Ο Αγαπημένος
Rumi Jalal-Al-Din
Όλη η ποίηση του Ρουμί δεν είναι παρά μία μεταξωτή κλωστή στα χέρια επιδέξιου υφαντή, που με την δεξιοτεχνία μυστικών διαδικασιών, μετατρέπεται σε περίτεχνο περσικό χαλί.
Ζητούμενο πάντα ο Έρωτας. Ο ανεκπλήρωτος ανθρώπινος πόθος, που με κάθε μέσο αγωνίζεται να πραγματοποιηθεί, δεν μπορεί πουθενά αλλού να εκπληρωθεί παρά μόνο στην αγάπη.
€ 8.50 € 6.80
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (1)
| Weight | 0.20 kg |
|---|---|
| Dimensions | 12 x 17 cm |
| Συγγραφέας | Rumi Jalal-Al-Din |
| Σελίδες | 128 |
| isbn13 | 978-960-7102-66-9 |
| isbn | 960-7102-66-5 |
1 review for Ο Αγαπημένος;
Add a review
You may also like…
Οία
Καδιώ Κολύμβα
Τόπος και ιστορία
Το βιβλίο αυτό είναι σαν πουλί. Ένα πουλί διαβατάρικο, που θα ‘θελε να σας σηκώσει μαλακά και να σας ταξιδέψει. Οι δυο φτερούγες του σημαδεύουν δυο διαφορετικά σημεία, άρα έχουν και δυο διαφορετικούς στόχους. Ο πρώτος θέλει να γνωρίσει στον ταξιδιώτη τη μικρή πολιτεία της Οίας και τα έργα των ανθρώπων της. Ο δεύτερος στοχεύει πέραν της ευκολίας των αισθήσεων. Προσπαθεί να κάνει λέξεις τα κρυμμένα, όσα χρειάζεται να σκύψουμε λίγο από πάνω τους, για να μας αποκαλυφθούν. Το πέραν της μαγείας, η οποία έτσι κι αλλιώς κυριεύει τον επισκέπτη της Οίας, το πέραν της «γραφικότητας» του γαλάζιου Αιγαίου με τις απέριττες κυκλαδικές γραμμές. […] (από τον πρόλογο της συγγραφέως)
Rumi Jalal-Al-Din (Μεβλάνα – Τζελαλαντίν Ρουμί)
Ο Μελβάνα Τζελαλεττίν Μωχαμέντ Μπαλκί (Ρουμί) (1207-1273 μ.Χ.) είναι ένας από τους μεγαλύτερους μυστικιστές ποιητές ανά τον κόσμο που θέτει τον άνθρωπο σε ερωτική τροχιά με τον Θεό. Είναι ένας παγκοσμίου κύρους πνευματικός δημιουργός. Μετά τη συνάντησή του με τον «Σαμς», εγκατέλειψε τη διδασκαλία και τα κηρύγματα και ενώθηκε με τους αγαπημένους του Θεού. Ο πιστός μαθητής και οπαδός του, Χιουσαμεττίν Τσελεμπί, τον παρακάλεσε να γράψει ένα έργο για να το αφήσει παρακαταθήκη στις επόμενες γενιές. Ο Ρουμί ανταποκρίθηκε στο αίτημα του Χιουσαμεντίν και του υπαγόρευσε το μνημειώδες έργο του «Μεσνεβί» που είναι ένας ωκεανός μυστικής φιλοσοφίας. Έγραψε το έργο του στην περσική γλώσσα με έναν παιδικό ενθουσιασμό για τη ζωή και τον άνθρωπο, εμπλουτισμένο με ποικίλες γνώσεις του. Ο τρόπος γραφής του είναι πρωτότυπος και μοναδικός, εμπνευσμένος από τον θείο έρωτα. Ο Τζελαλεντίν Μπαλκί είχε λάβει άριστη ισλαμική παιδεία από τον πατέρα του που ήταν σπουδαίος ιεροδιδάσκαλος και είχε τον τίτλο Σουλτάν-αλ-0υλεμά. Χάρη στις γνώσεις του αυτές περιλαμβάνει πολλά εδάφια του Κορανίου, αλλά και χαντίς, στους στίχους του. Γνώριζε επίσης και την ελληνική φιλοσοφία στην οποία αναφέρεται στα έργα του. Λόγω της άριστης παιδείας και φιλομάθειάς του χρησιμοποιεί κάποιες ελληνικές λέξεις στα ποιήματά του.
