Βαλτέτσι 1944
Κωνσταντίνος Σαραντόπουλος
Μαρτυρία
Ίσως οι νεώτεροι να διαφωνούν με την αναμόχλευση παλαιών παθών και να μη θέλουν να έρχονται στην επιφάνεια. Για τα πάθη συμφωνούμε και εμείς. Τα γεγονότα όμως είναι ιερά και η ιστορία δεν μπορεί να διαγραφεί και να ταφεί. Είναι μια πραγματικότητα που απαιτεί σεβασμό. Είναι βέβαια τυχεροί όσοι δεν έζησαν τη φρίκη των ιδεολογικών και πολιτικών συγκρούσεων στην Κατοχή και στον ανταρτοπόλεμο. Αυτό όμως δεν τους απαλλάσσει από το χρέος να μελετήσουν την Ιστορία και τη συμπεριφορά των Ελλήνων κομμουνιστών της περιόδου εκείνης και να διδαχθούν. Γιατί θα ισχύει πάντοτε η σοφή ρήση: «Οι λαοί που δεν διδάχθηκαν από την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν».
€ 16.23 € 12.98
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.65 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Κώστας Αθ. Σαραντόπουλος |
| Σελίδες | 408 |
| isbn13 | 978-960-527-272-2 |
| isbn | 960-527-272-5 |
Be the first to review “Βαλτέτσι 1944”
You may also like…
Σαραντόπουλος Αθ. Κωνσταντίνος
Ο Κώστας Αθ. Σαραντόπουλος γεννήθηκε το 1931 στο Βαλτέτσι, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια και έλαβε τη στοιχειώδη εκπαίδευση στο εκεί Δημοτικό Σχολείο. Ακολούθησαν τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του αδελφοκτόνου διχασμού, που σημάδεψαν καθοριστικά τη ζωή του, αφήνοντάς του τραυματικές εμπειρίες, τις οποίες όμως κατόρθωσε να εξυψώσει σε δημιουργική και λυτρωτική δύναμη, όπως διαπιστώνει ο αναγνώστης του βιβλίου. Στην Τρίπολη παρακολούθησε τα μαθήματα Μέσης Εκπαιδεύσεως στο 1ο Γυμνάσιο (σημερινό Λύκειο). Μετά το πέρας των γυμνασιακών σπουδών ενεγράφη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ύστερα από εξαετείς σπουδές έλαβε το πτυχίο του ιατρού. Στον Ελληνικό Στρατό υπηρέτησε επί διετία ως έφεδρος ανθυπίατρος. Ακολούθως μετέβη για μετεκπαίδευση στις ΗΠΑ και ειδικεύτηκε στη Χειρουργική Ορθοπεδική (Clevelan Ofio, Sheton Hall του New Jersey, Albert Einstein της Φιλαδέλφειας και Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης). Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και καθηγητής της Ορθοπεδικής στην Ιατρική Σχολή του North Eastern Ohio College of Medicine. Κατόπιν τούτων εγκαταστάθηκε μονίμως στις ΗΠΑ. Είναι έγγαμος και πατέρας τεσσάρων τέκνων. Επισκέπτεται κάθε χρόνο την Ελλάδα και το Βαλτέτσι το οποίο υπεραγαπά. Το ίδιο και όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Το ενδιαφέρον του για τα εθνικά μας θέματα είναι συνεχές και αμείωτο, όπως και η ανάμειξή του στα ζητήματα του ελληνισμού και της Ορθόδοξης Εκκλησίας παραμένει ενεργός. Διετέλεσε Πρόεδρος της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας Αμερικής και της Ελληνικής Κοινότητας του Youngstown Ohio και είναι μέλος της «Ηγεσίας των 100» (Leadership One Hundred). Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, σε αναγνώριση των υπηρεσιών του αυτών και της προσφοράς του προς την Ορθόδοξη Εκκλησία, του έχει απονείμει τον τίτλο του Άρχοντος Ακτουαρίου.
