Το μυστικό της Μαρίνας
Μπουραντά Κατερίνα
Περίεργη που είναι τελικά η ζωή του ανθρώπου! Τρεις γυναίκες, τρεις γενιές, μία ζωή γεμάτη!
Αγάπη, έρωτες, αγώνες και δημιουργία…
Από την Ελλάδα του 40 έως την Ελλάδα του σήμερα, άνθρωποι που καταφέρνουν ακόμη και μέσα στις ατυχίες να κρατήσουν το ήθος και την ανθρωπιά τους.
Χαρές και βάσανα, επιτυχίες και λύπες. Όλα βασισμένα σ’ ένα σκοτεινό μυστικό! Αντέχει τελικά η ευτυχία την αποκάλυψη της αλήθειας; Είναι δυνατόν μέσα από ένα τόσο δυνατό χτύπημα της μοίρας να καταφέρει κάνεις να γευτεί το δώρο της ζωής;
Περίεργη που είναι τελικά η ψυχή του ανθρώπου! Ενώ είχε φανεί δυνατή, όταν έσπαγε τους δεσμούς με τους γονείς της, τώρα «έσπασε» η ίδια. Άφησε κατά μέρος τους εγωισμούς και τα πείσματα κι αποζητούσε τη στοργή και τα χάδια της μαμάς της λες κι ήταν κοριτσάκι. Τούτη η εξάρτηση ήταν «καινούρια».
-Μανούλα μου, μου λείπεις.
-Μπορείς να έρθεις;
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ.
€ 17.00 € 15.30
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (9)
| Weight | 0.612 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Μπουραντά Κατερίνα |
| Αριθμός σελίδων | 448 |
9 reviews for Το μυστικό της Μαρίνας;
Add a review
You may also like…
Η Εκδρομή
Εύα Στάμου
Ψυχολογικό Μυθιστόρημα
Ο Παύλος και η Νάντια. Ο Παύλος δημιουργεί παράλληλες& ερωτικές σχέσεις που διαρκούν ελάχιστα και τον αφήνουν ανικανοποίητο. Η Νάντια, έχοντας λύσει ένα μακροχρόνιο γάμο, επιζητάει μια διαφορετική ερωτική εμπειρία, που θα την απελευθερώσει. Αποφασίζουν να φύγουν μαζί λίγες μέρες από την πόλη για να αποδράσουν από την καθημερινότητά τους – θα καταφέρουν όμως να ξεφύγουν από τον εαυτό τους.
Η Εκδρομή είναι ένα μυθιστόρημα για την σωματική επιθυμία,
τις εμμονές του νου και τους κύκλους των συναισθημάτων, την
ικανότητα του ανθρώπου για αυτογνωσία, και την
ακόμη μεγαλύτερη δεξιοτεχνία του για αυταπάτη.
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φωνές της σύγχρονης
ελληνικής λογοτεχνίας. Η γνωστή ψυχοθεραπεύτρια Εύα
Στάμου, με τα κείμενά της μας παρουσιάζει μια σπάνια
ανατομία των ανθρώπινων σχέσεων και της σεξουαλικότητας.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΤΟΦΟΡΟΣ
Η Εύα Στάμου μπορεί, ως ψυχοθεραπεύτρια, να θέλει ευτυχισμένους ασθενείς,
αλλά ως γραφή θέλει να συστήσει τους αναγνώστες στα πάθη τους. Κατά τη
γνώμη μου το καταφέρνει σε τέτοιο βαθμό που πιστεύεις ότι κάπου στο κέντρο
του βιβλίου θα βρεις τη λύση στις απορίες και την παρηγοριά στις αγωνίες σου.
ΚΩΣΤΑΣ ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ
Ιστορίες σφιχτής πλοκής, με καλοσχηματισμένα πρόσωπα και καλοδουλεμένες
αφηγηματικές τεχνικές, που δίνουν ένα δυναμικό ρυθμό… AΛΕΞΗΣ ΖΗΡΑΣ
… μέσα από διαφορετικές ερωτικές συναντήσεις φωτίζει κάθε μας
αυτοκαταστροφική επαναληπτικότητα, ακτινογραφεί κάθε κρυφή πληγή.
ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ
… Ως ψυχοθεραπεύτρια παρατηρεί διεισδυτικά τις ηρωίδες της και φέρνει στην
επιφάνεια τυραννικές αγωνίες μέσα από τις συγκρούσεις που αναφύονται στο
ερωτικό πεδίο. ΛΙΝΑ ΠΑΝΤΑΛΕΩΝ
Η πάνω μεριά του κόσμου
Καδιώ Κολύμβα
Μυθιστόρημα
Η μυθιστορηματική βιογραφία ενός ανθρώπου κι ενός τόπου, βασισμένη στο ημερολόγιο μιας καπετάνισσας. Μια ζωή γεμάτη τρικυμίες και μπουνάτσες στη Σαντορίνη και στον Πειραιά, στο χτες και στο σήμερα. Μια ζωή απόλυτα δεμένη με τη θάλασσα, τη ναυτιλία και τη ναυτοσύνη. Από τα πανιά της σκούνας, μέχρι τα λίμπερτυ των αποζημιώσεων του πολέμου κι από τις βεγγέρες του νησιού μέχρι τα ταξίδια στην Ευρώπη.
