Αυτοπροσωπογραφία στο καλοριφέρ
Μπομπέν Κριστιάν
Μετάφραση: Μελίνα Τανάγρη
«Αυτή είναι η αυτοπροσωπογραφία μου, στις 4 Σεπτεμβρίου 1996, αύριο θα έχει αλλάξει, μπορεί και σήμερα το βράδυ, την έγραψα για να γράψετε και σεις τη δική σας, με τον τρόπο σας και να τη δώσετε μετά σε κάποιον που αγαπάτε. Αυτοί που είναι γύρω μας, κοντά μας, καμία φορά κοιμούνται, αυτοί που περνάν απ’ τις ζωές μας, τις διασχίζουν στα τυφλά, χωρίς να ξέρουν ποιοι είμαστε και που είμαστε. Είναι καλό να τους το υπενθυμίζουμε. Σας το λέω για σήμερα Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 1996 στις 11,20 το πρωί στο κρύο τραγουδένιο διαμέρισμα.»
«Μέσα στη ροη, έτσι ήρθε και με βρήκε αυτό το ημερολόγιο. Πάνω σε μια δυσκολία με ησύχασε και με γλύκανε. Μέσα στη ροη έγινε και δικό μου κομμάτι. Για να μην το αποχωριστώ ασχολήθηκα… Το μετέφρασα. Το φρόντισα. Και με τον ίδιο τρόπο βρήκε το εκδοτικό του σπίτι, μέσα στη ροη. Και επειδή τα περισσότερα είναι στον αγώνα και σε αντιμαχίες, έκτος ροής, γυρνώ στο φωτεινό του βάθος, απλά και σιγανά. Ησυχάζω και συμφιλιώνομαι. Μπαίνω ξανά στη ροη». Μελίνα Τανάγρη.
€ 12.00 € 10.80
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.179 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Μπομπέν Κριστιάν |
| Αριθμός σελίδων | 184 |
Be the first to review “Αυτοπροσωπογραφία στο καλοριφέρ”
You may also like…
Η ανθρώπινη φύση (2η Έκδοση)
Donald Woods Winnicott
Πρόλογος: Σωτήρης Μανωλόπουλος
Μετάφραση: Γιώργος Καλομοίρης
Οι ιδέες του Winnicott είναι κατάσπαρτες σε πολυάριθμες κλινικές μελέτες και δημοφιλείς δημοσιεύσεις. Έκανε μία μόνο προσπάθεια να γράψει μια επισκόπηση των ιδεών του, κι αυτή είναι ακριβώς αυτό το βιβλίο. Όπως λέει στην εισαγωγή: «σκοπεύω να κάνω μια δήλωση για την ανθρώπινη φύση που να συγκεντρώνει τα διάφορα είδη εμπειριών που απέκτησα».
Το βιβλίο αυτό συνιστά μια συνολική τοποθέτηση για την ανθρώπινη φύση και την θέση της ψυχανάλυσης σε αυτή. Η ανθρώπινη φύση περιλαμβάνει τις σημειώσεις του Winnicott από διαλέξεις σε θέματα ανάπτυξης του ανθρώπου, που έκανε σε δασκάλους και φοιτητές κοινωνικούς λειτουργούς, επί 18 χρόνια. Ο Winnicott αντικατοπτρίζει το τεράστιο θέμα της ανθρώπινης φύσης από τη δική του εμπειρία, επιστρέφοντας σε ορισμένα θέματα συνεχούς ενδιαφέροντος γι ‘αυτόν, συμπεριλαμβανομένου της υγείας και της κακής υγείας, του σώματος και της ψυχολογικής διαταραχής, της ψυχοσωματικής και της συναισθηματικής ανάπτυξης, της υγείας και των ενστίκτων, της καταθλιπτικής θέσης, του εσωτερικού κόσμου, της ψευδαίσθησης, της απόσυρσης και της παλινδρόμησης. Για τον Winnicott δεν είμαστε απλά ένας κρίκος της βιολογικής εξέλιξης, δεν έχουμε σώμα και επίσης ψυχική ζωή κι έναν περιβάλλοντα πολιτισμό που μας διαμορφώνει: Είμαστε ο καθένας μια μοναδική, ανθρώπινη φύση.
