Παραμύθι από χώμα και νερό
Λίτσα Καραμπίνη
παραμυθ-ιστόρημα
Μια φορά κι έναν καιρό… Οι ήρωες των παλιών παραμυθιών, ξετρύπωσαν από το μύθο τους κι έφτασαν μέχρι τον Πολιτισμένο Κόσμο για να βρούνε τ’ όνειρό τους. Και σαν δεν ήξεραν ότι ο Κόσμος μας χρειάζεται κι εκείνος ένα μύθο για να ζήσει, έτσι ανύποπτοι περιπλανιόντουσαν καιρό ανάμεσά μας… Κι ύστερα τι έγινε. Βρήκε ο Πήτερ Παν τη χαμένη του αθωότητα. Τον μεγάλο έρωτα η Χιονάτη. Ένιωσε ελεύθερη στον κόσμο των λευκών η μαύρη Σταχτοπούτα. Του Κοντορεβιθούλη το όνειρο για έναν κόσμο δίκαιο, βγήκε αληθινό. Κι ο Κοκκινοσκουφίτσος, βρήκε άραγε το δικό του παραμύθι. Καημένα παιδιά… Που να ‘ξεραν πως όλα αυτά, ακόμη και για μας φαντάζουν ουτοπία. Εκτός και αν…
€ 15.21 € 12.17
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.65 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Λίτσα Καραμπίνη |
| Σελίδες | 416 |
| isbn13 | 978-960-527-302-6 |
| isbn | 960-527-302-0 |
Be the first to review “Παραμύθι από χώμα και νερό”
You may also like…
Αυτό που δεν είμαι εγώ
Λίτσα Καραμπίνη
Μυθιστόρημα
Τα δίδυμα κοριτσάκια ήταν ολόιδια. Μα όχι ακριβώς. Το ένα ήσυχο και γελαστό, το άλλο είπαν πως ήταν γρουσούζικο γιατί έφερνε την καταστροφή απ’ τη στιγμή της γέννησής του. Πριν τα χωρίσουν για πάντα τα βάφτισαν. Τη μία Άννα, την άλλη Κατίνα. Αλλά τα μπέρδεψαν. Κι έτσι έδωσαν το όνομα Κατιάννα και στα δύο. Η Κατιάννα μεγάλωσε μ’ ένα «αυτό» κολλημένο στα σπλάχνα, αντιμέτωπη πάντα μαζί του, παρόλο που δεν έπαψε εκείνο ποτέ να κατοικεί εντός της. Για τη μάνα της, ήταν η αντανάκλαση του αόρατου. Για τη γιαγιά, το γρουσούζικο παιδί που ποτέ δεν ξεφορτώθηκε. Ώσπου η Μοίρα αποφάσισε να αλλάξει το τροπάρι της. Μια κρυστάλλινη φοντανιέρα που την έλεγαν Σταθία, ένα τροχαίο ατύχημα, ένα φάκελος γεμάτος λεφτά, μια ζωή που έγινε μπάχαλο κι ένας έρωτας γεμάτος πληγές της άνοιξαν δρόμους μέσα από ένα πλήθος σκιές. Και ο Ιάκωβος επέμενε: «Να είσαι ο εαυτός σου…» Μα ποιον ακριβώς Εαυτό απ’ όλους εννοούσε.
Τρεις μοναξιές και μια ληστεία
Λίτσα Καραμπίνη
Μυθιστόρημα
Θα μπορούσες να πεις πως ήτανε μια ασήμαντη ληστεία, αν η γριά δεν έπαιρνε μαζί της όμηρο το ληστή και τη λεία του μαζί. Κι υστέρα, κανείς ποτέ δεν έμαθε τι έγινε. Γιατί η ληστεία ήτανε μόνο το άλλοθι των ληστών. Γιατί οι ληστές υπήρξαν πάντα όμηροι των ονείρων τους. Γιατί οι όμηροι λήστεψαν τα λάφυρα της ζωής των ληστών. Και γιατί η μοναξιά θα στήνει πάντοτε ενέδρες και θα κατασπαράζει λάφυρα, ομήρους και ληστές. Η μοναξιά… Μια σήψη υγρή, βαριά και γλοιώδης που κατακάθεται μέσα σου αργά, αφήνοντας χάσματα πίσω της, μικρά και μεγάλα, απ’ όπου μπαινοβγαίνουν του κόσμου όλου οι άγγελοι και οι δαίμονες μαζί.