Ανάπλωρα
Μαρτίνος Νίκος
Έξι σύντομες ιστορίες, με γεύση από θαλασσινό νερό και μυρουδιές από το χώμα της φτωχής κυκλαδίτικης γης μετά την πρώτη φθινοπωρινή βροχή, έρχονται στο προσκήνιο σαν σπιλιάδες, αναζωπυρώνοντας τη φλόγα της μνήμης λίγο πριν το πέπλο της λησμονιάς σκεπάσει για πάντα τα χνάρια που άφησαν στο διάβα τους άνθρωποι απλοί, άνθρωποι του στεριανού και του θαλασσινού μόχθου, που εκφράστηκαν στη ζωή τους με τέχνη και ομορφιά. Έξι σύντομες ιστορίες που σκιαγραφούν στιγμιότυπα από τη ζωή στο νησιώτικο χωριό και στη μικρή παραλιακή πόλη, χτισμένη από πολύ παλιά στην άκρη της αττικής γης• εκεί που οι συνεχείς ριπές του ανέμου, οι σπιλιάδες, αενάως εναποθέτουν ένα λεπτότατο στρώμα σκουριάς και με το μακρύ νησί απέναντί της να αρμενίζει ανάπλωρα μέσα στον χρόνο, στον καιρό της γραιγοτραμουντάνας.
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ
Αιχμάλωτη Ευτυχία
Μπουραντά Κατερίνα
- Μπορεί να βρει διέξοδο η ευτυχία, όταν έχει κλειστεί στην πιο σκληρή φυλακή;
- Είναι δυνατόν ένα απλό κορίτσι, έτοιμο να πέσει στα δίχτυα των τεχνητών παραδείσων, να δραπετεύσει και να ανταμώσει την αληθινή ευτυχία;
- Η μοίρα πάντοτε δρα ακούσια, εν αγνοία των ανθρώπων, ή μήπως υπάρχουν φορές που και οι ίδιοι γίνονται όργανά της με την εκούσια, ανεξάρτητη δράση τους;
Τούτα τα ερωτήματα βρίσκουν συγκινητικές απαντήσεις στην Αιχμάλωτη ευτυχία, όπου ψυχογραφία, ηθογραφία και ιστορικά γεγονότα συμπλέκονται αναπόσπαστα μέσα σε μια βαθιά ανθρώπινη ιστορία. Ήταν το 1956. Εικοστή τρίτη προς εικοστή τετάρτη Αυγούστου. Ο ήλιος με το που πρόβαλε, ξαφνιάστηκε. Κοντοστάθηκε να δει. Τι ήταν αυτό! Εκατοντάδες παλικάρια… έβγαιναν, έβγαιναν… Της μισητής
αιχμαλωσίας τα κουρέλια φόραγαν… κι έσκυβαν και φιλούσαν το άγιο χώμα της πατρίδας τους.
Ποιος σκότωσε τον θεό του έρωτα;
Δημήτρης Τζουβάλης & Αρσινόη Σερμιντζέλη
Μυθιστόρημα
Ξέρεις τι θα πει άντρας. Από τον πατέρα σου ανακάλυψαν τη λέξη. Τρεις μυρουδιές αναστατώνουν τον άντρα. Η μυρουδιά της γυναίκας, η μυρουδιά της ψημένης σάρκας και η μυρουδιά του χρήματος. Και μια τέταρτη που περικλείει και τις τρεις πρώτες. Η μυρουδιά της εξουσίας. Τον Μάρκο τον λένε θεό του έρωτα, ή χάριν συντομίας απλά Θεό. Θεός του έρωτα, γιατί καμιά γυναίκα δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στη γοητεία του. Θεός, γιατί οι άντρες τον βρίζουν, όπως κάθε θεό και άγιο που δεν τα φέρνει καταπώς επιθυμούνε. Θεός γιατί έχει το προνόμιο ν’ αποφασίζει ποια γυναίκα θα ζήσει πρόσκαιρα στον παράδεισο κοντά του, ή στην κόλαση χωρίς να πάρει γεύση ευτυχίας στην αγκαλιά του, ή ακόμα χειρότερα θα εκδιωχτεί από τον κήπο, αφού δοκίμασε και εθίστηκε στα πανύγλυκα φρούτα του.
«Ποιος σκότωσε τον Θεό του έρωτα;» Κριτική φιλαναγνωσίας.
Το κόκκινο κοχύλι
Μαρία Θεοδοσάκη
Το κόκκινο κοχύλι είναι ένα μικρό αριστούργημα. Ένα συναρπαστικό ερωτικό θρίλερ, με αρχή, μέση και τέλος, πυκνή γραφή, που αφήνει στον αναγνώστη την αίσθησή του: «κρίμα που δεν έχει κι άλλο». Βασίλης Βασιλικός
Έρωτας – θάνατος μια ανάσα δρόμος… Κι ανάμεσά τους ο φόβος. Αλήθεια, υπάρχει άνθρωπος που να φοβάται πιο πολύ τον έρωτα από το θάνατο. Μα φυσικά! Ο Πάρης είναι ένας απ’ αυτούς. Φανατικός εργένης, αλλεργικός με τις σχέσεις που σε πνίγουν, μοναχικός και ιδιόρρυθμος.
