Βαλτέτσι 1944
Κωνσταντίνος Σαραντόπουλος
Μαρτυρία
Ίσως οι νεώτεροι να διαφωνούν με την αναμόχλευση παλαιών παθών και να μη θέλουν να έρχονται στην επιφάνεια. Για τα πάθη συμφωνούμε και εμείς. Τα γεγονότα όμως είναι ιερά και η ιστορία δεν μπορεί να διαγραφεί και να ταφεί. Είναι μια πραγματικότητα που απαιτεί σεβασμό. Είναι βέβαια τυχεροί όσοι δεν έζησαν τη φρίκη των ιδεολογικών και πολιτικών συγκρούσεων στην Κατοχή και στον ανταρτοπόλεμο. Αυτό όμως δεν τους απαλλάσσει από το χρέος να μελετήσουν την Ιστορία και τη συμπεριφορά των Ελλήνων κομμουνιστών της περιόδου εκείνης και να διδαχθούν. Γιατί θα ισχύει πάντοτε η σοφή ρήση: «Οι λαοί που δεν διδάχθηκαν από την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν».
€ 16.23 € 12.98
- Περιγραφή
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
valtetsi 1944
Ο Κώστας Αθ. Σαραντόπουλος γεννήθηκε το 1931 στο Βαλτέτσι, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια και έλαβε τη στοιχειώδη εκπαίδευση στο εκεί Δημοτικό Σχολείο. Ακολούθησαν τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του αδελφοκτόνου διχασμού, που σημάδεψαν καθοριστικά τη ζωή του, αφήνοντάς του τραυματικές εμπειρίες, τις οποίες όμως κατόρθωσε να εξυψώσει σε δημιουργική και λυτρωτική δύναμη, όπως διαπιστώνει ο αναγνώστης του βιβλίου. Στην Τρίπολη παρακολούθησε τα μαθήματα Μέσης Εκπαιδεύσεως στο 1ο Γυμνάσιο (σημερινό Λύκειο). Μετά το πέρας των γυμνασιακών σπουδών ενεγράφη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ύστερα από εξαετείς σπουδές έλαβε το πτυχίο του ιατρού. Στον Ελληνικό Στρατό υπηρέτησε επί διετία ως έφεδρος ανθυπίατρος. Ακολούθως μετέβη για μετεκπαίδευση στις ΗΠΑ και ειδικεύτηκε στη Χειρουργική Ορθοπεδική (Clevelan Ofio, Sheton Hall του New Jersey, Albert Einstein της Φιλαδέλφειας και Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης). Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και καθηγητής της Ορθοπεδικής στην Ιατρική Σχολή του North Eastern Ohio College of Medicine. Κατόπιν τούτων εγκαταστάθηκε μονίμως στις ΗΠΑ. Είναι έγγαμος και πατέρας τεσσάρων τέκνων. Επισκέπτεται κάθε χρόνο την Ελλάδα και το Βαλτέτσι το οποίο υπεραγαπά. Το ίδιο και όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Το ενδιαφέρον του για τα εθνικά μας θέματα είναι συνεχές και αμείωτο, όπως και η ανάμειξή του στα ζητήματα του ελληνισμού και της Ορθόδοξης Εκκλησίας παραμένει ενεργός. Διετέλεσε Πρόεδρος της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας Αμερικής και της Ελληνικής Κοινότητας του Youngstown Ohio και είναι μέλος της «Ηγεσίας των 100» (Leadership One Hundred). Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, σε αναγνώριση των υπηρεσιών του αυτών και της προσφοράς του προς την Ορθόδοξη Εκκλησία, του έχει απονείμει τον τίτλο του Άρχοντος Ακτουαρίου.
Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ
Περιεχόμενα:
ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ. ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ
Κεφ. 1ο: ΤΟ ΒΑΛΤΕΤΣΙ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ Κεφ. 2ο: ΤΟ ΒΑΛΤΕΤΣΙ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Κεφ. 3ο: Η ΜΟΙΡΑΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗ: ΡΗΞΗ ΜΕ ΤΟ ΕΑΜ
Κεφ. 4ο: Ο ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ΣΤΗΝ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟ Κεφ. 5ο: Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΛΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΒΑΛΤΕΤΣΙΟΥ
Κεφ. 6ο: ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΑΜΑΧΩΝ – ΛΕΗΛΑΣΙΕΣ – ΠΥΡΠΟΛΗΣΕΙΣ ΣΠΙΤΙΩΝ Κεφ. 7ο: ΣΚΗΝΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΑΝΤΑ ΤΗΣ ΕΠΙΔΡΟΜΗΣ – ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΑΥΤΟΠΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ
Κεφ. 8ο: ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΑΡΤΩΝ Κεφ. 9ο: ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ – ΤΕΛΙΚΗ ΕΚΒΑΣΗ
ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΕΠΙΜΕΤΡΟ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
valtetsi 1944
| Weight | 0.65 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Κώστας Αθ. Σαραντόπουλος |
| Σελίδες | 408 |
| isbn13 | 978-960-527-272-2 |
| isbn | 960-527-272-5 |
Be the first to review “Βαλτέτσι 1944”
You may also like…
Σαραντόπουλος Αθ. Κωνσταντίνος
Ο Κώστας Αθ. Σαραντόπουλος γεννήθηκε το 1931 στο Βαλτέτσι, όπου έζησε τα παιδικά του χρόνια και έλαβε τη στοιχειώδη εκπαίδευση στο εκεί Δημοτικό Σχολείο. Ακολούθησαν τα δύσκολα χρόνια της Κατοχής και του αδελφοκτόνου διχασμού, που σημάδεψαν καθοριστικά τη ζωή του, αφήνοντάς του τραυματικές εμπειρίες, τις οποίες όμως κατόρθωσε να εξυψώσει σε δημιουργική και λυτρωτική δύναμη, όπως διαπιστώνει ο αναγνώστης του βιβλίου. Στην Τρίπολη παρακολούθησε τα μαθήματα Μέσης Εκπαιδεύσεως στο 1ο Γυμνάσιο (σημερινό Λύκειο). Μετά το πέρας των γυμνασιακών σπουδών ενεγράφη στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ύστερα από εξαετείς σπουδές έλαβε το πτυχίο του ιατρού. Στον Ελληνικό Στρατό υπηρέτησε επί διετία ως έφεδρος ανθυπίατρος. Ακολούθως μετέβη για μετεκπαίδευση στις ΗΠΑ και ειδικεύτηκε στη Χειρουργική Ορθοπεδική (Clevelan Ofio, Sheton Hall του New Jersey, Albert Einstein της Φιλαδέλφειας και Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης). Είναι διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών και καθηγητής της Ορθοπεδικής στην Ιατρική Σχολή του North Eastern Ohio College of Medicine. Κατόπιν τούτων εγκαταστάθηκε μονίμως στις ΗΠΑ. Είναι έγγαμος και πατέρας τεσσάρων τέκνων. Επισκέπτεται κάθε χρόνο την Ελλάδα και το Βαλτέτσι το οποίο υπεραγαπά. Το ίδιο και όλα τα μέλη της οικογένειάς του. Το ενδιαφέρον του για τα εθνικά μας θέματα είναι συνεχές και αμείωτο, όπως και η ανάμειξή του στα ζητήματα του ελληνισμού και της Ορθόδοξης Εκκλησίας παραμένει ενεργός. Διετέλεσε Πρόεδρος της Παναρκαδικής Ομοσπονδίας Αμερικής και της Ελληνικής Κοινότητας του Youngstown Ohio και είναι μέλος της «Ηγεσίας των 100» (Leadership One Hundred). Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, σε αναγνώριση των υπηρεσιών του αυτών και της προσφοράς του προς την Ορθόδοξη Εκκλησία, του έχει απονείμει τον τίτλο του Άρχοντος Ακτουαρίου.
