Η γοητεία της ουτοπίας
Μιχαήλ Κοκκινάρης
Σικελία 413 π.Χ.: Μυθιστόρημα
Ένα τραγικό και συνάμα λυτρωτικό μυθιστόρημα για τη μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης να υποκύπτει τελικά στη γοητεία της ουτοπίας, στις σειρήνες των επιθυμιών και στις δαιδαλώδεις επιθυμίες του νου! Μια ιστορία για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, με φόντο τη μεγαλύτερη πολιτική ουτοπία της αρχαίας Αθήνας, να γίνει η κυρίαρχη δύναμη της Μεσογείου, τον 5ο αιώνα π.Χ. Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα έρωτα σε μια εποχή που οι άνθρωποι μπορούσαν να ονειρεύονται ακόμα και το ανέφικτο!
€ 16.23 € 12.98
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.50 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Μιχαήλ Κοκκινάρης |
| Σελίδες | 408 |
| isbn13 | 978-960-527-452-8 |
Be the first to review “Η γοητεία της ουτοπίας”
You may also like…
Ποιος σκότωσε τον θεό του έρωτα;
Δημήτρης Τζουβάλης & Αρσινόη Σερμιντζέλη
Μυθιστόρημα
Ξέρεις τι θα πει άντρας. Από τον πατέρα σου ανακάλυψαν τη λέξη. Τρεις μυρουδιές αναστατώνουν τον άντρα. Η μυρουδιά της γυναίκας, η μυρουδιά της ψημένης σάρκας και η μυρουδιά του χρήματος. Και μια τέταρτη που περικλείει και τις τρεις πρώτες. Η μυρουδιά της εξουσίας. Τον Μάρκο τον λένε θεό του έρωτα, ή χάριν συντομίας απλά Θεό. Θεός του έρωτα, γιατί καμιά γυναίκα δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στη γοητεία του. Θεός, γιατί οι άντρες τον βρίζουν, όπως κάθε θεό και άγιο που δεν τα φέρνει καταπώς επιθυμούνε. Θεός γιατί έχει το προνόμιο ν’ αποφασίζει ποια γυναίκα θα ζήσει πρόσκαιρα στον παράδεισο κοντά του, ή στην κόλαση χωρίς να πάρει γεύση ευτυχίας στην αγκαλιά του, ή ακόμα χειρότερα θα εκδιωχτεί από τον κήπο, αφού δοκίμασε και εθίστηκε στα πανύγλυκα φρούτα του.
«Ποιος σκότωσε τον Θεό του έρωτα;» Κριτική φιλαναγνωσίας.
Η πάνω μεριά του κόσμου
Καδιώ Κολύμβα
Μυθιστόρημα
Η μυθιστορηματική βιογραφία ενός ανθρώπου κι ενός τόπου, βασισμένη στο ημερολόγιο μιας καπετάνισσας. Μια ζωή γεμάτη τρικυμίες και μπουνάτσες στη Σαντορίνη και στον Πειραιά, στο χτες και στο σήμερα. Μια ζωή απόλυτα δεμένη με τη θάλασσα, τη ναυτιλία και τη ναυτοσύνη. Από τα πανιά της σκούνας, μέχρι τα λίμπερτυ των αποζημιώσεων του πολέμου κι από τις βεγγέρες του νησιού μέχρι τα ταξίδια στην Ευρώπη.
Οι αντρειωμένοι
Μιχαήλ Κοκκινάρης
ΚΟΡΚΟΔΕΙΛΟΣ ΚΛΑΔΑΣ
Το έπος του νεώτερου ελληνισμού μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης
Ιστορικό Μυθιστόρημα 2η Έκδοση
Οι Αντρειωμένοι είναι επικό ιστορικό αφήγημα που αναδεικνύει το μεγαλείο του Μεσαιωνικού Ελληνισμού με τη δράση κυρίως των strattioti της Δημοκρατίας του Αγίου Μάρκου. Αυτοί οι Έλληνες μισθοφόροι της Βενετίας, σκληροτράχηλοι πολεμιστές, που ουδέποτε ταυτίστηκαν με τις επιλογές του βενετσιάνου επικυρίαρχου, ήταν ο πολεμικός βραχίονας της Γαληνοτάτης στη σύγκρουση της με τους Τούρκους κατά τον 15ο και 16ο. αι. Κορυφαίος strattioti υπήρξε ο Κροκόδειλος Κλαδάς, που η ζωή και η δράση του σίγουρα δεν οριοθετούνται ούτε από τη γοητεία του μύθου. Αρκεί να σημειωθεί ότι μετά από τις πολυετείς συγκρούσεις του Α’ Τουρκοβενετικού πολέμου, ο Κλαδάς θα αρνηθεί να δεχθεί την ενσωμάτωση της Μάνης στα εδάφη του Τούρκου επικυρίαρχου και θα στραφεί εναντίον τόσο των Τούρκων όσο και των Βενετσιάνων. Στην πορεία η δράση του θα συνεχιστεί στον Υδρούντα της Νότιας Ιταλίας και στις ακτές της Αλβανίας. Το τέλος του ηρωικό, όπως και η ζωή του, για να μας υπενθυμίζει ότι «τα έθνη επιβιώνουν μοναχά όταν έχουν οράματα. Και το όραμα της ελευθερίας και της αυτοδιάθεσης είναι το μεγαλύτερο. . .»
