Τα ελληνικά ποιήματα του Όσιπ Μαντελστάμ
«Ενώ στον κόσμο υπάρχει ο θάνατος, ο Ελληνισμός θα συνεχίσει να είναι η δημιουργική δύναμη… Ο Ελληνισμός, γονιμοποιημένος από τον θάνατο, είναι ο Χριστιανισμός».
Ο Οσίπ Μαντελστάμ υπήρξε ένας μεγάλος ελληνολάτρης. Η αγάπη του για τα ελληνικά γράμματα ξεκίνησε από τις σπουδές του στο περίφημο σχολείο Tenishevsky με γυμνασιάρχη ένα σπουδαίο ελληνομαθή ποιητή και μεταφραστή της αρχαίας τραγωδίας, τον Βλαντιμίρ Χίππιους, και στη συνέχεια στο πανεπιστήμιο της Σορβόννης, της Χαϊδελβέργης και τέλος της Αγίας Πετρούπολης.
Τέτοια ήταν η αγάπη του για κάθε τι ελληνικό, ώστε έφτασε στο σημείο να κάνει το γάμο του με τη Nadezhda, με έναν φίλο του ιερέα, στο γνωστό από τα ποιητικά χρονικά της εποχής «ελληνικό καφενείο», βάζοντας στα δάκτυλά τους δύο γαλάζια δακτυλίδια!
€ 11.95 € 9.56
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.35 kg |
|---|---|
| Dimensions | 15 x 24 cm |
| Συγγραφέας | Osip Mandelshtam |
| Σελίδες | 136 |
| isbn13 | 978-960-527-854-0 |
Be the first to review “Τα ελληνικά ποιήματα του Όσιπ Μαντελστάμ”
You may also like…
Mandelshtam Osip (Μαντελστάμ Οσίπ)
Ο Οσίπ Εμιλίεβιτς Μαντελστάμ, Ρώσος ποιητής και δοκιμιογράφος, γεννήθηκε σε μία εβραϊκή οικογένεια. στη Ρίγα της Λεττονίας το 1891, και έζησε στην Αγία Πετρούπολη, γενόμενος μάρτυρας σε όλα τα γεγονότα και τις καταστάσεις της Οκτωβριανής Επανάστασης. Σπούδασε στην Πετρούπολη (αναγκάστηκε να αλλάξει θρήσκευμα για να γίνει δεκτός στον Πανεπιστήμιο) και στην Χαϊδελβέργη. Σύστησε με άλλους το ποιητικό κίνημα των Ακμεϊστών και συναστράφηκε πολλά από τα μεγαλύτερα πνεύματα της εποχής του. Συνελήφθη από το σταλινικό καθεστώς και εξορίστηκε στα Ουράλια, αλλά αμνηστεύτηκε, για να ξανασυλληφθεί και να σταλεί για καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία. Πέθανε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες καθ΄οδόν προς τη Σιβηρία το 1938 και τάφηκε σε ομαδικό τάφο. Η σύζυγός του Ναντέζντα μερίμνησε να εκδοθεί το έργο του στη Δύση, κάνοντάς το έτσι παγκόσμια γνωστό.
Σουλιώτης Γιάννης (Souliotis Giannis)
Δρ. Πολιτικών Επιστημών, Πανεπιστημίων Γαλλίας. Πρ. Βοηθός Καθηγητής Διεθνούς Δικαίου-Πανεπιστήμιο Νίκαιας, Γαλλία. Πρ. Πρεσβευτής-Σύμβουλος Ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών, με κύριο τομέα δράσης τον αφοπλισμό και τη διεθνή ασφάλεια. Γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, ιταλικά. Έχει δημοσιεύσει άρθρα και μελέτες σε ελληνικά και γαλλικά επιστημονικά περιοδικά για διεθνείς οργανισμούς, δίκαιο θάλασσας, ανθρώπινα δικαιώματα κ.ά., καθώς επίσης και αρκετά βιβλία.
