Αιχμηρά και δριμύγευστα
€ 8.11 € 6.49
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
Weight | 0.20 kg |
---|---|
Dimensions | 14 x 21 cm |
Συγγραφέας | Λένα Παππά |
Σελίδες | 112 |
isbn13 | 978-960-527-365-1 |
isbn | 960-527-365-9 |
Be the first to review “Αιχμηρά και δριμύγευστα” Ακύρωση απάντησης
You may also like…




Παππά Λένα
Η Λένα Παππά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1932. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Γαλλική Φιλολογία στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών. Παρακολούθησε μαθήματα Ιστορίας της Τέχνης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών και μετεκπαιδεύτηκε με υποτροφία στο Παρίσι όπου παρακολούθησε στη Σορβόνη μαθήματα Μοντέρνας Τέχνης και πήρε το Diplome des Etudes Approfondies (D.E.A.). Υπηρέτησε ως έφορος (διευθύντρια) βιβλιοθήκης στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών και βοηθός του καθηγητή της Ιστορίας της Τέχνης Παντελή Πρεβελάκη και από το 1980 μέχρι το 1990 άσκησε τα καθήκοντα της προϊσταμένης γραμματείας της Σχολής (γενικού γραμματέως). Είναι μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και ιδρυτικό μέλος της Δελφικής Ακαδημίας. Έργα της: -Ποιήματα, 1956 -Λαμπηδόνες, 1961 -Ψίθυροι, 1963, Εκδόσεις των Φίλων -Αυτόγραφα, 1967 -Poesies, 1969, Editions Pierre Seghers, Παρίσι, Collection: Autour du Monde -Καθ’ Οδόν, 1973, Εκδόσεις των Φίλων -Σκοτεινός Θάλαμος, 1979, Εκδόσεις των Φίλων -Ενδόφωνα, 1983 (εκτός εμπορίου) -Palabras de Vidrio (Γυάλινα Λόγια), Εκδόσεις Los Vientos, Βαρκελώνη, 1984 -Μέσα σε Καθρέφτες, 1984, Εκδόσεις Αστρολάβος – Ευθύνη -Αρτεσιανά, 1988, Εκδόσεις των Φίλων -Ουρανοδρόμιο, 1992 (εκτός εμπορίου) -Τα Ποιήματα 1956-1992 (Α΄ τόμος Απάντων), Εκδόσεις Αρμός· οι συλλογές διηγημάτων Βιορυθμοί, 1982, Εκδόσεις Κολλάρος – Εστία, και Ξενοδοχείο Δ΄ Κατηγορίας, 1996, Εκδόσεις Αρμός. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά, ισπανικά, πολωνικά, αγγλικά και βραζιλιάνικα κι έχουν δημοσιευτεί σε ανθολογίες και περιοδικά του εξωτερικού. Κατά καιρούς έχουν επίσης δημοσιευτεί αρχαιολογικά άρθρα της και μεταφράσεις ξένων λογοτεχνικών κειμένων. Είναι συνεργάτις στα λογοτεχνικά περιοδικά Νέα Εστία, Ευθύνη, Κοινωνικές Τομές και Greek Letters. Βραβεία και διακρίσεις: Το 1976 πήρε βραβείο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Λυρικής Ποίησης των Cavalieri Per l’ Europa στην Ιταλία. Το 1971 πήρε το Βραβείο Λυρικής Ποίησης «Λάμπρου Πορφύρα» της Ακαδημίας Αθηνών. Το 1983 και το 1986 πήρε το Βραβείο Ποίησης Ειρήνης και Φιλίας «Αμπντί Ιπεκτσί». Το 1985 πήρε ειδικό τιμητικό βραβείο στον 3ο Διεθνή Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Ποίησης Ulivo d’ Oro στο Τορίνο της Ιταλίας. Το 1986 της απονεμήθηκε το Medaille d’ Or de l’ Academie de Lutece στη Γαλλία για τα βιβλία της Μέσα σε Καθρέφτες και Βιορυθμοί. Το 1993 τιμήθηκε με το Α΄ Βραβείο Ποίησης της Εταιρείας Χριστιανικών Γραμμάτων για το Ουρανοδρόμιο και το 1995 με το Βραβείο Ποίησης του Ιδρύματος Κώστα Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για τον Α΄ τόμο των Απάντων της με τον τίτλο Ποιήματα 1956-1992. Ποιήματά της έχουν μελοποιήσει ο Μίμης Πλέσσας, οι αδελφοί Κατσιμίχα και Γιάννης Νικολάου. Είναι σύζυγος του αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας Τάσου Μαρίνου και έχει μία κόρη.