Στον δρόμο του χειμάρρου
Μεταφραστής: Κολύμβα Καδιώ
Ένας διάλογος αγάπης ανάμεσα στον Ιησού και στο Ισλάμ. Ένας θρησκευτικός κόσμος επιλέγει να υιοθετήσει το κεντρικό πρόσωπο ενός άλλου θρησκευτικού κόσμου και να το αναγνωρίσει ως συστατικό της ίδιας του της ταυτότητας. Ρώτησαν τον Χριστό: Γιατί δεν χτίζεις ένα σπίτι για Σένα; Απάντησε: Θεμελιώνω στον δρόμο του χειμάρρου.
Στον κήπο του αγαπημένου
Τζελαλαντιν Ρουμί
Ωδές (Απόδοση: Καδιώ Κολύμβα)
Ο Ρουμί και πάλι αναζητά τον Έρωτα. Μέσα από ένα χείμαρρο λέξεων, μεταφορών, εικόνων και παρομοιώσεων. Εξουδετερώνοντας τη λογική με το βίωμα, τα αισθήματα με την εμπειρία, το ζητούμενο -που είναι πάντα ο Έρωτας- θριαμβεύει με τη δύναμη της Αγάπης. Το σώμα σου είναι η ρόδα του μύλου και η αγάπη είναι το νερό. Έχεις δει ποτέ τη ρόδα του μύλου να γυρίζει χωρίς νερό;
Η πάνω μεριά του κόσμου
Καδιώ Κολύμβα
Μυθιστόρημα
Η μυθιστορηματική βιογραφία ενός ανθρώπου κι ενός τόπου, βασισμένη στο ημερολόγιο μιας καπετάνισσας. Μια ζωή γεμάτη τρικυμίες και μπουνάτσες στη Σαντορίνη και στον Πειραιά, στο χτες και στο σήμερα. Μια ζωή απόλυτα δεμένη με τη θάλασσα, τη ναυτιλία και τη ναυτοσύνη. Από τα πανιά της σκούνας, μέχρι τα λίμπερτυ των αποζημιώσεων του πολέμου κι από τις βεγγέρες του νησιού μέχρι τα ταξίδια στην Ευρώπη.
Ρότα περ Όστρια
Καδιώ Κολύμβα
Μυθιστόρημα
Η αυγή του 16ου αιώνα βρίσκει τη Βενετία να κυριαρχεί ακόμα στις Κυκλάδες και τους πειρατές να λυμαίνονται το Αιγαίο. Τα νησιά υποφέρουν. Η Αγία Έδρα στέλνει τον εκπρόσωπό της στη Σαντορίνη, διεκδικώντας για λογαριασμό της τον μοναδικό βυζαντινό ναό του νησιού. Ο δομινικανός μοναχός Άνσελμος, ελληνομαθής και ειδικός σε ζητήματα δογματικά, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη σκληρότητα των διεφθαρμένων αρχόντων, αλλά και με την εξαθλίωση των υποτελών. Οι διεκδικήσεις, τα ψεύτικα οράματα και οι παράλογες απαιτήσεις των Ενετών, αλλά και τα δεινά των ντόπιων, φέρνουν τον Άνσελμο αντιμέτωπο με μια διαφορετική πραγματικότητα και τον οδηγούν σε αμφισβητήσεις και εσωτερικές συγκρούσεις.