Η παρουσίαση του βιβλίου στις Εκδόσεις Αρμός
Όλα Είναι Δρόμος (11η Έκδοση)
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Ευκαιρίες συμφιλίωσης με τον χαμένο μας εαυτό
Έρχονται στιγμές στην ζωή, που ο άνθρωπος αισθάνεται ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια συνθηκολόγησης με το ψέμα. Εκείνο που κουβαλάει μέσα του, στις σχέσεις του, στον μικρό και μεγάλο κόσμο του. Μια καθημερινή προσπάθεια να πείσει τον ίδιο του τον εαυτό για κάτι που δεν είναι. Είναι το ψέμα που ίσως κάποτε τον βοήθησε να χτίσει μια πραγματικότητα, μην ξέροντας ότι ταυτόχρονα εξυπηρετεί τις πιο βαθιές σκοτεινές του ανάγκες. Δεν είναι απαγορευτικό. Πρέπει όμως να είναι αφυπνιστικό και να οδηγεί στην μετάνοια. Και μετάνοια σημαίνει να φέρνει κανείς τη ζωή του τούμπα, να λέει «θέλω να ζήσω», γιατί πολύ απλά αυτό που βιώνει δεν είναι η αλήθεια του. Άλλωστε εκείνο που εκλείπει με την αμαρτία είναι η αλήθεια της ζωής. Αμαρτάνοντας αστοχούμε να υπάρξουμε ως πρόσωπα. Σήμερα η έννοια της αμαρτίας έχει χάσει την ουσία της και τον πρώτο υπαρξιακό της χαρακτήρα και αποτελεί πλέον μια ενοχική παράβαση. Εάν προχωρήσουμε σε μια πιο υπαρξιακή κατανόηση της, πέρα από ενοχικούς ψυχολογισμούς, τότε αυτή αποτελεί την ίδια την αδυναμία της ύπαρξης του ατόμου ως αληθινό και μοναδικό πρόσωπο, τόσο σε σχέση τον ίδιο του τον εαυτό, τον συνάνθρωπο αλλά και τον θεό. ‘Αμαρτία λοιπόν είναι να είσαι ψεύτικος απέναντι στον ίδιο σου τον εαυτό. Να ακυρώνεις το ανεπανάληπτο ταξίδι της ψυχής σου.’ Έρχεται η στιγμή λοιπόν που ότι υπάρχει βαθιά εκρήγνυται σαν λάβα και η συνείδηση φωνάζει να την ακούσουμε και να σταματήσουμε να την καταπιέζουμε. Μια διαδικασία που δεν είναι ανώδυνη ούτε ανέξοδη. Είναι επίμονη και μαρτυρική αλλά ταυτόχρονα όμορφη ,ουσιαστικά λυτρωτική και βαθιά θεραπευτική.
«…Ο συγγραφέας επιχειρεί ένα βαθύ ψυχογράφημα του σύγχρονου ανθρώπου…»
Αμαλία Γεναράκη
Ποιος σκότωσε τον θεό του έρωτα;
Δημήτρης Τζουβάλης & Αρσινόη Σερμιντζέλη
Μυθιστόρημα
Ξέρεις τι θα πει άντρας. Από τον πατέρα σου ανακάλυψαν τη λέξη. Τρεις μυρουδιές αναστατώνουν τον άντρα. Η μυρουδιά της γυναίκας, η μυρουδιά της ψημένης σάρκας και η μυρουδιά του χρήματος. Και μια τέταρτη που περικλείει και τις τρεις πρώτες. Η μυρουδιά της εξουσίας. Τον Μάρκο τον λένε θεό του έρωτα, ή χάριν συντομίας απλά Θεό. Θεός του έρωτα, γιατί καμιά γυναίκα δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στη γοητεία του. Θεός, γιατί οι άντρες τον βρίζουν, όπως κάθε θεό και άγιο που δεν τα φέρνει καταπώς επιθυμούνε. Θεός γιατί έχει το προνόμιο ν’ αποφασίζει ποια γυναίκα θα ζήσει πρόσκαιρα στον παράδεισο κοντά του, ή στην κόλαση χωρίς να πάρει γεύση ευτυχίας στην αγκαλιά του, ή ακόμα χειρότερα θα εκδιωχτεί από τον κήπο, αφού δοκίμασε και εθίστηκε στα πανύγλυκα φρούτα του.
«Ποιος σκότωσε τον Θεό του έρωτα;» Κριτική φιλαναγνωσίας.
98% (2η Έκδοση)
Γαλανούδης Κώστας
Το 98% ή αλλιώς «Ο καρκίνος της γυναίκας μου», γράφτηκε με αφορμή την περιπέτεια μιας γυναίκας, που διαγνώστηκε με καρκίνο του μαστού. Είναι καταγραφή καταστάσεων, σκέψεων και συναισθημάτων που βίωσε ο σύντροφός της ως σύζυγος, πατέρας και φίλος, βλέποντας τη βολή τους να ανατρέπεται μετά την πρώτη αλλά και τη δεύτερη… έφοδο της ασθένειας.