Related Products
Σμύρνη, Κωνσταντινούπολη, Αθήνα (1870-1908)
Βιργινία Δ. Χαμουδοπούλου – Κωνσταντινίδου
Μηνάς Δ. Χαμουδόπουλος (1843-1908): Μέγας ρήτωρ της μεγάλης Χριστού Εκκλησίας, δημοσιογράφος, ιστορικός, γεωγράφος, πολιτικός, φορέας της ελληνορθοδόξου παραδόσεως
Στα ελληνικά σχολεία δεν διδάσκεται ο τιτάνειος πνευματικός αγώνας των αλύτρωτων Ρωμηών του β΄ ημ. του 19ου αιώνος, απογόνων των «αυτηκόων» και «αυτοπτών» μαρτύρων του ανατολικού ελληνοχριστιανικού πολιτισμού. Οι Έλληνες αυτοί ζούσαν την πολυεθνική οθωμανική πραγματικότητα, διατηρώντας την εθνική τους ταυτότητα, χωρίς κραυγές και εθνικιστικές εξάρσεις, γιατί στόχευαν στην ενότητα και ισομοιρία όλων των λαών της Ανατολής. Για τους Έλληνες Μικρασιάτες Μεγάλη Ιδέα ήταν η αποκάλυψη της ιστορικής αληθείας και η ως εκ τούτου πρωτοκαθεδρία (όχι κυριαρχία) της αμιγούς Ελληνορθοδόξου Παραδόσεως, που κράτησε, επί αιώνες, το Γένος-Έθνος ζωντανό. Το 1922 ακύρωσε το όραμα της πολιτικής ενώσεως όλων των Ελλήνων υπό το Ελλαδικό Κράτος, δεν μπόρεσε όμως να ακυρώσει τη «Ρωμαίικη Ιδέα», που εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα με πίστη, παιδεία και αγάπη στη λαϊκή μας Παράδοση. Οφείλουμε τιμή και δόξα σ’ εκείνους που έχυσαν το αίμα τους για την ελευθερία μας. Αφαιρώντας όμως από τη μεσαιωνική και νεώτερη ελληνική ιστορία την πανανθρώπινη δύναμη της Ορθοδοξίας, παραποιούμε την ελληνική πραγματικότητα, αφήνοντας τα Ελληνόπουλα χωρίς προσανατολισμό και χωρίς τη ζωογόνο επαφή με τις ιστορικές τους ρίζες.
Συγκυρίες και επιλογές, Αυτοβιογραφία (6η Έκδοση)
π. Φιλόθεος Φάρος
Ο τρόπος που συχνά αξιολογούμε τα πράγματα και τους ανθρώπους είναι συνήθως ανακριβής και απλοϊκός. Μας εξυπηρετεί να ζούμε σε μία εικονική πραγματικότητα και φαίνεται να πιστεύουμε ότι αυτό είναι απαραίτητο για να αποφευχθεί κάποιος υποτιθέμενος όλεθρος. Μας βολεύει να πιστεύουμε ότι τα πράγματα είναι μαύρα ή άσπρα. Να διαχωρίζουμε τους ανθρώπους σε καλούς και κακούς. Ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κληρικούς, μας αρέσει και εξυπηρετεί κάποιες ανάγκες της ανωριμότητός μας να ειδωλοποιούμε και να αποθεώνουμε κάποιους απ’ αυτούς και κάποιους να τους θεωρούμε βδελύγματα. Όμως στην ειδωλοποίηση ακολουθεί αναπότρεπτα, αργά ή γρήγορα, η δαιμονοποίηση.
Οι κατεργαριές του Σκαπέν
Molière
Ο συγγραφέας και ζωγράφος Φώτης Κόντογλου (1895-1965), ο οποίος προσδιορίζεται ιδεολογικά ως καθοριστικός παράγοντας διαμόρφωσης της γενιάς του ’30 -ουσιαστικά ανένταχτος σε σχολές και ρεύματα- έβλεπε με δυσπιστία τη θεατρική σκηνή, μολονότι όταν χρειάστηκε υπηρέτησε το θέατρο με την καρδιά του. Αφοσιωμένος στην τέχνη του ο Μικρασιάτης Φώτιος -κοσμοπολίτης και άπατρις- δημιουργούσε με βασικό άξονα στο όραμά του τη στοιχειοθέτηση της ελληνικής ταυτότητας με κριτήριο την ορθόδοξη πνευματικότητα. Η είδηση, λοιπόν, της ενασχόλησης ενός «Βυζαντινού» του 20ού αιώνα με τον Μολιέρο στο έργο «Οι κατεργαριές του Σκαπέν» οδηγεί σε μια νέα προσέγγιση της φυσιογνωμίας του Κόντογλου. Η μετάφραση του έργου παρουσιάστηκε το 1938 σε παράσταση του Βασιλικού Θεάτρου, που γνώρισε θερμή υποδοχή, και με συντελεστές ένα εκλεκτό επιτελείο ηθοποιών σε σκηνοθεσία Δ. Ματσούκη. Πρόσωπο κλειδί για την ανάθεση της μετάφρασης υπήρξε ο φίλος του Φωτίου Κωστής Μπαστιάς -ο δυναμικός γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου το 1938. Με την έκδοση του αφανούς αυτόγραφου κειμένου οι αναγνώστες και μελετητές του Κόντογλου ανακαλύπτουν μία ακόμη πτυχή της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας, που τον διαφοροποιεί από το γνωστό λογοτεχνικό και εικαστικό του έργο, ενώ ταυτόχρονα, προστίθεται μία επιπλέον ψηφίδα στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου.
