Το άγγιγμα του Αρχάγγελου
Πάνος Τσεπενέκας
Μυθιστόρημα
Μυστήριο η ζωή. Κι ο άνθρωπος μυστήριο μεγάλο.
Υπάρχουν όμως κάποιες στιγμές που το μυστήριο φωτίζεται. Είναι οι στιγμές που συναντιούνται και σμίγουν οι διαδρομές των ανθρώπων.
Το φως για λίγο φανερώνει τα πρόσωπα και το μυστήριο ξεδιψά της ψυχής τα ανοίγματα. Και τότε σβήνονται όλες οι απορίες και τα ερωτηματικά.
Κι έστω για λίγο ανοίγει η θύρα του παραδείσου και η ζωή γίνεται αληθινή γιορτή.
«Το άγγιγμα του Αρχαγγέλου», μας ανοίγει για μια στιγμή αυτή την θύρα και μας κάνει όλους μύστες της αθανασίας.
ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ «ΑΡΩΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ» – Ο ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΠΑΝΟΣ ΤΣΕΠΕΝΕΚΑΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΤΟ ΑΓΓΙΓΜΑ ΤΟΥ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ»
€ 16.42 € 13.14
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (3)
| Weight | 0.40 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφες | Πάνος Τσεπενέκας |
| Σελίδες | 384 |
| isbn13 | 978-960-527-895-3 |
3 reviews for Το άγγιγμα του Αρχάγγελου;
Add a review
You may also like…
Μικρός οδηγός ζωής
Πάνος Τσεπενέκας
Η διαθήκη ενός συνηθισμένου ανθρώπου
Σήμερα δεν χρειαζόμαστε μορφωμένους, χρειαζόμαστε Μύστες! Σήμερα δεν χρειαζόμαστε φιλοσόφους, χρειαζόμαστε Σοφούς! Σήμερα δεν χρειαζόμαστε θεολόγους, χρειαζόμαστε Αγίους! Μα πριν απ’ όλα και πρώτα απ’ όλα χρειαζόμαστε Ανθρώπους!
Με στοχασμό και μ’ όνειρο ο παλιός μου συμμαθητής υφαίνει αυτόν τον πολύτιμο Μικρό Οδηγό, που συν-κινεί την ψυχή μας να επιστρέψει γυμνή και ανάλαφρη στο πρώτο της σταυροδρόμι. Μέσα από το διάλογο που ανοίγει μεταξύ του αναγνώστη και του εαυτού του, μας ενεργοποιεί, μας κάνει να σκεφτόμαστε τρόπους που δικαιώνουν την Ύπαρξη, μας εμψυχώνει να διώξουμε από μέσα μας τη λάσπη του σύγχρονου τρόπου ζωής, διαμορφώνοντας έτσι μια νέα στάση απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους. Είμαι σίγουρος ότι αυτό το ταξίδι στο οποίο ο φίλος μου μας έκανε συνοδοιπόρους, δεν τελειώνει εδώ, αφού το μυστήριο και η έκσταση της συνάντησης με το φως θα συνεχίζει να μας έλκει όλους…
Χρήστος Πλατανίτης
ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΕΛΟΣ; Μουσική σύνθεση: Αποστόλης Ακριβός Στίχοι: ΜΙΚΡΟΣ ΟΔΗΓΟΣ ΖΩΗΣ (Πάνος Τσεπενέκας)
Τσεπενέκας Παναγιώτης (Tsepenekas Panagiotis)
Ο Πάνος Τσεπενέκας γεννήθηκε στις 31 Αυγούστου του 1961 στη Λιναριά της Αρχαίας Ολυμπίας. Τελείωσε το Δημοτικό σχολείο και το Γυμνάσιο στο χωριό του και στα 16 του έφυγε για την Αθήνα, όπου φοίτησε στο Α΄ Λύκειο Πλάκας. Το 1979 μπήκε στη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου της Πάτρας, από την οποία αποφοίτησε το 1985. Ξεκίνησε την επαγγελματική του σταδιοδρομία σε εταιρεία παραγωγής λογισμικού για μηχανικούς, στην οποία εργάστηκε 11 χρόνια. Εκεί, κατά τη διάρκεια της εκπόνησης της στατικής μελέτης ενός μοναστηριού της Αττικής, γνώρισε μια βιβλική μορφή του ορθόδοξου μοναχισμού, τον γέροντα Πορφύριο. Τα επόμενα χρόνια εργάστηκε ως διευθυντής πωλήσεων σε εταιρεία που ειδικευόταν σε αντισεισμικές τεχνολογίες. Από την εταιρεία αυτή παραιτήθηκε τον Δεκέμβριο του 2001 και έπειτα από εξετάσεις διορίστηκε καθηγητής σε νυχτερινό Τεχνικό Λύκειο της Δυτικής Αθήνας.