Η Γυναίκα με τα λευκά
Wilkie Collins
Μυθιστόρημα
Μετάφραση: Αλέξανδρος Κοσματόπουλος
Ένα από τα πρώτα έργα του «ντετέκτιβ» μυθιστοριογραφίας με μια αφήγηση υφασμένη από πολλούς χαρακτήρες. Ο Wilkie Collins στο περίφημο μυθιστόρημά του βασίστηκε εν μέρει σε ένα πραγματικό περιστατικό απαγωγής και παράνομου εγκλεισμού τον δέκατο έκτο αιώνα. Το 1860, η ιστορία προκάλεσε αίσθηση στους αναγνώστες της, τραβώντας την προσοχή τους με τη φανταστική πρώτη σκηνή όπου η μυστηριώδης «Γυναίκα με τα Λευκά» Anne Catherick συναντά τον Walter Hartright.
Η Γυναίκα με τα Λευκά συνδυάζει επιτυχώς μυστήριο, ρομαντισμό, αγωνία και γοτθικά στοιχεία, ενώ εξισορροπεί μια σφιχτή και έντονη πλοκή με δυνατούς χαρακτήρες και δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι παρέμεινε τόσο δημοφιλής μέχρι σήμερα.
Βαδίζοντας αργά στον μοναχικό δημόσιο δρόμο, σε μια στιγμή, πάγωσε το αίμα μου από το ξαφνικό ελαφρύ άγγιγμα ενός χεριού στον ώμο μου από πίσω. Γύρισα ακαριαία με τα δάχτυλά μου να σφίγγονται στη λαβή του μπαστουνιού μου. Εκεί, στη μέση της φαρδειάς φωτεινής δημοσιας –εκεί, σαν να είχε εκείνη τη στιγμή ξεφυτρώσει από τη γη ή να έπεσε από τον ουρανό– στεκόταν η μοναχική μορφή μιας Γυναίκας, ντυμένης από πάνω μέχρι κάτω στα λευκά. Το πρόσωπό της έγερνε προς το μέρος μου και με παρατηρούσε σοβαρό, ενώ το απλωμένο χέρι της έδειχνε προς το σκοτεινό σύννεφο πάνω απ’ το Λονδίνο.
Είχα μείνει άναυδος απ’ την έξαφνη παρουσία μέσα στη νύχτα, σ’ εκείνο το έρημο μέρος, αυτής της αλλόκοτης μορφής που στεκόταν μπροστά μου, για να μπορέσω να ρωτήσω τί ήθελε. Η παράξενη γυναίκα μίλησε πρώτη. «Αυτός είναι ο δρόμος για το Λονδίνο;» Τί λογής γυναίκα ήταν και πως είχε βρεθεί έτσι ολομόναχη στον δημόσιο δρόμο για το Λονδίνο μία ώρα μετά τα μεσάνυκτα, ήταν αδύνατο να εξηγήσω. Το μόνο πράγμα που ήμουν σίγουρος ήταν πως και ο χυδαιότερος άνθρωπος, ακόμη και σε τούτη την ύποπτα προχωρημένη ώρα και σε έναν δρόμο τόσο ερημικό, δεν θα μπορούσε να την παρεξηγήσει αν την άκουγε να μιλάει…
Αντριάνα
Δημήτρης Καραβασίλης
Το τζιβαέρι της Ίμβρου
Ίμβρος, 1953.