Κορίτσια με καλή ανατροφή
Λίτσα Καραμπίνη
Μυθιστόρημα
– Τέτοια ανατροφή σού έδωσα. Να σε δω να φιλιέσαι μ’ έναν μαντράχαλο στον δρόμο. Οι πουτάνες γυρίζουν στους δρόμους με αγαπητικούς. Ρεζίλι θα γίνουμε. Έτσι η Γιώτα παντρεύτηκε τον Σπύρο και η μαμά της δεν έγινε ρεζίλι.[…] Η Γιώτα αισιοδοξούσε ότι δεν θα ήταν μακριά η μέρα που θα κατάφερνε να περάσει τον έρωτά της μέσα απ’ το στομάχι του άντρα της χωρίς να τον τραυματίσει ανεπανόρθωτα. Βουτηγμένη σ’ έναν κυκεώνα από πιέσεις, ένιωθε να περιορίζεται ασφυκτικά και η διαθέσιμη ενέργεια που είχε, να κατεβαίνει σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα. Στο πέρασμα του χρόνου πόσες πορείες άλλαξε, πόσες απόψεις, πόσους στόχους! Τι αστείο που ακούγεται πια. Κάποτε νόμιζε πως για να την αγαπούν έπρεπε και να την εγκρίνουν.
Καραμπίνη Λίτσα
Γεννηθήκαμε στο Κυριάκι το 1951, εγώ κι ο δίδυμος αδελφός μου, τη στιγμή που η μάνα μας άφησε την τελευταία της πνοή. Φιλοξενηθήκαμε στον θάλαμο 10 του Δημοτικού Βρεφοκομείου Αθηνών. Υιοθετήθηκα στην Αθήνα από τους καινούργιους μου γονείς και δεν αντάμωσα ποτέ ξανά τον δίδυμο αδελφό μου. Στα σαράντα πέντε μου χρόνια, με τρεις ληξιαρχικές πράξεις γεννήσεως, μία θανάτου και βαφτισμένη δύο φορές, ακολουθώντας την αντίστροφη πορεία, βρήκα τις ρίζες μου, τ’ αδέλφια μου, τους τάφους των γονιών μου.
Related Products
Φωνές στην έρημο
Στάθης Καρράς
Μυθιστόρημα
Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων ξένων περιπλανιέται στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Εγγλέζος εκείνος, Γερμανίδα εκείνη. Έχουν και οι δυο διαβάσει για την ιστορία του τόπου που επισκέπτονται. Για το συνταίριασμα του αθλητικού πνεύματος με την ειρήνη. Για τον πρωτόφαντο θεσμό της «ιερής εκεχειρίας», που ‘χε στον τόπο αυτό γεννηθεί. Είδαν οι δυο ξένοι, αποθαύμασαν, στοχάστηκαν. Σωπαίνουν τώρα. Ακουμπισμένοι στα κατάλοιπα αρχαίας κολόνας. Ξάφνου εκείνη, στο σύντροφό της: «Μου φαίνεται κάπου να ταξιδεύεις». – «Ταξιδεύω», είναι η απάντηση. – «Που.» – «Αρμένισμα στο χρόνο. Μετά το ταξίδι στον αρχαίο κόσμο, ώρα και για το δικό μας. Ο πατέρας μου, ο πατέρας σου… Ύστερα εμείς οι δυο…» Ζωές που λες κι αναπηδούν πότε μέσ’ από παραμύθι απίθανο και πότε μέσ’ απ’ όνειρο εφιαλτικό. Είναι εδώ η Ιστορία που γίνεται