Related Products
Υποκριτική και κριτική
Αντώνης Μοσχοβάκης
Θεατρικές κριτικές 1975 – 1982
Ο Μοσχοβάκης γίνεται μάρτυρας της καταπληκτικής ανθοφορίας του νεοελληνικού έργου με τη νέα γενιά, των θεατρικών συγγραφέων, που εμφανίζεται στις αρχές της δεκαετίας του ’70, δημιουργώντας μια δραματουργία γύρω από την ταυτότητα του νεοέλληνα, όπως αυτή διαγράφεται μέσα από την οικεία καθημερινότητα. Μας εξοικειώνει με τη νέα θεατρική παραγωγή των δραματουργών, οι οποίοι συνεχίζουν στον θεατρικό στίβο της μεταπολίτευσης […] μας γνωρίζει τα νέα θεατρικά σχήματα για τα οποία οι ιδρυτές τους συνήθως επιλέγουν χώρους σε γειτονιές μακριά από το αθηναϊκό κέντρο, […] προσφέρει μικρά μαθήματα δραματολογίας […] παροτρύνει τους σκηνοθέτες να εντρυφήσουν στην ουσία, στον μηχανισμό κατασκευής της πολιτικής κατάστασης, υπερασπίζοντας τα δραματικά πρόσωπα των τυράννων από τον εξευτελισμό και τη γελοιοποίηση, που υφίστανται από σκηνοθέτες οι οποίοι μάχονται τους ήρωες αντί να αποκαλύπτουν τις λογικές που οδηγούν στα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Το ανθρώπινο βλέμμα του Μοσχοβάκη προφυλάσσει την κριτική του να μη γίνει διανοουμενίστικη. […] […] μια συμβολή στην κατανόηση της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου, αλλά και μια προσφορά στην ιστορία του νεοελληνικού πολιτισμού.
Οι αντρειωμένοι
Μιχαήλ Κοκκινάρης
ΚΟΡΚΟΔΕΙΛΟΣ ΚΛΑΔΑΣ
Το έπος του νεώτερου ελληνισμού μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης
Ιστορικό Μυθιστόρημα 2η Έκδοση
Οι Αντρειωμένοι είναι επικό ιστορικό αφήγημα που αναδεικνύει το μεγαλείο του Μεσαιωνικού Ελληνισμού με τη δράση κυρίως των strattioti της Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου. Αυτοί οι Έλληνες μισθοφόροι της Βενετίας, σκληροτράχηλοι πολεμιστές, που ουδέποτε ταυτίστηκαν με τις επιλογές του βενετσιάνου επικυρίαρχου, ήταν ο πολεμικός βραχίονας της Γαληνοτάτης στη σύγκρουση της με τους Τούρκους κατά τον 15ο και 16ο. αι. Κορυφαίος strattioti υπήρξε ο Κροκόδειλος Κλαδάς, που η ζωή και η δράση του σίγουρα δεν οριοθετούνται ούτε από τη γοητεία του μύθου. Αρκεί να σημειωθεί ότι μετά από τις πολυετείς συγκρούσεις του Α’ Τουρκοβενετικού πολέμου, ο Κλαδάς θα αρνηθεί να δεχθεί την ενσωμάτωση της Μάνης στα εδάφη του Τούρκου επικυρίαρχου και θα στραφεί εναντίον τόσο των Τούρκων όσο και των Βενετσιάνων. Στην πορεία η δράση του θα συνεχιστεί στον Υδρούντα της Νότιας Ιταλίας και στις ακτές της Αλβανίας. Το τέλος του ηρωικό, όπως και η ζωή του, για να μας υπενθυμίζει ότι «τα έθνη επιβιώνουν μοναχά όταν έχουν οράματα. Και το όραμα της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης είναι το μεγαλύτερο. . .»