Related Products
Ο τελευταίος Καδής της Αθήνας
Δημήτρης Φερούσης
Ένα αληθινό αφήγημα ζωής ως μυθιστόρημα
Επί 377 ολόκληρα χρόνια (1456-1833), πέντε φορές τη μέρα ο μουεζίνης (λειτουργός θρησκευτικός του Ισλάμ) καλούσε τους πιστούς μουσουλμάνους της Αθήνας σε προσευχή πάνω από τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης. Εκεί, με τρόπο προκλητικό, κυμάτιζε μόνιμα και το μπαϊράκι των Τούρκων με τη μισοφέγγαρη. Αλλά και οι Ρωμιοί ραγιάδες της Αθήνας ανενόχλητοι προσεύχονταν στα σπίτια και στις πάμπολλες εκκλησίες τους, απευθύνοντας στον Ένα και Μοναδικό Θεό τις προσευχές και τις ικεσίες τους. Μάλιστα, δια μέσου της θρησκείας τους, κατακτητές και κατακτημένοι δημιουργούσαν σχέσεις φιλικές. Συμβίωναν Ρωμιοί και Τούρκοι δημιουργικά. Και αντιμετώπιζαν κοινούς εχθρούς και φυσικά φαινόμενα υπεύθυνα και μονιασμένα. Κι ακόμα, σε κρίσιμες ιστορικές στιγμές, έκαναν ανθρωπιστικές υπερβάσεις πέρα από φυλετικές διακρίσεις, μίση και διαφορετικές αντιλήψεις, φθάνοντας μέχρι και την αυτοθυσία! Αυτό που έκανε ο Τελευταίος Καδής της Αθήνας Χατζή Χαλήλ Εφένδης υπέρ των Ρωμιών Χριστιανών, δικαιώνοντας ιστορικά την πνευματική ελευθερία και την ηρωική προσφορά που πρέπει να έχει ο άνθρωπος προς οποιονδήποτε άνθρωπο. Αφού, τελικά, κατά τον ποιητή Γιουνούς Εμρέ: «Σοφοί και ανίδεοι, αντάρτες και υπάκουοι είναι όλοι δούλοι του Θεού».
Ο έρωτας και ο θάνατος Στα χρόνια της ελπίδας
Γιώργος Θ. Πρίντζιπας
Μυθιστόρημα
Αρχές του 20ού αιώνα. Η Αθήνα ζει στην ανεμελιά της μπελ επόκ. Την ίδια περίοδο η Θεσσαλονίκη ζει στη δίνη του Μακεδονικού Αγώνα και έχει γίνει κέντρο ξένων προπαγανδών και χώρος δράσης μυστικών υπηρεσιών. Οι κάτοικοί της ζουν αγκαλιά με το θάνατο που ελλοχεύει σε κάθε εκδήλωση της κοινωνικής τους ζωής κι η Μακεδονία αγωνίζεται για την παραμονή της στον εθνικό κορμό. Σ’ αυτό το κλίμα αποφασίζει να ζήσει ο Μίλτος ακολουθώντας την παρόρμηση της καρδιάς του. Νέος Αθηναίος που βρέθηκε, χωρίς να το θελήσει, στην καρδιά γεγονότων σημαδιακών για τη σύγχρονη ιστορία και μάλιστα πρωταγωνίστησε σ’ αυτά. Ταυτόχρονα ζώντας την προσμονή και την ελπίδα ενός ανεκπλήρωτου έρωτα ωριμάζει μέσα στον πόλεμο και στην καθημερινή πάλη.