Και ξαφνικά μπαίνει στη ζωή του η Άννα. Μια γυναίκα γεμάτη συναίσθημα και αυθορμητισμό. Μια γυναίκα θάλασσα, που άλλοτε θα τον δρόσιζε κι άλλοτε θα τον έπνιγε με τον έρωτά της. Μια γυναίκα απαγορευμένη, αφού ήταν παντρεμένη με παιδιά.
Η συνάντησή τους κι ο δυνατός έρωτας που βίωσαν, έμελλε να γίνει η αρχή για τους δυο, για μια δύσκολη προσωπική πάλη με τον εαυτό τους και τα προσωπικά τους αδιέξοδα. Ένα έρωτας που θα τους άφηνε ανεξίτηλο στίγμα «… σαν τα χαράγματα που έχουμε σκαλίσει όλοι λίγο πολύ στους φλοιούς των δέντρων, όταν ήμασταν μικροί. Χαράγματα, που ενώ με το πέρασμα του χρόνου γίνονται πιο επιφανειακά, ωστόσο δεν σβήνουν ποτέ και κρατούν μνήμες…»
Αχ, Μικρασία!
Ναυσικά Ιεσσαί Κασιμάτη
Σύλλη, η γη των γονιών μας
«Σαν ένας αχθοφόρος, φόρτωσα το καροτσάκι μου Ανατολίτικες πραμάτειες από τη Σύλλη και το Ικόνιο· Μικρασιάτικες αυθεντικές αφηγήσεις, ειπωμένες με νοσταλγία και πόνο για τα “ευλογημένα μέρη”, την πολυχρόνια συμβίωση με τούς Τούρκους, την πίστη στην προγονική παράδοση κι ελληνικότητα, τις χειμωνιάτικες βεγγέρες με τα συναρπαστικά παραμύθια και τα χωρατά του Νασρεντίν Χότζα, αλλά και τον κατατρεγμό, τις εξορίες, τις εκτελέσεις και τέλος τον υποχρεωτικό ξεριζωμό. Κι ύστερα για τη Δραπετσώνα, όπου με μαχητικότητα και πρωτόγνωρη αισιοδοξία πάλεψαν για την επιβίωση και την προσαρμογή σ’ έναν άλλο τόπο κι έναν άλλο τρόπο ζωής…
Αυτά κι άλλα πολλά, είναι φορτωμένα για σας, στο καροτσάκι πού επιγράφεται: Αχ, Μικρασία! Σύλλη, η γη των γονιών μας.»
Η Γυναίκα με τα λευκά
Wilkie Collins
Μυθιστόρημα
Μετάφραση: Αλέξανδρος Κοσματόπουλος
Ένα από τα πρώτα έργα του «ντετέκτιβ» μυθιστοριογραφίας με μια αφήγηση υφασμένη από πολλούς χαρακτήρες. Ο Wilkie Collins στο περίφημο μυθιστόρημά του βασίστηκε εν μέρει σε ένα πραγματικό περιστατικό απαγωγής και παράνομου εγκλεισμού τον δέκατο έκτο αιώνα. Το 1860, η ιστορία προκάλεσε αίσθηση στους αναγνώστες της, τραβώντας την προσοχή τους με τη φανταστική πρώτη σκηνή όπου η μυστηριώδης «Γυναίκα με τα Λευκά» Anne Catherick συναντά τον Walter Hartright.
Η Γυναίκα με τα Λευκά συνδυάζει επιτυχώς μυστήριο, ρομαντισμό, αγωνία και γοτθικά στοιχεία, ενώ εξισορροπεί μια σφιχτή και έντονη πλοκή με δυνατούς χαρακτήρες και δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι παρέμεινε τόσο δημοφιλής μέχρι σήμερα.
Βαδίζοντας αργά στον μοναχικό δημόσιο δρόμο, σε μια στιγμή, πάγωσε το αίμα μου από το ξαφνικό ελαφρύ άγγιγμα ενός χεριού στον ώμο μου από πίσω. Γύρισα ακαριαία με τα δάχτυλά μου να σφίγγονται στη λαβή του μπαστουνιού μου. Εκεί, στη μέση της φαρδειάς φωτεινής δημοσιας –εκεί, σαν να είχε εκείνη τη στιγμή ξεφυτρώσει από τη γη ή να έπεσε από τον ουρανό– στεκόταν η μοναχική μορφή μιας Γυναίκας, ντυμένης από πάνω μέχρι κάτω στα λευκά. Το πρόσωπό της έγερνε προς το μέρος μου και με παρατηρούσε σοβαρό, ενώ το απλωμένο χέρι της έδειχνε προς το σκοτεινό σύννεφο πάνω απ’ το Λονδίνο.