Είναι μια πρωτότυπη μαρτυρία, όχι από έναν ασθενή, αλλά από ένα σύντροφο, ο οποίος καταγράφει την μάχη με τον καρκίνο από την σκοπιά του «άλλου», που επίσης πονάει, αλλά συνήθως βουβά.
Πάνω απ’ όλα όμως είναι ένας φόρος τιμής για όλες τις γυναίκες που αντιστέκονται σθεναρά, δίνοντας την ίδια μάχη, διεκδικώντας την ζωή.
recently published
Καλώς άρχειν και άρχεσθαι (3η Έκδοση)
Ράμφος Στέλιος
Περιδιάβασι στα Πολιτικά του Αριστοτέλους, με νεοελληνικό επίμετρο
Οι όροι της δημοκρατίας είναι πρώτα ηθικής τάξεως και δευτερευόντως φυσικής. Η δημοκρατία αναπνέει στην ελευθερία και την δικαιοσύνη, πατά δε σε αξίες καθολικές, όχι σε μερικότητες συμφερόντων οι οποίες μπορεί να υπάρχουν θεμιτά, είναι όμως τραγικό να κυβερνούν. Αυτή είναι η «πολιτική» της ουσία και αυτήν πρέπει να υπηρετούν οι θεσμοί και οι συμβολισμοί τους.
Εάν οι άνθρωποι επιδιώκουν ένα πολίτευμα το οποίο να προσφέρει τις καλύτερες προϋποθέσεις ευδαιμονίας, η τελευταία είναι θέμα πρωτίστως της αρετής και δευτερευόντως της παραγωγής και κτήσεως υλικών αγαθών. Όμως η αρετή δεν είναι κάτι δεδομένο. Σχετίζεται με την φύσι (έξις), με την συνήθεια (ήθος) και με τον μετρημένο βίον (λόγος).
Τα Πολιτικά μιλούν για πολίτευμα και όχι για συνάθροισι. Πολίτευμα είναι ένας τρόπος κυριαρχίας του λόγου σε συγκεκριμένο πληθυσμό. Χωρίς πολίτευμα, χωρίς ανώτερο τελικό σκοπό δεν έχουμε πόλι. Η πόλις είναι ανθρώπινο δημιούργημα με σκοπό ένα αγαθό: Την ειρηνική συνύπαρξι και προκοπή των ανθρώπων. Γι’ αυτό την ορίζουν ποιοτικά και όχι ποσοτικά χαρακτηριστικά.
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου
Κάθε τέλος μια αρχή (14η Έκδοση)
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Κείμενα αυτογνωσίας για ζωή δίχως φόβο κι ενοχή
Εγώ θα σ’ το πω απλά και ανθρώπινα, στο δικό μου πνευματικό επίπεδο που είναι χαμηλό και γήινο, γιατί κουράστηκα από τις υψηλές αναλύσεις.
Μην περιμένεις η ζωή να σε ρωτήσει εάν και πόσο αντέχεις. Δεν θα συμβεί ποτέ.
Μην περιμένεις να βρεθούν οι τέλειες συνθήκες για να πεις «θα ζήσω». Ζήσε σήμερα.
Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο πατέρα ή μάνα για να μην έχεις τραύματα.
Μην περιμένεις να βρεις τον τέλειο σύζυγο, γιατί απλά δεν θα τον βρεις ποτέ.
Μην περιμένεις να κάνεις τα τέλεια παιδιά, γιατί απλά δεν υπάρχουν.
Μην περιμένεις να συναντήσεις τους τέλειους φίλους, γιατί ούτε εσύ είσαι.
Μην περιμένεις να δουλέψεις στην ιδανική δουλειά, γιατί απλά θα μείνεις άνεργος.
Μην περιμένεις να δεις τον Θεό ως ένα «ον» που κατεβαίνει από τους ουρανούς σε μορφή χολιγουντιανής ταινίας. Απλά δεν θα συμβεί ποτέ και θα χάσεις την ευκαιρία να Τον συναντήσεις στην καθημερινότητά σου.
Μην περιμένεις να έχεις την τέλεια παρέα για να πας ένα περίπατο. Ξεκίνα έστω και μόνος. Στην διαδρομή, θα συναντήσεις συνοδοιπόρους.
Στου δρόμου τα μισά (22η Έκδοση)
π. Φιλόθεος Φάρος
Είναι πολύ σημαντικό στη μέση ηλικία να αλλάξουμε τον προσανατολισμό από το μέλλον στο παρόν… γιατί το να συνεχίζεις ένα προσανατολισμό προς το μέλλον είναι σαν να κρατάς μια ωρολογιακή βόμβα.