Φωνές στην έρημο
Στάθης Καρράς
Μυθιστόρημα
Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων ξένων περιπλανιέται στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Εγγλέζος εκείνος, Γερμανίδα εκείνη. Έχουν και οι δυο διαβάσει για την ιστορία του τόπου που επισκέπτονται. Για το συνταίριασμα του αθλητικού πνεύματος με την ειρήνη. Για τον πρωτόφαντο θεσμό της «ιερής εκεχειρίας», που ‘χε στον τόπο αυτό γεννηθεί. Είδαν οι δυο ξένοι, αποθαύμασαν, στοχάστηκαν. Σωπαίνουν τώρα. Ακουμπισμένοι στα κατάλοιπα αρχαίας κολόνας. Ξάφνου εκείνη, στο σύντροφό της: «Μου φαίνεται κάπου να ταξιδεύεις». – «Ταξιδεύω», είναι η απάντηση. – «Που.» – «Αρμένισμα στο χρόνο. Μετά το ταξίδι στον αρχαίο κόσμο, ώρα και για το δικό μας. Ο πατέρας μου, ο πατέρας σου… Ύστερα εμείς οι δυο…» Ζωές που λες κι αναπηδούν πότε μέσ’ από παραμύθι απίθανο και πότε μέσ’ απ’ όνειρο εφιαλτικό. Είναι εδώ η Ιστορία που γίνεται μυθιστόρημα. Είναι το μυθιστόρημα που γίνεται Ιστορία. Ακριβώς για να ξαναδώσει σ’ αυτήν ανθρώπινο πρόσωπο. Και ήρωες κάποιοι από ‘κείνους πάνω στους οποίους, άσχετα από στρατόπεδα, ξέσπασαν οι λαίλαπες δύο τρομερών παγκόσμιων πολέμων. Αυτών που σημάδεψαν ανεξίτηλα τον Εικοστό Αιώνα. Από τις σελίδες του βιβλίου περνούν περιστατικά άγνωστα στους πολλούς. Ή ξεχασμένα πια. Κι ωστόσο πολλά απ’ αυτά έχουν και στις μέρες μας το νόημά τους. Και πέρ’ από το συγκινησιακό στοιχείο, ξανοίγουν ευρύ πεδίο για διαχρονικό στοχασμό…
Η Ισμήνη των Ουρανών
Σοφία Κουβανίδου
Μυθιστόρημα
Μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή, πέρα για πέρα φανταστική. Συνέβη στην Αθήνα, μια χρονιά με πολλές βροχές. Είναι μερικοί που καλοδέχονται τα συμβάντα της ζωής κι είναι ήρεμοι κι άλλοι τα μάχονται και ταλαιπωρούνται. Ο Χάρης «περνάει καλά», αλλά ψάχνει κάτι καλύτερο. Ο Θεόφιλος έμαθε ότι ο πόνος τον πάει μπροστά. Και προσπαθεί, ό,τι ζει να του μένει σαν την αίσθηση που αφήνει η πεταλούδα στα δάχτυλα… Η Βενετία άφησε τη μοίρα να χαραχτεί πάνω της ήσυχα. Κάποιος όμως παλεύει με το σκοτάδι. Ο Μανώλης φτιάχνει γέφυρες με τους άλλους και παρακολουθεί τα συναισθήματά του. «Ήτανε να γίνει. Προχώρα! Γεύσου τις χαρές της ζωής!», ψιθυρίζει η ουράνια Ισμήνη. Όλοι τους θυμίζουν ότι η ζωή υφαίνεται ανάμεσα σε κρυμμένο μεγαλείο και φανερή ανεπάρκεια. Άμα το δεχτείς παίρνεις δύναμη, απλώνεσαι. Και γίνονται οι μέρες πιο γιορτινές!