Είχα μείνει άναυδος απ’ την έξαφνη παρουσία μέσα στη νύχτα, σ’ εκείνο το έρημο μέρος, αυτής της αλλόκοτης μορφής που στεκόταν μπροστά μου, για να μπορέσω να ρωτήσω τί ήθελε. Η παράξενη γυναίκα μίλησε πρώτη. «Αυτός είναι ο δρόμος για το Λονδίνο;» Τί λογής γυναίκα ήταν και πως είχε βρεθεί έτσι ολομόναχη στον δημόσιο δρόμο για το Λονδίνο μία ώρα μετά τα μεσάνυκτα, ήταν αδύνατο να εξηγήσω. Το μόνο πράγμα που ήμουν σίγουρος ήταν πως και ο χυδαιότερος άνθρωπος, ακόμη και σε τούτη την ύποπτα προχωρημένη ώρα και σε έναν δρόμο τόσο ερημικό, δεν θα μπορούσε να την παρεξηγήσει αν την άκουγε να μιλάει…
Θεοφόροι και δαιμονοφόροι
Λαδιά Ελένη
Μυθιστόρημα
Τo χειρόγραφο απέμεινε κατασπαραγμένο από την βακχική-συγγραφική μανία της αφηγήτριας ή αναγνώστριας, που ήθελαν να βρουν στους ήρωές του κάτι το μεγαλειώδες, το εξαιρετικό ή το ηρωικό. Όμως βρήκαν μόνον βίους απλών και καθημερινών ανθρώπων.
Ταξείδιον απαράμιλλον
Βατανίδου Έφη
Πάσχα του 1896.
Ο Τηλέμαχος Καραμάνος, νεαρός υπαξιωματικός στην Ευελπίδων, θα καταφέρει το ακατόρθωτο. Στους Α΄ Ολυμπιακούς Αγώνες που θα γίνουν στην Αθήνα, Θα στεφθεί αργυρός Ολυμπιονίκης στην σπαθασκία, με τον Κουμπερτέν και τον Γεώργιο Α΄να τον χειροκροτούν.
Μια παράφορη αγάπη όμως θα αναστατώσει την ευζωία του και θα προκαλέσει τις ηθικές νόρμες της εποχής του. Η αλήθεια της, γερά γαντζωμένη στο οικογενειακό DNA, θα επιβιώσει τελικά μέσα από δυο γενιές νιάτα. Πρώτα η Ίριδα και στη συνέχεια η κόρη της θα τον φέρουν μέχρι την δεκαετία του ’70, στη Θεσσαλονίκη.
Τίποτα δεν θα πάει χαμένο!
Η Θωμαή, μέσα στην ορφάνια της, θα καταφέρει να κουρσέψει την ζωή και να δρέψει αληθινά διαμάντια, που θα στρώσουν τον δρόμο της μέχρι την μακρινή Αστόρια.
Βαλκανικοί και Παγκόσμιοι Πόλεμοι αφήνουν το αποτύπωμά τους.
Οι κραυγές απ’ το Άουσβιτς θα αναστατώνουν τον Τηλέμαχο.
Η ελληνική ιστορία βάλθηκε να τρέχει και ’κείνος στοίχειωσε εκεί…, άλλοτε σαν πρωταγωνιστής κι άλλοτε σαν θλιβερός κομπάρσος.
Μαρίκα μου, αιώνια συντρόφισσά μου, σκοτείνιασε στο διάβα του χρόνου, σβήσαν τα φώτα. Όμως εμείς οι δυο, εστεμμένα αρχέτυπα, δεν θα παραδοθούμε στη φθορά. Το μοναδικό μας ταξίδι, το απαράμιλλο ταξίδι, θα ξαναρχίζει όσο οι άνθρωποι θύτες και θύματα, θα καίγονται και θα αναγεννώνται από τις στάχτες τους, στο όνομα μιας καλυτερης ζωής.
Ρότα περ Όστρια
Καδιώ Κολύμβα
Μυθιστόρημα
Η αυγή του 16ου αιώνα βρίσκει τη Βενετία να κυριαρχεί ακόμα στις Κυκλάδες και τους πειρατές να λυμαίνονται το Αιγαίο. Τα νησιά υποφέρουν. Η Αγία Έδρα στέλνει τον εκπρόσωπό της στη Σαντορίνη, διεκδικώντας για λογαριασμό της τον μοναδικό βυζαντινό ναό του νησιού. Ο δομινικανός μοναχός Άνσελμος, ελληνομαθής και ειδικός σε ζητήματα δογματικά, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη σκληρότητα των διεφθαρμένων αρχόντων, αλλά και με την εξαθλίωση των υποτελών. Οι διεκδικήσεις, τα ψεύτικα οράματα και οι παράλογες απαιτήσεις των Ενετών, αλλά και τα δεινά των ντόπιων, φέρνουν τον Άνσελμο αντιμέτωπο με μια διαφορετική πραγματικότητα και τον οδηγούν σε αμφισβητήσεις και εσωτερικές συγκρούσεις.