Αν ο άνθρωπος στη μέση ηλικία δεν εγκαταλείψει τις ναρκισσιστικές αξίες του πολιτισμού μας για επιτυχία, πλούτο, λάμψη και προβολή, με τις οποίες πορεύτηκε το πρώτο μισό της ζωής του, για να υιοθετήσει τις πνευματικώτερες αξίες των σχέσεων, της κοινωνίας, της προσφοράς, της στροφής από το εγώ στο εμείς που παρέβλεψε στο πρώτο μισό της ζωής του, το μέλλον του θα είναι θλιβερό.
Το βιβλίο αυτό απευθύνεται σε όσους ανθρώπους θέλουν να αναπτυχθούν και να βελτιώσουν τη ζωή τους- ανεξάρτητα από το πόσο είναι ήδη καλή – για να κάνουν την εμπειρία της μέσης ηλικίας μία είσοδο σε ένα πιο ικανοποιητικό τρόπο ζωής, ακόμα και αν αυτή τη στιγμή δεν βιώνουν συνειδητά μία κρίση.
Εγώ κι εσύ… και οι άλλοι (6η Έκδοση)
Ο Γιώργος Κίσσας συνομιλεί με τους:
Α. Ανδρουτσοπούλου, Φ. Βερβελίδου, Κ. Βλασσόπουλο, Μ.Γιωσαφάτ, Τ.Ζαχαριάδη, Χρ. Ζιούβα, π. Β. Θερμό, Ε. Καραγιάννη, Χ. Κατάκη, Δ. Κυριαζή, Χ. Μιχαλοπούλου.
Στο βιβλίο αυτό περιέχονται 11 συζητήσεις με ψυχολόγους, ψυχιάτρους και ψυχοθεραπευτές πάνω σε ζητήματα που αφορούν στο ζευγάρι και την οικογένεια.
Έρχονται στιγμές που όλοι διερωτόμαστε, κάποτε μάλιστα με αγωνία, τι σκοπό έχει τελικά η οικογένεια σήμερα. Γιατί διάλεξα αυτόν τον άνθρωπο. Πως μπορεί να διαρκέσει η σχέση μας. Οι απαντήσεις που δίνουμε, στην πράξη, καθορίζουν την ποιότητα των σχέσεων και την ισορροπία μέσα στην οικογένειά μας. Παρόμοια ζητήματα όπως, αν ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα, πόσο κρίσιμα είναι τα πρώτα χρόνια της ζωής μας, ή τι σημαίνει να είμαι μητέρα ή πατέρας, είναι ζωτικής σημασίας για το μέλλον των παιδιών μας και για την ψυχική τους συγκρότηση.
Για να απαντηθούν παρόμοια ερωτήματα, έρχεται αρωγός το βιβλίο αυτό. Μιλάνε ειδικοί χωρίς να χρησιμοποιούν ειδική ορολογία, αναπτύσσοντας τις απόψεις τους με τρόπο σαφή και κατανοητό. Αυτό που το διαφοροποιεί από την πληθώρα των ανάλογων βιβλίων που κυκλοφορούν είναι ότι: Περιέχει συμπυκνωμένα τα νεώτερα επιστημονικά δεδομένα της ψυχολογίας και της ψυχιατρικής για την οικογένεια, δοσμένα με γλαφυρό τρόπο μέσα από την κλινική εμπειρία κάποιων από τους πλέον γνωστούς και καταξιωμένους ψυχοθεραπευτές στην Ελλάδα σήμερα.
Το θάρρος της δημιουργίας (2η Έκδοση)
Rollo May
– Κι αν η φαντασία και η τέχνη δεν είναι, όπως πιστεύουν πολλοί, το σιρόπι στο γλυκό της ζωής, αλλά η βασική πηγή της ανθρώπινης εμπειρίας;
– Κι αν όλη μας η λογική και η επιστήμη ανακύπτουν από μορφές της τέχνης κι όχι το αντίθετο;
Ο Ρόλλο Μέυ βοηθάει όλους μας να βρούμε και να απελευθερώσουμε εκείνες τις δημιουργικές παρορμήσεις που μας προσφέρουν τις δυνατότητες να πετύχουμε νέους στόχους.
Γνωστός και ως «πατέρας της υπαρξιακής ψυχολογίας» αντλεί από την εμπειρία του για να μας δείξει πως μπορούμε να σπάσουμε τις παλιές πολυχρησιμοποιημένες δομές στη ζωή μας.
Αυτό το εμπνευσμένο βιβλίο μας ανοίγει δρόμους για να ξεπεράσουμε τους φόβους μας και να φτάσουμε σ’ έναν ολοκληρωμένο εαυτό.
«Η δημιουργική υπόσταση της ζωής» του Στέφανου Ξένου (στο «Διαβάσαμε»).