Κολύμβα Καδιώ (Kadio Kolymva)
Η Καδιώ Κολύμβα, πρωτοδημοσιεύει το 1968, την ποιητική συλλογή «Nocturna». Το 1985 αρχίζει τη συνεργασία της με την Πολιτιστική Εταιρεία «Πανόραμα», δημοσιεύοντας στο περιοδικό της Εταιρείας και δίνοντας διαλέξεις με θέματα την πρωτοχριστιανική Ανατολή και την ισλαμική λογοτεχνία. Την ίδια εποχή ξεκινάει να μεταφράζει το μεγάλο ποιητικό έργο του Πέρση ποιητή, Τζελαλαντίν Ρουμί. Το 1991 κυκλοφορεί την ποιητική της συλλογή «Εικόνες από την Έρημο», Εκδόσεις Πανόραμα. Το 1995 στον Εκδοτικό οίκο «Αρμός», δημοσιεύει μια ακόμα ποιητική συλλογή με τίτλο «Πανδοχείο Πουλιών» και την ίδια χρονιά στη σειρά «Μούσες» του «Αρμού», κυκλοφορεί η μετάφραση του βιβλίου «Ο Αγαπημένος». Τα 90 από τα 1791 τετράστιχα (Ρουμπαγιάτ) του Τζελαλαντίν Ρουμί από το έργο «Ο Ήλιος της Ταυρίδας». Με εκτενή εισαγωγή για τον ποιητή και το έργο του.
Η έννοια του προσώπου στον Σουφισμό
Reynold A. Nicholson
Κατά τον σουφικό μυστικισμό «η έσχατη αλήθεια του παντός βρίσκεται μέσα στην καρδιά του ανθρώπου και με την βαθιά, γνήσια και έντονη αγάπη ο μύστης έρχεται σε άμεση κοινωνία με τον Θεό, απαρνείται το συμβατικό πρόσωπο και ανακαλύπτει το κρυμμένο μέσα του μοναδικό και αληθινό πρόσωπο της θείας πραγματικότητας. Τι γίνεται τελικά με το ανθρώπινο πρόσωπο. Φτάνει στην τελείωση ή ταυτίζεται με την ουσία του Θεού και χάνεται στην απέραντη θάλασσα του παντός.»
Related Products
Το Θαλασσινό Κοιμητήριο
Paul Valéry
Το «Θαλασσινό Κοιμητήριο» είναι μία από τις σημαντικότερες εκφράσεις της «καθαρής ποίησης», ποίημα με θέμα τη φθορά και τον θάνατο, που όμως το διαπερνά μια αίσθηση της ύπαρξης τόσο δυνατή, ώστε να καταλήγει σε μια δοξαστική ελεγεία της ζωής.
Ο δρόμος του φιδιού
Φερνάντο Πεσσόα
Ο Δρόμος του Φιδιού είναι μιά πραγματεία μύησης στην γνώση, είναι ένα παζλ που συνθέτει ο Γιάννης Σουλιώτης από γνωστά και ανέκδοτα κείμενα του Φερνάντο Πεσσόα που καλούν στον δρόμο της γνώσης, τον δρόμο που διάνυε ο Πεσσόα σαν τον Οδοιπόρο του, παραμυθούμενος για λίγο ή περισσότερο με γοητευτικές συναναστροφές: με τους αρχαίους Έλληνες θεούς, την Μεταφυσική, την Αλχημεία, την Μασονία, την Καβάλα, τους Ναϊτες, τους Ροδόσταυρους, την Επιστήμη, την Τέχνη, την Θρησκεία…
Ο δρόμος, όμως, του φιδιού είναι η απόδραση έξω από τους δρόμους, μας λέει ο ποιητής, και μόνο απεκδυόμενοι κάθε φορά, όπως το φίδι τα πουκάμισά του, απόψεις, θεωρίες, συστήματα, θρησκείες, θα πλησιάσουμε λίγο πιο κοντά στην απρόσιτη και θεία Αλήθεια.
