Όταν οι λέξεις χορεύουν
Αγγελική Κουτλή
[…] Σίγουρα ο πεζός λόγος με τη βατή γραφή και τα συγκεκριμένα νοήματα είναι είδος πιο ευανάγνωστο και αγαπητό στους περισσότερους. Όμως και η ποίηση με την έντεχνη μορφή της, την μουσικότητα και αρμονικότητά της, δίνει την ευχέρεια στον ποιητή να εκφράσει με πηγαίο λυρισμό διάφορα συναισθήματα, αφήνοντας μέχρι και απορίες να αιωρούνται με τρόπο μυσταγωγικό, ώστε ν’ απηχούν στον εσωτερικό κόσμο εκείνων που αγαπούν την ποίηση· αλλά ακόμη και όσοι δεν συμπαθούν ιδιαίτερα το είδος, διαβάζοντάς τα έστω, παίρνουν ένα ερέθισμα για να σκεφτούν… (από τον πρόλογο του βιβλίου)
€ 8.11 € 6.49
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.20 kg |
|---|---|
| Dimensions | 17 x 24 cm |
| Συγγραφέας | Αγγελική Κουτλή |
| Σελίδες | 56 |
| isbn13 | 978-960-527-493-1 |
Be the first to review “Όταν οι λέξεις χορεύουν”
You may also like…
Σ’ αναμμένα κάρβουνα
Αγγελική Κουτλή
Μυθιστόρημα
Άραγε έχει δίκιο ο δικηγόρος Μιχάλης Κανάκης όταν εκτοξεύει υπαινιγμούς στη Ράνια Κορώνη πως κάνει χρήση των «υποκριτικών ικανοτήτων» της και στην προσωπική της ζωή. Το γεγονός ότι παίρνει πίσω τα λόγια του όταν εκείνη διαμαρτύρεται έντονα δεν σημαίνει ότι τον πείθουν πάντα ισχυρισμοί της, όσο… η γοητεία που ασκεί επάνω του. Όμως δεν είναι μονάχα η ερωτική έλξη το απόλυτο ζητούμενο μεταξύ δύο ανθρώπων, όταν συγχρόνως στοχεύουν σε καριέρες ή καλούνται να ικανοποιήσουν ακόμη αμέτρητα συναισθήματα και ιδανικά. Ο χρόνος στο πέρασμά του ξεκαθαρίζει πολλά, μα η διαπίστωση είναι πως δεν χωράνε τα πάντα μέσα στα όρια που μας διαθέτει.
Εποχή για ωραίες φυσαλίδες
Αγγελική Κουτλή
Μες στην δίνη ενός ξέφρενου πάθους,
νους, καρδιά και ψυχή
εστιάζουν στην ίδια κορφή.
Όλα τ’ άλλα ασήμαντα μοιάζουν,
τετριμμένα, ανιαρά.
τίποτένια και μηδαμινά.
Άλλες σκέψεις δεν έχουν προσβάσεις
στα υψηλά, αισθαντικά χωρικά.
Κουτλή Αγγελική
Η Αγγελική Κουτλή έχει ασχοληθεί με τον πεζό λόγο κι έχει συνεργαστεί πριν από χρόνια με λαογραφικό περιοδικό παράλληλα με άλλες δραστηριότητές της. Το πρώτο της μυθιστόρημα ήταν Η τελευταία παρεξήγηση. Ακολούθησαν τα Μεγάλα όνειρα μικρές αξιώσεις, Ο οίστρος λατρεύει τα θύματά του. Από τις Εκδόσεις «Αρμός» εκδόθηκαν τα βιβλία Σ’ αναμμένα κάρβουνα, Το Έπαθλο, ενώ το 2008 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Όταν οι λέξεις χορεύουν».
Το έπαθλο
Αγγελική Κουτλή
Μυθιστόρημα
Κορυφαίος ο έρωτος, που η δύναμή του ξεσηκώνει για έναν αγώνα όπου δεν υπάρχουν προγνωστικά. Κι εκείνες οι ανθρώπινες σχέσεις, πολυκύμαντες και πολύπλοκες, έχουν πρωταρχικό λόγο υπάρξεως, ακόμη κι αν εμπαίζουν ή κινούνται σαν τον άνεμο που όπως θέλει πάει! […] Η αγωνία ασκεί σε όλους μια ξεχωριστή γοητεία! […] Το πάθος για το αποτέλεσμα αψηφά εμπόδια και όρια. Ο συγγραφέας Διονύσης Γαρμπής ετοιμάζει την ομιλία για την ημέρα που θα του απονεμηθεί το βραβείο Νόμπελ. Η Βάσια, η γραμματέας στην οποία υπαγορεύει το κείμενο του, γνωρίζει πολύ καλά τα σημερινά του προβλήματα καθώς βρίσκεται πολύ κοντά του. Ώσπου, οι γνώσεις της γύρω από το άτομο του θα βαθύνουν περισσότερο όταν ανακαλύψει τα ημερολόγιά του. Κι ενώ εκείνη συνεχίζει να συμπαραστέκεται στον άρρωστο Γαρμπή, θα αντιμετωπίζει ταυτόχρονα και δικά της προσωπικά προβλήματα, που ξαφνικά ξεπηδούν από το παρελθόν της.
Related Products
Εν πλω και ακυβέρνητα
Έλενα Στριγγάρη
Η τρίτη ποιητική συλλογή της Έλενας Στριγγάρη, με 44 ποιήματα που ταξιδεύουν ακυβέρνητα! Το έργο που κοσμεί το εξώφυλλο του βιβλίου ανήκει στον Κώστα Τσόκλη.