Η Αντριάνα η Ρωμιά και ο Σαμί ο Τούρκος τελωνοφύλακας ερωτεύονται. Θαρρούν πως ο έρωτάς τους είναι παντοκράτορας. Ωστόσο γρήγορα διαψεύδονται. Ο έρωτας αυτός θα ξυπνήσει την καχυποψία και τα τραύματα που παρέμεναν αγιάτρευτα ανάμεσα στις δυο κοινότητες. Η αγάπη, αφού κατάφερε να φιλιώσει δυο κορμιά και δυο ψυχές, ήρθε η ώρα να γαληνέψει τη φουρτούνα που χωρίζει δυο λαούς. Ωστόσο το παρελθόν συγκρούεται σκληρά με το μέλλον και το ζευγάρι αυτό δίχως να το θέλει βρίσκεται στη δίνη ενός καιρού αδυσώπητου για όλους. Μπορούν άραγε οι ανθρώπινες καρδιές να γλυτώσουν από τις Συμπληγάδες μιας σκληρής συλλογικής μνήμης; Έχει τη δύναμη το μυστικό που κρύβεται μέσα σε κάποιο σπίτι στα περίχωρα της Πόλης να προσφέρει την κάθαρση και να ξεπλύνει ντροπές και ενοχές; Μια ιστορία που μηδενίζει τον χρόνο και ανοίγει μια χαραμάδα στην ελπίδα για έναν κόσμο, όπου η αγάπη θα νικά το δίκιο του ισχυροτέρου.
Αγαπητέ μου κύριε Ψ
Γιάννης Βαϊτσαράς
Ψυχολογικό Μυθιστόρημα
Ο νεαρός ήρωας του Αγαπητέ μου κύριε Ψ
αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα για την προσωπική και ερωτική ζωή του ψυχαναλυτή του,
για την οποία όμως δεν διαθέτει παρά ελάχιστα στοιχεία.
Επηρεάζεται άραγε η φαντασία του από τη δική του προσωπική ιστορία
Πόσα από τα πρόσωπα του δικού του παρελθόντος, το καθένα με τις ξεχωριστές του ιδιαιτερότητες και
συνήθειες,θα ζωντανέψουν, θα συνυφαίνονται και θα συναναστρέφονται με τους ήρωες του έργου του.
Παλινδρομώντας συνεχώς ανάμεσα σε μυθοπλασία και πραγματικότητα, γράφει τελικά
μια «μυθιστορηματική επιστολή» προς τον ψυχαναλυτή του.
Στη συναρπαστική αυτή διαδρομή αποκαλύπτονται μυστήρια και μυστικά
που σφράγισαν ανεξίτηλα και γοητευτικά την ύπαρξη του νεαρού ήρωα.
Η εύγλωττη αφήγηση επιτρέπει στον υποψιασμένο αναγνώστη να διακρίνει
την ψυχαναλυτική σκέψη και πρακτική,
αλλά και τη μοναχικότητα αυτού του επαγγέλματος…
Δεύτερη ευκαιρία
Μιχαήλ Κοκκινάρης
Μυθιστόρημα
Καμιά γυναίκα δεν είναι δεδομένη. Πίσω απ’ την εκζήτηση ή την αδιαφορία για την εμφάνιση μπορεί να κρύβεται η μεγάλη επιθυμία για αλλαγή, για μεταμόρφωση. Η Μίνα έχει κρυφτεί στη μοναξιά της. Η Σοφία στην αυτοαπόρριψή της. Η ζωή όμως προσφέρει πάντοτε μια δεύτερη ευκαιρία… Και οι δυο γυναίκες πρέπει επιτέλους να ξεπεράσουν την προηγούμενη ζωή τους και να κάνουν το επόμενο βήμα, όποιο κι αν είναι το τίμημα… Κι αυτό γιατί δικαιούνται μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους…
Η Εκδρομή
Εύα Στάμου
Ψυχολογικό Μυθιστόρημα
Ο Παύλος και η Νάντια. Ο Παύλος δημιουργεί παράλληλες& ερωτικές σχέσεις που διαρκούν ελάχιστα και τον αφήνουν ανικανοποίητο. Η Νάντια, έχοντας λύσει ένα μακροχρόνιο γάμο, επιζητάει μια διαφορετική ερωτική εμπειρία, που θα την απελευθερώσει. Αποφασίζουν να φύγουν μαζί λίγες μέρες από την πόλη για να αποδράσουν από την καθημερινότητά τους – θα καταφέρουν όμως να ξεφύγουν από τον εαυτό τους.
