παράδοσης και της τεχνικής εξέλιξης, συνδέει πρωτότυπα τα θέματα της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας με τη σημερινή κοινωνία. Yπερασπίζεται την Σωκρατική αρχή, «ὁ ἀνεξέταστος βίος οὐ βιωτὸς ἀνθρώπῳ», αλλά θέτει την εξέταση αυτή σ’ ένα απαραίτητο πολιτικό πλαίσιο.
Αλέξανδρος Νεχαμάς, Καθηγητής Φιλοσοφίας στο Princeton University
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ.
Θεοφάνης Τάσης: «Το διαρκές φαίνεσθαι γεννά ένα διαρκές άγχος»
Related Products
Χημεία της μνήμης και του μέλλοντος
Στέλιος Ράμφος
Μία καλοκαιρινή ευτυχία τρίζει, Ιστορία στην κόψη του χρόνου, Έλληνες και Ταλιμπάν, Φθόνος Τρόμος Πόλεμος, Διάφορα
Στην Χημεία της μνήμης και του μέλλοντος ο Στέλιος Ράμφος συγκεντρώνει άρθρα με μελέτες και συνεντεύξεις που δημοσιεύθηκαν μεταξύ 1995 και 2003. Με τα κείμενα αυτά, ο συγγραφέας σχολιάζει γεγονότα και πράγματα που βοηθούν να καταλάβουμε καλύτερα πως προέκυψε η σημερινή κατάσταση. Γιατί το διακύβευμα της περιόδου εκείνης ήταν, εν πολλοίς, η πορεία της χώρας προς τον εκσυγχρονισμό ή την παρακμή.
Ο αναγνώστης του βιβλίου θα έχει την ευκαιρία να σκεφθεί τις σημερινές δραματικές εξελίξεις ως προϊόν εσωτερικής ρήξεως μιας κοινωνίας η οποία έχασε την ευκαιρία μιας θετικής εξέλιξης επειδή ακριβώς ο λαϊκισμός την εμπόδισε να δώσει στην κίνησή της ιστορική δυναμική.
Έλληνες και Ταλιμπάν (Μούσες 18)
Στέλιος Ράμφος
Όσο οι Έλληνες θα κυνηγούμε απαντήσεις, θα αναζητούμε γεωγραφική ταυτότητα και θα προβληματιζώμαστε αν ανήκουμε στην Ανατολή ή στην Δύσι· όταν μάθουμε να ρωτάμε, θα ανακαλύψουμε ότι το όλο ζήτημα ήταν περί όνου σκιάς. Ψάχνουμε σε σημεία του ορίζοντος, ενώ ζούμε σε λάθος χρόνο. Όθεν η αντιφατικότης μας, η σύγχυσι αξιών, η ασχήμια των έργων μας. Το πουθενά του χρόνου μας πληρώνουμε ως έλλειψι κριτηρίων. Δεν μας λείπει η Ανατολή· μας λείπει όμως ο προσ-ανατολισμός, ένα γερό πάτημα που να σπρώχνη τις ψυχές προς τον καινούργιο χρόνο της δικής τους Ανατολής και αλήθειας. Μας λείπει η εντός Ανατολή, που είναι και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
Ιλαρόν φως του κόσμου
Στέλιος Ράμφος
Το όραμα της αλήθειας από το πλατωνικό σπήλαιον στους ευρωπαίους φιλοσόφους των Νέων χρόνων και από εκεί αναδρομικά, στις Τριάδες υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
Το «Ιλαρόν φως του κόσμου» βρίσκεται μετά δεκαπέντε χρόνια και πάλι στην διάθεσι του αναγνωστικού κοινού. Πρόκειται για την οριστική του έκδοσι. Το κείμενο παραμένει αναλλοίωτο. Διωρθώθηκαν τα πληθωρικά τυπογραφικά σφάλματα της αρχικής εκδόσεως και κάποιες αδέξιες εκφράσεις, χωρίς να θίγεται κατ’ ελάχιστον το νόημα. Προσθέτω τον παρόντα πρόλογο εν είδει αυτοσχολίου και ένα ευρετήριο θεμάτων και ονομάτων, το οποίο οφείλω, μαζί με την συνολική επιμέλεια του κειμένου, στην άοκνη φροντίδα της Ντίνας Σαμοθράκη. Ο σημερινός αναγνώστης θα διαπιστώση κατά την διαδρομή ότι διαβάζει το βιβλίο ταυτόχρονα στο πεδίο του θέματος και στον ορίζοντα της εξελίξεως των ιδεών μου. Θα ήθελα με τούτο το σημείωμα να προτείνω ένα τρίτο επίπεδο, ώστε να παρακολουθή συνολικά τον προβληματισμό στην διαφορά των αποφάνσεων και την ερμηνεία αυτής της διαφοράς. Όλες μου οι εργασίες αποτελούν κεφάλαια, παραρτήματα και υποσημειώσεις ενός νοητού βιβλίου, μίας και μόνης ζητήσεως: Προσπαθώ επιλεκτικά να εντοπίσω και να αναδείξω τα ζώπυρα της εσωτερικότητας που ενέχει έργω ή δυνάμει ο ελληνικός πολιτισμός, για να συμβάλω στον δημιουργικό εκσυγχρονισμό του νεοελληνικού του παραβλαστήματος μειώνοντας δραστικά τα περιθώρια ζωτικών απωλειών. Εφ’ όσον τέτοια ζώπυρα υφίστανται, υφίστανται και ουσιαστικές προϋποθέσεις συναντήσεως με τις προηγμένες κοινωνίες της εποχής μας, παρά τις αναχρονιστικές δομές και νοοτροπίες που δεσπόζουν ακόμη στην σημερινή Ελλάδα. Οι καιροί προσφέρουν ευκαιρίες ιστορικών επιλογών, οι οποίες αν αξιοποιηθούν ενδέχεται να επηρεάσουν ευεργετικά κρίσιμες παραμέτρους της ζωής μας.