Τέρα Άμου
Νίκος Διακογιάννης
Μυθιστόρημα
Η Μαρία ονειρεύεται μια ζωή έξω απ’ τα στενά όρια του ακριτικού νησιού. Ο Αλέξης την ερωτεύεται και θα την πάρει να ζήσουν στην πρωτεύουσα. Ο καρπός του έρωτά τους, ή Σοφία, στην ηλικία των επτά χρόνων, θα κληθεί από τις περιστάσεις να επιστρέψει εκεί όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε η μητέρα της. Για τη γιαγιά Ανθούλα όλα μοιάζουν τώρα σαν να επιστρέφουν αλλιώς, σαν άτσαλο πισωγύρισμα του χρόνου. Στον ίδιο τόπο βρίσκουν καταφύγιο και έμπνευση δύο ξένοι, ένας δάσκαλος κι ένας καταξιωμένος ζωγράφος. Όμως πώς συνομιλεί κανείς με το απρόσμενο, το αναπάντεχο, όταν οι ισορροπίες παύουν να υφίστανται. Και πώς μοιάζει άραγε ένας κόσμος όπου μόνος κάτοικός του είναι η Τέρα Άμου. Οι σχέσεις δοκιμάζονται, ανθίζουν και ωριμάζουν στον κήπο που οριοθετείται λίγα μέτρα από τη θάλασσα και ακούει στο όνομα Εδέμ… «Αλίμονο σε όποιον δεν προνόησε να κρύψει μικρούς ήλιους ή φεγγάρια πανσέληνα. Οι δαγκωματιές των ανθρώπων, που μπαίνουν ξεδιάντροπα στων άλλων τις ζωές, προχωρούν στο σώμα, φτάνουν μέχρι τα παγωμένα ημερονύχτια της μοναξιάς. Μη μένεις αδρανής. Αν πιστεύεις στη μοναδικότητα κάθε ανθρώπου, μη μένεις αδρανής. Άναψε ένα φεγγάρι και ξεγέλασέ τους. Κρύψου πίσω άπ’ τον ήλιο και θάμπωσε την περιέργεια τους. Και να θυμάσαι τούτο: η άρνηση είναι πάντα πιο εύκολη απ’ την αποδοχή. Είναι δύσκολη έως ακατόρθωτη η εξιχνίαση της ψυχής του Αγαπημένου. Του οποιουδήποτε αγαπημένου…»
Αν φανεί η γοργόνα
Νίκος Δ. Μπίας
Ούτε η πιο χολεριασμένη φαντασία δεν θα έφτανε να σπρώξει μ’ αυτό τον τρόπο δύο παλιούς παιδικούς φίλους στα γρανάζια του ξεπλύματος του μαύρου χρήματος. Οι ελβετοελληνικές τράπεζες κάνουν κομμάτια το Νικόλα και το Γιώργο. «θα έρθουν στιγμές, παιδί μου, που δεν θα μπορείς να εξηγήσεις μερικά πράγματα. Απλώς συνέβησαν όπως συνέβησαν. Είναι εδώ. Πρέπει να μπορέσεις να ζήσεις μαζί τους. Και ίσως κάποτε να τα καταλάβεις», του είχε πει ο πατέρας του. Η διαδρομή από μια επαρχία στα ρυπαρά μυστικά των μεγαλοτραπεζών άφησε πολλά σημάδια στους δύο φίλους. Πόσο δίκιο είχε ο πατέρας του Νικόλα! Αδύνατον να εξηγήσεις τη βρωμιά που βγάζουν οι βόθροι του κόσμου μας… Ένα μακρινό φουρτουνιασμένο ταξίδι γεμάτο προσωπικές εμπειρίες στους δρόμους της ζωής μου.