Έρωτας ή Τίποτα (21η Έκδοση)
Δημήτρης Καραγιάννης
«Έρωτας ή τίποτα», ένα βιβλίο για τον έρωτα σε καιρούς μεταμοντέρνους.
«Έρωτας ή τίποτα», αφού ο έρωτας δεν αφορά ένα συναίσθημα που προκύπτει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά αποτελεί τη δυνατότητα να κατανοήσει κανείς εμπειρικά το νόημα της ύπαρξης. Η παραίτηση από το να είμαστε ερωτικοί, οδηγεί στην παραίτηση από την ίδια τη ζωή.
Τίποτα: Το κενό. Το άδειο. Η απουσία. Η εγκατάλειψη. Η ανυπαρξία. Ο θάνατος.
Η εμπειρία των αδιέξοδων σεξουαλικών επαφών δίχως έρωτα γίνεται η αφορμή για την αναζήτηση του έρωτα που θα αφορά όλη την ύπαρξη.
«Έρωτας ή τίποτα» για όλους εκείνους που δεν αποδέχονται το συμβιβασμό της μετριότητας.
best sellers.
Τρώμε και ομορφαίνουμε (3η Έκδοση)
Δημήτρης Κουρέτας – Ηλίας Μαμαλάκης
Πολύτιμα μυστικά της υγείας μας, κρυμμένα στην Ελληνική κουζίνα
Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Δημήτρης Κουρέτας ο συγγραφέας και σεφ Ηλίας Μαμαλάκης παρουσιάζουν τα οφέλη της ελληνικής κουζίνας, αυτά δηλαδή που πρέπει να γνωρίζουμε για τις τροφές διατηρώντας αναλλοίωτα τα οργανοληπτικά τους χαρακτηριστικά, ενώ παράλληλα μας προσφέρουν νοστιμότατες συνταγές δοκιμασμένες στην καθημερινή ζωή. Αυτός ο συνδυασμός επιστημονικής γνώσης και βιωμένης εμπειρίας κάνει το βιβλίο μοναδικό! Αρχικά θα βρείτε χρήσιμες πληροφορίες για την ιστορία, τη θρεπτική αξία καθώς και τις ευεργετικές ιδιότητες των διαφόρων ειδών τροφίμων που προκύπτουν έπειτα από εργαστηριακή έρευνα. Στη συνέχεια παρουσιάζονται μύθοι των τροφίμων που εσφαλμένα έχουν καθιερωθεί αλλά και χαρακτηριστικά που πιθανόν να αγνοούμε, ξεδιαλύνοντας μικρά μυστικά αξιοποίησης των τροφών. Τέλος παρατίθενται συνταγές που έρχονται από την παράδοση.
Λίγα λόγια από τους συγγραφείς:
«Η εξαιρετικά απλή πρόταση που κάνουμε είναι: ακολουθήστε την εποχικότητα στην μαγειρική και θα έχετε μεγάλο κέρδος, και οικονομικό, αλλά και υγείας και γεύσης. » Ηλίας Μαμαλάκης
«Το βιβλίο αυτό, έχει σκοπό να συμβάλει στην προσπάθεια να πάρουμε όσο μπορούμε την αξία των Ελληνικών τροφίμων και φυσικά να ξαναμάθουμε πράγματα που έχουμε ξεχάσει που έχουν να κάνουν με την υγεία και τη δική μας αλλά και των παιδιών μας.» Δημήτρης Κουρέτας
Ξεγελώντας το Θάνατο!
Γιώργος Αθανασιάδης
Μια μοναδική ιστορία από αυτές που γράφει η ίδια η ζωή!
Η πραγματικά μυθιστορηματική αυτοβιογραφία ενός ανθρώπου που σε πολύ νεαρή ηλικία, και ενώ υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία, έρχεται αντιμέτωπος με κάτι το άγνωστο σε εκείνον –στην έως τότε ύπαρξή του– και σχεδόν δαιμονοποιημένο… τον καρκίνο. Από τη στιγμή εκείνη η ζωή του πραγματικά αλλάζει, όλα κρέμονται από μια κλωστή, ο χρόνος γίνεται κινηματογραφικός. Απρόσμενες καταστάσεις, παιχνίδια της μοίρας και της τύχης, έρωτες – χωρισμοί, αντιξοότητες και προσωπικά αδιέξοδα. Σε μια ανατρεπτική εναλλαγή με στιγμές απρόσμενης χαράς και πληρότητας, έντονων προσωπικών βιωμάτων και αυτογνωσίας, ανέλπιστης βοήθειας από πρόσωπα άγνωστα, μέχρι τότε, αγγελιοφόρους μιας άλλης ζωής. Γεγονότα και καταστάσεις που τον αφήνουν κυριολεκτικά «ακάλυπτο», μπροστά στο μεγαλύτερο φόβο του ανθρώπου… το Θάνατο…, τον οποίο και τελικά ξορκίζει, μετουσιώνοντάς τον σε πάθος για τη ζωή.
