Ο βωμός των νεκρών
Henry James
Ο Τζόρτζ Στράνσομ τιμά τακτικά τη μνήμη των νεκρών του και μετατρέπει το παρεκκλήσι του ναού που επισκέπτεται σε «ένα βουνό από φως». Εκεί ξεχωρίζει μια γυναίκα για την οποία διαισθάνεται πως τους ενώνει μια κοινή πίστη. Ο ισχυρός πνευματικός δεσμός που καλλιεργούν δεν ξεφεύγει ποτέ από το ήθος του υψηλού σκοπού τους. Ωστόσο οι κοινές τελετουργίες τους διαταράσσονται απρόσμενα όταν ο Στράνσομ ανακαλύπτει κάτι από το παρελθόν της. Ένα κλασικό αριστούργημα από έναν μεγάλο συγγραφέα!
€ 7.09 € 5.67
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.20 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Henry James |
| Σελίδες | 104 |
| isbn13 | 978-960-527-524-2 |
Be the first to review “Ο βωμός των νεκρών”
You may also like…
Το όνειρο ενός γελοίου
Fiódor M. Dostoyevski
Ἕνας ἄνθρωπος πλήρως απογοητευμένος ἀπὸ τὸν ἑαυτό του καὶ την ζωή, τὸν ὁποίο ὁ Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι μετατρέπει ὄχι ἁπλώς σὲ αἰσιόδοξο, ἀλλὰ καὶ ἕτοιμο νὰ ἀλλάξει τον κόσμο. Ἔξοχη μετάφραση ἀπὸ τὸν Σωτήρη Γουνελᾶ.
Μειλίχια
Fiódor M. Dostoyevski
Μειλίχια, μια νουβέλα. Μειλίχια ένας μονόλογος, κατάδυση στην άβυσσο της ανθρώπινης ψυχής. Μειλίχια, ένα κείμενο-καταγγελία στα ερείπια μιας ζωής που αχνίζουν πάνω από το νεκρό κορμί μιας αθώας, μειλίχιας κοπέλας. Μειλίχια, μια διεισδυτική ματιά του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι στον ζοφερό κόσμο· σύναξη σκιών, ανθρώπων που πούλησαν την ψυχή τους στην αλαζονεία, θυσιάζοντας την ανθρωπιά τους. Με πλούσια θητεία στην παρατήρηση, καταγραφή και απεικόνιση της σύγχρονης πραγματικότητας, ο Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι παραδίδει στον αναγνώστη την Μειλίχια όχι μόνο ως δείγμα της υψηλής συγγραφικής του δεινότητας, αλλά και ως υπόδειγμα κοινωνικού σχολιασμού μιας κοινωνίας όπου τα άφατα αισθήματα κακοφορμίζουν καταλήγοντας στις πνευματικές μαρμαρυγές, στον διάλογο με την τρέλα.
Επιστολές σε έναν νεαρό ποιητή
Rainer Maria Rilke
ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ ΕΚΕΜΕΛ 2011
Και αν πρέπει να σας πω κάτι ακόμη, ας είναι το εξής: Μην πιστέψετε πως αυτός που προσπαθεί να σας παρηγορήσει , ζει χωρίς να μοχθεί ανάμεσα στις απλές και σιωπηλές λέξεις, που έχουν ενίοτε ευεργετική επίδραση πάνω σας. Η ζωή του κρύβει πολλή κούραση, πολλή θλίψη, και βρίσκεται πολύ πίσω από τη δική σας. Όμως αν ήταν διαφορετική, δεν θα μπορούσε ποτέ να βρει τις λέξεις αυτές.