Η καρυδιά με τους νουμάδες…
Γιώργος Τόλης
20 χρόνια με τον φακό της μνήμης
Πέρασα τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής μου (1935-1955) στην Ελληνική ενδοχώρα, σ’ ένα χωριό της Πίνδου, και σε μια πόλη του Θεσσαλικού κάμπου. Στο χωριό όπου γεννήθηκα, στο Μαλακάσι Καλαμπάκας, έζησα τον Πόλεμο του ’40, την Κατοχή και τον Εμφύλιο Σπαραγμό που ακολούθησε. Τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια τα πέρασα στα Τρίκαλα. Με εξαίρεση τα δύο τελευταία χρόνια του Γυμνασίου, μεγάλωσα παίζοντας με τον πόλεμο και με τα συντρίμμια που άφησε. Σ’ αυτό το βιβλίο περιγράφω τη ζωή σ’ αυτές τις περιοχές του βουνού και του κάμπου της πατρίδας μας, κατά την ταραγμένη εκείνη εικοσαετία. Δεν καταγράφω ιστορίες που άκουσα από άλλους. Αφηγούμαι την προσωπική μου ζωή και τη ζωή της οικογένειάς μου, όπως τις θυμάμαι ακόμα. Παρόμοια με τη δική μου ήταν και η ζωή των συμπατριωτών μου. Καθώς η απόσταση, από το τέλος των είκοσι εκείνων χρόνων, πλησιάζει την πεντηκονταετία, πιστεύω ότι με αντικειμενικότητα παραθέτω τα γεγονότα, σκιαγραφώ τους ανθρώπους και περιγράφω τα τοπία δράσεών των. Όλα είναι ακόμα πολύ ζωντανά στη μνήμη μου. Είμαι αιχμάλωτός της.
Οι αντρειωμένοι
Μιχαήλ Κοκκινάρης
ΚΟΡΚΟΔΕΙΛΟΣ ΚΛΑΔΑΣ
Το έπος του νεώτερου ελληνισμού μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης
Ιστορικό Μυθιστόρημα 2η Έκδοση
Οι Αντρειωμένοι είναι επικό ιστορικό αφήγημα που αναδεικνύει το μεγαλείο του Μεσαιωνικού Ελληνισμού με τη δράση κυρίως των strattioti της Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου. Αυτοί οι Έλληνες μισθοφόροι της Βενετίας, σκληροτράχηλοι πολεμιστές, που ουδέποτε ταυτίστηκαν με τις επιλογές του βενετσιάνου επικυρίαρχου, ήταν ο πολεμικός βραχίονας της Γαληνοτάτης στη σύγκρουση της με τους Τούρκους κατά τον 15ο και 16ο. αι. Κορυφαίος strattioti υπήρξε ο Κροκόδειλος Κλαδάς, που η ζωή και η δράση του σίγουρα δεν οριοθετούνται ούτε από τη γοητεία του μύθου. Αρκεί να σημειωθεί ότι μετά από τις πολυετείς συγκρούσεις του Α’ Τουρκοβενετικού πολέμου, ο Κλαδάς θα αρνηθεί να δεχθεί την ενσωμάτωση της Μάνης στα εδάφη του Τούρκου επικυρίαρχου και θα στραφεί εναντίον τόσο των Τούρκων όσο και των Βενετσιάνων. Στην πορεία η δράση του θα συνεχιστεί στον Υδρούντα της Νότιας Ιταλίας και στις ακτές της Αλβανίας. Το τέλος του ηρωικό, όπως και η ζωή του, για να μας υπενθυμίζει ότι «τα έθνη επιβιώνουν μοναχά όταν έχουν οράματα. Και το όραμα της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης είναι το μεγαλύτερο. . .»