Η Εκδρομή είναι ένα μυθιστόρημα για την σωματική επιθυμία,
τις εμμονές του νου και τους κύκλους των συναισθημάτων, την
ικανότητα του ανθρώπου για αυτογνωσία, και την
ακόμη μεγαλύτερη δεξιοτεχνία του για αυταπάτη.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φωνές της σύγχρονης
ελληνικής λογοτεχνίας. Η γνωστή ψυχοθεραπεύτρια Εύα
Στάμου, με τα κείμενά της μας παρουσιάζει μια σπάνια
ανατομία των ανθρώπινων σχέσεων και της σεξουαλικότητας.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΟΦΟΡΟΣ
Η Εύα Στάμου μπορεί, ως ψυχοθεραπεύτρια, να θέλει ευτυχισμένους ασθενείς,
αλλά ως γραφή θέλει να συστήσει τους αναγνώστες στα πάθη τους. Κατά τη
γνώμη μου το καταφέρνει σε τέτοιο βαθμό που πιστεύεις ότι κάπου στο κέντρο
του βιβλίου θα βρεις τη λύση στις απορίες και την παρηγοριά στις αγωνίες σου.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ
Ιστορίες σφιχτής πλοκής, με καλοσχηματισμένα πρόσωπα και καλοδουλεμένες
αφηγηματικές τεχνικές, που δίνουν ένα δυναμικό ρυθμό… AΛΕΞΗΣ ΖΗΡΑΣ
… μέσα από διαφορετικές ερωτικές συναντήσεις φωτίζει κάθε μας
αυτοκαταστροφική επαναληπτικότητα, ακτινογραφεί κάθε κρυφή πληγή.
ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ
… Ως ψυχοθεραπεύτρια παρατηρεί διεισδυτικά τις ηρωίδες της και φέρνει στην
επιφάνεια τυραννικές αγωνίες μέσα από τις συγκρούσεις που αναφύονται στο
ερωτικό πεδίο. ΛΙΝΑ ΠΑΝΤΑΛΕΩΝ
Ελ Χακίμ, ο θεραπευτής
Μιχαήλ Κοκκινάρης
Μυθιστόρημα
Τυχαία, όπως όλα συνήθως συμβαίνουν στη ζωή, δυό άντρες με «υπερφυσικές» ιδιότητες θ’ αγαπήσουν την ίδια γυναίκα, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Σ’ όλη τους τη ζωή, μέχρι την τελική τους αναμέτρηση, ο ένας θα γίνει η «σκιά» του άλλου σ’ ένα περιβάλλον βίαιο, συνωμοτικό, που το μίσος σιγάζει μόνο με το έγκλημα. Κι όλ’ αυτά πίσω απ’ το μεσαιωνικό κάστρο της Ρόδου, λίγο πριν οι Ιωαννίτες ιππότες εγκαταλείψουν το νησί. Ένα διεισδυτικό μυθιστόρημα στα απόλυτα ανθρώπινα συναισθήματα, όπως η αγάπη και το μίσος, που καμιά φορά είναι «όψεις» του ίδιου νομίσματος. Μια περιπέτεια που κόβει την ανάσα του αναγνώστη με τη σκληρότητα της εποχής και των ανθρώπων της, που ωστόσο αναζητούσαν δυό στάλες ευτυχίας για να εξιλεωθούν για τα κρίματά τους.
Αϊβαλί, γη Κυδωνίας
Μιχαήλ Κοκκινάρης
Μυθιστόρημα
στ’ Αϊβαλί, στο Ελληνομουσείο, ο Έλληνας μάθαινε να συλλογάται λεύτερα.
Δεν ήταν ο ραγιάς… ήταν η εξεγερμένη συνείδηση του γένους των γραικών…
Κι ύστερα. Τι θα ακολουθούσε ύστερα. Μήπως ο ξεσηκωμός;
Κοκκινάρης Μιχαήλ
Ο Μιχαήλ Κοκκινάρης γεννήθηκε στον Πειραιά το 1952 και έχει σπουδάσει βυζαντινή και νεοελληνική φιλολογία, θεολογία και ιατρική. Σήμερα είναι παιδίατρος στον Πειραιά. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών από το 2003.