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου στην Αθήνα εδώ
Διαβάστε εδώ την κριτική του Χαράλαμπου Ανδρεάδη, Παθολόγου Ογκολόγου
Πώς ξεγελάς τον θάνατο; Λίγα λόγια για το βιβλίο του Γιώργου Αθανασιάδη από την Εύα Κουκή
Related Products
Για το ιερό και το δράμα
Ιωσήφ Βιβιλάκης
Θεατρολογικές προσεγγίσεις
Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει μελετήματα που καλύπτουν ένα ευρύ χρονικό φάσμα, από την αρχαιότητα έως τον 20ό αιώνα. Θέμα των περισσότερων κειμένων είναι το ιερό με τις διάφορες εκφάνσεις του το οποίο αναζητείται στη συμπλοκή του με το δράμα και τη σκηνή στην πατερική γραμματεία, στην εκκλησιαστική λατρεία και σε θεατρικούς συγγραφείς (όπως ο Ο’ Νήλ, ό Ουίλλιαμς ή ο Τερζάκης), αν και παρουσιάζονται έργα στα οποία κύριος σκοπός είναι η καταγραφή και η ανάδειξή τους (όπως στην περίπτωση του Μ. Καραγάτση και του Παύλου Νιρβάνα). Άλλες στιγμές η ερευνητική ματιά εστιάζει στον μαρασμό των αρχαίων θεάτρων ή στην ιδιαιτερότητα ορισμένων δραμάτων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την επτανησιακή Ευγένα του Μοντσελέζε, μία μοναδική δραματοποίηση συναξαριού, που απηχεί το θρησκευτικό θέατρο της Δύσης στα καθ’ ημάς ή στον Αυξεντιανό μετανοημένο, μια ανελέητη διαλογική σάτιρα της Χριστοκαπηλείας, που γράφτηκε στα μισά του 18ου αιώνα. Αλλού η προσοχή πέφτει στο ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων, όπως στη σκανδαλιστική πρώτη σκηνοθεσία του «Χριστού Πάσχοντος» από τον Αλέξη Σολομό, όταν για πρώτη φορά στη νεώτερη Ελλάδα «εμφανίσθηκε» εξαϋλωμένος ο Ιησούς επί σκηνής.
Η καρυδιά με τους νουμάδες…
Γιώργος Τόλης
20 χρόνια με τον φακό της μνήμης
Πέρασα τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής μου (1935-1955) στην Ελληνική ενδοχώρα, σ’ ένα χωριό της Πίνδου, και σε μια πόλη του Θεσσαλικού κάμπου. Στο χωριό όπου γεννήθηκα, στο Μαλακάσι Καλαμπάκας, έζησα τον Πόλεμο του ’40, την Κατοχή και τον Εμφύλιο Σπαραγμό που ακολούθησε. Τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια τα πέρασα στα Τρίκαλα. Με εξαίρεση τα δύο τελευταία χρόνια του Γυμνασίου, μεγάλωσα παίζοντας με τον πόλεμο και με τα συντρίμμια που άφησε. Σ’ αυτό το βιβλίο περιγράφω τη ζωή σ’ αυτές τις περιοχές του βουνού και του κάμπου της πατρίδας μας, κατά την ταραγμένη εκείνη εικοσαετία. Δεν καταγράφω ιστορίες που άκουσα από άλλους. Αφηγούμαι την προσωπική μου ζωή και τη ζωή της οικογένειάς μου, όπως τις θυμάμαι ακόμα. Παρόμοια με τη δική μου ήταν και η ζωή των συμπατριωτών μου. Καθώς η απόσταση, από το τέλος των είκοσι εκείνων χρόνων, πλησιάζει την πεντηκονταετία, πιστεύω ότι με αντικειμενικότητα παραθέτω τα γεγονότα, σκιαγραφώ τους ανθρώπους και περιγράφω τα τοπία δράσεών των. Όλα είναι ακόμα πολύ ζωντανά στη μνήμη μου. Είμαι αιχμάλωτός της.