Αντίνοος
Φερνάντο Πεσσόα
Δίγλωσση έκδοση
To 1901 είναι η χρονιά που ο Πεσσόα γράφει τα πρώτα του ποιήματα στα αγγλικά. Αρχίζει να συνθέτει τον «Αντίνοο» στα 1915 και τον δημοσιεύει στα 1918. Κάπου ο ίδιος σημειώνει «ο Αντίνοος μπορεί να χαρακτηριστεί άσεμνο» ποίημα, και πως σ’ αυτό εκφράζεται «πολύ ωμά». Ο ποιητής αρχίζει την εκτενή ποιητική του σύνθεση από τη στιγμή που ο Αντίνοος είναι ήδη νεκρός. Η ιστορία του ομολογημένου και σφοδρού έρωτα μεταξύ του αυτοκράτορος Αδριανού και του νεαρού Βιθυνού (φλογερού και σφοδρού κυρίως από την πλευρά του Αδριανού) είναι διάσημη και περιγράφεται κατά μοναδικό και αξεπέραστο τρόπο από την Μαργκερίτ Γιουρσενάρ στο μεγάλο και πιο διάσημο έργο της «Αδριανού απομνημονεύματα». Πως ξεκίνησε αυτό το παράφορο πάθος μεταξύ του μεσήλικα αυτοκράτορα και του νεαρότατου Αντίνοου, πως εξελίχτηκε και με ποιον τρόπο κατέληξε αφήνουν αδιάφορο τον Πεσσόα. Ο δικός του Αντίνοος αρχίζει από τον πνιγμό του νεαρού καλλονού στα νερά του Νείλου και μετέπειτα. Το σώμα του νεκρού Αντίνοου μεταφέρεται στην Έπαυλη του Αδριανού στην Αλεξάνδρεια και τοποθετείται πάνω σε «χαμηλό ανάκλιντρο». Αυτό ακριβώς είναι το σημείο εκκίνησης του Πεσσόα.
Ο Marc Chagall στην Ελλάδα
Γιάννης Σουλιώτης
Ποιήματα
Με το βιβλίο «Ο Marc Chagall στην Ελλάδα – Ποιήματα» ο μεγάλος καλλιτέχνης μας παρουσιάζει την άλλη όψη -την ποιητική- του ιδίου νομίσματος, που και οι δυο όμως συμπίπτουν σε μια, αφού ο ίδιος ήταν ζωγράφος-ποιητής και ποιητής-ζωγράφος. Η έκδοση αυτή αποτελεί μία πρώτη παγκόσμια παρουσίαση των ποιημάτων του μεγάλου ζωγράφου σε μετάφραση. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός της πρώτης παγκόσμιας δημοσίευσης ενός ανέκδοτου μέχρι σήμερα σχεδίου του μεγάλου καλλιτέχνη, που φιλοτέχνησε στον Πόρο, κατά τη διάρκεια της πρώτης του επίσκεψης στην Ελλάδα το 1952. Επίσης, ο χαρακτηρισμός, για πρώτη φορά στην εργογραφία του Σαγκάλ, της περιόδου 1952-1980 ως «Ελληνική Περίοδος». Πράγματι στα 30 αυτά περίπου χρόνια, ο Σαγκάλ ζωγράφισε όλα του τα έργα με ελληνικά θέματα: τον Πόρο, αλλά κυρίως πρόσωπα και γεγονότα από την ελληνική αρχαιότητα ,που αναδεικνύουν, σε όλο τους το μεγαλείο, τις ιδέες του Σαγκάλ για τον