Αιχμάλωτη Ευτυχία

Δημήτρης Καραβασίλης

Το τζιβαέρι της Ίμβρου
Ίμβρος, 1953.

Η Αντριάνα η Ρωμιά και ο Σαμί ο Τούρκος τελωνοφύλακας ερωτεύονται. Θαρρούν πως ο έρωτάς τους είναι παντοκράτορας. Ωστόσο γρήγορα διαψεύδονται. Ο έρωτας αυτός θα ξυπνήσει την καχυποψία και τα τραύματα που παρέμεναν αγιάτρευτα ανάμεσα στις δυο κοινότητες. Η αγάπη, αφού κατάφερε να φιλιώσει δυο κορμιά και δυο ψυχές, ήρθε η ώρα να γαληνέψει τη φουρτούνα που χωρίζει δυο λαούς. Ωστόσο το παρελθόν συγκρούεται σκληρά με το μέλλον και το ζευγάρι αυτό δίχως να το θέλει βρίσκεται στη δίνη ενός καιρού αδυσώπητου για όλους. Μπορούν άραγε οι ανθρώπινες καρδιές να γλυτώσουν από τις Συμπληγάδες μιας σκληρής συλλογικής μνήμης; Έχει τη δύναμη το μυστικό που κρύβεται μέσα σε κάποιο σπίτι στα περίχωρα της Πόλης να προσφέρει την κάθαρση και να ξεπλύνει ντροπές και ενοχές; Μια ιστορία που μηδενίζει τον χρόνο και ανοίγει μια χαραμάδα στην ελπίδα για έναν κόσμο, όπου η αγάπη θα νικά το δίκιο του ισχυροτέρου.

Θανάσης Λάμπρου

Από τα κατάλοιπα του Άγγελου Ξένου

Τα λόγια που ψελλίζουμε, τα λόγια που τραυλίζουμε δεν είναι για περισπασμό, διασκέδαση και διασκεδασμό αλλά για ν᾿ ανθίσει η ζωή. Ένα φως λάμπει μέσα μου και μ᾿ οδηγεί. Σαν να ᾿πεσα σε σκοτεινή πηγή.  Που θα είμαι όταν έρθει ο χειμώνας, όταν έρθει η άνοιξη; Ένας ίππος λευκός θα με φέρει στα βάθη της κρυστάλλινης θάλασσας. Τίποτα δεν ειπώθηκε ακόμα. Είναι μακρύς, πολύ μακρύς ο δρόμος μέχρι τα λόγια να είναι λόγια αληθινά και ανεξάντλητα, να είναι το άλας της ζωής. Όσο ζω θα ζητώ ολοένα το φως το αληθινό, όσο ζω θα πασχίζω να δώσω φωνή στα πράγματα, να κάνω ετούτη τη μοναδική γλώσσα να λαλήσει και πάλι, να βρει και πάλι τον δρόμο που έχασε ετούτος ο λαός, να υψωθεί και πάλι στο φως και να λάμψει σαν ελληνικός ναός ετούτος ο παραμυθένιος τόπος.

Τρύφων Ζαχαριάδης

Μυθιστόρημα

Ένα δαχτυλίδι, κειμήλιο, την περίοδο της κατοχής, «εισβάλει» στη καθημερινότητα μιας οικογένειας. Περνώντας από γενιά σε γενιά, ανακατεύει τα μέλη της με τον «απόηχο» της ζωής ιστορικών προσώπων του περασμένου αιώνα.

Χρόνια αργότερα, η απρόσμενη κλοπή του, υποχρεώνει τον τελευταίο εν ζωή κληρονόμο, να ξετυλίξει το κουβάρι της διαδρομής των προγόνων. Συναντά τους έρωτες τις προσδοκίες και τις μικρότητές τους. Διαρρήξεις, περίεργες συμπτώσεις κι απόπειρες δολοφονίας, δημιουργούν νέα δεδομένα στους σχεδιασμούς του για το αύριο. Το δαχτυλίδι, όπως κάθε κλειστός κύκλος, τον οδηγεί στην επανάληψη ενός βαθιά ανθρώπινου αιτήματος!

Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ:

Μπουραντά Κατερίνα

Περίεργη που είναι τελικά η ζωή του ανθρώπου!  Τρεις γυναίκες, τρεις γενιές, μία ζωή γεμάτη!
Αγάπη, έρωτες, αγώνες και δημιουργία…
Από την Ελλάδα του 40 έως την Ελλάδα του σήμερα, άνθρωποι που καταφέρνουν ακόμη και μέσα στις ατυχίες να κρατήσουν το ήθος και την ανθρωπιά τους.