Related Products
Ο δρόμος του φιδιού
Φερνάντο Πεσσόα
Ο Δρόμος του Φιδιού είναι μιά πραγματεία μύησης στην γνώση, είναι ένα παζλ που συνθέτει ο Γιάννης Σουλιώτης από γνωστά και ανέκδοτα κείμενα του Φερνάντο Πεσσόα που καλούν στον δρόμο της γνώσης, τον δρόμο που διάνυε ο Πεσσόα σαν τον Οδοιπόρο του, παραμυθούμενος για λίγο ή περισσότερο με γοητευτικές συναναστροφές: με τους αρχαίους Έλληνες θεούς, την Μεταφυσική, την Αλχημεία, την Μασονία, την Καβάλα, τους Ναϊτες, τους Ροδόσταυρους, την Επιστήμη, την Τέχνη, την Θρησκεία…
Ο δρόμος, όμως, του φιδιού είναι η απόδραση έξω από τους δρόμους, μας λέει ο ποιητής, και μόνο απεκδυόμενοι κάθε φορά, όπως το φίδι τα πουκάμισά του, απόψεις, θεωρίες, συστήματα, θρησκείες, θα πλησιάσουμε λίγο πιο κοντά στην απρόσιτη και θεία Αλήθεια.
Εκλογή ποιημάτων 1915-1966
Pierre Reverdy
Εισαγωγή-Μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης
… Για να ανακεφαλαιώσω θα μπορούσα να ονομάσω τον Ρεβερντύ έναν μάρτυρα της ποίησης, θα θελα ακόμα να εκφράσω την έκπληξή μου για την αδικία που του έχει γίνει από τους συγχρόνους του και από τους ιστορικούς της λογοτεχνίας, άσχετα κι αν ο ίδιος επεζήτησε να μείνει ένας άγνωστος ποιητής έχοντας για μόνη επικοινωνία του με τον κόσμο, το άνοιγμα ενός ωοειδούς φεγγίτη, «Θεέ μου, βοήθησε να μείνω ένας άγνωστος ποιητής». Όσον αφορά τη σημασία και την απήχηση που μπορεί να έχει το έργο του Ρεβερντύ στην Ελλάδα, θέλω να σημειώσω πως αν η ελληνική ποίηση δεν έπαψε ποτέ να εγκωμιάζει το θαύμα της ζωής, ωστόσο δεν ελησμόνησε, και ιδιαίτερα κατά τη βυζαντινή εποχή, το μερίδιο της αιωνιότητας που εμπεριέχεται στη ζωή. Από αυτή την άποψη, ο Ρεβερντύ, με το μάθημα που μας δίνει της αυστηρότητας και της λιτότητας, της σιωπής και της μετριοφροσύνης, με το ιδεώδες του μιας αδιάφθορης ομορφιάς («να γράψω το ωραιότερο ποίημα του κόσμου»), με την προμηθεϊκή του αντίληψη για την ποίηση που είναι για αυτόν «το πιο υψηλό και το πιο αποτελεσματικό μέσο απολύτρωσης που έθεσε σε ενέργεια ο άνθρωπος για να πραγματοποιήσει, παρ’ όλες τις υποδουλωτικές απαιτήσεις της φύσης, το μυθικό του πεπρωμένο», με την προσήλωσή του στην αίσθηση του ανθρωπίνου (ταυτότητα του ποιητικού πεπρωμένου με το ανθρώπινο πεπρωμένο) συνδέεται με την καλύτερη ελληνική παράδοση…
Ποιήματα
Stéphane Mallarmé
Εισαγωγή-Μετάφραση-Σχόλια: Τάκης Βαρβιτσιώτης
«Να επιχειρήσει κανείς να μιμηθεί τον Mallarme είναι παραφροσύνη», είπε κάποτε ο Andre Gide. Να επιχειρήσει όμως να τον μεταφράσει, είναι, νομίζω, ακόμα μεγαλύτερη παραφροσύνη. Το πάθος μου ωστόσο και η λατρεία μου για τον έξοχο Διδάσκαλο με παρότρυναν να αναλάβω αυτό το απεγνωσμένο εγχείρημα. Έτσι προσπάθησα τριάντα και πλέον χρόνια, σε ορισμένες μόνο ευτυχισμένες στιγμές έμπνευσης και όσο μου επέτρεπαν οι ικανότητες μου, να αναδημιουργήσω στη γλώσσα μας τα ωραιότερα και τα πιο φημισμένα σονέτα του Stephane Mallarme, χρησιμοποιώντας τις έσχατες δυνατότητες που θα μπορούσε να μου προσφέρει η γλώσσα μας από την τόσο πλούσια, θαυμαστή και αρχαία παρακαταθήκη της.