μυθιστόρημα. Είναι το μυθιστόρημα που γίνεται Ιστορία. Ακριβώς για να ξαναδώσει σ’ αυτήν ανθρώπινο πρόσωπο. Και ήρωες κάποιοι από ‘κείνους πάνω στους οποίους, άσχετα από στρατόπεδα, ξέσπασαν οι λαίλαπες δύο τρομερών παγκόσμιων πολέμων. Αυτών που σημάδεψαν ανεξίτηλα τον Εικοστό Αιώνα. Από τις σελίδες του βιβλίου περνούν περιστατικά άγνωστα στους πολλούς. Ή ξεχασμένα πια. Κι ωστόσο πολλά απ’ αυτά έχουν και στις μέρες μας το νόημά τους. Και πέρ’ από το συγκινησιακό στοιχείο, ξανοίγουν ευρύ πεδίο για διαχρονικό στοχασμό…
Χίλιες μέρες δίχως ήλιο
Π. Μ. Σωτήρχος
Μυθιστόρημα
Η δίκη της δίκης… της Νυρεμβέργης προσφέρει ένα πρωτότυπο πλαίσιο, όπου κυλά η αφήγηση του γνωστού πεζογράφου Π. Μ. Σωτήρχου μέσα στο βιβλίο που κρατάτε. Το «Χίλιες μέρες δίχως ήλιο» καταγράφει την μαρτυρία των μυριάδων ανήλικων παιδιών της Γερμανικής Κατοχής και δίνει την προσωπική τους καταγγελία για την μεγαλύτερη τραγωδία του εικοστού αιώνα… …»Η αλήθεια πρέπει να λέγεται πάντοτε ολόκληρη. Και η αλήθεια στην περίπτωση αυτή, που μας απασχολεί, είναι ότι οι ένοχοι του πολέμου αυτού δεν είναι μόνον οι ηγέτες των νικημένων χωρών, αλλά και οι ηγέτες των νικητών. Επίσης όλοι εκείνοι οι μηχανισμοί, άτομα και οργανώσεις, που ετοίμασαν και ανέδειξαν και στήριξαν τους φασίστες του Άξονα, και το ίδιο συνεχίζουν να κάνουν και σήμερα, μετά από το κλειστό κύκλωμα του χρήματος, της εξουσίας και των άλλων μέσων υποταγής των λαών»… Το βιβλίο αυτό, που άντλησε το υλικό του από πρώτο χέρι, δεν διαβάζεται μόνο μια φορά, γιατί η αλήθεια του είναι διαχρονική και γι’ αυτό πάντα επίκαιρη.
Σ’ αναμμένα κάρβουνα
Αγγελική Κουτλή
Μυθιστόρημα
Άραγε έχει δίκιο ο δικηγόρος Μιχάλης Κανάκης όταν εκτοξεύει υπαινιγμούς στη Ράνια Κορώνη πως κάνει χρήση των «υποκριτικών ικανοτήτων» της και στην προσωπική της ζωή. Το γεγονός ότι παίρνει πίσω τα λόγια του όταν εκείνη διαμαρτύρεται έντονα δεν σημαίνει ότι τον πείθουν πάντα ισχυρισμοί της, όσο… η γοητεία που ασκεί επάνω του. Όμως δεν είναι μονάχα η ερωτική έλξη το απόλυτο ζητούμενο μεταξύ δύο ανθρώπων, όταν συγχρόνως στοχεύουν σε καριέρες ή καλούνται να ικανοποιήσουν ακόμη αμέτρητα συναισθήματα και ιδανικά. Ο χρόνος στο πέρασμά του ξεκαθαρίζει πολλά, μα η διαπίστωση είναι πως δεν χωράνε τα πάντα μέσα στα όρια που μας διαθέτει.