Ο καημός του ενός (6η Έκδοση)
Στέλιος Ράμφος
Κεφάλαια της ψυχικής ιστορίας των Ελλήνων
Στο σκεπτικό μου προϋποθέτω σιωπηρώς ότι η κοινωνία μας διέρχεται οξεία κρίση ταυτότητος. Ο κοινός αυτός τόπος σημαίνει περαιτέρω ότι τα μέλη της δεν έχουν δική τους απάντηση στο ερώτημα «ποιος είμαι» ούτε στο ερώτημα τι είναι τούτο το ποιος», εις τρόπον ώστε να νιώθουν συχνά ξένοι στον ίδιο τον τόπο τους. Θεωρώ κρίσιμο για την κατανόηση του φαινομένου ότι στερούνται απαντήσεως ελλείψει ανεπτυγμένης εσωτερικότητος και τρόπου αυτογνωσίας. Ο Έλλην έχει ανάγκη από στερεότυπα για να καθρεφτίζεται εκεί ο εαυτός του και να λαμβάνει εξ αντανακλάσεως την εικόνα του. Αναζητεί, επομένως, στο είδωλο της ταυτότητος ένα μέσον αποκλεισμού του διαφορετικού. Με τη λογική των τυπικών δεδομένων της ταυτότητος, η ετερότης θέτει υπό αμφισβήτηση την εικόνα περί μοναδικότητος του εθνικού μας εαυτού και γίνεται έτσι επίφοβη.
Ονομάτων Επίσκεψις
Στέλιος Ράμφος
Παιδεία Ελληνική, Κυριακοδρόμιο
«Υφίσταται ωστόσο η παιδεία στο ύψος του ονόματός της, εάν δεν τοποθετηθή πάνω από το συμφέρον του εγώ το ήθος της ανιδιοτέλειας;»
Μίμησις εναντίον μορφής
Στέλιος Ράμφος
Εξήγησις στο περί Ποιητικής του Αριστοτέλους.
Η σπουδή της Ποιητικής αποτελεί πια έναν ιδιαίτερο κλάδο επιστήμης με τους ειδικευμένους εργάτες του. Οι μεν αριστοτελισταί δεν ασχολούνται ενδελεχώς με αυτό το σύγγραμμα, οι δε μελετηταί του ακολουθούσαν, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, την ερμηνευτική παράδοσι της Αναγεννήσεως, η οποία ζητούσε μέσω της «Ποιητικής» -και δευτερευόντως της «Ρητορικής»- απαντήσεις σε θέματα της τέχνης και της λογοτεχνίας, θέτοντας το αριστοτελικό έργο εις την υπηρεσία της, αντί να φωτίζη την εσωτερική της σχέσι μ’ αυτό. Η «Ποιητική» συγκροτεί έργο ξεχωριστό, άλλα δεν παύει να συνδέεται οργανικά με τα υπόλοιπα, ως προϊόν του αυτού νου και από το ίδιο το αντικείμενό της, την «βιολογία» της μιμητικής τέχνης ως ποιητικής. Η βιβλιογραφία των χιλιάδων ήδη τίτλων, που διογκώνεται με επιταχυνόμενο ρυθμό, δημιουργεί νέα ζητήματα και απαιτεί από τον σημερινό ερευνητή πολυετή ενασχόλησι, η οποία δεν ενθαρρύνει διεύρυνσι των οριζόντων του. Περιττό να τονίσω ότι, ως συνήθως, μικρός αριθμός δημοσιευμάτων είναι άξιος λόγου και ότι μετρούνται κυριολεκτικώς στα δάκτυλα οι ανά την υφήλιο δυνάμενοι να μιλήσουν εξ ίδιων για τον αριστοτελικό τούτον γρίφο. Εάν στις δυσκολίες αυτές πρόσθεση κανείς την προβληματική έως απελπιστική κατάστασι της χειρογράφου παραδόσεως του κειμένου και τον τηλεγραφικό του χαρακτήρα, θα έχη επαρκή μεν, αλλ’ όχι πλήρη την εικόνα του αγωνίσματος που λέγεται «Ποιητική». Θα την συμπλήρωση εφ’ όσον δεν λησμονεί ότι, από το 1498 που πρωτοεκδόθηκε στην Δύσι, το έργο τούτο επιστρατεύεται μονίμως για να υποστυλώνη αμέσως ή εμμέσως, σχεδόν κάθε αισθητική θεωρία, ως θεωρία της μορφής.