ελληνικό ουμανισμό. Στην έκδοση αυτή περιλαμβάνονται 17 σχέδια του μεγάλου ζωγράφου, χαρακτηριστικό δείγμα της εποχής εκείνης. Το πρωτότυπο γαλλικό, κυκλοφόρησε το 1975, από τις Εκδόσεις Cramer, και εκτός από τα 41 ποιήματά που έγραψε ο μεγάλος ζωγράφος από το 1909 έως το 1950, συμπεριλαμβάνει και 24 ξυλογραφίες του και αποτελεί το δεύτερο μέρος του βιβλίου. Στις πρώτες σελίδες του βιβλίου, μπορεί κανείς να βρει μία φωτογραφία του Marc Chagall μπροστά στην Ακρόπολη, το 1952 (copyright Marc &. Ida Chagall, Παρίσι). Το προοίμιο του τόμου έχει γράψει η Meret Mayer-Graber, εγγονή και κληρονόμος του Σαγκάλ και το πρόλογο ο ακαδημαϊκός Δημήτρης Μυταράς. … Μη με ψάχνετε σήμερα ούτε αύριο Έφυγα μακριά από μένα Είμαι Σε ένα λάκκο δακρύων…
Ποιήματα
Stéphane Mallarmé
Εισαγωγή-Μετάφραση-Σχόλια: Τάκης Βαρβιτσιώτης
«Να επιχειρήσει κανείς να μιμηθεί τον Mallarme είναι παραφροσύνη», είπε κάποτε ο Andre Gide. Να επιχειρήσει όμως να τον μεταφράσει, είναι, νομίζω, ακόμα μεγαλύτερη παραφροσύνη. Το πάθος μου ωστόσο και η λατρεία μου για τον έξοχο Διδάσκαλο με παρότρυναν να αναλάβω αυτό το απεγνωσμένο εγχείρημα. Έτσι προσπάθησα τριάντα και πλέον χρόνια, σε ορισμένες μόνο ευτυχισμένες στιγμές έμπνευσης και όσο μου επέτρεπαν οι ικανότητες μου, να αναδημιουργήσω στη γλώσσα μας τα ωραιότερα και τα πιο φημισμένα σονέτα του Stephane Mallarme, χρησιμοποιώντας τις έσχατες δυνατότητες που θα μπορούσε να μου προσφέρει η γλώσσα μας από την τόσο πλούσια, θαυμαστή και αρχαία παρακαταθήκη της.
Η προσπάθειά μου αυτή με υποχρέωνε να ανακαλύψω κάποιες γλωσσικές αισθητικές «αντιστοιχίες», correspondances, σύμφωνα, με την μπωντλαιρική σημασία του όρου, έναν παράλληλο με το μαλλαρμεϊκό κείμενο ποιητικό λόγο, έτσι ώστε η μεταγλώττιση να αποβαίνει μια πραγματικά νέα δημιουργία που να διασώζει κατά το δυνατόν την πολυσημία του πρωτοτύπου. Με υποχρέωνε ακόμα να παραβιάσω έναν ή και περισσότερους μυστικούς διαδρόμους που θα οδηγούσαν στον πυρήνα του μεταφραζόμενου έργου, με άλλα λόγια σ’ αυτό το εκθαμβωτικό κάτοπτρο με πολλαπλές φωτεινές εστίες και αντανακλάσεις που είναι η μαλλαρμεϊκή ποίηση, χωρίς όμως να εξαφανιστώ κι εγώ ο ίδιος μέσα στο λαμπερό βάθος του.