Άνεμος ωραίος
Νικολαΐδου Όλγα
Ισορροπία: Η κατάσταση κατά την οποία ένα σώμα υπό την επίδραση ίσων και αντίθετων δυνάμεων που αλληλοεξουδετερώνονται, βρίσκεται σε σταθερή ή στην κανονική του θέση, χωρίς να ταλαντεύεται ή να κλίνει προς την μία ή την άλλη πλευρά.
Ποτέ δεν κατάλαβε πώς γίνεται αυτό: το να μην ταλαντεύεται κάποιος.
― Αγαπώ καθετί ζωντανό σ’ αυτόν τον κόσμο.
― Και τους πεθαμένους, δεν τους αγαπάς; Τους νεκρούς, τους άδικα νεκρούς όλου του κόσμου;
― Υπάρχει δίκαιος θάνατος;
Ωραίο, είναι αυτό που έρχεται στην ώρα του.
Φυσάει.
Ωραίος, ωραίος άνεμος!
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ
Related Products
Μικρασίας Έρως
Δημήτρης Καραβασίλης
Μυθιστόρημα
Έρωτας θα πει δόσιμο. Κι εμείς Μικρασία μου σου δώσαμε την ψυχή μας. Μας αγάπησες άραγε κι εσύ τόσο. Μας σκέφτηκες καθόλου. Μας περιμένεις ακόμη. Καθόμαστε τώρα εδώ, και αυτό το δειλινό μέσα στις μικρές αυλές μας κι η μνήμη σου γεμίζει με άρωμα νυχτολούλουδου το βραδάκι μας. Ακόμη είμαστε πρόσφυγες. Κι αν ξαναγίνηκε το βιός μας, κι αν τα παιδιά μας δεν γνώρισαν τον μεγάλο έρωτα του γονιού τους, στο βάθος της καρδιάς μας, ένα έτοιμο σεντούκι περιμένει, γεμάτο με τον Έρωτά μας, για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Ο μπάρμπα-Κωνσταντής, ο Στάμος, η κυρά Μαρίκα και οι άλλοι τρέμουν, μήπως τα παιδιά τους δεν νιώσουν τίποτα από τον έρωτά σου. Και τα μαζεύουν και τους λένε… και τους λένε… μέχρι να αποκάμουν τα στόματα και τα μάτια να δακρύσουν. Κι όταν τελειώσουν τα λόγια, αρχίζουν και γεμίζουν λευκές σελίδες, σαν κι αυτού του βιβλίου, που ξεκίνησε από απλό χαρτί και πόθησε να γίνει καράβι του νόστου, με επιβάτες κάποιους που έκαναν τη νοσταλγία τους γιορτή και τον έρωτά τους τραγούδι και καμιά φορά παραμύθι.
Άπιαστα πράματα όλο κυνηγάς
Μαρία Δρόγκαρη
Μυθιστόρημα
Βγήκε ο ήλιος και τα λάμπρυνε όλα, αγριολούλουδα χορτάρι θάμνους δέντρα αρχαία και νεότερα κτίσματα, προσδίδοντάς τους αίσθηση αθωότητας μετά τον εξαγνισμό… ‘πάνω, ένας, ο καταγάλανος αττικός ουρανός έσκεπε, μ’ έναν ανεπαίσθητο σαν χάδι, ευώδη με μια λεπτή και γλυκειά πνοή που αναδινόταν απ’ όλα και απ’ το βρεγμένο χώμα, μ’ έναν ανεπαίσθητο και ευώδη αττικόν άνεμο ν’ ανακατεύει τα αισθήματα και να περιγελά τις αποφάσεις -όχι, δεν ήμουν ερωτευμένη, μαγεμένη ναι! και μαγικά τα έβλεπα…
Το ανεξήγητο, το μυστήριο της ύπαρξης που από πάντα βασανίζει τον άνθρωπο και τον ωθεί ν’ αναζητά να το ξεδιαλύνει. Η πρόοδος εν γένει της Τεχνολογίας όσο και αυτή της Επιστήμης, αλλά και της Γενετικής στην προκειμένη περίπτωση με τα θεϊκά συν και πλην της, η τόσο αλματώδης που μας προσπερνάει, δεν προλαβαίνουμε, οι πολλοί, να κατανοήσουμε. Και, ο Έρωτας, η μόνη αλήθεια στην υπαρξιακή αγωνία μας που δίνει άλλη διάσταση στα πράγματα, στην ζωή μας. Είναι οι πόλοι γύρω από τους οποίους πλέκεται ο μύθος και ξεδιπλώνεται το νέο μυθιστόρημα «Λοξοδρόμοι – Άπιαστα πράματα όλο κυνηγάς!» της Μαρίας Δρογκάρη.
