Μια μικρή άγνωστη λύπη

mia mikri agnosti lipi

Ο Ηλίας Γκότσης γεννήθηκε στη Μεσσηνία το 1967. Σπούδασε Κοινωνιολογία και στη συνέχεια εκπαιδεύτηκε στη Συστημική και Οικογενειακή Ψυχοθεραπεία. Έχει δουλέψει για πολλά χρόνια ως οικογενειακός, ατομικός και ομαδικός ψυχοθεραπευτής. Από το 1995 εργάζεται στον ΟΚΑΝΑ, όπου από το 2002 έως το 2015 υπήρξε υπεύθυνος της Μονάδας Απεξάρτησης Εφήβων και Νέων ΑΤΡΑΠΟΣ-ΟΚΑΝΑ, ενώ τα τελευταία δύο χρόνια είναι υπεύθυνος για τις εκπαιδευτικές δράσεις του οργανισμού.  Συνέντευξη του Ηλία Γκότση στα Ψυχογραφήματα

Ήταν αναπόφευκτο να τη συναντήσω – η ερημιά και η μοναξιά πάντα ευνοούν τέτοιες συναντήσεις· το βλέμμα μου ήταν καταδικασμένο να την εντοπίσει: μια μικρή άγνωστη λύπη, αμίλητη και φοβισμένη, σφιχτά γαντζωμένη στο ρείθρο του πεζοδρομίου, μουσκεμένη από τη βροχή… Ήταν μικρούλα − στο μέγεθος μιας παλάμης; Ίσως για τον οποιονδήποτε να ήταν δύσκολο να τη δει, αλλά εγώ ήμουν εκπαιδευμένος να τις ξεχωρίζω όταν ξεφύτρωναν εδώ και κει, αδέσποτες, χωρίς προορισμό, αλλά πάντοτε διεκδικώντας ένα κορμί να κατοικήσουν… Έσκυψα αμίλητος και την ακούμπησα. Ήταν ακόμη μαλακιά σαν ζυμαράκι, μπορούσες να της δώσεις όποιο σχήμα, όποια μορφή επιθυμούσες. Το μόνο που έκανα ήταν να τη βάλω τρυφερά στην τσέπη μου.

«Το βιβλίο είναι ένα βιωματικό μυθιστόρημα. Μιλά για την σχέση μας με την απώλεια. Τα συναισθήματα. Τις αφηγήσεις για τον εαυτό μας και τη ζωή μας. Μιλά ακόμα για την μνήμη και τους ανθρώπους που κουβαλάμε μέσα μας. Για την συμφιλίωση και την συγχώρεση. Ξεκίνησε να γράφεται τον Αύγουστο του 2012, μέσα σε μια περίοδο έντονης εσωτερικής αναζήτησης και αλλαγών. Εκείνη την περίοδο με απασχολούσε το  ερώτημα σχετικά με το ποιος είναι ο πραγματικός πρωταγωνιστής στις ιστορίες  που αφηγούμαστε σε κάθε στιγμή της ζωής μας; Αυτό είναι ένα ερώτημα που μπαίνει συχνά στην κουβέντα με τους ανθρώπους σε μια ψυχοθεραπεία και συνδέεται με το πως τελικά λαμβάνουμε τις αποφάσεις για τις ζωές μας. Τα λόγια που εκφέρουμε είναι δικά μας ή είναι οι φωνές των ανθρώπων που κουβαλάμε μέσα μας; Πόσες φωνές από τον Πολυφωνικό μας εαυτό αναγνωρίζουμε; Ξεκίνησα έτσι αρχικά να γράφω ένα βιβλίο για να διαπραγματευτώ τα δικά μου ερωτήματα για την απώλεια αλλά και για την ήττα, με στόχο να μιλήσω τρυφερά για μια κοινωνία που βυθιζόταν σε μια ολένα και μεγαλύτερη συλλογική ήττα και να απαντήσω σε ένα προσωπικό επίπεδο για την θέση μου μέσα στην ιστορία μου. Στο βιβλίο πολλά από όσα γράφω είναι λόγια των ανθρώπων που έχω δουλέψει  μαζί τους εδώ και 22 χρόνια, άλλα είναι λόγια ποιητών και συγγραφέων που εισχώρησαν βαθιά μέσα μου και τώρα πια δεν μπορώ να ξεχωρίσω σε ποιόν ανήκουν».  Ηλίας Γκότσης.

Διαβάστε εδώ τη βιβλιοκριτική της Θεανώς Πολυζωγοπούλου , ψυχολόγου-ψυχοθεραπεύτριας.

mia mikri agnosti lipi