Στοιχειά του τόπου μου
Πάνος Δ. Κοσμόπουλος
Παραμύθια και θρύλοι από το χωριό Κοντογόνι (Παπαφλέσσας) Πυλίας
Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι
Leonid P. Grossman
Μία βιογραφία. Μία διεισδυτική ματιά στη ζωή στο έργο και τα πάθη του μεγάλου Αμαρτωλού, ο οποίος με το έργο του σημάδεψε όχι μόνο τη λογοτεχνία της ιδιαίτερης πατρίδας του, μα και του κόσμου ολάκερου. Το σώμα των χρόνων της ζωής του μεγάλου συγγραφέα ξετυλίγεται μέσα από τις σελίδες της αφήγησης του Λεονίντ Γρόσσμαν, του ανθρώπου που γνώρισε από κοντά όλους όσους ήταν στο περιβάλλον του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι. Από τη μία σελίδα στην άλλη, ο συγγραφέας, και μαζί με αυτόν ο αναγνώστης, ακολουθεί τη διαδρομή του ανθρώπου που συνομίλησε με τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή, που συναναστράφηκε με το Θείο Βρέφος, που έπαιξε στη ρουλέτα εξαντλώντας το καταραμένο απόθεμα ζωής, που βυθίστηκε σε πάθη ανθρώπινα και που με χειρουργική ακρίβεια κατέγραψε την υποβόσκουσα εκρηκτικότητα της ανθρώπινης ψυχής, εκεί στο σπίτι των πεθαμένων. Μία βιογραφία, μια πορεία μέσα στην ιλιγγιώδη σιωπή και τις εκκωφαντικές κραυγές του Ντοστογιέφσκι, του ανθρώπου που με το έργο του άλλαξε για πάντα το ρου της λογοτεχνίας.
Ο Γενάρχης της ρωμιοσύνης
Π. Μ. Σωτήρχος
Μέγας Κωνσταντίνος ο ισαπόστολος
Με το χέρι στην καρδιά
Γιώργος Τόλης
Αναμνήσεις και μαρτυρίες
Οι αναμνήσεις και οι μαρτυρίες που περιγράφω σ’ αυτό το πόνημα, αναδεικνύουν αρκετές πτυχές της νόσου από την οποία πάσχει η Ιατρική περίθαλψη, ιδίως τα τελευταία χρόνια, χωρίς, δυστυχώς, εμφανή σημεία αναρρώσεως. Η συνταγή για την ανάνηψη είναι μία και μοναδική: Η Πολιτεία να οργανώσει το Υγειονομικό Σύστημα της χώρας με σύνεση και όχι με πολιτικά δόγματα, και να το στελεχώσει με ιατρούς «καλούς κ’ αγαθούς», άριστα εκπαιδευμένους και φιλόδοξους ν’ ανεβάσουν το επίπεδο της Ιατρικής Επιστήμης και Τέχνης.
Για το ιερό και το δράμα
Ιωσήφ Βιβιλάκης
Θεατρολογικές προσεγγίσεις
Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει μελετήματα που καλύπτουν ένα ευρύ χρονικό φάσμα, από την αρχαιότητα έως τον 20ό αιώνα. Θέμα των περισσότερων κειμένων είναι το ιερό με τις διάφορες εκφάνσεις του το οποίο αναζητείται στη συμπλοκή του με το δράμα και τη σκηνή στην πατερική γραμματεία, στην εκκλησιαστική λατρεία και σε θεατρικούς συγγραφείς (όπως ο Ο’ Νήλ, ό Ουίλλιαμς ή ο Τερζάκης), αν και παρουσιάζονται έργα στα οποία κύριος σκοπός είναι η καταγραφή και η ανάδειξή τους (όπως στην περίπτωση του Μ. Καραγάτση και του Παύλου Νιρβάνα). Άλλες στιγμές η ερευνητική ματιά εστιάζει στον μαρασμό των αρχαίων θεάτρων ή στην ιδιαιτερότητα ορισμένων δραμάτων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την επτανησιακή Ευγένα του Μοντσελέζε, μία μοναδική δραματοποίηση συναξαριού, που απηχεί το θρησκευτικό θέατρο της Δύσης στα καθ’ ημάς ή στον Αυξεντιανό μετανοημένο, μια ανελέητη διαλογική σάτιρα της Χριστοκαπηλείας, που γράφτηκε στα μισά του 18ου αιώνα. Αλλού η προσοχή πέφτει στο ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων, όπως στη σκανδαλιστική πρώτη σκηνοθεσία του «Χριστού Πάσχοντος» από τον Αλέξη Σολομό, όταν για πρώτη φορά στη νεώτερη Ελλάδα «εμφανίσθηκε» εξαϋλωμένος ο Ιησούς επί σκηνής.
There are no reviews yet.