Η προσπάθειά μου αυτή με υποχρέωνε να ανακαλύψω κάποιες γλωσσικές αισθητικές «αντιστοιχίες», correspondances, σύμφωνα, με την μπωντλαιρική σημασία του όρου, έναν παράλληλο με το μαλλαρμεϊκό κείμενο ποιητικό λόγο, έτσι ώστε η μεταγλώττιση να αποβαίνει μια πραγματικά νέα δημιουργία που να διασώζει κατά το δυνατόν την πολυσημία του πρωτοτύπου. Με υποχρέωνε ακόμα να παραβιάσω έναν ή και περισσότερους μυστικούς διαδρόμους που θα οδηγούσαν στον πυρήνα του μεταφραζόμενου έργου, με άλλα λόγια σ’ αυτό το εκθαμβωτικό κάτοπτρο με πολλαπλές φωτεινές εστίες και αντανακλάσεις που είναι η μαλλαρμεϊκή ποίηση, χωρίς όμως να εξαφανιστώ κι εγώ ο ίδιος μέσα στο λαμπερό βάθος του.
Το μπερδεμένο κουβάρι
Φερνάντο Πεσσόα
Ποιήματα και αποφθέγματα του Φερνάντο Πεσσόα
Ο τίτλος του βιβλίου δεν είναι παρά μια φράση που, όχι άδικα, είπε ο Alvaro de Campos: «Ο Πεσσόα είναι ένα μπερδεμένο κουβάρι μέχρι βαθιά μέσα του» («Fernando Pessoa era un ovillo enredado hacia adentro»).
Αναφερόταν τόσο στο πρόσωπο του δράματος που διηγιόταν, όσο και στο έργο του Πεσσόα του οποίου εκείνος ήταν συστατικό μέρος. Το έργο αυτό δημοσιεύθηκε με τον τίτλο Tabua bibliografica, το 1928, επτά χρόνια πριν τον θάνατό του, όπου ήδη διαφαίνεται η μοίρα της ζωής-έργου του. Ο ίδιος είδε το φως σταδιακά, η αναγνώριση ήρθε αργότερα. Σε αυτό το κείμενο εξηγείται ότι αυτό που ο Πεσσόα είχε δημοσιεύσει μέχρι αυτή τη στιγμή ανήκε σε δύο εκδοτικές κατηγορίες που οφείλουν να κατανοηθούν ως διαφορετικές μεταξύ τους. Το έργο των ετερωνύμων, που στο εν λόγω κείμενο αντιστοιχεί στα γραπτά μόνο των Campos, Caeiro και Reis, αποτελούσε ένα είδος σύμμειξης έργων, που ο Πεσσόα ονομάζει «δράμα στον κόσμο», το οποίο μπορεί να νοηθεί και ως «δράμα μεταξύ μας», δηλαδή ανάμεσα στον δημιουργό και στον αναγνώστη, και όπου τα επί σκηνής πρόσωπα, οι ετερώνυμοι, επιπλέον του διαφορετικού μεταξύ τους χαρακτήρα, θα παρουσίαζαν στο κοινό τα ποιητικά τους έργα, όπως ο ιστός που συνειδητοποιεί την ύπαρξή του.