Η τέταρτη γυναίκα
Τιτίνα Δανέλλη
Μυθιστόρημα
Ο Λέων είναι ένα μεγαλειώδες ανθρωπάκι. Είναι γοητευτικός και συγχρόνως αποκρουστικός. Έτσι τουλάχιστον τον αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του. Ποια είναι όμως η 4η γυναίκα του. Ποιο μυστικό κρύβεται στη σχέση τους, ώστε μπροστά της να ωχριούν και το έγκλημα που έγινε αλλά και οι μορφές του στρατηγού της ΕΛΑΣ Άγγελου Βλάχου και της δημοσιογράφου Ευγενίας Ευγενικού, οι οποίοι ανέλαβαν την εξιχνίασή του. «Ήμουν τότε ένα υπάκουο κατοικίδιο ζωάκι που πλάι του περπατούσε ένα μεγαλοπρεπές, ένα πανέμορφο και ακατανίκητο λιοντάρι. Ο βασιλιάς της ζούγκλας… με πράσινα μάτια. Όπως ήταν φυσικό η Τζίνι προτίμησε τον Λέοντα… Ήταν πολύ μικρή, κοριτσάκι με σοσονάκια και αλογοουρίτσα. Οι γονείς της ποτέ δε θα έδιναν τη συγκατάθεσή τους γι’ αυτόν τον γάμο, τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα χρόνια. Ο Λέων έκανε σαν τρελός, ήθελε να τη νυμφευτεί αμέσως, να τη δεσμεύσει… Του ήταν ανυπόφορη η αναμονή. Τότε ακόμη δεν γνώριζε τον εαυτό του. Βιαζόταν να παντρευτεί, για να γιατρευτεί από τον έρωτά του. Για να χωρίσει… όπως συνεχώς κάνει. Έτσι ώστε να είναι ψυχικά ελεύθερος για να ερωτεύεται! Να παντρεύεται, να λυτρώνεται… Ο Λέων είναι παιδί της ζωής. Και η ζωή είναι και ερωτική. Είναι και επιπόλαια, είναι και εγωιστική και αντιφατική. Και σκληρή και τρυφερή και θλιβερή και χαμογελαστή. Κυρίως όμως είναι αγενής.»
Ο έρωτας και ο θάνατος Στα χρόνια της ελπίδας
Γιώργος Θ. Πρίντζιπας
Μυθιστόρημα
Αρχές του 20ού αιώνα. Η Αθήνα ζει στην ανεμελιά της μπελ επόκ. Την ίδια περίοδο η Θεσσαλονίκη ζει στη δίνη του Μακεδονικού Αγώνα και έχει γίνει κέντρο ξένων προπαγανδών και χώρος δράσης μυστικών υπηρεσιών. Οι κάτοικοί της ζουν αγκαλιά με το θάνατο που ελλοχεύει σε κάθε εκδήλωση της κοινωνικής τους ζωής κι η Μακεδονία αγωνίζεται για την παραμονή της στον εθνικό κορμό. Σ’ αυτό το κλίμα αποφασίζει να ζήσει ο Μίλτος ακολουθώντας την παρόρμηση της καρδιάς του. Νέος Αθηναίος που βρέθηκε, χωρίς να το θελήσει, στην καρδιά γεγονότων σημαδιακών για τη σύγχρονη ιστορία και μάλιστα πρωταγωνίστησε σ’ αυτά. Ταυτόχρονα ζώντας την προσμονή και την ελπίδα ενός ανεκπλήρωτου έρωτα ωριμάζει μέσα στον πόλεμο και στην καθημερινή πάλη.
Αν φανεί η γοργόνα
Νίκος Δ. Μπίας
Ούτε η πιο χολεριασμένη φαντασία δεν θα έφτανε να σπρώξει μ’ αυτό τον τρόπο δύο παλιούς παιδικούς φίλους στα γρανάζια του ξεπλύματος του μαύρου χρήματος. Οι ελβετοελληνικές τράπεζες κάνουν κομμάτια το Νικόλα και το Γιώργο. «θα έρθουν στιγμές, παιδί μου, που δεν θα μπορείς να εξηγήσεις μερικά πράγματα. Απλώς συνέβησαν όπως συνέβησαν. Είναι εδώ. Πρέπει να μπορέσεις να ζήσεις μαζί τους. Και ίσως κάποτε να τα καταλάβεις», του είχε πει ο πατέρας του. Η διαδρομή από μια επαρχία στα ρυπαρά μυστικά των μεγαλοτραπεζών άφησε πολλά σημάδια στους δύο φίλους. Πόσο δίκιο είχε ο πατέρας του Νικόλα! Αδύνατον να εξηγήσεις τη βρωμιά που βγάζουν οι βόθροι του κόσμου μας… Ένα μακρινό φουρτουνιασμένο ταξίδι γεμάτο προσωπικές εμπειρίες στους δρόμους της ζωής μου.
Η γοητεία της ουτοπίας
Μιχαήλ Κοκκινάρης
Σικελία 413 π.Χ.: Μυθιστόρημα
Ένα τραγικό και συνάμα λυτρωτικό μυθιστόρημα για τη μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης να υποκύπτει τελικά στη γοητεία της ουτοπίας, στις σειρήνες των επιθυμιών και στις δαιδαλώδεις επιθυμίες του νου! Μια ιστορία για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, με φόντο τη μεγαλύτερη πολιτική ουτοπία της αρχαίας Αθήνας, να γίνει η κυρίαρχη δύναμη της Μεσογείου, τον 5ο αιώνα π.Χ. Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα έρωτα σε μια εποχή που οι άνθρωποι μπορούσαν να ονειρεύονται ακόμα και το ανέφικτο!