Άπιαστα πράματα όλο κυνηγάς
Μαρία Δρόγκαρη
Μυθιστόρημα
Βγήκε ο ήλιος και τα λάμπρυνε όλα, αγριολούλουδα χορτάρι θάμνους δέντρα αρχαία και νεότερα κτίσματα, προσδίδοντάς τους αίσθηση αθωότητας μετά τον εξαγνισμό… ‘πάνω, ένας, ο καταγάλανος αττικός ουρανός έσκεπε, μ’ έναν ανεπαίσθητο σαν χάδι, ευώδη με μια λεπτή και γλυκειά πνοή που αναδινόταν απ’ όλα και απ’ το βρεγμένο χώμα, μ’ έναν ανεπαίσθητο και ευώδη αττικόν άνεμο ν’ ανακατεύει τα αισθήματα και να περιγελά τις αποφάσεις -όχι, δεν ήμουν ερωτευμένη, μαγεμένη ναι! και μαγικά τα έβλεπα…
Το ανεξήγητο, το μυστήριο της ύπαρξης που από πάντα βασανίζει τον άνθρωπο και τον ωθεί ν’ αναζητά να το ξεδιαλύνει. Η πρόοδος εν γένει της Τεχνολογίας όσο και αυτή της Επιστήμης, αλλά και της Γενετικής στην προκειμένη περίπτωση με τα θεϊκά συν και πλην της, η τόσο αλματώδης που μας προσπερνάει, δεν προλαβαίνουμε, οι πολλοί, να κατανοήσουμε. Και, ο Έρωτας, η μόνη αλήθεια στην υπαρξιακή αγωνία μας που δίνει άλλη διάσταση στα πράγματα, στην ζωή μας. Είναι οι πόλοι γύρω από τους οποίους πλέκεται ο μύθος και ξεδιπλώνεται το νέο μυθιστόρημα «Λοξοδρόμοι – Άπιαστα πράματα όλο κυνηγάς!» της Μαρίας Δρογκάρη.
Ρότα περ Όστρια
Καδιώ Κολύμβα
Μυθιστόρημα
Η αυγή του 16ου αιώνα βρίσκει τη Βενετία να κυριαρχεί ακόμα στις Κυκλάδες και τους πειρατές να λυμαίνονται το Αιγαίο. Τα νησιά υποφέρουν. Η Αγία Έδρα στέλνει τον εκπρόσωπό της στη Σαντορίνη, διεκδικώντας για λογαριασμό της τον μοναδικό βυζαντινό ναό του νησιού. Ο δομινικανός μοναχός Άνσελμος, ελληνομαθής και ειδικός σε ζητήματα δογματικά, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη σκληρότητα των διεφθαρμένων αρχόντων, αλλά και με την εξαθλίωση των υποτελών. Οι διεκδικήσεις, τα ψεύτικα οράματα και οι παράλογες απαιτήσεις των Ενετών, αλλά και τα δεινά των ντόπιων, φέρνουν τον Άνσελμο αντιμέτωπο με μια διαφορετική πραγματικότητα και τον οδηγούν σε αμφισβητήσεις και εσωτερικές συγκρούσεις.
