Μιλώντας μαζί της

milontas-mazi-tis

Ο Νίκος Ζωρογιαννίδης γεννήθηκε στο Καρπενήσι. Μετά τις πανεπιστημιακές του σπουδές έγινε δημόσιος υπάλληλος (γενικός διευθυντής του υπουργείου Πολιτισμού). Για το πρώτο του βιβλίο με τίτλο «Εγώ ο υπουργός σου» (Εκδόσεις Αρσενίδη, 1995) γράφτηκαν κολακευτικές κριτικές, πολύ ενθαρρυντικές για τη συνέχεια. Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, στα «Νέα» της 10ης Μαΐου 1995, γράφει μεταξύ άλλων: «… όπου με διαβολεμένο κέφι και οίστρο, που θυμίζει Τσέχοφ των διηγημάτων, αλλά και Ψαθά και Γιαλαμά και Τσιφόρο…», η Λίλυ Δράκου στον «Ελεύθερο Τύπο» της 22ης Μαΐου 1995 γράφει πως «… ο αναγνώστης που με μάτια Χ ξεπερνάει την πικρή επιφάνεια, θα νιώθει ότι πίσω από το καυστικό χιούμορ κρύβεται ο πόνος: «γιατί να μην είναι ο άνθρωπος αυτό που θα μπορούσε, που θα έπρεπε να είναι;»» και ο Ν. Φ. Μικελίδης, στην «Ελευθεροτυπία» της 11ης Ιουλίου 1995, γράφει για το ύφος γραφής του Νίκου Ζωρογιαννίδη: «… κάτι ανάμεσα στο δικό μας Δημήτρη Ψαθά και τον Αμερικανό Τζέιμς Θέρμπερ…».
Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ

Τα αφηγήματα του Νίκου Ζωρογιαννίδη στο βιβλίο του «Μιλώντας μαζί της» αναφέρονται σε διαλόγους του με τη Μελίνα Μερκούρη, καθώς και σε γεγονότα που συνέβησαν όταν και οι δυο τους υπηρετούσαν στο Υπουργείο Πολιτισμού. Κάτω από την τυπική τους σχέση υπήρξε μια ειλικρινής ανθρώπινη επικοινωνία που όμως ποτέ δεν έφτασε σε επίπεδο φιλίας. Το αξιοσημείωτο είναι πως η γνωστή πολιτική τοποθέτηση του συγγραφέα δεν αποτέλεσε για τη Μελίνα αιτία παραγκωνισμού του, αν και οι υπηρεσιακές τους αντιθέσεις θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν ακόμα και την «τοποθέτησή» του στο «ψυγείο». Μέσα απ’ τις σχέσεις του συγγραφέα και της υπουργού-προϊσταμένης του, ο αναγνώστης θα γνωρίσει την ψυχή της Μελίνας, η οποία, αν και κινήθηκε ανάμεσα στις μυλόπετρες της τέχνης, μα και της πολιτικής, που από τη μια μεριά οι ιερές στιγμές της πρώτης σου γεμίζουν την ψυχή – ποτέ όμως περίσσια – και οι τριγμοί του «σκάφους της εξουσίας» με τους αλαλαγμούς των «ταξιδιωτών» της δεύτερης σε μετατρέπουν σε υπόδικο – χωρίς ποτέ να δικαστείς – εκείνη δε «μολύνθηκε» από τίποτε. Ακόμα ούτε και απ’ το υπουργιλίκι.

milontas-mazi-tis