Tο δέντρο είναι που βλέπει
René Char
[…] Το μικρό αυτό βιβλίο είναι συνδυασμός άσκησης, προσπάθειας, αγάπης για την ποίηση. Η δυσκολία είναι να «γυρίσεις» τούτην εδώ την κατά βάσιν επιγραμματική ποίηση από μια γλώσσα σε μια άλλη. Τα κομμάτια που επιλέγονται -ελάχιστο δείγμα από τον ποιητικό ποταμό του Ρενέ Σαρ- είναι θαρρείς χαραγμένα όχι πάνω σε χαρτί αλλά σε πέτρα: σμιλεύουν το χρόνο πασχίζοντας να τον νικήσουν. Ο Σαρ ανήκει στους ποιητές της «αντίστασης», τότε που ο κόσμος -πρώτιστα ο ευρωπαϊκός-, χωρισμένος στα δύο, είχε παραδοθεί στην ύβρη του πολέμου. Μα είναι ακόμη από τη γενιά εκείνη που κατάλαβε ότι κάτι δεν πάει καλά με τον δυτικό πολιτισμό, μένοντας ωστόσο μέσα στα όρια του «ανθρωποκεντρικού», όσο το επιτρέπει αυτό σ’ έναν ποιητή η έμπνευσή του, και η «αίσθηση» ότι από κάπου αλλού έρχεται ο λόγος του, ότι η φωνή του ανεβαίνει από κάποια πυρπολημένα έγκατα της ανθρώπινης ιστορίας και διασταυρώνεται με το ανείπωτο, χωρίς πολλές φορές να το καταλαβαίνει. Η ποίηση του Σαρ διαθέτει μια ρωμαλεότητα, ένα ψυχικό σθένος, που δεν αφήνει απ’ έξω ούτε την τρυφερότητα, ούτε την ανθρωπιά, ούτε την επιδίωξη της αλήθειας, την αποκρυστάλλωσή της σε στίχο, την εγκατάστασή της μέσα στην ποίηση. […] (από τον πρόλογο του Σωτήρη Γουνελά)
€ 7.09 € 5.67
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.15 kg |
|---|---|
| Dimensions | 12 x 17 cm |
| Συγγραφέας | René Char |
| Σελίδες | 128 |
| isbn13 | 978-960-527-321-7 |
| isbn | 960-527-321-7 |
Be the first to review “Tο δέντρο είναι που βλέπει”
You may also like…
Γουνελάς Σωτήρης (Gounelas Sotiris)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Παρακολούθησε μαθήματα γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας στο Παρίσι (1970 – 1976) αλλά γρήγορα προτίμησε να προσανατολιστεί στη μελέτη της φιλοσοφίας και τη συγγραφή. Τα πρώτα του βιβλία εκδίδονται στον «Κέδρο» και είναι ποιητική γραφή σε πεζό:Σαπφώ Ι, 1976, Σαπφώ ΙΙ, 1978. Η ενασχόλησή του με τον Πλάτωνα τον βοήθησε να ανακαλύψει την ορθόδοξη χριστιανική παραδοση. Η γνωριμία με τον Π. Νέλλα το 1982 τον φέρνει στη Σύναξη. Από το 1986-1997 έχει την ευθύνη της έκδοσης του περιοδικού. Μετέφρασε: Γκενόν, Βέιλ, Μπερντιάεφ, Φλωρένσκι, Ντεσέιγ. Επιμελείται τη σειρά «Γέφυρες» στον «Αρμό» Συνεργάζεται με τα περιοδικά Σύναξη, Νέα Εστία, Θεολογία, Νέα Ευθύνη και μέχρι πρόσφατα με τις εφημερίδες Καθημερινή και Ελευθεροτυπία.