Στον δρόμο του εφικτού
Αλέκα Ρίτσου
Μυθιστόρημα
Μια γυναίκα και η ιστορία της. Θα την ακολουθήσουμε στο οδοιπορικό που ανέτρεψε τα δεδομένα της ζωής της. Θα μας ξαφνιάσει με την τόλμη των επιλογών της. Μακριά από μεγάλες προσδοκίες, βαδίζοντας στο δρόμο του εφικτού, αφήνοντας πίσω υπαινιγμούς εγκόσμιου μεγαλείου, απορρίπτοντας το φθαρτό και το ψιμύθιο, θα την ακούσουμε να μας λέει με όρους πειστικούς πως είναι προτιμότερο να κατασκευάσεις τον κόσμο σου από την αρχή, παρά να πεθάνεις μέσα στα παλιά του σχήματα. Μέσα από έναν αγώνα εσωτερικό και όχι μόνον, θα οδηγηθεί στην κάθαρση και θα κερδίσει την ίδια της τη ζωή. Ανάγκη πάσα να βρεθεί το όνειρο και το προσωπικό μας νησί. Όπου ως νησί ορίζεται όχι το σημείο στο χάρτη, όχι μόνο ο τόπος, αλλά ο τρόπος και το όραμα. Η Φωτεινή θα μας βεβαιώσει ότι μπορεί να γίνει…
Η νύχτα της αιθυλικής αλκοόλης
Αλέκα Ρίτσου
Μυθιστόρημα
Δύο άνθρωποι γράφουν την προσωπική ιστορία τους με το λόγο και την ψυχή τους. Ένας άντρας εξαρτημένος και ανασφαλής. Μια γυναίκα δυνατή και ενδοτική σε ό,τι ορίζει την αγάπη και τη συντροφικότητα. Αυτός θα αφεθεί και τελικά θα χαθεί σε μια νύχτα φθοράς. Εκείνη θα κληθεί εκ των γεγονότων να μετουσιώσει το «εγώ» σ’ ένα πειστικό «εμείς», αποποιούμενη αυτονόητα δικαιώματά της. Το φως που αναπότρεπτα θα ακολουθήσει τη Νύχτα του αλκοόλ, θα φανερώσει σ’ αυτήν -μόνο σ’ αυτήν- μέσα από μια βαθιά γνώση ζωής, δρόμους καινούργιους. Θα τους ακολουθήσει, αφήνοντας πίσω ερινύες, εφιάλτες και όνειρα σε κατάσταση συρρίκνωσης.
armosbooks –
Χρυσάνθη Κορνηλίου
Ένα βιβλίο απρόσμενα ενδιαφέρον, που καταφέρνει να συνδυάσει την λογοτεχνία με την φιλοσοφία και την υπαρξιακή αναζήτηση.
Ο συγγραφέας καταθέτει την ιδιαίτερη ευαισθησία του, με το βάθος του στοχασμού του έτσι που ο αναγνώστης συγκινείται και ταυτόχρονα ζει ένα ταξίδι στις βουνοκορφές των οξύτερων προβληματισμών και ερωτημάτων του. Μπορεί τη μια στιγμή να χαμογελάσει και λίγο μετά να δακρύσει με τις διανοίξεις που του προκαλούν οι διάλογοι και ο αφηγηματικός λόγος. Ο συνδυασμός αυτός κάνει τον αναγνώστη να απορροφηθεί από την πρώτη σελίδα, και μέχρι να φτάση στην τελευταία ανακαλύπτει ότι και ο ίδιος έχει μετακινηθεί εσωτερικά. Η λογοτεχνία γίνεται διδασκαλία και η διδασκαλία αναπτύσσεται με την αισθητική της λογοτεχνίας σ’ έναν αξιοθαύμαστο συνδυασμό. Το έργο αυτό καταφέρνει να αγγίξει την καρδιά πυροδοτώντας την διάνοια, και πλαταίνει την διάνοια επειδή αγγίζει την καρδιά. Εμπνέει τον αναγνώστη για μια ζωή αληθινή, ζωή ουσίας και τον σπρώχνει απαλά προς αυτή τη λεπτή ποιότητα του σεβασμού για ό,τι αξίζει την προσοχή, το ενδιαφέρον και τις προσπάθειές μας.
