Αιχμάλωτη Ευτυχία

echmaloti eftichia

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
Ελπίδες ευτυχίας. Τα χρόνια της υπομονής. Μια δύσκολη εφηβεία. Ιχνηλατώντας βάσανα. Έρωτας σε κούρσα θανάτου. Χρυσάφι κι όχι πλατίνα.

Μπορεί να βρει διέξοδο η ευτυχία, όταν έχει κλειστεί στην πιο σκληρή φυλακή; Είναι δυνατόν ένα απλό κορίτσι, έτοιμο να πέσει στα δίχτυα των τεχνητών παραδείσων, να δραπετεύσει και να ανταμώσει την αληθινή ευτυχία; Η μοίρα πάντοτε δρα ακούσια, εν αγνοία των ανθρώπων, ή μήπως υπάρχουν φορές που και οι ίδιοι γίνονται όργανά της με την εκούσια, ανεξάρτητη δράση τους;
Τούτα τα ερωτήματα βρίσκουν συγκινητικές απαντήσεις στην Αιχμάλωτη ευτυχία, όπου ψυχογραφία, ηθογραφία και ιστορικά γεγονότα συμπλέκονται αναπόσπαστα μέσα σε μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία. Ήταν το 1956. Εικοστή τρίτη προς εικοστή τετάρτη Αυγούστου. Ο ήλιος με το που πρόβαλε, ξαφνιάστηκε. Κοντοστάθηκε να δει. Τι ήταν αυτό! Εκατοντάδες παλικάρια… έβγαιναν, έβγαιναν… Της μισητής αιχμαλωσίας τα κουρέλια φόραγαν… κι έσκυβαν και φιλούσαν το άγιο χώμα της πατρίδας τους.

Η Κατερίνα Μπουραντά γεννήθηκε στη Λιβαδειά Βοιωτίας. Σπούδασε Κλασική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγήτρια σε διάφορα σχολεία και τελευταία ασχολείται με τη μυθιστοριογραφία. Δείτε  εδώ τη συνέντευξη της Κατερίνας Μπουραντά στον Σωτήρη Πολύζο στην εκπομπή της TRT “Κεντρική Ελλάδα Καλησπέρα”.

Περίεργη που είναι τελικά η ζωή του ανθρώπου!  Τρεις γυναίκες, τρεις γενιές, μία ζωή γεμάτη! Αγάπη, έρωτες, αγώνες και δημιουργία… Από την Ελλάδα του 40 έως την Ελλάδα του σήμερα, άνθρωποι που καταφέρνουν ακόμη και μέσα στις ατυχίες να κρατήσουν το ήθος και την ανθρωπιά τους. Χαρές και βάσανα, επιτυχίες και λύπες. Όλα βασισμένα σ’ ένα σκοτεινό μυστικό!  Αντέχει τελικά η ευτυχία την αποκάλυψη της αλήθειας;  Είναι δυνατόν μέσα από ένα τόσο δυνατό χτύπημα της μοίρας να καταφέρει κάνεις να γευτεί το δώρο της ζωής; Περίεργη που είναι τελικά η ψυχή του ανθρώπου!  Ενώ είχε φανεί δυνατή, όταν έσπαγε τους δεσμούς με  τους γονείς της, τώρα «έσπασε» η ίδια. Άφησε κατά μέρος τους εγωισμούς και τα πείσματα κι αποζητούσε τη στοργή και τα χάδια της μαμάς της λες κι ήταν  κοριτσάκι. Τούτη η εξάρτηση ήταν «καινούρια».  -Μανούλα μου, μου λείπεις. -Μπορείς να έρθεις;

echmaloti eftichia