Παραμύθι από χώμα και νερό
Λίτσα Καραμπίνη
παραμυθ-ιστόρημα
Μια φορά κι έναν καιρό… Οι ήρωες των παλιών παραμυθιών, ξετρύπωσαν από το μύθο τους κι έφτασαν μέχρι τον Πολιτισμένο Κόσμο για να βρούνε τ’ όνειρό τους. Και σαν δεν ήξεραν ότι ο Κόσμος μας χρειάζεται κι εκείνος ένα μύθο για να ζήσει, έτσι ανύποπτοι περιπλανιόντουσαν καιρό ανάμεσά μας… Κι ύστερα τι έγινε. Βρήκε ο Πήτερ Παν τη χαμένη του αθωότητα. Τον μεγάλο έρωτα η Χιονάτη. Ένιωσε ελεύθερη στον κόσμο των λευκών η μαύρη Σταχτοπούτα. Του Κοντορεβιθούλη το όνειρο για έναν κόσμο δίκαιο, βγήκε αληθινό. Κι ο Κοκκινοσκουφίτσος, βρήκε άραγε το δικό του παραμύθι. Καημένα παιδιά… Που να ‘ξεραν πως όλα αυτά, ακόμη και για μας φαντάζουν ουτοπία. Εκτός και αν…
Ο τελευταίος Καδής της Αθήνας
Δημήτρης Φερούσης
Ένα αληθινό αφήγημα ζωής ως μυθιστόρημα
Επί 377 ολόκληρα χρόνια (1456-1833), πέντε φορές τη μέρα ο μουεζίνης (λειτουργός θρησκευτικός του Ισλάμ) καλούσε τους πιστούς μουσουλμάνους της Αθήνας σε προσευχή πάνω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Εκεί, με τρόπο προκλητικό, κυμάτιζε μόνιμα και το μπαϊράκι των Τούρκων με τη μισοφέγγαρη. Αλλά και οι Ρωμιοί ραγιάδες της Αθήνας ανενόχλητοι προσεύχονταν στα σπίτια και στις πάμπολλες εκκλησίες τους, απευθύνοντας στον Ένα και Μοναδικό Θεό τις προσευχές και τις ικεσίες τους. Μάλιστα, δια μέσου της θρησκείας τους, κατακτητές και κατακτημένοι δημιουργούσαν σχέσεις φιλικές. Συμβίωναν Ρωμιοί και Τούρκοι δημιουργικά. Και αντιμετώπιζαν κοινούς εχθρούς και φυσικά φαινόμενα υπεύθυνα και μονιασμένα. Κι ακόμα, σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές, έκαναν ανθρωπιστικές υπερβάσεις πέρα από φυλετικές διακρίσεις, μίση και διαφορετικές αντιλήψεις, φθάνοντας μέχρι και την αυτοθυσία! Αυτό που έκανε ο Τελευταίος Καδής της Αθήνας Χατζή Χαλήλ Εφένδης υπέρ των Ρωμιών Χριστιανών, δικαιώνοντας ιστορικά την πνευματική ελευθερία και την ηρωική προσφορά που πρέπει να έχει ο άνθρωπος προς οποιονδήποτε άνθρωπο. Αφού, τελικά, κατά τον ποιητή Γιουνούς Εμρέ: «Σοφοί και ανίδεοι, αντάρτες και υπάκουοι είναι όλοι δούλοι του Θεού».
Ο γητευτής των ανθρώπων
Φάνυ Κουντουριανού – Μανωλοπούλου
Μυθιστόρημα
Μάης του ’68 στο Παρίσι. Ο ήρωας, ένας Έλληνας φοιτητής, εμπνευσμένος ζωγράφος, ζει την απογείωση ενός φλογερού έρωτα και μιας αυθόρμητης επανάστασης. Ώσπου, στο ψυχορράγημα του Μάη, ήλθε εν ριπή οφθαλμού η ανατροπή κι έγινε αθέλητος θύτης σ’ ένα φονικό που σφράγισε τη ζωή του. Αναζήτησε την αλήθεια κι εκείνη τον απελευθέρωσε. Ύστερα τη μεταλαμπάδευσε και στους άλλους. Άγρευε ανθρώπους που αλιεύονταν στη σαγήνη της ανδρείας ψυχής του, της μακρόθυμης και φωτεινής. Τους τύλιγαν, σαν αόρατα μαγνάδια, με γητειές ανομολόγητες, το λαμπερό του πρόσωπο, η γαλήνια, ιλαρή, διαλλακτική και προσηνής του παρουσία, η γενναιοφροσύνη κι η ανιδιοτέλειά του, ο όλος άνθρωπος που είχε γίνει ένσαρκη αγάπη. Ξεκίνησε ως θηρευτής της ηδονής, πέρασε μέσα από το καμίνι της ενοχής, από την κόλαση του πόνου, κι έγινε ο γητευτής.