Χαρές και βάσανα, επιτυχίες και λύπες. Όλα βασισμένα σ’ ένα σκοτεινό μυστικό!   Αντέχει τελικά η ευτυχία την αποκάλυψη της αλήθειας; Είναι δυνατόν μέσα από ένα τόσο δυνατό χτύπημα της μοίρας να καταφέρει κάνεις να γευτεί το δώρο της ζωής;
Περίεργη που είναι τελικά η ψυχή του ανθρώπου!  Ενώ είχε φανεί δυνατή, όταν έσπαγε τους δεσμούς με  τους γονείς της, τώρα «έσπασε» η ίδια. Άφησε κατά μέρος τους εγωισμούς και τα πείσματα κι αποζητούσε τη στοργή και τα χάδια της μαμάς της λες κι ήταν  κοριτσάκι. Τούτη η εξάρτηση ήταν «καινούρια».
-Μανούλα μου, μου λείπεις.
-Μπορείς να έρθεις;

Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ.

Βατανίδου Έφη

Πάσχα του 1896.

Ο Τηλέμαχος Καραμάνος, νεαρός υπαξιωματικός στην Ευελπίδων, θα καταφέρει το ακατόρθωτο. Στους Α΄ Ολυμπιακούς Αγώνες που θα γίνουν στην Αθήνα, Θα στεφθεί αργυρός Ολυμπιονίκης στην σπαθασκία, με τον Κουμπερτέν και τον Γεώργιο Α΄να τον χειροκροτούν.

Μια παράφορη αγάπη όμως θα αναστατώσει την ευζωία του και θα προκαλέσει τις ηθικές νόρμες της εποχής του. Η αλήθεια της, γερά γαντζωμένη στο οικογενειακό DNA, θα επιβιώσει τελικά μέσα από δυο γενιές νιάτα. Πρώτα η Ίριδα και στη συνέχεια η κόρη της θα τον φέρουν μέχρι την δεκαετία του ’70, στη Θεσσαλονίκη.

Τίποτα δεν θα πάει χαμένο!

Η Θωμαή, μέσα στην ορφάνια της, θα καταφέρει να κουρσέψει την ζωή και να δρέψει αληθινά διαμάντια, που θα στρώσουν τον δρόμο
της μέχρι την μακρινή Αστόρια.

Βαλκανικοί και Παγκόσμιοι Πόλεμοι αφήνουν το αποτύπωμά τους.
Οι κραυγές απ’ το Άουσβιτς θα αναστατώνουν τον Τηλέμαχο.
Η ελληνική ιστορία βάλθηκε να τρέχει και ’κείνος στοίχειωσε εκεί…, άλλοτε σαν πρωταγωνιστής κι άλλοτε σαν θλιβερός κομπάρσος.

 Μαρίκα μου, αιώνια συντρόφισσά μου, σκοτείνιασε στο διάβα του χρόνου, σβήσαν τα φώτα. Όμως εμείς οι δυο, εστεμμένα αρχέτυπα, δεν θα παραδοθούμε στη φθορά.  Το μοναδικό μας ταξίδι, το απαράμιλλο ταξίδι, θα ξαναρχίζει όσο οι άνθρωποι θύτες και θύματα, θα καίγονται και θα αναγεννώνται από τις στάχτες τους, στο όνομα μιας καλυτερης ζωής.

Νικολαΐδου Όλγα

Ισορροπία: Η κατάσταση κατά την οποία ένα σώμα υπό την επίδραση ίσων και αντίθετων δυνάμεων που αλληλοεξουδετερώνονται, βρίσκεται σε σταθερή ή στην κανονική του θέση, χωρίς να ταλαντεύεται ή να κλίνει προς την μία ή την άλλη πλευρά.
Ποτέ δεν κατάλαβε πώς γίνεται αυτό: το να μην ταλαντεύεται κάποιος.
― Αγαπώ καθετί ζωντανό σ’ αυτόν τον κόσμο.
― Και τους πεθαμένους, δεν τους αγαπάς; Τους νεκρούς, τους άδικα νεκρούς όλου του κόσμου;
― Υπάρχει δίκαιος θάνατος;

Ωραίο, είναι αυτό που έρχεται στην ώρα του.
Φυσάει.
Ωραίος, ωραίος άνεμος!

Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