Related Products

Μοναξιά
Κατερίνα Τρακάκη
1967-2007
Σημειώσεις
Οι αναμνήσεις μου Ένα μικρό δέμα Κιτρινισμένο από τον χρόνο Και μέσα μου Μία φλόγα σιγοσβήνει…

Σατιρικά
80 χρόνια από το θάνατό του
… Αν ζούσε σήμερα, ο Καρυωτάκης θα είχε πολύ περισσότερους λόγους να αυτοκτονήσει. Τώρα όχι από απελπισία όσο από απέραντη αηδία. Η εποχή του, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, ήταν τραγική και εύλογα γεννούσε την απόγνωση σε κάθε ευαίσθητη ψυχή. Η σημερινή τραγωδία έγκειται στην κωμωδιοποίηση, στη γελοποίηση της ζωής, ακόμα και αυτής της φθηνά και ανεύθυνα λεγόμενης πνευματικής. Όποιος στον παρόντα καιρό μελετά το έργο του Καρυωτάκη δεν μελετά την ηθική ατμόσφαιρα της τότε -άλλης- εποχής, μελετά και τον παρόντα κακό, ψυχρό κι ανάποδο καιρό μας, που μετατρέπει την ανθρώπινη βιοτή σε άσαρκο σαρκίο… Σαράντος Ι. Καργάκος


Λένε για μένα οι ναυτικοί…
Γιώργος Κόρδης
Εικαστική αναφορά στην ποίηση του Νίκου Καββαδία
Τι άλλο θα μπορούσε να ‘ναι ένα κείμενο για τον Νίκο Καββαδία παρά ένα μνημόσυνο στο λιγοστό φως που σιγοκαίει ακούραστα στα σωθικά της παρακμής. Τι άλλο θα μπορούσε να γράψει για το νοσταλγό ετούτο της ατίθασης ουτοπίας που, όπως κάθε ναυτικός, του πραγματικού το ανέφικτο ζήτησε και χώρους και τρόπους, απροσπέλαστους σε ανθρώπους καθαρούς, τόλμησε να περπατήσει, που δε δείλιασε να αγγίξει και να ψαύσει της αμαρτίας το σώμα και να βγει νικητής και νικημένος μαζί. Λένε για μένα οι ναυτικοί… Αφηγητής και διαβάτης μαζί. Η γοητεία και το κουράγιο να ‘ναι κανείς μέσα σ’ ό,τι αφηγείται, να ‘ναι κοντά -έστω κοντά- και ν’ αφουγκράζεται τες ψυχές που πονούν και παραδίδονται στου μπορετού την πενία. […]

Αιθέρια γκρι
Κώστας Κορδεράς
Ποίηση
Η νέα ποιητική συλλογή του Κώστα Κορδερά, με 118 ποιήματα από το 2006, μέχρι και σήμερα. Στην γαλάζια θάλασσα ταξιδεύει ο έρωτας στην παλάμη σου. Η σκιά σου δροσίζει σαν άσπρο σύννεφο τα μεσημέρια… […] Έλα να δεις, εκείνο το γαρύφαλλο μου είπε καλημέρα