Άμλετ και Δον Κιχώτης
Ivan Turgenev
Οι Δον Κιχώτες ανακαλύπτουν, οι Άμλετ επεξεργάζονται. Πώς, όμως, θα μας ρωτήσουν, μπορούν οι Άμλετ να επεξεργαστούν οτιδήποτε, όταν αμφιβάλλουν για τα πάντα και δεν πιστεύουν σε τίποτα. […] Με βάση το σοφό καταμερισμό της φύσης, απόλυτοι Άμλετ, όπως και απόλυτοι Δον Κιχώτες, δεν υπάρχουν: αυτοί είναι απλά ακραίες εκφράσεις δύο διαφορετικών κατευθύνσεων, σταθμοί που οριοθετούνται από τους ποιητές σε διαφορετικές ατραπούς […] Όπως η αρχή της ανάλυσης έφτασε στον Άμλετ στα όρια της τραγικότητας, έτσι και η αρχή του ενθουσιασμού έφτασε στον Δον Κιχώτη στα όρια του κωμικού, ενώ στην ζωή το απόλυτο κωμικό και το απόλυτο τραγικό απαντώνται σπανίως.
Οι κατεργαριές του Σκαπέν
Molière
Ο συγγραφέας και ζωγράφος Φώτης Κόντογλου (1895-1965), ο οποίος προσδιορίζεται ιδεολογικά ως καθοριστικός παράγοντας διαμόρφωσης της γενιάς του ’30 -ουσιαστικά ανένταχτος σε σχολές και ρεύματα- έβλεπε με δυσπιστία τη θεατρική σκηνή, μολονότι όταν χρειάστηκε υπηρέτησε το θέατρο με την καρδιά του. Αφοσιωμένος στην τέχνη του ο Μικρασιάτης Φώτιος -κοσμοπολίτης και άπατρις- δημιουργούσε με βασικό άξονα στο όραμά του τη στοιχειοθέτηση της ελληνικής ταυτότητας με κριτήριο την ορθόδοξη πνευματικότητα. Η είδηση, λοιπόν, της ενασχόλησης ενός «Βυζαντινού» του 20ού αιώνα με τον Μολιέρο στο έργο «Οι κατεργαριές του Σκαπέν» οδηγεί σε μια νέα προσέγγιση της φυσιογνωμίας του Κόντογλου. Η μετάφραση του έργου παρουσιάστηκε το 1938 σε παράσταση του Βασιλικού Θεάτρου, που γνώρισε θερμή υποδοχή, και με συντελεστές ένα εκλεκτό επιτελείο ηθοποιών σε σκηνοθεσία Δ. Ματσούκη. Πρόσωπο κλειδί για την ανάθεση της μετάφρασης υπήρξε ο φίλος του Φωτίου Κωστής Μπαστιάς -ο δυναμικός γενικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου το 1938. Με την έκδοση του αφανούς αυτόγραφου κειμένου οι αναγνώστες και μελετητές του Κόντογλου ανακαλύπτουν μία ακόμη πτυχή της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας, που τον διαφοροποιεί από το γνωστό λογοτεχνικό και εικαστικό του έργο, ενώ ταυτόχρονα, προστίθεται μία επιπλέον ψηφίδα στην ιστορία του νεοελληνικού θεάτρου.
Για το ιερό και το δράμα
Ιωσήφ Βιβιλάκης
Θεατρολογικές προσεγγίσεις
Η έκδοση αυτή περιλαμβάνει μελετήματα που καλύπτουν ένα ευρύ χρονικό φάσμα, από την αρχαιότητα έως τον 20ό αιώνα. Θέμα των περισσότερων κειμένων είναι το ιερό με τις διάφορες εκφάνσεις του το οποίο αναζητείται στη συμπλοκή του με το δράμα και τη σκηνή στην πατερική γραμματεία, στην εκκλησιαστική λατρεία και σε θεατρικούς συγγραφείς (όπως ο Ο’ Νήλ, ό Ουίλλιαμς ή ο Τερζάκης), αν και παρουσιάζονται έργα στα οποία κύριος σκοπός είναι η καταγραφή και η ανάδειξή τους (όπως στην περίπτωση του Μ. Καραγάτση και του Παύλου Νιρβάνα). Άλλες στιγμές η ερευνητική ματιά εστιάζει στον μαρασμό των αρχαίων θεάτρων ή στην ιδιαιτερότητα ορισμένων δραμάτων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την επτανησιακή Ευγένα του Μοντσελέζε, μία μοναδική δραματοποίηση συναξαριού, που απηχεί το θρησκευτικό θέατρο της Δύσης στα καθ’ ημάς ή στον Αυξεντιανό μετανοημένο, μια ανελέητη διαλογική σάτιρα της Χριστοκαπηλείας, που γράφτηκε στα μισά του 18ου αιώνα. Αλλού η προσοχή πέφτει στο ανέβασμα θεατρικών παραστάσεων, όπως στη σκανδαλιστική πρώτη σκηνοθεσία του «Χριστού Πάσχοντος» από τον Αλέξη Σολομό, όταν για πρώτη φορά στη νεώτερη Ελλάδα «εμφανίσθηκε» εξαϋλωμένος ο Ιησούς επί σκηνής.