Ίδας ο Μέγας ο ενδέκατος βασιλιάς της Ατλαντίδας
Μιχαήλ Κοκκινάρης
Οι τελευταίες μέρες της μυθικής Ατλαντίδας
Έχετε ποτέ αναρωτηθεί αν όλα όσα αναφέρει ο Πλάτωνας στον «Τίμαιο» για την Ατλαντίδα μπορεί τελικά να μην είναι «μύθος» αλλά «ανάμνηση» ενός κόσμου απίστευτα λαμπερού που χάθηκε ξαφνικά χωρίς ν’ αφήσει εμφανή ίχνη από την παρουσία του. Μη βιαστείτε ν’ απαντήσετε αν δε διαβάσετε πρώτα την «ιστορία» του Ίδα, του ενδέκατου Βασιλιά της Ατλαντίδας, όπως τη διέσωσε ο Απολλόδωρος, από την Τριτώνια Ταλώ, μια από τις αναρίθμητες πόλεις που χάθηκαν σε μια νύχτα από την ακατανόητη οργή του Ποσειδώνα… τότε που καταβυθίστηκε στον Ωκεανό το νησί της Ατλαντίδας κι έσβησαν για πάντα υπερήφανα γένη ανθρώπων, που κατοικούσαν στις ακτές της Μέσης Γης. «Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα συναρπαστικό του ταλαντούχου συγγραφέα Μιχαήλ Κοκκινάρη. Μύθος και ιστορία συνυπάρχουν αρμονικά στο γεωτεκτονικό περιβάλλον της εποχής. Και μιλάμε για 12.500 χρόνια πριν! Όλοι ψάχνουν από τότε τη «χαμένη Ατλαντίδα» τους. Προσωπική, ψυχογραφική, γεωλογική ή ό,τι άλλο. Θα τη βρουν σίγουρα διαβάζοντας αυτό το υπέροχο βιβλίο. (Βασίλης Βασιλικός)
Related Products
Η τέταρτη γυναίκα
Τιτίνα Δανέλλη
Μυθιστόρημα
Ο Λέων είναι ένα μεγαλειώδες ανθρωπάκι. Είναι γοητευτικός και συγχρόνως αποκρουστικός. Έτσι τουλάχιστον τον αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του. Ποια είναι όμως η 4η γυναίκα του. Ποιο μυστικό κρύβεται στη σχέση τους, ώστε μπροστά της να ωχριούν και το έγκλημα που έγινε αλλά και οι μορφές του στρατηγού της ΕΛΑΣ Άγγελου Βλάχου και της δημοσιογράφου Ευγενίας Ευγενικού, οι οποίοι ανέλαβαν την εξιχνίασή του. «Ήμουν τότε ένα υπάκουο κατοικίδιο ζωάκι που πλάι του περπατούσε ένα μεγαλοπρεπές, ένα πανέμορφο και ακατανίκητο λιοντάρι. Ο βασιλιάς της ζούγκλας… με πράσινα μάτια. Όπως ήταν φυσικό η Τζίνι προτίμησε τον Λέοντα… Ήταν πολύ μικρή, κοριτσάκι με σοσονάκια και αλογοουρίτσα. Οι γονείς της ποτέ δε θα έδιναν τη συγκατάθεσή τους γι’ αυτόν τον γάμο, τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα χρόνια. Ο Λέων έκανε σαν τρελός, ήθελε να τη νυμφευτεί αμέσως, να τη δεσμεύσει… Του ήταν ανυπόφορη η αναμονή. Τότε ακόμη δεν γνώριζε τον εαυτό του. Βιαζόταν να παντρευτεί, για να γιατρευτεί από τον έρωτά του. Για να χωρίσει… όπως συνεχώς κάνει. Έτσι ώστε να είναι ψυχικά ελεύθερος για να ερωτεύεται! Να παντρεύεται, να λυτρώνεται… Ο Λέων είναι παιδί της ζωής. Και η ζωή είναι και ερωτική. Είναι και επιπόλαια, είναι και εγωιστική και αντιφατική. Και σκληρή και τρυφερή και θλιβερή και χαμογελαστή. Κυρίως όμως είναι αγενής.»