Αναδάσωση μνήμης
Νικόδημος μοναχός
Ποιητικό ανάγνωσμα και μυητική ιεροτελεστία
Ο μυστικιστής στρέφει την ύπαρξή του προς το Θεό, για να γλιτώσει από τη βιοπραγία του χρόνου. Ο ποιητής χρησιμοποιεί το χρόνο και την έκφραση. Μετουσιώνει τον πόνο και νιώθει κατάσαρκα το μαστίγωμα του χάους. Ο πρώτος. τοποθετεί τον εαυτό του στη σφαίρα της εύνοιας του Θεού· γίνεται αγαπημένος μαθητής, δοχείο της χάριτος, μύστης των υπεραισθητών, σκεύος εκλογής, φτερούγισμα υπεριώδους εναστροσύνης. Ο δεύτερος είναι ο άσωτος γιος. Σπαταλάει την πατρική περιουσία στο χαμαιτυπείο των υλικών του αισθήσεων. Είναι φτωχός και πένης και αντλεί τη δύναμή του, όπως ο ερωτευμένος, από τις πληγές που προξενεί στο σώμα του η ίδια η αγάπη του. Ο έρωτας του ποιητή είναι έρωτας υλικός. Ο ποιητής, όπως ο άσωτος γιος, ζητάει συνειδητά από τη θεότητα το μερίδιο που του ανήκει. Βρίσκει πλούτο πολύ μέσα στο υποσυνείδητο. Και εκεί το θείο αδιόρατα και ανεξήγητα ρέει. Ο ποιητής είναι γεμάτος κενό. Είναι μακάριος στη μανία του και δυστυχής στη σωφροσύνη του. Είναι ασεβής προς το Θεό, στην προσπάθειά του να του αποσπάσει μυστικά που προκαλούν δέος. «Τα Ιερά Κείμενα ενός Μοναχού» 1998



Νηπενθή
Ο κόσμος του Κώστα Καρυωτάκη είναι ένας κόσμος ποιητικός που καταγράφει την αγωνία και τη δίψα για ζωή, για αυθεντική ζωή χωρίς συμβιβασμούς και ανώφελα προσκυνήματα. Και είναι αληθινή πρόκληση για το εικαστικό που καλείται να συναντήσει την ποιητική αυτή ζωή και να συνομιλήσει μαζί της, να βρει τρόπους να τρυπώσει μέσα της· να δει, να διακρίνει, να καταγράψει και να παρουσιάσει, να μαρτυρήσει ύστερα στα μάτια των θεατών αγαθών για όσα είδε και όσα είδε και όσα γεύτηκε εκεί, στον άβατο χώρο όπου μόνον οι ερωτευμένοι και λοξίες κατοικούν. Μια έκδοση αφιέρωμα στα 80 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου ποιητή, με εικονογράφηση του Γιώργου Κόρδη.

Στη ρίζα του νερού, στην πέτρα…
Παντελής Β. Πάσχος
Η χαρμολύπη της επιστροφής
– Πρώτα-πρώτα θα σας πω για τα θεμέλια του καμπαναριού. Βλέπετε πόσα ζωνάρια και πόσα πατώματα είναι: ε, λοιπόν, τα θεμέλια είναι άλλο ένα πάτωμα προς τα κάτω, γεμάτο από κορμούς δέντρων. Διάλεξαν, μάλιστα, κ’ έκοψαν χοντρά καραγάτσια, που έχουν πολύ δυνατό ξύλο και είναι μεγάλης αντοχής, σαν τσιμέντο· τα πατήκωσαν καλά, κ’ εκεί επάνω άρχισαν να χτίζουν, με τις πιο μεγάλες πέτρες, μια μεγάλη βάση· και αυτό το κάνανε και για τη στερεότητα, μα και για να μπορεί ν’ απορροφά τα τραντάγματα και τους κραδασμούς. Και ήταν, πράγματι, σοφοί εκείνοι οι χτίστες: πέρασαν τόσα μεγάλα φορτηγά, τανκς, βαρυφορτωμένες νταλίκες από δίπλα του, τρανταζότανε όλος ο τόπος, αλλά το καμπαναριό δεν έπαθε ούτε το παραμικρό! […] Όταν τελείωσε το έργο και βγήκαν οι σκαλωσιές, όλος ο κόσμος εθαύμασε το νέο στολίδι του χωριού· με τέτοια εκκλησιά του Αη-Προδρόμου, τέτοιο μεγάλο και τεφαρίκι καμπαναριό άξιζε! Έγιναν πάλι γιορτές, με τραπέζια και κρασί παλιό, για να εγκαινιαστεί το μεγάλο έργο, που βάσταξε όπως σας είπα τρία χρόνια το χτίσιμό του, και ν’ αποχαιρετήσουμε τους μαστόρους.
There are no reviews yet.