Μικρασίας Έρως
Δημήτρης Καραβασίλης
Μυθιστόρημα
Έρωτας θα πει δόσιμο. Κι εμείς Μικρασία μου σου δώσαμε την ψυχή μας. Μας αγάπησες άραγε κι εσύ τόσο. Μας σκέφτηκες καθόλου. Μας περιμένεις ακόμη. Καθόμαστε τώρα εδώ, και αυτό το δειλινό μέσα στις μικρές αυλές μας κι η μνήμη σου γεμίζει με άρωμα νυχτολούλουδου το βραδάκι μας. Ακόμη είμαστε πρόσφυγες. Κι αν ξαναγίνηκε το βιός μας, κι αν τα παιδιά μας δεν γνώρισαν τον μεγάλο έρωτα του γονιού τους, στο βάθος της καρδιάς μας, ένα έτοιμο σεντούκι περιμένει, γεμάτο με τον Έρωτά μας, για να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής. Ο μπάρμπα-Κωνσταντής, ο Στάμος, η κυρά Μαρίκα και οι άλλοι τρέμουν, μήπως τα παιδιά τους δεν νιώσουν τίποτα από τον έρωτά σου. Και τα μαζεύουν και τους λένε… και τους λένε… μέχρι να αποκάμουν τα στόματα και τα μάτια να δακρύσουν. Κι όταν τελειώσουν τα λόγια, αρχίζουν και γεμίζουν λευκές σελίδες, σαν κι αυτού του βιβλίου, που ξεκίνησε από απλό χαρτί και πόθησε να γίνει καράβι του νόστου, με επιβάτες κάποιους που έκαναν τη νοσταλγία τους γιορτή και τον έρωτά τους τραγούδι και καμιά φορά παραμύθι.
Κράτα μου σφιχτά το χέρι
Αγαθή Ποτουρίδου Τσιάμη
Μυθιστόρημα
Η Φαίδρα είναι μια κοπέλα με προσδοκίες και όνειρα. Αναζητά τον μεγάλο έρωτα και τον βρίσκει, όσο αταίριαστος κι αν φαίνεται αρχικά πως είναι. Μαζί όμως έρχεται και μια απρόσμενη εγκυμοσύνη. Θα αποφασίσει να κρατήσει το παιδί, διακινδυνεύοντας να στιγματιστεί ως ανύπαντρη μητέρα ή θα καταφύγει στη συνηθισμένη επιλογή, που θα την βόλευε αφάνταστα και θα διευκόλυνε τη σχέση της με τον καλό της. Ένα δίλημμα, γνωστό σε πολλές γυναίκες αλλά και άντρες, αναδύεται μέσα σ’ αυτό το μυθιστόρημα, για να μας κάνει μετόχους στο κοινό μυστήριο της ζωής.
Η γοητεία της ουτοπίας
Μιχαήλ Κοκκινάρης
Σικελία 413 π.Χ.: Μυθιστόρημα
Ένα τραγικό και συνάμα λυτρωτικό μυθιστόρημα για τη μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης να υποκύπτει τελικά στη γοητεία της ουτοπίας, στις σειρήνες των επιθυμιών και στις δαιδαλώδεις επιθυμίες του νου! Μια ιστορία για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, με φόντο τη μεγαλύτερη πολιτική ουτοπία της αρχαίας Αθήνας, να γίνει η κυρίαρχη δύναμη της Μεσογείου, τον 5ο αιώνα π.Χ. Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα έρωτα σε μια εποχή που οι άνθρωποι μπορούσαν να ονειρεύονται ακόμα και το ανέφικτο!
Κάποτε στη Σμύρνη
Χρήστος Κονταξής
Μυθιστόρημα
Το βιβλίο του Χρήστου Κονταξή «Κάποτε στη Σμύρνη» είναι μια προσπάθεια του συγγραφέα, ευσύνοπτα και με πλήρη χρονική ακολουθία, να δοθεί το ιστορικό της απελευθέρωσης, της καταστροφής της Μικρασίας και της προσφυγιάς, αλλά και η ζωή στη Σμύρνη και αλλού, η ακμή του ελληνικού στοιχείου μέσα από τα μάτια ενός νεαρού Μικρασιάτη Έλληνα. Η διαφορά του από παρόμοια έργα είναι ότι προσπαθεί να δώσει, όχι αποσπασματικά άλλα συγκεντρωτικά, το τι συνέβη τότε και γιατί, μέσα από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, με έμφαση στις μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα και που γνώρισε προσωπικά ο συγγραφέας. Γεγονότα που ακόμα σημαδεύουν την πορεία του τόπου και που πρέπει να γνωρίζουν οι νέοι, για ν’ αγωνίζονται για την ειρήνη, αγαθό που δύσκολα κατακτιέται κι εύκολα χάνεται. Το παρόν έργο έχει λάβει έπαινο από την Εθνική Εταιρία των Ελλήνων Λογοτεχνών και αργότερα από την Εστία Νέας Σμύρνης.
