- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.35 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Παναγιώτης Μ. Σωτήρχος |
| Σελίδες | 200 |
| isbn13 | 978-960-527-020-9 |
| isbn | 960-527-020-Χ |
Be the first to review “Η Σοφίλα”
You may also like…
Το δέντρο της Ανατολής
Π. Μ. Σωτήρχος
Μυθιστόρημα
Αν ο θρύλος είναι πάντα μια μεγάλη αλήθεια, που δεν χωρά μέσα στην ξερή λογική της γραπτής ιστορίας, αλλά περνά ολοζώντανη στις καρδιές των ανθρώπων… Αν η αλήθεια αυτή διασώζεται από γενιά σε γενιά, σαν αθάνατη φωτιά ζωής μοναδικής, τότε ο θρύλος για το Ματωμένο Δέντρο στην γιγαντογέννα Καππαδοκία είναι μία ολοφώτεινη δύναμη, που φωτίζει μέσα στους αιώνες την απέθαντη Ρωμιοσύνη.
Από τούτο το Ματωμένο Δέντρο ξεκινά κι ο Π.Μ, Σωτήρχος, ένας γνήσιος αφηγητής της καρδιάς, να μας πει την φοβερή και θαυμαστή ιστορία των Ρωμιών της Ανατολής, απ’ το 1880 και ως την μεγάλη καταστροφή του 1922 στα παράλια της Ιωνίας. Είναι μια τεράστια τοιχογραφία του βίου των αληθινών ανθρώπων της Ρωμιοσύνης, μέσα σε τόσα βάσανα και χίλια μύρια πάθη…
Η γιαγιά μου η Άλωση
Π. Μ. Σωτήρχος
Μιλά στην ψυχή του αναγνώστη και τον μεταφέρει στα σημερινά παραπατήματα μας. Την μία στην Ελλάδα μας που περιμένει τη βοήθεια εκ δυσμών για να ορθοποδήσει και απ’ την άλλη η Κύπρος μας με την ψευδαίσθηση ότι ο Τούρκος θα αλλάξει με την πίεση των φίλων μας στην Ευρώπη και θα δεχτεί να βάλει νερό στο κρασί του και να μας δεχτεί σαν συνεταίρους.
Ο Γενάρχης της ρωμιοσύνης
Π. Μ. Σωτήρχος
Μέγας Κωνσταντίνος ο ισαπόστολος
Related Products
Το ημερολόγιο του συγγραφέα
Fiódor M. Dostoyevski
Γ΄ μέρος – 1876
Καθ’ όλη τη διάρκεια του 1876 ο Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι με θαυμαστή επιμέλεια συνεχίζει να γράφει και να εκδίδει μόνος του το «Ημερολόγιο του συγγραφέα». Η επιτυχία που γνώρισε ανάμεσα στο κοινό, οι κριτικές που δημοσίευαν άλλα περιοδικά άλλα και η πολεμική του συγγραφέα για ορισμένα φλέγοντα ζητήματα της επικαιρότητας του έδιναν κουράγιο να συνεχίζει. Στα τεύχη του περιοδικού που περιλαμβάνονται στον παρόντα, δεύτερο τόμο της ελληνικής μετάφρασης, ο Έλληνας αναγνώστης θα παρακολουθήσει την σκέψη του συγγραφέα για ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και κυρίως για το περίφημο «Ανατολικό ζήτημα», αλλά και για υποθέσεις αστυνομικού και δικαστικού ενδιαφέροντος, όπου ο Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι αποκαλύπτει τον εσωτερικό του κόσμο και τις βαθύτερες ηθικές του αρχές, υποστηρίζοντας απόψεις οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις έρχονταν σε αντίθεση με την κοινή γνώμη. […] (από την εισαγωγή του βιβλίου)
Μειλίχια
Fiódor M. Dostoyevski
Μειλίχια, μια νουβέλα. Μειλίχια ένας μονόλογος, κατάδυση στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής. Μειλίχια, ένα κείμενο-καταγγελία στα ερείπια μιας ζωής που αχνίζουν πάνω από το νεκρό κορμί μιας αθώας, μειλίχιας κοπέλας. Μειλίχια, μια διεισδυτική ματιά του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι στον ζοφερό κόσμο· σύναξη σκιών, ανθρώπων που πούλησαν την ψυχή τους στην αλαζονεία, θυσιάζοντας την ανθρωπιά τους. Με πλούσια θητεία στην παρατήρηση, καταγραφή και απεικόνιση της σύγχρονης πραγματικότητας, ο Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι παραδίδει στον αναγνώστη την Μειλίχια όχι μόνο ως δείγμα της υψηλής συγγραφικής του δεινότητας, αλλά και ως υπόδειγμα κοινωνικού σχολιασμού μιας κοινωνίας όπου τα άφατα αισθήματα κακοφορμίζουν καταλήγοντας στις πνευματικές μαρμαρυγές, στον διάλογο με την τρέλα.