Φωνές στην έρημο
Στάθης Καρράς
Μυθιστόρημα
Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων ξένων περιπλανιέται στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Εγγλέζος εκείνος, Γερμανίδα εκείνη. Έχουν και οι δυο διαβάσει για την ιστορία του τόπου που επισκέπτονται. Για το συνταίριασμα του αθλητικού πνεύματος με την ειρήνη. Για τον πρωτόφαντο θεσμό της «ιερής εκεχειρίας», που ‘χε στον τόπο αυτό γεννηθεί. Είδαν οι δυο ξένοι, αποθαύμασαν, στοχάστηκαν. Σωπαίνουν τώρα. Ακουμπισμένοι στα κατάλοιπα αρχαίας κολόνας. Ξάφνου εκείνη, στο σύντροφό της: «Μου φαίνεται κάπου να ταξιδεύεις». – «Ταξιδεύω», είναι η απάντηση. – «Που.» – «Αρμένισμα στο χρόνο. Μετά το ταξίδι στον αρχαίο κόσμο, ώρα και για το δικό μας. Ο πατέρας μου, ο πατέρας σου… Ύστερα εμείς οι δυο…» Ζωές που λες κι αναπηδούν πότε μέσ’ από παραμύθι απίθανο και πότε μέσ’ απ’ όνειρο εφιαλτικό. Είναι εδώ η Ιστορία που γίνεται μυθιστόρημα. Είναι το μυθιστόρημα που γίνεται Ιστορία. Ακριβώς για να ξαναδώσει σ’ αυτήν ανθρώπινο πρόσωπο. Και ήρωες κάποιοι από ‘κείνους πάνω στους οποίους, άσχετα από στρατόπεδα, ξέσπασαν οι λαίλαπες δύο τρομερών παγκόσμιων πολέμων. Αυτών που σημάδεψαν ανεξίτηλα τον Εικοστό Αιώνα. Από τις σελίδες του βιβλίου περνούν περιστατικά άγνωστα στους πολλούς. Ή ξεχασμένα πια. Κι ωστόσο πολλά απ’ αυτά έχουν και στις μέρες μας το νόημά τους. Και πέρ’ από το συγκινησιακό στοιχείο, ξανοίγουν ευρύ πεδίο για διαχρονικό στοχασμό…
Ο τελευταίος Καδής της Αθήνας
Δημήτρης Φερούσης
Ένα αληθινό αφήγημα ζωής ως μυθιστόρημα
Επί 377 ολόκληρα χρόνια (1456-1833), πέντε φορές τη μέρα ο μουεζίνης (λειτουργός θρησκευτικός του Ισλάμ) καλούσε τους πιστούς μουσουλμάνους της Αθήνας σε προσευχή πάνω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Εκεί, με τρόπο προκλητικό, κυμάτιζε μόνιμα και το μπαϊράκι των Τούρκων με τη μισοφέγγαρη. Αλλά και οι Ρωμιοί ραγιάδες της Αθήνας ανενόχλητοι προσεύχονταν στα σπίτια και στις πάμπολλες εκκλησίες τους, απευθύνοντας στον Ένα και Μοναδικό Θεό τις προσευχές και τις ικεσίες τους. Μάλιστα, δια μέσου της θρησκείας τους, κατακτητές και κατακτημένοι δημιουργούσαν σχέσεις φιλικές. Συμβίωναν Ρωμιοί και Τούρκοι δημιουργικά. Και αντιμετώπιζαν κοινούς εχθρούς και φυσικά φαινόμενα υπεύθυνα και μονιασμένα. Κι ακόμα, σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές, έκαναν ανθρωπιστικές υπερβάσεις πέρα από φυλετικές διακρίσεις, μίση και διαφορετικές αντιλήψεις, φθάνοντας μέχρι και την αυτοθυσία! Αυτό που έκανε ο Τελευταίος Καδής της Αθήνας Χατζή Χαλήλ Εφένδης υπέρ των Ρωμιών Χριστιανών, δικαιώνοντας ιστορικά την πνευματική ελευθερία και την ηρωική προσφορά που πρέπει να έχει ο άνθρωπος προς οποιονδήποτε άνθρωπο. Αφού, τελικά, κατά τον ποιητή Γιουνούς Εμρέ: «Σοφοί και ανίδεοι, αντάρτες και υπάκουοι είναι όλοι δούλοι του Θεού».