Η τέταρτη γυναίκα
Τιτίνα Δανέλλη
Μυθιστόρημα
Ο Λέων είναι ένα μεγαλειώδες ανθρωπάκι. Είναι γοητευτικός και συγχρόνως αποκρουστικός. Έτσι τουλάχιστον τον αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του. Ποια είναι όμως η 4η γυναίκα του. Ποιο μυστικό κρύβεται στη σχέση τους, ώστε μπροστά της να ωχριούν και το έγκλημα που έγινε αλλά και οι μορφές του στρατηγού της ΕΛΑΣ Άγγελου Βλάχου και της δημοσιογράφου Ευγενίας Ευγενικού, οι οποίοι ανέλαβαν την εξιχνίασή του. «Ήμουν τότε ένα υπάκουο κατοικίδιο ζωάκι που πλάι του περπατούσε ένα μεγαλοπρεπές, ένα πανέμορφο και ακατανίκητο λιοντάρι. Ο βασιλιάς της ζούγκλας… με πράσινα μάτια. Όπως ήταν φυσικό η Τζίνι προτίμησε τον Λέοντα… Ήταν πολύ μικρή, κοριτσάκι με σοσονάκια και αλογοουρίτσα. Οι γονείς της ποτέ δε θα έδιναν τη συγκατάθεσή τους γι’ αυτόν τον γάμο, τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα χρόνια. Ο Λέων έκανε σαν τρελός, ήθελε να τη νυμφευτεί αμέσως, να τη δεσμεύσει… Του ήταν ανυπόφορη η αναμονή. Τότε ακόμη δεν γνώριζε τον εαυτό του. Βιαζόταν να παντρευτεί, για να γιατρευτεί από τον έρωτά του. Για να χωρίσει… όπως συνεχώς κάνει. Έτσι ώστε να είναι ψυχικά ελεύθερος για να ερωτεύεται! Να παντρεύεται, να λυτρώνεται… Ο Λέων είναι παιδί της ζωής. Και η ζωή είναι και ερωτική. Είναι και επιπόλαια, είναι και εγωιστική και αντιφατική. Και σκληρή και τρυφερή και θλιβερή και χαμογελαστή. Κυρίως όμως είναι αγενής.»
Η Ισμήνη των Ουρανών
Σοφία Κουβανίδου
Μυθιστόρημα
Μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή, πέρα για πέρα φανταστική. Συνέβη στην Αθήνα, μια χρονιά με πολλές βροχές. Είναι μερικοί που καλοδέχονται τα συμβάντα της ζωής κι είναι ήρεμοι κι άλλοι τα μάχονται και ταλαιπωρούνται. Ο Χάρης «περνάει καλά», αλλά ψάχνει κάτι καλύτερο. Ο Θεόφιλος έμαθε ότι ο πόνος τον πάει μπροστά. Και προσπαθεί, ό,τι ζει να του μένει σαν την αίσθηση που αφήνει η πεταλούδα στα δάχτυλα… Η Βενετία άφησε τη μοίρα να χαραχτεί πάνω της ήσυχα. Κάποιος όμως παλεύει με το σκοτάδι. Ο Μανώλης φτιάχνει γέφυρες με τους άλλους και παρακολουθεί τα συναισθήματά του. «Ήτανε να γίνει. Προχώρα! Γεύσου τις χαρές της ζωής!», ψιθυρίζει η ουράνια Ισμήνη. Όλοι τους θυμίζουν ότι η ζωή υφαίνεται ανάμεσα σε κρυμμένο μεγαλείο και φανερή ανεπάρκεια. Άμα το δεχτείς παίρνεις δύναμη, απλώνεσαι. Και γίνονται οι μέρες πιο γιορτινές!
There are no reviews yet.