Η δική μου Ελλάδα
Ivar Papadopoulos – Samuelsen
Θραύσματα μια ελληνικής πραγματικότητας
Ο συγγραφέας αυτού του βιβλίου γνωρίζει την Ελλάδα καλύτερα από τους περισσότερους ξένους. Έχει ζήσει στη Λέσβο και στο Λιτόχωρο (στους πρόποδες του Ολύμπου, του βουνού των θεών), και έχει διασχίσει τη χώρα ταξιδεύοντας τα τελευταία 30 χρόνια. Προτιμά να πηγαίνει σε μέρη που βρίσκονται έξω από τις πιο δημοφιλείς τουριστικές περιοχές· έχει χαθεί οδηγώντας αυτοκίνητο στα βουνά της Θεσσαλίας, έχει βαδίσει στα ερείπια όπου ο Αριστοτέλης δίδαξε τον Μ. Αλέξανδρο, και έχει επισκεφτεί τη μοναστική πολιτεία, το Άγιο Όρος. Όντας Νορβηγός διαθέτει την αναγκαία απόσταση για να παρατηρεί την Ελλάδα με καινούρια και διαφορετικά μάτια από τους Έλληνες μόνιμους κατοίκους και για να απορεί για πράγματα που οι μόνιμοι κάτοικοι θεωρούν αυτονόητα. Χάρη στην πολυάριθμη οικογένεια της γυναίκας του ο συγγραφέας είχε την ευκαιρία να γνωρίσει μεγάλο μέρος της χώρας. Στο βιβλίο «Η δική μου Ελλάδα» ο Σάμουελσεν περιγράφει τις εντυπώσεις του και τις εμπειρίες του -με κείμενα και εικονογραφήσεις. Ταυτόχρονα συνυφαίνει ιστορικά και πληροφοριακά στοιχεία από τα μέρη στα οποία μας μεταφέρει. Περιέχονται τα κείμενα: – Θεσσαλία: Κορυδαλλός, Άγιος Βλάσιος, Χόρτο, Κρανιά – Ήπειρος: Ιωάννινα – Μακεδονία: Λιτόχωρο και Όλυμπος, Νάουσα, Καστοριά, Θεσσαλονίκη, Άγιο Όρος, Καβάλα – Αιγαίο Πέλαγος: Λέσβος, Ερμούπολη/Σύρος, Αστυπάλαια
Στοιχειά του τόπου μου
Πάνος Δ. Κοσμόπουλος
Παραμύθια και θρύλοι από το χωριό Κοντογόνι (Παπαφλέσσας) Πυλίας
Βαλτέτσι 1944
Κωνσταντίνος Σαραντόπουλος
Μαρτυρία
Ίσως οι νεώτεροι να διαφωνούν με την αναμόχλευση παλαιών παθών και να μη θέλουν να έρχονται στην επιφάνεια. Για τα πάθη συμφωνούμε και εμείς. Τα γεγονότα όμως είναι ιερά και η ιστορία δεν μπορεί να διαγραφεί και να ταφεί. Είναι μια πραγματικότητα που απαιτεί σεβασμό. Είναι βέβαια τυχεροί όσοι δεν έζησαν τη φρίκη των ιδεολογικών και πολιτικών συγκρούσεων στην Κατοχή και στον ανταρτοπόλεμο. Αυτό όμως δεν τους απαλλάσσει από το χρέος να μελετήσουν την Ιστορία και τη συμπεριφορά των Ελλήνων κομμουνιστών της περιόδου εκείνης και να διδαχθούν. Γιατί θα ισχύει πάντοτε η σοφή ρήση: «Οι λαοί που δεν διδάχθηκαν από την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν».
Υποκριτική και κριτική
Αντώνης Μοσχοβάκης
Θεατρικές κριτικές 1975 – 1982
Ο Μοσχοβάκης γίνεται μάρτυρας της καταπληκτικής ανθοφορίας του νεοελληνικού έργου με τη νέα γενιά, των θεατρικών συγγραφέων, που εμφανίζεται στις αρχές της δεκαετίας του ’70, δημιουργώντας μια δραματουργία γύρω από την ταυτότητα του νεοέλληνα, όπως αυτή διαγράφεται μέσα από την οικεία καθημερινότητα. Μας εξοικειώνει με τη νέα θεατρική παραγωγή των δραματουργών, οι οποίοι συνεχίζουν στον θεατρικό στίβο της μεταπολίτευσης […] μας γνωρίζει τα νέα θεατρικά σχήματα για τα οποία οι ιδρυτές τους συνήθως επιλέγουν χώρους σε γειτονιές μακριά από το αθηναϊκό κέντρο, […] προσφέρει μικρά μαθήματα δραματολογίας […] παροτρύνει τους σκηνοθέτες να εντρυφήσουν στην ουσία, στον μηχανισμό κατασκευής της πολιτικής κατάστασης, υπερασπίζοντας τα δραματικά πρόσωπα των τυράννων από τον εξευτελισμό και τη γελοιοποίηση, που υφίστανται από σκηνοθέτες οι οποίοι μάχονται τους ήρωες αντί να αποκαλύπτουν τις λογικές που οδηγούν στα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Το ανθρώπινο βλέμμα του Μοσχοβάκη προφυλάσσει την κριτική του να μη γίνει διανοουμενίστικη. […] […] μια συμβολή στην κατανόηση της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου, αλλά και μια προσφορά στην ιστορία του νεοελληνικού πολιτισμού.