Οι ελεγείες του Ντουίνο
Rainer Maria Rilke
Μετάφραση: Δημήτρης Θ. Γκότσης
Από την ιδιοκτησία της κόμησσας Μαρίας φον Τουρν ουντ Τάξις-Χόενλόε (1912/1922)
Στη βόρεια ακτή της Αδριατικής, είκοσι περίπου χιλιόμετρα έξω από την Τεργέστη, βρίσκεται το χωριό Ντουίνο. Και εκεί, πάνω σε μια απόκρημνη ακτή υψώνεται ένα από τα ωραιότερα κάστρα της Ευρώπης, όπου στα μέσα Ιανουαρίου του 1912 μέσα σε λίγες ημέρες ο Ράινερ Μαρία Ρίλκε έγραψε την πρώτη και τη δεύτερη από τις δέκα Ελεγείες του Ντουίνο . Το έργο ολοκληρώθηκε δέκα χρόνια αργότερα σε έναν πύργο (το Chateau de Μuzot) στο Σερ της Ελβετίας και εκδόθηκε τον επόμενο χρόνο. Η επίδραση των Ελεγειών στην ποίηση του 20ού αιώνα μόνο με εκείνη της Ερημης χώρας του Ελιοτ μπορεί να συγκριθεί. Ενενήντα χρόνια σχεδόν μετά την πρώτη τους έκδοση οι Ελεγείες εξακολουθούν να μεταφράζονται συνεχώς σε όλο τον κόσμο- και στη χώρα μας… (Αναστάσης Βιστωνίτης, ΤΟ ΒΗΜΑ, 12/6/2011).
Το έργο αυτό του Ρίλκε έχει επανειλημμένα μεταφερθεί από τα γερμανικά στη δική μας γλώσσα. Επίσης στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών έχει εμφανιστεί ικανός αριθμός ελληνικών βιβλίων, που αναφέρονται στον Ρίλκε και το έργο του. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, ώστε να εκδίδεται και πάλι σήμερα μια ακόμη μετάφραση αυτού του ποιητικού του βιβλίου; Οι αιτίες είναι δύο: Η πρώτη, η και λιγότερο σημαντική, έχει να κάνει με τα όσα συνέβησαν στην Ελλάδα σχετικά με τον Ρίλκε και ιδίως με το ποιητικό του έργο. Η δεύτερη αιτία, η και σημαντικότερη, έχει να κάνει με τον κρυφό πυρήνα των Ελεγειών αυτών. Με τον πλούτο, που μας προσφέρουν αυτές, και που είναι και σήμερα ακόμη μεγάλης αξίας.