Την μελέτη για την αριστοτελικήν «Ποιητικήν» δεν υπαγόρευσε η φιλοδοξία να περιληφθώ στην τιμητική φρουρά των διακεκριμένων υπομνηματιστών της, αλλά ο στρατηγικός σκοπός σύνολης της εργασίας μου: να προσπελάσω πολυδιαβασμένα και αποφασιστικά για την πνευματική ιστορία της Δύσεως αρχαιοελληνικά κείμενα και ν’ αναζητήσω που η ανάγνωσι υπήρξε παραπλανητική, ακόμη και στην γονιμότητά της, ώστε να εντοπίσω αφανείς, πλην ακαθαίρετους οργανικούς δεσμούς του προχριστιανικού με τον χριστιανικό ελληνισμό, οι οποίοι θα επιτρέψουν να προσεγγίσωμε τους κλασικούς δια της συντομωτέρας -ευθείας- οδού της μεσαιωνικής και νεωτέρας πνευματικής μας παραδόσεως, στο μέτρο που αντλεί και αυτή από τις αναβαπτισμένες στο ευαγγέλιο της καινής εν Χριστώ ζωής αστείρευτες πηγές των. θεωρώ αναγκαίον όρο κατανοήσεως της «Ποιητικής» την χειραφέτησι του ερμηνευτού από τις δίκην αυτονοήτων επικαθήμενες προκαταλήψεις των Νέων χρόνων. Ο τίτλος «Μίμησις» εναντίον μορφής σε τούτο το αίτημα ανταποκρίνεται, δοθέντος ότι η περιπέτεια της «Ποιητικής» εν τέλει οφείλεται σε συστηματική προβολή της αριστοτελικής μιμήσεως στην αισθητική της μορφής, αισθητική θα έλεγα κυρίαρχη, αν μη αποκλειστική, στον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Έτσι μόνο νομιμοποιείται το επιλογικό κεφάλαιο του βιβλίου – «Από την τραγική μίμησι στην Θεία Λειτουργία». Δεν προσπαθώ να πάρω από τα χέρια των ξένων μελετητών τους Αρχαίους μας -οι κλασικοί ανήκουν σ’ όσους τους αγαπούν και τους σπουδάζουν-, προσπαθώ να τους διαβάσω στο ελληνικό τους φως, που αιώνες τώρα πνίγεται μέσα σ’ εσπέρια σύννεφα. Η σοφή και κοπιώδης σπουδή των κειμένων είναι κτήμα πολύτιμο, αλλά δεν μπορεί μόνη να μεταμορφώση ένα πνεύμα ζωής τόσο διαφορετικό από εκείνο που γέννησε κι ανέθρεφε τα έργα των Αρχαίων.
Μαρτυρία και γράμμα
Στέλιος Ράμφος
Απόλογος για τον Μαρξ και λόγος για τον Καστοριάδη
(. . .) Η φιλοσοφία κινδυνεύει ακριβώς από την ρευστότητα των συμβεβηκότων, όταν τα αντιμετωπίζει ως δεδομένα ουσιαστικά. Εξ ου και επιλέγει τον αφηρημένο λόγο, προκειμένου να βαδίσει ανενόχλητα. Η ανάμιξη με τα περιστατικά και τα συμπαρομαρτυρούντα κάνει μία συνεπή σκέψη να φαίνεται ή και να γίνεται ασυνεπής. Ο φιλοσοφικός λόγος είναι μια πάλη με το χρόνο και το χώρο, που σχετικοποιούν την αλήθεια. Πρέπει να μην υποκύψει στη φθορά του σχετικού, οπότε προτιμά να διακυβεύεται η ουσία. Γι’ αυτό και του μένει μόνο η ποίηση της ενοράσεως, η συμφωνία των ιδεών ως μέσον συγκινήσεως. Δεν είναι ψυχρό κατασκεύασμα, ούτε ψυχρός ο κατασκευαστής. (. . .)