Ο βωμός των νεκρών
Henry James
Ο Τζόρτζ Στράνσομ τιμά τακτικά τη μνήμη των νεκρών του και μετατρέπει το παρεκκλήσι του ναού που επισκέπτεται σε «ένα βουνό από φως». Εκεί ξεχωρίζει μια γυναίκα για την οποία διαισθάνεται πως τους ενώνει μια κοινή πίστη. Ο ισχυρός πνευματικός δεσμός που καλλιεργούν δεν ξεφεύγει ποτέ από το ήθος του υψηλού σκοπού τους. Ωστόσο οι κοινές τελετουργίες τους διαταράσσονται απρόσμενα όταν ο Στράνσομ ανακαλύπτει κάτι από το παρελθόν της. Ένα κλασικό αριστούργημα από έναν μεγάλο συγγραφέα!
Το ημερολόγιο του συγγραφέα
Fiódor M. Dostoyevski
Α΄ μέρος – Β΄ μέρος
1873 – 1876
Ευρύτατα γνωστός στο παγκόσμιο κοινό από τα μεγάλα του έργα ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι έχει και μία άλλη, λιγότερο γνωστή, πλευρά, εκείνη του επιφυλλιδογράφου και του σχολιαστή της σύγχρονης με αυτόν περιρρέουσας πολιτικής, κοινωνικής, οικονομικής και πολιτισμικής πραγματικότητας. Η πλευρά αυτή του δημιουργικού του έργου φωτίζεται μέσα από τα άρθρα, τα σχόλια, τις επιφυλλίδες και τα δοκίμια που κατά καιρούς δημοσίευσε, τόσο στον ημερήσιο όσο και στον περιοδικό Τύπο της Ρωσίας κατά την διάρκεια της πολυετούς του παρουσίας στα γράμματα και τις τέχνες της μεγάλης αυτής χώρας του Βορρά. Από το πλήθος των χιλιάδων σελίδων που δημοσιεύτηκαν με την υπογραφή του σε εφημερίδες και περιοδικά της εποχής του, ξεχωριστή θέση κατέχουν τα κείμενα που περιλήφθηκαν στο γνωστό, εδώ και χρόνια, στους αναγνώστες και άλλων χωρών πλην της Ρωσίας «Ημερολόγιο του Συγγραφέα». Πρόκειται για κείμενα που, αρχικά, δημοσιεύτηκαν ως ξεχωριστά κεφάλαια στο περιοδικό «Πολίτης», κάτι σαν «παράρτημα», αν θα θέλαμε να χρησιμοποιήσουμε την ορολογία της εποχής μας, ή κάτι σαν «περιοδικό μέσα στο περιοδικό», σύμφωνα με την ορολογία της εποχής του συγγραφέα. […] (από τον πρόλογο του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη)
Το λάκτισμα του πρίγκιπα
Μάνος Μεγαλοκονόμος
Ιστορίες εναλλακτικής διπλωματίας
Δύο φίλοι, νέοι και υποψήφιοι διπλωμάτες, συζητούν τους προβληματισμούς τους για τη δουλειά και για τη διαδρομή που έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν τη ζωή τους. Η πραγματικότητα, έπειτα από πολλά χρόνια, αποδεικνύεται ασύλληπτα πιο εφευρετική από τη φαντασία τους. Οι «Ιστορίες εναλλακτικής διπλωματίας» που βίωσαν σε τέσσερις ηπείρους αποτελούν εμπειρίες παράδοξες, συχνά αγωνιώδεις, πάντα απρόοπτες και, κάποτε κάποτε, απίστευτες. Όλες έχουν εμποτιστεί με πνευματικό χυμό -χιούμορ- και έτσι έχουν περιβληθεί με σημαντική δόση παρηγορητικής ανθρωπιάς. Το «Λάκτισμα του πρίγκιπα» στην ουσία αφηγείται μια επανάσταση στην τυπολατρία της διπλωματίας του παρελθόντος, η οποία προβάλλεται μέσα από τη διασκεδαστική θεώρηση ενός περιβάλλοντος, που, παρά τις μεγάλες αλλαγές του τέλους του εικοστού αιώνα, συχνά διατηρεί ακόμη για τον έξω κόσμο πολύ διαφορετική εικόνα.