Ποιήματα Μπομπρόφσκι
Johannes K. B. Bobrowski
Μετάφραση: Δημήτρης Θ. Γκότσης
Εκλογή από τις συλλογές: Εποχή της Σαρματίας, Σκιώδης χώρα ποταμοί, Καιρού σημάδια
Αρχίζοντας, θα τολμούσα -λόγω ξεχωριστής αγάπης για το παρουσιαζόμενο έργο- να καταθέσω στον αναγνώστη κάτι το πολύ προσωπικό μου και μάλιστα υπό τη μορφή έμμεσου εσωτερικού μου ερωτήματος: αληθινά, δεν ξέρω πόσο μεγάλη θα ήταν ακόμη η πενία της ποιητικής μου συνείδησης, εάν δεν είχα γνωρίσει το έργο του Bobrowski. Επειδή, βέβαια, η τελική αίσθηση του κατορθώματος του είναι μια στο έπακρον πειστική Μαγεία. Την υιοθετείς ευφρόσυνα και πορεύεσαι εντός της, επειδή ποτέ δεν σου επιβάλλεται με οιουδήποτε είδους εστολισμό. Λεκτικό ή εικονοπλαστικό ή και άνευ εννοίας συμβολικό. Έτσι, πολύ σύντομα μεταβάλλεται η μαγεία αυτή για τον αναγνώστη σε αίσθηση όλων των αισθήσεων και μάλιστα πολύ οικεία. Προσπάθησα να διαφοροποιήσω τη μαγεία αυτή, που την εννοώ βέβαια σαν κατάσταση εκτάκτως ουσιώδους εμπειρίας και όχι σαν παραπλανητική τέχνη, από άλλες ποιητικές, όσο σπάνιες, άρα και ολιγάριθμες, κι αν είναι αυτές…
Αντίνοος
Φερνάντο Πεσσόα
Δίγλωσση έκδοση
To 1901 είναι η χρονιά που ο Πεσσόα γράφει τα πρώτα του ποιήματα στα αγγλικά. Αρχίζει να συνθέτει τον «Αντίνοο» στα 1915 και τον δημοσιεύει στα 1918. Κάπου ο ίδιος σημειώνει «ο Αντίνοος μπορεί να χαρακτηριστεί άσεμνο» ποίημα, και πως σ’ αυτό εκφράζεται «πολύ ωμά». Ο ποιητής αρχίζει την εκτενή ποιητική του σύνθεση από τη στιγμή που ο Αντίνοος είναι ήδη νεκρός. Η ιστορία του ομολογημένου και σφοδρού έρωτα μεταξύ του αυτοκράτορος Αδριανού και του νεαρού Βιθυνού (φλογερού και σφοδρού κυρίως από την πλευρά του Αδριανού) είναι διάσημη και περιγράφεται κατά μοναδικό και αξεπέραστο τρόπο από την Μαργκερίτ Γιουρσενάρ στο μεγάλο και πιο διάσημο έργο της «Αδριανού απομνημονεύματα». Πως ξεκίνησε αυτό το παράφορο πάθος μεταξύ του μεσήλικα αυτοκράτορα και του νεαρότατου Αντίνοου, πως εξελίχτηκε και με ποιον τρόπο κατέληξε αφήνουν αδιάφορο τον Πεσσόα. Ο δικός του Αντίνοος αρχίζει από τον πνιγμό του νεαρού καλλονού στα νερά του Νείλου και μετέπειτα. Το σώμα του νεκρού Αντίνοου μεταφέρεται στην Έπαυλη του Αδριανού στην Αλεξάνδρεια και τοποθετείται πάνω σε «χαμηλό ανάκλιντρο». Αυτό ακριβώς είναι το σημείο εκκίνησης του Πεσσόα.
«Κοίτα!… Πετάω!»
Έρευνα – Επιλογή – Επιμέλεια – Μετάφραση
Σουλιώτης Γιάννης
Παγκόσμια Ανθολογία Αυτοκτόνων Ποιητών
6ος π.Χ. αιώνας – 2014 μ.Χ.
Οι ποιητές δεν πεθαίνουν
Αφήνουν πίσω τους
Πολύχρωμα λουλούδια
Τα παίρνει ο αέρας
Κι ο ήλιος
τα κάνει αθάνατα.
Γιάννης Σουλιώτης
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ
Οι άγιοι σαλοί
Σουλιώτης Γιάννης
Οι δια Χριστόν σαλοί είναι οι πλέον ασυμβίβαστοι άγιοι. Είναι οι άγιοι εκείνοι που τόλμησαν να κάνουν την καθημερινότητά τους μια συνεχή μαρτυρία για το Χριστό, μετατρέποντας τη ζωή τους σε ένα διαρκές πνευματικό και σωματικό μαρτύριο. Ζουν στον κόσμο, για τον κόσμο, έχοντας όμως πεθάνει για τον κόσμο.
There are no reviews yet.