Κι ενώ είναι ένας ύμνος για την ζωή μέσα από μια αύρα αγάπης, τρυφερότητας και χιούμορ που πνέει στις σελίδες του, γίνεται ταυτόχρονα και μία σπουδή θανάτου. Έχει αυτή τη διπλή όψη σε μια μοναδική και ενιαία έκφραση που του δίνει την ιδιαίτερη αξία του.
Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Είναι πραγματικά το άγγιγμα ενός αρχαγγέλου, γιατί οσμίζεται ένας ευχαίσθητος άνθρωπος την ευωδιά του Καλού και διακρίνει λάμψεις αλήθειας μέσα στον λόγο του.
Αξίζει να διαβαστεί και να διαδοθεί για να κερδίσουν και άλλοι αυτή την όμορφη εμπειρία από την ανάγνωσή του.
armosbooks –
Μαρία Στυλιανού
Σας συγχαίρω για αυτό το εξαίρετο βιβλίο που έχετε εκδώσει. Πιστέψτε με, έχω διαβάσει πάρα πολλά βιβλία, αγαπώ πολύ το διάβασμα, αλλά για πρώτη φορά με έχει συνεπάρει τόσο πολύ ένα σύγχρονο μυθιστόρημα. Το έχω διαβάσει τρεις φορές και δεν το έχω χορτάσει! Ο κύριος Τσεπενέκας σε μεταφέρει και σε βάζει μέσα στην ιστορία χωρίς να σε κουράζει. Οι περιγραφές του είναι πολύ όμορφες, ώστε φαντάζεται πως βρίσκεσαι και συ μαζί με τους ήρωες της ιστορίας κάτω από την καρυδιά και ακούς τα αηδόνια και τα φωτισμένα λόγια του Γέρο Μιχαήλ. Είναι ένα βιβλίο που θα αγγίξει ψυχές και θα απαντήσει ερωτήματα σε κάποιους που αμφιβάλλουν για το θείο. Σας ευχαριστώ πολύ και ένα μεγάλο ευχαριστώ στον συγγραφέα από μένα.
armosbooks –
Αντώνης Παπαγιάννης
Μόλις τελείωσα την ανάγνωση του βιβλίου \»Το άγγιγμα του Αρχάγγελου\», και ομολογώ ότι με ξάφνιασε ευχάριστα. Γραμμένο με τρόπο σύγχρονο και με γλώσσα απλή και συγχρόνως γλαφυρή, μεταδίδει πάμπολλα στοιχεία που με μια άλλη φόρμα μπορεί να έπαιρναν τη μορφή διδαχής. Ίσως ο χαρακτηρισμός \’μυθιστόρημα\’ να μην αποδίδει πλήρως το είδος του λόγου, αλλά πώς αλλιώς να το βαφτίσεις; Ο \»γερο-Μιχαήλ\» μου έφερε στο νου τον \»Γεροστάθη\» του Λέοντος Μελά, που κι εκείνος μέσα από διηγήσεις, παραβολές, ιστορίες μετέδιδε στους νέους του χωριού του πλούσια διδάγματα ιστορίας και πίστης και τρόπου ζωής. Η σωκρατική μέθοδος του διαλόγου οδηγεί με πειστικό τρόπο στο ζητούμενο αποτέλεσμα. Νομίζω ότι η όλη εμπειρία του βιβλίου θα γίνει εύκολα αποδεκτή από τους νέους αναγνώστες της εποχής μας (προς τους οποίους, φαντάζομαι, κυρίως απευθύνεται ο συγγραφέας), χωρίς να σημαίνει αυτό ότι και οι μεγαλύτεροι δεν θα βγουν κερδισμένοι από την εντρύφηση σ\’ αυτό. Ευχαριστώντας τον Πάνο Τσεπενέκα για τον προσφορά του, θα συνιστούσα το βιβλίο αυτό ως κατάλληλο δώρο για καθέναν που προβληματίζεται και ζητάει οδηγό πλεύσης στη δύσκολη εποχή μας.