Tο δέντρο είναι που βλέπει

René Char

[…] Το μικρό αυτό βιβλίο είναι συνδυασμός άσκησης, προσπάθειας, αγάπης για την ποίηση. Η δυσκολία είναι να «γυρίσεις» τούτην εδώ την κατά βάσιν επιγραμματική ποίηση από μια γλώσσα σε μια άλλη. Τα κομμάτια που επιλέγονται -ελάχιστο δείγμα από τον ποιητικό ποταμό του Ρενέ Σαρ- είναι θαρρείς χαραγμένα όχι πάνω σε χαρτί αλλά σε πέτρα: σμιλεύουν το χρόνο πασχίζοντας να τον νικήσουν. Ο Σαρ ανήκει στους ποιητές της «αντίστασης», τότε που ο κόσμος -πρώτιστα ο ευρωπαϊκός-, χωρισμένος στα δύο, είχε παραδοθεί στην ύβρη του πολέμου. Μα είναι ακόμη από τη γενιά εκείνη που κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά με τον δυτικό πολιτισμό, μένοντας ωστόσο μέσα στα όρια του «ανθρωποκεντρικού», όσο το επιτρέπει αυτό σ’ έναν ποιητή η έμπνευσή του, και η «αίσθηση» ότι από κάπου αλλού έρχεται ο λόγος του, ότι η φωνή του ανεβαίνει από κάποια πυρπολημένα έγκατα της ανθρώπινης ιστορίας και διασταυρώνεται με το ανείπωτο, χωρίς πολλές φορές να το καταλαβαίνει. Η ποίηση του Σαρ διαθέτει μια ρωμαλεότητα, ένα ψυχικό σθένος, που δεν αφήνει απ’ έξω ούτε την τρυφερότητα, ούτε την ανθρωπιά, ούτε την επιδίωξη της αλήθειας, την αποκρυστάλλωσή της σε στίχο, την εγκατάστασή της μέσα στην ποίηση. […] (από τον πρόλογο του Σωτήρη Γουνελά)