Παραμύθι από χώμα και νερό
Λίτσα Καραμπίνη
παραμυθ-ιστόρημα
Μια φορά κι έναν καιρό… Οι ήρωες των παλιών παραμυθιών, ξετρύπωσαν από το μύθο τους κι έφτασαν μέχρι τον Πολιτισμένο Κόσμο για να βρούνε τ’ όνειρό τους. Και σαν δεν ήξεραν ότι ο Κόσμος μας χρειάζεται κι εκείνος ένα μύθο για να ζήσει, έτσι ανύποπτοι περιπλανιόντουσαν καιρό ανάμεσά μας… Κι ύστερα τι έγινε. Βρήκε ο Πήτερ Παν τη χαμένη του αθωότητα. Τον μεγάλο έρωτα η Χιονάτη. Ένιωσε ελεύθερη στον κόσμο των λευκών η μαύρη Σταχτοπούτα. Του Κοντορεβιθούλη το όνειρο για έναν κόσμο δίκαιο, βγήκε αληθινό. Κι ο Κοκκινοσκουφίτσος, βρήκε άραγε το δικό του παραμύθι. Καημένα παιδιά… Που να ‘ξεραν πως όλα αυτά, ακόμη και για μας φαντάζουν ουτοπία. Εκτός και αν…
Ταξίδι στη Λευκή Θάλασσα
Βλάσσης Τρεχλής
Μυθιστόρημα
Φανταζόταν την πόλη του Ώρου να είναι χτισμένη σε μια γλυκιά πλαγιά, με όμορφα χρωματισμένα σπίτια, αγκαλιασμένα με γιασεμιά, με πέτρινα καλντερίμια και βρύσες στολισμένες με φιλόξενους στίχους για να ξεδιψούν το νου του ταξιδευτή. Με το καρνάγιο σε μιαν άκρη της παραλίας γεμάτο κόσμο. Και τα χέρια των τεχνιτών να δουλεύουν κάτω από τα μάτια των νοικοκυραίων και να μοσχομυρίζουν από το άρωμα του φρεσκοκομμένου πεύκου και του κυπαρισσιού. Έβλεπε ακόμα μπροστά του την αγορά, με τους ανθρώπους ν’ ανταλλάσσουν τις απόψεις τους τις ώρες της σχόλης. Με τα χέρια τους στο ύψος της καρδιάς και με θαυμαστές κινήσεις, ανάμεικτες με λόγια που δεν προσβάλλουν κανέναν άνθρωπο και καμιά πόλη, να διηγούνται την ιστορία της Λευκής Θάλασσας. Κι αυτή η ιστορία, λέει, δεν θα είναι ούτε καλή ούτε κακή, αφού θα είναι η ιστορία ολόκληρου του κόσμου…
Τα μοιραία αυγά
Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ
Μια αλληγορία, μια παραβολή, ένα αδυσώπητο χτύπημα στον φαύλο κύκλο της ανθρώπινης σκληρότητας και του ζόφου που σκεπάζει έναν ολόκληρο λαό. Το αντεστραμμένο είδωλο του καθεστώτος στο κάτοπτρο της σάτιρας. Μέσα από μεγεθυμένες λεπτομέρειες, ο ποιητής καταθέτει το χερουβικό του χρησμό, ότι το κενό της εξουσίας που υπάρχει στους ουρανούς δεν μπορεί να γεμίσει με την απερίγραπτα τραγική βία ενός καθεστώτος που στηρίζεται στην άγνοια και στα μισθωμένα χαμόγελα των υποτακτικών του. Τα «Μοιραία αυγά» είναι ένα έργο προφητικό, ένα σφιχταγκάλιασμα με το επερχόμενο μέλλον, μια κλεφτή ματιά στην αειθαλή πραγματικότητα των αντινομιών ενός καθεστώτος που συνέθλιψε τον άνθρωπο και κατακρεούργησε τα οράματά του. «Μοιραία αυγά», μια κολάσιμη πρόθεση και πράξη ενός δημιουργού, μια απελπισμένη ικεσία, μια ταπεινή παράκληση για να αποφευχθεί η βλάσφημη απώλεια του ανθρώπου. «Μοιραία αυγά», η κατακλυσμική απομυθοποίηση ενός ολόκληρου καθεστώτος.