Δικός σας
Ραϊνερ Μαρία Ρίλκε
Μπομπόκ, Μικρές εικόνες, Αιωνόβια
Fiódor M. Dostoyevski
Μικρές εικόνες Αιωνόβια
[…] Το διήγημα «Bobok» δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό «Ο Πολίτης» στις 5 Φεβρουαρίου του 1873, απ’ όπου έγινε και η παρούσα μετάφραση. […] Γεγονός είναι ότι το διήγημα αυτό αγνοήθηκε σχεδόν από το σύνολο της κριτικής της δεκαετίας του 1870. Κυρίαρχη άποψη ήταν ότι πρόκειται για ένα ανόητο, σχεδόν «παθολογικό» διήγημα. Η κριτική όμως του 20ου αιώνα διαμόρφωσε μια νέα σχέση προς τον φανταστικό, γκροτέσκο και σατιρικό «Bobok» του μεγάλου ρώσου στοχαστή κι εκτιμήθηκε η μεγάλη του αξία. […] Οι «Μικρές Εικόνες» είναι ένα χρονογράφημα, το οποίο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στις 16 Ιουλίου του 1873, στο 29ο τεύχος του περιοδικού «Ο Πολίτης». […] Το κείμενο αυτό κατέχει ιδιαίτερα σημαντική θέση στο δημιουργικό έργο του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι, γιατί μέσα απ’ αυτό διακρίνουμε την πολεμική του, τόσο ενάντια στην συντηρητική, όσο και στην ψευδοφιλελεύθερη αντίληψη του Τύπου της εποχής του. […] Η «Αιωνόβια» είναι ένα άλλο μικρό διήγημα του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι, το οποίο δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο τεύχος του Μαρτίου του 1876 του περιοδικού «Ημερολόγιο του Συγγραφέα», που εξέδιδε ο ίδιος. Το κείμενο αυτό ανήκει στην κατηγορία του αστικού διηγήματος. […]
Related Products
Ανεβαίνοντας τον Αλιάκμονα
Παντελής Β. Πάσχος
Διηγήματα
Τα διηγήματα που απαρτίζουν τούτο τον τόμο έχουν, όπως θα ιδεί ο φίλος αναγνώστης, ένα χαρακτήρα έντονα ελληνικό. Θα μπορούσε κανείς να τα ονομάσει διηγήματα του ελληνικού υπαίθρου. Τα περισσότερ’ απ’ αυτά έχουν τη ρίζα τους στα τόσο δοκιμασμένα και πολλές φορές αιματοβαμμένα χώματα της Δυτικής Μακεδονίας…
Τα συνδέει όλα ο πόνος για τον άνθρωπο και τη μοίρα του, τον Έλληνα και την ελευθερία του, τη ζωή, την ξενιτιά, το θάνατο· και για την ελληνορθόδοξη ψυχή, που δοκιμάζεται από χίλια δυο σαράκια – ελληνικά και ξένα.
Διηγήματα της θάλασσας (Συλλογικό έργο)
Ο Πατέρας μου -μύρο το κύμα που τον τύλιξε- δεν είχε σκοπό να με κάμη ναυτικό. – Μακριά, έλεγε, μακριά, παιδί μου, απ’ τ’ άτιμο στοιχειό! Δεν έχει πίστη, δεν έχει έλεος. Λάτρεψέ την όσο θες, δόξασέ την· εκείνη το σκοπό της. Μη κοιτάς που χαμογελά, που σου τάζει θησαυρούς. Αργά-γρήγορα θα σου σκάψη το λάκκο ή θα σε ρίξη πετσί και κόκκαλο, άχρηστο στον κόσμο. Είπες θάλασσα, είπες γυναίκα, το ίδιο κάνει. […]
Λόγια της πλώρης
Θαλασσινά Διηγήματα
Πρόλογος: Νίκος Μαρτίνος
Τα «Λόγια της πλώρης» είναι η πιο γνωστή συλλογή διηγημάτων του Ανδρέα Καρκαβίτσα. Πρόκειται για 21 θαλασσινά διηγήματα με πρωταγωνιστές ανώνυμους ναυτικούς και θέμα τη σκληρή καθημερινότητα της ναυτοσύνης. Κυρίαρχη σε όλο το έργο είναι η παρουσία της θάλασσας, σκοτεινής και ταραγμένης, που έχει την παράδοξη δύναμη να απειλεί και να εκμηδενίζει τον άνθρωπο αλλά συνάμα να εμπνέει πάθος.
Το ταξίδι των ψυχών
Μαρία Στεφανοπούλου
Ιστορίες μαθητείας μέσα στο χρόνο – 1
νουβέλες
Οι «Ιστορίες μαθητείας μέσα στον χρόνο» είναι ένα «μυθιστόρημα μαθητείας» με τη μορφή επτά νουβελών, ιστοριών της ανάδυσης και της επιστροφής. Μια ηρωίδα αλλάζει πρόσωπα, όπως ο χρόνος αλλοιώνει τα χαρακτηριστικά μας και μεταβάλλει τον τρόπο που βλέπουμε τα οράματα, τον κόσμο και τον εαυτό μας, ενώ αυτό που είμαστε παραμένει πεισματικά προσκολλημένο στην αρχή του. Πρωταγωνιστικά πρόσωπα στις «Ιστορίες μαθητείας» είναι η παιδική ηλικία και η εφηβεία («Το ταξίδι των ψυχών», πρώτος τόμος), η πρώτη νεότητα και το κατώφλι της ωριμότητας («Η σιωπή που κατοικεί στα σπίτια», δεύτερος τόμος)· ή αλλιώς, ο φόβος και η εξέγερση, η αγωνία της γνώσης και η αποδοχή του θανάτου, αλλά και της ζωής που τον προετοιμάζει.