Λόγος σιωπής
Ζωή μοναχικής πολιτείας
… Μέχρι τώρα θεωρούσα πως ελευθερία είναι να κάνεις ό,τι θέλεις, να πηγαίνεις όπου θέλεις, να ζεις και να συμπεριφέρεσαι όπως θέλεις, ακόμη και να συναναστρέφεσαι με όποιους ανθρώπους θέλεις… Ποτέ δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι η ελευθερία ξεκινά από έναν περιορισμό… «… Όσο θα υπάρχουν ψυχές με τέτοια βιώματα, όπως της συγγραφέως, όσο θα σημαίνουν τα τάλαντα και τα σήμαντρα των μοναστηριών μας, όσο θα κτυπά στον κόσμο η καρδιά της Ορθόδοξης μαρτυρίας, να είμαστε βέβαιοι ότι θα υπάρχει ακόμα ελπίδα, ότι θα μπορούμε να ατενίζουμε μπροστά και πέρα από την καταιγίδα των καιρών μας το μέλλον του κόσμου με πίστη και αισιοδοξία». Ο Δημητριάδος Ιγνάτιος
Οδός Αιμίλιου Χουρμούζιου
Πίτσα Γαλάζη
Η «Οδός Αιμιλίου Χουρμουζίου» αποτελεί ένα οφειλόμενο χρέος στη μνήμη μιας μεγάλης μορφής του Ελληνισμού, του Αιμιλίου Χουρμούζιου, που φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννησή του (1904-2004) και που την χρονιά που μας πέρασε συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από τον θάνατό του (1973-2003)… Το να ασχοληθεί όμως κανείς με την τεράστια προσωπικότητα του Αιμίλιου Χουρμούζιου όπως εκτείνεται από την λογοτεχνία στην δημοσιογραφία, το θέατρο και την κριτική, κι από το δοκίμιο στο φιλοσοφικό και τον πολιτικοκοινωνικό στοχασμό και τη μετάφραση, και που όλα τα υπηρετεί με θαυμαστή αρτιότητα κι από θέση μάχης -πράγμα που φαντάζει εξωπραγματικό κι απίστευτο για την εποχή μας- δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη υπόθεση. Χρειάζονται κατά τη γνώμη μου ειδικοί σοβαροί μελετητές, για ν’ αξιολογήσουν και να τοποθετήσουν το τεράστιας σημασίας έργο του, δίνοντας τη θέση που του αξίζει σε κάθε τομέα και στην καθόλου ιστορία της πνευματικής Ελλάδας του 20ού αιώνα…
Μικρός οδηγός ζωής
Πάνος Τσεπενέκας
Η διαθήκη ενός συνηθισμένου ανθρώπου
Σήμερα δεν χρειαζόμαστε μορφωμένους, χρειαζόμαστε Μύστες! Σήμερα δεν χρειαζόμαστε φιλοσόφους, χρειαζόμαστε Σοφούς! Σήμερα δεν χρειαζόμαστε θεολόγους, χρειαζόμαστε Αγίους! Μα πριν απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα χρειαζόμαστε Ανθρώπους!
Με στοχασμό και μ’ όνειρο ο παλιός μου συμμαθητής υφαίνει αυτόν τον πολύτιμο Μικρό Οδηγό, που συν-κινεί την ψυχή μας να επιστρέψει γυμνή και ανάλαφρη στο πρώτο της σταυροδρόμι. Μέσα από το διάλογο που ανοίγει μεταξύ του αναγνώστη και του εαυτού του, μας ενεργοποιεί, μας κάνει να σκεφτόμαστε τρόπους που δικαιώνουν την Ύπαρξη, μας εμψυχώνει να διώξουμε από μέσα μας τη λάσπη του σύγχρονου τρόπου ζωής, διαμορφώνοντας έτσι μια νέα στάση απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους. Είμαι σίγουρος ότι αυτό το ταξίδι στο οποίο ο φίλος μου μας έκανε συνοδοιπόρους, δεν τελειώνει εδώ, αφού το μυστήριο και η έκσταση της συνάντησης με το φως θα συνεχίζει να μας έλκει όλους…
Χρήστος Πλατανίτης
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΟΣ; Μουσική σύνθεση: Αποστόλης Ακριβός Στίχοι: ΜΙΚΡΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΖΩΗΣ (Πάνος Τσεπενέκας)
There are no reviews yet.