Η καρυδιά με τους νουμάδες…
Γιώργος Τόλης
20 χρόνια με τον φακό της μνήμης
Πέρασα τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής μου (1935-1955) στην Ελληνική ενδοχώρα, σ’ ένα χωριό της Πίνδου, και σε μια πόλη του Θεσσαλικού κάμπου. Στο χωριό όπου γεννήθηκα, στο Μαλακάσι Καλαμπάκας, έζησα τον Πόλεμο του ’40, την Κατοχή και τον Εμφύλιο Σπαραγμό που ακολούθησε. Τα πρώτα μετεμφυλιακά χρόνια τα πέρασα στα Τρίκαλα. Με εξαίρεση τα δύο τελευταία χρόνια του Γυμνασίου, μεγάλωσα παίζοντας με τον πόλεμο και με τα συντρίμμια που άφησε. Σ’ αυτό το βιβλίο περιγράφω τη ζωή σ’ αυτές τις περιοχές του βουνού και του κάμπου της πατρίδας μας, κατά την ταραγμένη εκείνη εικοσαετία. Δεν καταγράφω ιστορίες που άκουσα από άλλους. Αφηγούμαι την προσωπική μου ζωή και τη ζωή της οικογένειάς μου, όπως τις θυμάμαι ακόμα. Παρόμοια με τη δική μου ήταν και η ζωή των συμπατριωτών μου. Καθώς η απόσταση, από το τέλος των είκοσι εκείνων χρόνων, πλησιάζει την πεντηκονταετία, πιστεύω ότι με αντικειμενικότητα παραθέτω τα γεγονότα, σκιαγραφώ τους ανθρώπους και περιγράφω τα τοπία δράσεών των. Όλα είναι ακόμα πολύ ζωντανά στη μνήμη μου. Είμαι αιχμάλωτός της.
Μάξιμος
Αλέκα Ρίτσου
Μυθιστορηματική βιογραφία
H ιστόρηση του βίου ενός ξεχωριστού ανθρώπου. H ταραγμένη εποχή του, οι δύσκολες ημέρες και η φωτεινή του προσωπικότητα. Ακροθιγώς οι θέσεις του, που εύκολα αναγνωρίζονται ως απαντήσεις στην υπαρξιακή αγωνία των ημερών μας. Η διεισδυτική του ματιά στον κόσμο και τον άνθρωπο. Η ηρωική του αντίσταση απέναντι σε μια πανίσχυρη εξουσία, για την εδραίωση της αλήθειας. Το αβάσταχτο μαρτύριό του… Οι αγώνες, οι νίκες, η ηθική πτώση και συγχρόνως το μεγαλείο της μεγαλύτερης αυτοκρατορίας της ιστορίας μέσα από μια προσωπική μαρτυρία αγάπης…
Οδός Αιμίλιου Χουρμούζιου
Πίτσα Γαλάζη
Η «Οδός Αιμιλίου Χουρμουζίου» αποτελεί ένα οφειλόμενο χρέος στη μνήμη μιας μεγάλης μορφής του Ελληνισμού, του Αιμιλίου Χουρμούζιου, που φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννησή του (1904-2004) και που την χρονιά που μας πέρασε συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από τον θάνατό του (1973-2003)… Το να ασχοληθεί όμως κανείς με την τεράστια προσωπικότητα του Αιμίλιου Χουρμούζιου όπως εκτείνεται από την λογοτεχνία στην δημοσιογραφία, το θέατρο και την κριτική, κι από το δοκίμιο στο