Χίλιες μέρες δίχως ήλιο
Π. Μ. Σωτήρχος
Μυθιστόρημα
Η δίκη της δίκης… της Νυρεμβέργης προσφέρει ένα πρωτότυπο πλαίσιο, όπου κυλά η αφήγηση του γνωστού πεζογράφου Π. Μ. Σωτήρχου μέσα στο βιβλίο που κρατάτε. Το «Χίλιες μέρες δίχως ήλιο» καταγράφει την μαρτυρία των μυριάδων ανήλικων παιδιών της Γερμανικής Κατοχής και δίνει την προσωπική τους καταγγελία για την μεγαλύτερη τραγωδία του εικοστού αιώνα… …»Η αλήθεια πρέπει να λέγεται πάντοτε ολόκληρη. Και η αλήθεια στην περίπτωση αυτή, που μας απασχολεί, είναι ότι οι ένοχοι του πολέμου αυτού δεν είναι μόνον οι ηγέτες των νικημένων χωρών, αλλά και οι ηγέτες των νικητών. Επίσης όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί, άτομα και οργανώσεις, που ετοίμασαν και ανέδειξαν και στήριξαν τους φασίστες του Άξονα, και το ίδιο συνεχίζουν να κάνουν και σήμερα, μετά από το κλειστό κύκλωμα του χρήματος, της εξουσίας και των άλλων μέσων υποταγής των λαών»… Το βιβλίο αυτό, που άντλησε το υλικό του από πρώτο χέρι, δεν διαβάζεται μόνο μια φορά, γιατί η αλήθεια του είναι διαχρονική και γι’ αυτό πάντα επίκαιρη.
Τέρα Άμου
Νίκος Διακογιάννης
Μυθιστόρημα
Η Μαρία ονειρεύεται μια ζωή έξω απ’ τα στενά όρια του ακριτικού νησιού. Ο Αλέξης την ερωτεύεται και θα την πάρει να ζήσουν στην πρωτεύουσα. Ο καρπός του έρωτά τους, ή Σοφία, στην ηλικία των επτά χρόνων, θα κληθεί από τις περιστάσεις να επιστρέψει εκεί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η μητέρα της. Για τη γιαγιά Ανθούλα όλα μοιάζουν τώρα σαν να επιστρέφουν αλλιώς, σαν άτσαλο πισωγύρισμα του χρόνου. Στον ίδιο τόπο βρίσκουν καταφύγιο και έμπνευση δύο ξένοι, ένας δάσκαλος κι ένας καταξιωμένος ζωγράφος. Όμως πώς συνομιλεί κανείς με το απρόσμενο, το αναπάντεχο, όταν οι ισορροπίες παύουν να υφίστανται. Και πώς μοιάζει άραγε ένας κόσμος όπου μόνος κάτοικός του είναι η Τέρα Άμου. Οι σχέσεις δοκιμάζονται, ανθίζουν και ωριμάζουν στον κήπο που οριοθετείται λίγα μέτρα από τη θάλασσα και ακούει στο όνομα Εδέμ… «Αλίμονο σε όποιον δεν προνόησε να κρύψει μικρούς ήλιους ή φεγγάρια πανσέληνα. Οι δαγκωματιές των ανθρώπων, που μπαίνουν ξεδιάντροπα στων άλλων τις ζωές, προχωρούν στο σώμα, φτάνουν μέχρι τα παγωμένα ημερονύχτια της μοναξιάς. Μη μένεις αδρανής. Αν πιστεύεις στη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου, μη μένεις αδρανής. Άναψε ένα φεγγάρι και ξεγέλασέ τους. Κρύψου πίσω άπ’ τον ήλιο και θάμπωσε την περιέργεια τους. Και να θυμάσαι τούτο: η άρνηση είναι πάντα πιο εύκολη απ’ την αποδοχή. Είναι δύσκολη έως ακατόρθωτη η εξιχνίαση της ψυχής του Αγαπημένου. Του οποιουδήποτε αγαπημένου…»
Κράτα μου σφιχτά το χέρι
Αγαθή Ποτουρίδου Τσιάμη
Μυθιστόρημα
Η Φαίδρα είναι μια κοπέλα με προσδοκίες και όνειρα. Αναζητά τον μεγάλο έρωτα και τον βρίσκει, όσο αταίριαστος κι αν φαίνεται αρχικά πως είναι. Μαζί όμως έρχεται και μια απρόσμενη εγκυμοσύνη. Θα αποφασίσει να κρατήσει το παιδί, διακινδυνεύοντας να στιγματιστεί ως ανύπαντρη μητέρα ή θα καταφύγει στη συνηθισμένη επιλογή, που θα την βόλευε αφάνταστα και θα διευκόλυνε τη σχέση της με τον καλό της. Ένα δίλημμα, γνωστό σε πολλές γυναίκες αλλά και άντρες, αναδύεται μέσα σ’ αυτό το μυθιστόρημα, για να μας κάνει μετόχους στο κοινό μυστήριο της ζωής.
There are no reviews yet.