Τρεις μοναξιές και μια ληστεία
Λίτσα Καραμπίνη
Μυθιστόρημα
Θα μπορούσες να πεις πως ήτανε μια ασήμαντη ληστεία, αν η γριά δεν έπαιρνε μαζί της όμηρο το ληστή και τη λεία του μαζί. Κι υστέρα, κανείς ποτέ δεν έμαθε τι έγινε. Γιατί η ληστεία ήτανε μόνο το άλλοθι των ληστών. Γιατί οι ληστές υπήρξαν πάντα όμηροι των ονείρων τους. Γιατί οι όμηροι λήστεψαν τα λάφυρα της ζωής των ληστών. Και γιατί η μοναξιά θα στήνει πάντοτε ενέδρες και θα κατασπαράζει λάφυρα, ομήρους και ληστές. Η μοναξιά… Μια σήψη υγρή, βαριά και γλοιώδης που κατακάθεται μέσα σου αργά, αφήνοντας χάσματα πίσω της, μικρά και μεγάλα, απ’ όπου μπαινοβγαίνουν του κόσμου όλου οι άγγελοι και οι δαίμονες μαζί.
Thekla Geragotou –
Διάβασα «Το μυστικό της Μαρίνας». Είναι υπέροχο. Πέρα από τα ενδιαφέροντα επεισόδια που έρχονται και κουμπώνουν με αριστοτεχνική πλοκή, με γοήτευσε και ο τρόπος γραφής. Απλός, καθαρός, αλλά και ποιοτικός. Όσοι αγαπούν το διάβασμα πρέπει να το διαβάσουν
Christos Bourantas –
Δεν ξέρω πόσοι έχετε διαβάσει «Το μυστικό της Μαρίνας» κι αν σας άρεσε. Εγώ πάντως το βρήκα αριστουργηματικό. Αν σε κάποιους ακούγεται υπερβολικός κι ενθουσιώδης ο χαρακτηρισμός μου, δεν έχουν παρά να το διαβάσουν.
Βάσω Γκαβογιαννάκη Ράλλη –
Το βιβλίο της Κατερίνας Μπουραντά είναι τόσο συναρπαστικό που δυσκολευόμουν να το αφήσω στην άκρη. Εντυπωσιακή πλοκή. Η περιγραφή των χαρακτήρων γίνεται με τόση ζωντάνια ώστε σου δημιουργείται μια αίσθηση οικειότητας και ρεαλισμού. Το συστήνω ανεπιφύλακτα!
Μαρία Σοφικίτου –
«Το μυστικό της Μαρίνας» δεν είναι πλέον μυστικό για όσους το διάβασαν.
Εξαιρετικό μυθιστόρημα!!! μου χάρισε συγκινητικές στιγμές. Το σενάριο είναι συναρπαστικό, οι ανατροπές συγκλονιστικές και στο τέλος….. έρχεται η δικαίωση.
Θα το διαβάσω και δεύτερη φορά στις διακοπές μου, για να το απολαύσω και σαν λογοτέχνημα!!!
Να είναι καλοτάξιδο !!!
Όλγα –
Θα απολαύσετε κάθε σελίδα αυτού του υπέροχου βιβλίου!
Δέσποινα Βουλκίδη –
Απο το μυστικό της Μαρίνας πολλά με συγκίνησαν! Με αγγιξαν. Έχει έναν δικό της τροπο η συγγραφεας και για να σε συγκινει αλλα και για να σε ταξιδευει! Κρατησα ενα σημειο «…… την συνεπηρε ο ενθουσιασμός,εφερε στο στομα της παλαμες τις εν είδει ηχειου και φωναξε με ολη της την δυναμη «ΣΕ ΑΓΑΠΑΩ». Έπαιξε με τουτη τη φωνη ο αντιλαλος αντήχησε μια,δυο φορες κι ύστερα εσβησε στις ανεξερεύνητες σπηλαιώδεις στοες. Καημενη Ερατώ.. τι θαρρείς πως ειναι η αγαπη; μην κοιτάς τα σωματα. Αυτα καμια φορα τα ενωνει η αναγκη. Το είδες,το εζησες και το ξέρεις. Η αγαπη ωστόσο ειναι απο αλλο υλικο φτιαγμένη. Αιθέρια, εκλεκτική και ντελικάτη. Δεν ανεβαίνει στο πρώτο λεωφορείο της γραμμης.»
Σας το συνιστώ ανεπιφύλακτα! Αξίζει να το διαβάσετε!
Κριθαράς Νίκος.. –
Εξαιρετικό
ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΠΑΠΑΛΑΜΠΡΟΣ –
Υπέροχο μυθιστόρημα. Απλός, μεστός λόγος, σενάριο με πλοκή και ανατροπές. Αξίζει να το διαβάσετε…..
βασιλησ –
εξαιρετικο