Από την άγνοια του εαυτού ως τη συνείδηση των πραγμάτων και τη γνώση, από την παθητικότητα στη δράση, τα πρόσωπα ενηλικιώνονται, μεταβάλλονται μαζί με τις εποχές που διανύουν, όχι γιατί η ψυχική και πνευματική ωρίμανση έρχεται μοιραία και αναπόφευκτα, αλλά γιατί αφετηρία και προϋπόθεση της τελευταίας είναι η αγωνία και η αμφισβήτηση για όλα όσα περιβάλλουν την ύπαρξη. (Από την παρουσίαση της έκδοσης)
Στις νουβέλες που περιλαμβάνονται σε αυτόν τον τόμο, ο φόβος, νικημένος ή ανελέητα τυραννικός, οδηγεί στην αυτογνωσία. Και η εξέγερση δεν είναι παρά το αίτημα για την επιστροφή του σύντροφου φόβου, μια διαρκής επαγρύπνηση, γιατί καμιά μορφή απελευθέρωσης -ξεκινώντας από την πράξη της γέννησής μας- δεν ικανοποιεί ό,τι είναι εμποδισμένο να ζήσει προκειμένου να διεκδικεί αέναα ένα αίσθημα δικαιοσύνης. Το «θέλω να καταλάβω» ή εκείνο το «θέλω να δράσω» δεν είναι αυτονόητοι μηχανισμοί της συνείδησης· πηγάζουν από μια βαθύτερη ανάγκη, όσο βαθύ και σκοτεινό είναι το τραύμα της ψυχής, όσο η ιστορική πραγματικότητα ορθώνεται μπροστά μας ως αίνιγμα, πρόκληση, αναγκαιότητα.
Το ταξίδι δεν είναι μόνον ο προορισμός των ψυχών όταν φεύγουν για την αθανασία, αλλά και η διαδρομή τους όταν αυτές βρίσκονται εδώ, εν ζωή, και νιώθουν την ανάγκη να πάνε πίσω, στην αφετηρία τους, να επιστρέψουν εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν. Το παιδί ζει πάντοτε μέσα μας κι όσο αυτό το ξεχνάμε, ξεχνάμε και να ζήσουμε δημιουργώντας.
Η νέα ουτοπία, και άλλα ευθυμογραφήματα
Jerome K. Jerome
Μετάφρασις: Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Το μεταφραστικό έργο του Παπαδιαμάντη είναι τεράστιο, αλλά κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς την έκτασή του. Το μεγαλύτερο μέρος του έχει δημοσιευτεί σε έντυπα (εφημερίδες, περιοδικά και βιβλία) κατά κανόνα δυσπρόσιτα ή απρόσιτα και δυσεύρετα. Ένα μεγάλο και ιδιαίτερα σημαντικό τμήμα του παραμένει ανέκδοτο.
Τα τελευταία χρόνια καταβάλλονται σύντονες προσπάθειες προκειμένου να επανεκδοθούν οι παπαδιαμαντικές μεταφράσεις σε φροντισμένες εκδόσεις. Η ανάγνωσή τους, εκτός από την απόλαυση μιας γλώσσας που διατηρεί σε μέγαλο βαθμό τη γοητεία της γραφής του Παπαδιαμάντη, μας παρέχει και τη σχεδόν μαθηματική απόδειξη των λόγων του Θεοτοκά: «Αλλά στα βιβλία αυτά [ενν. του Μερλιέ και του Κατσίμπαλη] ανακαλύπτουμε ένα γνήσιο καλλιτέχνη με απέραντη ευρωπαϊκή μόρφωση, πρωτοπόρο της εποχής του (μετάφραζε το «Έγκλημα και τιμωρία» στα 1889, τον καιρό που ο Ντοστογιεύσκι είταν σχεδόν άγνωστος στη Δύση) […]».
There are no reviews yet.