Διηγήματα της θάλασσας (Συλλογικό έργο)
Ο Πατέρας μου -μύρο το κύμα που τον τύλιξε- δεν είχε σκοπό να με κάμη ναυτικό. – Μακριά, έλεγε, μακριά, παιδί μου, απ’ τ’ άτιμο στοιχειό! Δεν έχει πίστη, δεν έχει έλεος. Λάτρεψέ την όσο θες, δόξασέ την· εκείνη το σκοπό της. Μη κοιτάς που χαμογελά, που σου τάζει θησαυρούς. Αργά-γρήγορα θα σου σκάψη το λάκκο ή θα σε ρίξη πετσί και κόκκαλο, άχρηστο στον κόσμο. Είπες θάλασσα, είπες γυναίκα, το ίδιο κάνει. […]
Το ταξίδι των ψυχών
Μαρία Στεφανοπούλου
Ιστορίες μαθητείας μέσα στο χρόνο – 1
νουβέλες
Οι «Ιστορίες μαθητείας μέσα στον χρόνο» είναι ένα «μυθιστόρημα μαθητείας» με τη μορφή επτά νουβελών, ιστοριών της ανάδυσης και της επιστροφής. Μια ηρωίδα αλλάζει πρόσωπα, όπως ο χρόνος αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά μας και μεταβάλλει τον τρόπο που βλέπουμε τα οράματα, τον κόσμο και τον εαυτό μας, ενώ αυτό που είμαστε παραμένει πεισματικά προσκολλημένο στην αρχή του. Πρωταγωνιστικά πρόσωπα στις «Ιστορίες μαθητείας» είναι η παιδική ηλικία και η εφηβεία («Το ταξίδι των ψυχών», πρώτος τόμος), η πρώτη νεότητα και το κατώφλι της ωριμότητας («Η σιωπή που κατοικεί στα σπίτια», δεύτερος τόμος)· ή αλλιώς, ο φόβος και η εξέγερση, η αγωνία της γνώσης και η αποδοχή του θανάτου, αλλά και της ζωής που τον προετοιμάζει.
Από την άγνοια του εαυτού ως τη συνείδηση των πραγμάτων και τη γνώση, από την παθητικότητα στη δράση, τα πρόσωπα ενηλικιώνονται, μεταβάλλονται μαζί με τις εποχές που διανύουν, όχι γιατί η ψυχική και πνευματική ωρίμανση έρχεται μοιραία και αναπόφευκτα, αλλά γιατί αφετηρία και προϋπόθεση της τελευταίας είναι η αγωνία και η αμφισβήτηση για όλα όσα περιβάλλουν την ύπαρξη. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Στις νουβέλες που περιλαμβάνονται σε αυτόν τον τόμο, ο φόβος, νικημένος ή ανελέητα τυραννικός, οδηγεί στην αυτογνωσία. Και η εξέγερση δεν είναι παρά το αίτημα για την επιστροφή του σύντροφου φόβου, μια διαρκής επαγρύπνηση, γιατί καμιά μορφή απελευθέρωσης -ξεκινώντας από την πράξη της γέννησής μας- δεν ικανοποιεί ό,τι είναι εμποδισμένο να ζήσει προκειμένου να διεκδικεί αέναα ένα αίσθημα δικαιοσύνης. Το «θέλω να καταλάβω» ή εκείνο το «θέλω να δράσω» δεν είναι αυτονόητοι μηχανισμοί της συνείδησης· πηγάζουν από μια βαθύτερη ανάγκη, όσο βαθύ και σκοτεινό είναι το τραύμα της ψυχής, όσο η ιστορική πραγματικότητα ορθώνεται μπροστά μας ως αίνιγμα, πρόκληση, αναγκαιότητα.
Το ταξίδι δεν είναι μόνον ο προορισμός των ψυχών όταν φεύγουν για την αθανασία, αλλά και η διαδρομή τους όταν αυτές βρίσκονται εδώ, εν ζωή, και νιώθουν την ανάγκη να πάνε πίσω, στην αφετηρία τους, να επιστρέψουν εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν. Το παιδί ζει πάντοτε μέσα μας κι όσο αυτό το ξεχνάμε, ξεχνάμε και να ζήσουμε δημιουργώντας.
There are no reviews yet.