φιλοσοφικό και τον πολιτικοκοινωνικό στοχασμό και τη μετάφραση, και που όλα τα υπηρετεί με θαυμαστή αρτιότητα κι από θέση μάχης -πράγμα που φαντάζει εξωπραγματικό κι απίστευτο για την εποχή μας- δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη υπόθεση. Χρειάζονται κατά τη γνώμη μου ειδικοί σοβαροί μελετητές, για ν’ αξιολογήσουν και να τοποθετήσουν το τεράστιας σημασίας έργο του, δίνοντας τη θέση που του αξίζει σε κάθε τομέα και στην καθόλου ιστορία της πνευματικής Ελλάδας του 20ού αιώνα…
Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι
Leonid P. Grossman
Μία βιογραφία. Μία διεισδυτική ματιά στη ζωή στο έργο και τα πάθη του μεγάλου Αμαρτωλού, ο οποίος με το έργο του σημάδεψε όχι μόνο τη λογοτεχνία της ιδιαίτερης πατρίδας του, μα και του κόσμου ολάκερου. Το σώμα των χρόνων της ζωής του μεγάλου συγγραφέα ξετυλίγεται μέσα από τις σελίδες της αφήγησης του Λεονίντ Γρόσσμαν, του ανθρώπου που γνώρισε από κοντά όλους όσους ήταν στο περιβάλλον του Φ. Μ. Ντοστογιέφσκι. Από τη μία σελίδα στην άλλη, ο συγγραφέας, και μαζί με αυτόν ο αναγνώστης, ακολουθεί τη διαδρομή του ανθρώπου που συνομίλησε με τον Μεγάλο Ιεροεξεταστή, που συναναστράφηκε με το Θείο Βρέφος, που έπαιξε στη ρουλέτα εξαντλώντας το καταραμένο απόθεμα ζωής, που βυθίστηκε σε πάθη ανθρώπινα και που με χειρουργική ακρίβεια κατέγραψε την υποβόσκουσα εκρηκτικότητα της ανθρώπινης ψυχής, εκεί στο σπίτι των πεθαμένων. Μία βιογραφία, μια πορεία μέσα στην ιλιγγιώδη σιωπή και τις εκκωφαντικές κραυγές του Ντοστογιέφσκι, του ανθρώπου που με το έργο του άλλαξε για πάντα το ρου της λογοτεχνίας.
Λόγος σιωπής
Ζωή μοναχικής πολιτείας
… Μέχρι τώρα θεωρούσα πως ελευθερία είναι να κάνεις ό,τι θέλεις, να πηγαίνεις όπου θέλεις, να ζεις και να συμπεριφέρεσαι όπως θέλεις, ακόμη και να συναναστρέφεσαι με όποιους ανθρώπους θέλεις… Ποτέ δε θα μπορούσα να φανταστώ ότι η ελευθερία ξεκινά από έναν περιορισμό… «… Όσο θα υπάρχουν ψυχές με τέτοια βιώματα, όπως της συγγραφέως, όσο θα σημαίνουν τα τάλαντα και τα σήμαντρα των μοναστηριών μας, όσο θα κτυπά στον κόσμο η καρδιά της Ορθόδοξης μαρτυρίας, να είμαστε βέβαιοι ότι θα υπάρχει ακόμα ελπίδα, ότι θα μπορούμε να ατενίζουμε μπροστά και πέρα από την καταιγίδα των καιρών μας το μέλλον του κόσμου με πίστη και αισιοδοξία». Ο Δημητριάδος Ιγνάτιος
There are no reviews yet.