Κατάη
Ezra Pound
[…] Πρώτη φορά έμαθα την ύπαρξη της «Κατάη» διαβάζοντας την αλληλογραφία Γ. Σεφέρη – Ζ. Λορεντζάτου. Αλλά δεν είχα ασφαλώς -όπως πολλοί νεότεροι, υποθέτω- την πρώτη έκδοση της μετάφρασης του Ζήσιμου Λορεντζάτου. Ατυχώς για μένα, καθ’ ότι ευρισκόμενος ως γιατρός εις υπηρεσίαν υπαίθρου, δεν έλαβα γνώση ούτε της δεύτερης έκδοσης, του 1978 από τη Λέσχη. Τις μεταφράσεις των: Τ. Κόρφη. Ν. Σημηριώτη και Η. Κυζηράκου δεν τις είδα ποτέ, απλώς πληροφορήθηκα την ύπαρξή των από το εισαγωγικό σημείωμα του Τάκη Μενδράκου στη δική του μετάφραση. Ακόμα και σήμερα δεν έχω δει καμία. Αγνοώντας λοιπόν κάθε προηγούμενη μεταφραστική προσπάθεια και πιστεύοντας πως μόνον ο Ζ. Λορεντζάτος είχε ασχοληθεί (το 1948), μου φάνηκε ελκυστική η ιδέα ν’ αποπειραθώ μια νέα μετάφραση της «Κατάη». Έτσι από τις αρχές του 1994 άρχισα τη δική μου προσπάθεια με συνεργό μόνον το αγγλικό κείμενο. Προχωρούσα αργά με πολλές επιφυλάξεις και αμφιβολίες για το δόκιμον του εγχειρήματος, οπότε εμφανίστηκε τρία περίπου χρόνια αργότερα η μετάφραση του Τ. Μενδράκου από τις εκδόσεις Άγρα. Τότε βρισκόμουν στο 15ο ποίημα της «Κατάη» και το γεγονός αυτό με αποθάρρυνε ως προς την όποια προοπτική της δικής μου δουλειάς. Ύστερα από την πρώτη ψυχρολουσία, συνέκρινα τη δική μου εργασία με εκείνη του Τ. Μενδράκου και βρήκα αρκετές, αλλά κυρίως σημαντικές, διαφορετικές προσεγγίσεις. Σε μια συζήτησή μου με το Λαρισαίο ποιητή Άγγελο Πετρουλάκη για την εμπλοκή μου στη μετάφραση της «Κατάη» μου αποκάλυψε πως κατείχε τη δεύτερη έκδοση (του 1978) της μετάφρασης του Λορεντζάτου. Μου τη δάνεισε, τη φωτοτύπησα, και διέθετα πλέον ακόμα ένα συγκριτικό μέγεθος. Είδα πως η δική μου μετάφραση βρισκόταν πιο κοντά σ’ εκείνη του Ζ. Λορεντζάτου ως προς το λυρικό μέρος, αλλά μακράν ως προς το γλωσσικό στοιχείο. Έβρισκα δηλαδή πως η γλώσσα του Λορεντζάτου (και απολύτως δικαιολογημένα για την εποχή που εμφανίστηκε) υπάκουε στις απαιτήσεις εκείνης της δημοτικής που τότε ακόμα έδινε σκληρό αγώνα εναντίον της «επίσημης» καθαρεύουσας του ελληνικού κράτους… Κάποιες λέξεις και εκφράσεις μου φαίνονταν να ηχούν περίεργα, ενώ σήμερα, πιστεύω, η γλώσσα μας (η επίσημη πια δημοτική) έχει «λειανθεί» αρκούντως και «ισορρόπησε», αποδεχόμενη τα όσα λόγια στοιχεία εξυπηρετούν το γραπτό ή τον προφορικό της λόγο. Το αντίθετο, έχω τη γνώμη, συμβαίνει με τη μετάφραση του Τ. Μενδράκου. Ενώ δηλαδή η γλώσσα του είναι η σημερινή δημοτική, η τόσο οικεία στην ακοή μας, το λυρικό της στοιχείο ενίοτε θυσιάζεται προς όφελος της πλησιέστερης νοηματικής απόδοσης. Εντέλει έμεινα με την εντύπωση -υποκειμενική ασφαλώς- πως η δική μου μετάφραση προσπαθεί να «διασώσει» το λυρικό στοιχείο (πρωταρχικό ζητούμενο στην ποίηση) και τη φρεσκάδα του σημερινού γλωσσικού μας εργαλείου. […] (Από τον πρόλογο του Κώστα Λάνταβου)