Τριώδιον
Ράμφος Στέλιος
Τόπος υπερουράνιος. Η παλινωδία του Παπαδιαμάντη. Μελέτη θανάτου.
Ο παρών τόμος περιλαμβάνει τα βιβλία: Τόπος υπερουράνιος, Η παλινωδία του Παπαδιαμάντη, Μελέτη θανάτου. Το πρώτο εκυκλοφόρησε αρχομένου του 1975· το δεύτερο τον Απρίλιο 1976· το τρίτο τον Οκτώβριο 1980. Ο Τόπος και η Μελέτη εκδίδονται τώρα για τρίτη φορά, ενώ η Παλινωδία για δεύτερη. Οι εργασίες αυτές αποτελούν ενότητα υπό την έννοια ότι ό αναγνώστης παρακολουθεί-προγραμματικά στο Τόπος υπερουράνιος, τοπογραφικά στα δύο αλλά- τα πρώτα φανερώματα ενός προβληματισμού, ό οποίος εξακολουθεί να αναπτύσσεται με μεθοδικώτερη έρευνα και πιο επίμονη σκέψι. Ουσιαστική αλλαγή δεν επέφερα στα αρχικά κείμενα. Προσήρμοσα μόνο το τυπικό και την ορθογραφία στις προσωπικές μου πεποιθήσεις και διώρθωσα κάποια -μετρημένα στα δάκτυλα- άκομψα έως ασαφή των σημεία.
Το αδιανόητο τίποτα (πανόδετο)
Στέλιος Ράμφος
Φιλοκαλικά ριζώματα του νεοελληνικού μηδενισμού.
Δοκίμιο φιλοσοφικής ανθρωπολογίας.
«Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών» είναι η φημισμένη ανθολογία ασκητικών κειμένων, που οργώνει αμέσως ή εμμέσως της συνειδήσεως των ορθοδόξων χριστιανών τους τελευταίους δύο και πλέον αιώνες. Δεν είναι έργο με αναφορά το παρελθόν. Μέσα από τις σελίδες της ενάγει ο δρόμος για να κατανοήσουμε δυσνόητα χαρακτηριστικά του συλλογικού μας προσώπου μαζί με καθοριστικές ιδέες και αξίες μας. Μας δίνει την δυνατότητα να θεμελιώσουμε επιστημονικά μια νεοελληνική ανθρωπολογία, που οδυνηρά μας λείπει, δημιουργώντας μόνιμη κρίση πολιτισμού. Μέσα από «Το Αδιανόητο Τίποτα» ο Στέλιος Ράμφος ερμηνεύει τα αντιπροσωπευτικότερα κείμενα της Φιλοκαλίας και τα συνδέει με μεγάλα προβλήματα του σύγχρονου πολιτισμού.
Ιθάκη και ιθαγένεια
Στέλιος Ράμφος
Νόστος, Αυτοσχόλιο, Η πολιτεία του Νέου Θεολόγου, Η απιστία του Θωμά.
Ο τόμος «Ιθάκη και Ιθαγένεια» περιλαμβάνει κείμενα της δεκαετίας του 1970 και των αρχών του 1980. Η «Πολιτεία του Νέου Θεολόγου» τυπώνεται για τρίτη φορά, ενώ ανέκδοτο είναι μόνο το «Αυτοσχόλιο». Τα υπόλοιπα έχουν εκδοθεί και προ πολλών ετών εξαντληθεί, ώστε να κυκλοφορούν κάποτε σε φωτοτυπίες από χέρι σε χέρι. Τα περιεχόμενα του βιβλίου έχουν κυρίως χαρακτήρα ερμηνευτικό. Στις περιπτώσεις του Ηρακλείτου, του Ομήρου ή του αποστόλου Θωμά πρόκειται για εργασία επί κειμένων, στην περίπτωση του Νέου Θεολόγου η ερμηνευτική προσέγγιση έχει μεγαλύτερες φιλοδοξίες και πλατύτερον ιστορικό ορίζοντα: ερευνάται η βυζαντιακή καταβολή του νέου ελληνισμού και συζητούνται κάποια καταστατικά πνευματικά του προβλήματα. Τούτο το δοκίμιο έχει κάτι διακηρυκτικό, εξ ου και η αφοριστική απόκλιση του ύφους, η ανομοιότης, θα έλεγα, με τα πλαϊνά και συνομήλικά του κείμενα. Διατρέχει τις φράσεις του ένα πάθος γα το σχήμα, χωρίς ανάλογη επιμονή για τα καθέκαστα. Το καλύτερο που μπορεί κανείς να προσφέρει σε μια παράδοση, δεν είναι να την υπερασπίζεται άνευ όρων, αλλά να την κοιτά κατάματα.
There are no reviews yet.