Αυτοπροσωπογραφία στο καλοριφέρ

autoportrait

Ο Κριστιάν Μπομπέν  (Christian Bobin)  γάλλος συγγραφέας και ποιητής. Γεννήθηκε στις 24 Απριλίου 1951  στο Λε Κρεζό (Le Creuzot)  στη Βουργουνδία της Γαλλίας  όπου κι εξακολουθεί να ζει. Δεν εγκατέλειψε ποτέ τη γενέθλια πόλη του. Διαμένει σε μία απλή κατοικία, σε ένα κτίριο που παλαιότερα χρησίμευε ως βάση της πυροσβεστικής.  Οι γονείς του ήταν εργάτες. Μοναχικός ήδη από τα παιδικά του χρόνια, προτιμούσε τη συντροφιά των βιβλίων. H αποσπασματική γραφή, το θραύσμα λόγου όπως το αποκαλεί, μοιάζει να είναι το φυσικό του στοιχείο, ενώ το μυθιστόρημα, το προσωπικό ημερολόγιο και η πεζή ποίηση, ως μέσα λογοτεχνικής έκφρασης, απαντώνται από κοινού ή ξεχωριστά στα βιβλία του.  Τα έργα του, που χαρακτηρίζονται από οικονομία και μια εμφανή προτίμηση για τη μινιμαλιστική γραφή, θυμίζουν μικρούς πίνακες φτιαγμένους από στιγμές που συναρμολογούνται σαν τα κομμάτια ενός πάζλ.  Μέσα από τα κείμενά του αυτός ο “σπιτόγατος”, ο ταξιδευτής της λευκής σελίδας, μας δείχνει τον κόσμο όπως έχουμε ξεχάσει πια να τον βλέπουμε. Δείτε περισσότερα για τον συγγραφέα εδώ.    Les étincelles de Christian Bobin (2) Cycle de 5 émissions.

“Αυτή είναι η αυτοπροσωπογραφία μου, στις 4 Σεπτεμβρίου 1996, αύριο θα έχει αλλάξει, μπορεί και σήμερα το βράδυ, την έγραψα για να γράψετε και σεις τη δική σας, με τον τρόπο σας και να τη δώσετε μετά σε κάποιον που αγαπάτε. Αυτοί που είναι γύρω μας, κοντά μας, καμία φορά κοιμούνται, αυτοί που περνάν απ τις ζωές μας, τις διασχίζουν στα τυφλά, χωρίς να ξέρουν ποιοι είμαστε και που είμαστε. Είναι καλό να τους το υπενθυμίζουμε. Σας το λέω για σήμερα Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 1996 στις 11,20 το πρωί στο κρύο τραγουδένιο διαμέρισμα.”

«Μέσα στη ροη, έτσι ήρθε και με βρήκε αυτό το ημερολόγιο. Πάνω σε μια δυσκολία με ησύχασε και με γλύκανε. Μέσα στη ροη έγινε και δικό μου κομμάτι. Για να μην το αποχωριστώ ασχολήθηκα… Το μετέφρασα. Το φρόντισα. Και με τον ίδιο τρόπο βρήκε το εκδοτικό του σπίτι, μέσα στη ροη. Και επειδή τα περισσότερα είναι στον αγώνα και σε αντιμαχίες, έκτος ροής, γυρνώ στο φωτεινό του βάθος, απλά και σιγανά. Ησυχάζω και συμφιλιώνομαι. Μπαίνω ξανά στη ροη». Μελίνα Τανάγρη.

autoportrait