Ποιήματα Μπομπρόφσκι
Johannes K. B. Bobrowski
Μετάφραση: Δημήτρης Θ. Γκότσης
Εκλογή από τις συλλογές: Εποχή της Σαρματίας, Σκιώδης χώρα ποταμοί, Καιρού σημάδια
Αρχίζοντας, θα τολμούσα -λόγω ξεχωριστής αγάπης για το παρουσιαζόμενο έργο- να καταθέσω στον αναγνώστη κάτι το πολύ προσωπικό μου και μάλιστα υπό τη μορφή έμμεσου εσωτερικού μου ερωτήματος: αληθινά, δεν ξέρω πόσο μεγάλη θα ήταν ακόμη η πενία της ποιητικής μου συνείδησης, εάν δεν είχα γνωρίσει το έργο του Bobrowski. Επειδή, βέβαια, η τελική αίσθηση του κατορθώματος του είναι μια στο έπακρον πειστική Μαγεία. Την υιοθετείς ευφρόσυνα και πορεύεσαι εντός της, επειδή ποτέ δεν σου επιβάλλεται με οιουδήποτε είδους εστολισμό. Λεκτικό ή εικονοπλαστικό ή και άνευ εννοίας συμβολικό. Έτσι, πολύ σύντομα μεταβάλλεται η μαγεία αυτή για τον αναγνώστη σε αίσθηση όλων των αισθήσεων και μάλιστα πολύ οικεία. Προσπάθησα να διαφοροποιήσω τη μαγεία αυτή, που την εννοώ βέβαια σαν κατάσταση εκτάκτως ουσιώδους εμπειρίας και όχι σαν παραπλανητική τέχνη, από άλλες ποιητικές, όσο σπάνιες, άρα και ολιγάριθμες, κι αν είναι αυτές…
Αντίλαλοι της Ψυχής και του Νου / Echoes of the soul and the mind
Felicity Mat
Ποιήματα και ποιητικοί στοχασμοί ψυχικής ανάτασης
Εύχομαι οι θετικές ιδέες και τα μηνύματα που πηγάζουν από τους ποιητικούς μου στοχασμούς, να ανθίσουν στην ψυχή και στο νου του αναγνώστη, με τον ίδιο τρόπο που υπαινίσσεται το μπουμπούκι στο εξώφυλλο αυτού του βιβλίου.
May the positive ideas and messages that spring out of my poetic reflections blossom in the soul and mind of the readers, just as the bud on the cover of this book suggests.
Για το βιβλίο έγραψαν:
Ισραηλιτική Κοινότητα Λάρισας:
[…]Η σχέση σας με την Ψυχολογία διατρέχει τους στίχους των ποιημάτων σας, που σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν σοφές ρήσεις. Να είστε σίγουρη πως οι θετικές σας ιδέες και τα μηνύματά σας θα αποτελέσουν βάλσαμο στις ψυχές των αναγνωστών, ιδιαίτερα στη σημερινή σκληρή εποχή που ζούμε…[…]
Ποίηση
Jean Pierre Jouve
Απόδοση: Νίκος Λεβέντης
«Πιέρ Ζαν Ζουβ: Ένας ποιητής»:
Ούτε στη χώρα του δεν εισακούσθηκε… Για την άθεη Γαλλία που σπινθηροβολεί σε πνεύμα βολταιρικής παραγωγής, εκστασιάζεται με τη νέα θεότητα της τεχνικής, ο ποιητής μας έχει κάτι απηρχαιωμένο κι απωθητικό. Για την άλλη Γαλλία της παραδοσιακής μεγαλοπρέπειας του καθολικισμού, κλειδοκράτορας παραμένει πάντα ο Κλωντέλ με το ογκώδες, βαρύτιμο έργο του: θεατρικό, ποιητικό, ερμηνευτικό. Με τους υπερρεαλιστές έχει έναν κοινό ερωτικό δεσμό, όμως ενώ εκείνοι μένουν στην επιφάνεια της σάρκας, αυτός ξεκόβει κι αναζητάει, με τους μεγάλους μυστικούς της παράδοσής του, την ερωτική ανάσα του μηδενός. Μόνο κάποια ανήσυχα πνεύματα, σχεδόν πιστοί ερμηνευτές του, θα προσπαθήσουν να βρουν τη συνοχή του έργου -υποφώσκει η συνοχή του είναι- τους βαθείς αρμούς και τις εναγώνιες ορμές μιας ζωής αφιερωμένης στην ποίηση, στραμμένης προς τον Θεό. Αλλά αν υπάρχει κάποια βαθύτερη απήχηση, κάποια μυστική αλληλεγγύη ανάμεσα στα έργα και τους ανθρώπους, ομότεχνοι πάλι θ’ αναγνωρίσουν στο πρόσωπό του «ένα μεγάλο ποιητή της γλώσσας μας» κι αυτή η αναγνώριση που έρχεται με γνώση και εμβίωση από τους Πιερ Εμμανουέλ και Υβ Μπονφουά θα ‘ναι ίσως η καλύτερη διαδοχή. Ενώ ο Ουγκαρέττι, που αγάπησε τη γαλλική γλώσσα, βλέπει πως το έργο του Ζουβ μοιάζει να γεννήθηκε κάτω απ’ τον αστερισμό της Νιόβης(από πέτρα και δάκρυα), πως η σκοτεινιά των λέξεων προέρχεται απ’ το ίδιο το μυστικό της ζωής.
Δεν παύει όμως να παραμένει δεκαπέντε χρόνια μετά το θάνατό του (1976) ένας πένθιμος, μονήρης ποιητής. . […]
armosbooks –
Seraphim Alevropoulos
Ένας εξαίρετος ποιητής, ένας ουδέτερος θεολόγος, ένας ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ουσιαστικά με τον Αγαπημένο & όχι μόνο! Ένας ύμνος στην Αγάπη, μετά από αυτόν του Αποστόλου Παύλου στην Καινή Διαθήκη, στην προς Κορινθίους επιστολή του.. Μια άριστη απόδοση στα ελληνικά, με σεβασμό στην ελληνική γλώσσα αλλά κυρίως στον ίδιο τον Πέρση Ποιητή, τον Τζελαλλαντίν Ρουμί (ή Τζελαλεττίν) που σημαίνει \»Η δόξα της Θρησκείας\» αν θυμάμαι καλά από την μετάφραση..Αναφέρονται όλες οι πηγές της, στις οποίες εμφανίζεται και ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος, ένας Άνθρωπος, όπου με το βιβλίο του \»Ισλάμ\» από τις Εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑΣ φωτίζει με σεβασμό κι αγάπη όλα τα σημεία του Ισλάμ, τα οποία επηρρέασαν κ την μεταφράστρια, όπως η ίδια αναφέρει, να ασχοληθεί περισσότερο με το Ισλάμ. Ένα βιβλίο που όλοι οι θεολόγοι αλλά & όλοι οι ερωτευμένοι οφείλουν να διαβάσουν πριν επιστρέψουν στο χώμα…μια έκφραση που χρησιμοποιούσε κ ο ίδιος ο Τζελαλλαντίν.. Συγχαρητήρια στις Εκδόσεις ΑΡΜΟΣ για την κυκλοφορία του \»Αγαπημένου\» και του \»Κήπου του Αγαπημένου\», ένα ακόμα έργο του ποιητή, το οποίο θα διαβάσω σύντομα και θα σχολιάσω εαν χρειαστεί.. Σε μια εποχή όπως η σημερινή, η επιρροή του Τζελαλλαντίν είναι απαραίτητη, ώστε να μας ενθαρρύνει να αγαπήσουμε τον Δημιουργό, την δημιουργία Του αλλά & την ομοίωσή Του, τον άνθρωπο.. Καλή Ανάγνωση σε όλους!