Αιθέρια γκρι
Κώστας Κορδεράς
Ποίηση
Η νέα ποιητική συλλογή του Κώστα Κορδερά, με 118 ποιήματα από το 2006, μέχρι και σήμερα. Στην γαλάζια θάλασσα ταξιδεύει ο έρωτας στην παλάμη σου. Η σκιά σου δροσίζει σαν άσπρο σύννεφο τα μεσημέρια… […] Έλα να δεις, εκείνο το γαρύφαλλο μου είπε καλημέρα
Μνημοσύνης απαύγασμα
Ελένη Διαμαντοπούλου
Ζώσα μνήμη -έκρηξη μέσα από ασφυξία· ποθώντας την καταγραφή μιας χειρονομίας κόντρα στην επιβολή του θανάτου μιας αναζήτησης πέρα από τον θάνατο· με την ανάμνηση του πρωτόκτιστου κάλλους…
Ο διάπλους του καθρέφτη
Τάκης Βαρβιτσιώτης
Σημειώσεις για την ποίηση
«Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης είναι ένας εκπρόσωπος εκείνης της πλειάδας των Ελλήνων ποιητών που πρόσφεραν μια ζωτική και ανέλπιστη συμβολή στην παγκόσμια λογοτεχνία της εποχής μας, και το πλούσιο ποιητικό έργο του έξοχου αυτού λυρικού αποτελεί μια κορυφαία στιγμή της σύγχρονης νεοελληνικής ποίησης, βρίσκοντας αναγνώριση και ‘έξω από την πατρίδα του'». [Από το σκεπτικό της κριτικής επιτροπής του Πανεπιστημίου της Βιέννης, που απένειμε στον Τάκη Βαρβιτσιώτη το Διεθνές Βραβείο Γκόντφριντ φον Χέρντερ, 1994]. «Εάν ο Σολωμός είναι ιδρυτής της νεοελληνικής ποίησης, ο Παλαμάς ο γενάρχης της και ο Κάλβος ο νεοκλασικός σταθμός της, εάν ο Καβάφης εκφράζει το σταθμό της βυζαντινής παρακμής και ο Ρίτσος την κοινωνική διαμαρτυρία, τότε ο επόμενος μεγάλος λυρικός σταθμός είναι ο νεότερος του πρώτου κύκλου της Σχολής Θεσσαλονίκης ποιητής Τάκης Βαρβιτσιώτης (1916). Το πνεύμα του αρχικού ποιητικού πυρήνα της μεσοπολεμικής «Σχολής» Θεσσαλονίκης συνεχίζει και κορυφώνει η κελτική υψιπετής ποίηση του μεγάλου αυτού μεταπολεμικού ποιητή». [Από την «Επίτομη Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» του Δ. Τσάκωνα, Εκδ. Κάκτος]. «Δεν ξέρω κανέναν άλλο σύγχρονο ποιητή μας, και πιο συγκεκριμένα, ποιητή μεταπολεμικό, που με τον ποιητικό του λόγο να μας κάνει να νοιώθουμε τόσο έντονα τη «σιωπή». Και ειδικά τη σιωπή του μυστηρίου… Ο Τάκης Βαρβιτσιώτης είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να προσφέρει στη μοντέρνα ποίηση ένας ποιητής τόσο υψηλού επιπέδου. Είναι κρίμα άνθρωποι σαν κι αυτόν να μένουν στην αφάνεια, έχοντας ένα ακροατήριο διακοσίων ή το πολύ τριακοσίων ανθρώπων. Το έργο του Τάκη Βαρβιτσιώτη είναι ένα αληθινό αριστούργημα και αυτό μας το δείχνει και η πρόσφατη βράβευσή του.» Ανδρέας Καραντώνης
Στη ρίζα του νερού, στην πέτρα…
Παντελής Β. Πάσχος
Η χαρμολύπη της επιστροφής
– Πρώτα-πρώτα θα σας πω για τα θεμέλια του καμπαναριού. Βλέπετε πόσα ζωνάρια και πόσα πατώματα είναι: ε, λοιπόν, τα θεμέλια είναι άλλο ένα πάτωμα προς τα κάτω, γεμάτο από κορμούς δέντρων. Διάλεξαν, μάλιστα, κ’ έκοψαν χοντρά καραγάτσια, που έχουν πολύ δυνατό ξύλο και είναι μεγάλης αντοχής, σαν τσιμέντο· τα πατήκωσαν καλά, κ’ εκεί επάνω άρχισαν να χτίζουν, με τις πιο μεγάλες πέτρες, μια μεγάλη βάση· και αυτό το κάνανε και για τη στερεότητα, μα και για να μπορεί ν’ απορροφά τα τραντάγματα και τους κραδασμούς. Και ήταν, πράγματι, σοφοί εκείνοι οι χτίστες: πέρασαν τόσα μεγάλα φορτηγά, τανκς, βαρυφορτωμένες νταλίκες από δίπλα του, τρανταζότανε όλος ο τόπος, αλλά το καμπαναριό δεν έπαθε ούτε το παραμικρό! […] Όταν τελείωσε το έργο και βγήκαν οι σκαλωσιές, όλος ο κόσμος εθαύμασε το νέο στολίδι του χωριού· με τέτοια εκκλησιά του Αη-Προδρόμου, τέτοιο μεγάλο και τεφαρίκι καμπαναριό άξιζε! Έγιναν πάλι γιορτές, με τραπέζια και κρασί παλιό, για να εγκαινιαστεί το μεγάλο έργο, που βάσταξε όπως σας είπα τρία χρόνια το χτίσιμό του, και ν’ αποχαιρετήσουμε τους μαστόρους.
There are no reviews yet.