Τρακάκη Κατερίνα
Η Κατερίνα Τρακάκη γεννήθηκε στην Αθήνα αλλά έζησε τα παιδικά κι εφηβικά χρόνια της στην Τεργέστη. Αποφοίτησε από την Accademia di Belle Arti της Ρώμης. Μετοίκησε στο Παρίσι όπου εργάστηκε στην Galerie Claude Bernard φοιτώντας παράλληλα στην Εcole des Ηautes Εtudes en Sciences Sociales. Από το 1970 ζει στην Αθήνα. Έχει εκδώσει τις συλλογές «Μοναξιά», Αρμός (2008), «Ζωή σε ηλεκτρομαγνητικά πεδία», Αρμός (2010) και «Σύντομη ελεγεία: σημειώσεις», poema (2013). Στο μεταφραστικό έργο της περιλαμβάνεται η έκδοση Rene Char, «Το δέντρο είναι που βλέπει…», μαζί με τον Σωτήρη Γουνελά, Αρμός 2005 και Eugene Guillevic στο περ. Εντευκτήριο, τ. 72 (μαζί με τον Φοίβο Πιομπίνο).
Char René (Ρενέ Σαρ)
O Ρενέ Σαρ γεννήθηκε στη Γαλλία το 1907, και θεωρείται από τους σημαντικότερους των γαλλικών γραμμάτων του 20ου αιώνα. Nέος συνδέθηκε με το κίνημα του σουρεαλισμού και το 1929 το όνομα του εμφανίζεται στο περιοδικό «H σουρεαλιστική επανάσταση». Aργότερα αποχωρεί από το σουρεαλιστικό κίνημα λόγω διαφωνιών. Aντιστρατεύεται το φασισμό κατά τη διάρκεια του Iσπανικού Eμφύλιου και παίρνει μέρος στην Aντίσταση κατά των Γερμανών. Πεθαίνει το 1988 αφήνοντας πίσω του ένα πλούσιο έργο.
Related Products
Εκλογή ποιημάτων
Éluard Paul
Εισαγωγή-Μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης
Σε μία τελευταία σας σύνθεση ανήκουστης ομορφιάς, την «Αέναη Ποίηση», όπου αναζητάτε ένα δρόμο για μια πίστη ανθρώπινη, θέτετε ένα ερώτημα γεμάτο πάθος:
«Στην ανατολή του πεπρωμένου μου
Θα ‘χω αύριο έναν αδελφό;»
Επιτρέψτε μου, αγαπητέ Διδάσκαλε, να πάρω το θάρρος να σας απαντήσω με όλον τον νεανικό ενθουσιασμό πως αν είχατε χθες μερικούς πολύ εκλεκτούς αδελφούς, σήμερα μπορείτε να είστε βέβαιος πως έχετε ανακτήσει αναρίθμητους αδελφούς, ίσως πολύ ταπεινούς μα που μέσα στην καινούργια άνοιξη που μας αναγγέλλετε, την άνοιξη της ομαδικότητας και της ανθρώπινης αλληλεγγύης, είναι έτοιμοι να χαιρετίσουν μαζί σας τις «εστεμμένες κοπέλλες», και τα «παρθενικά ερείπια με φτερά πεταλούδας», όπως επίσης είναι έτοιμοι να σας ακολουθήσουν και να πραγματοποιήσουν μαζί σας το μεγάλο όραμα ενός κόσμου οριστικά ανανεωμένου και εξαγνισμένου. (Απόσπασμα της προσφώνησης που απηύθυνε ο Τάκης Βαρβιτσιώτης στον Eluard το 1946 στην Θεσσαλονίκη)
Σύννεφο με παντελόνια
Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι
Ακροβάτης στις πιο ακραίες πραγματικότητες, ο νυμφίος του Έρωτα, της επανάστασης και του θανάτου καταθέτει τον προσωπικό χάρτη των αισθημάτων του ποτισμένο τις αναθυμιάσεις των αναμνήσεών του. Νομάς ο ίδιος, ρουφούσε το μέλλον και μεθούσε από το παρελθόν, κρυφακούγοντας πάντα το παραμιλητό της Μούσας του. «Σύννεφο με παντελόνια», ένα παιχνίδι Έρωτα και Αγωνίας. «Σύννεφο με παντελόνια», αγκομαχητό πριν από την αδυσώπητη σιγή. «Σύννεφο με παντελόνια», η αίγλη του ονείρου και η εν κενώ αναμονή. Ο Μαγιακόφσκι αρνήθηκε την επιδοτούμενη επανάσταση και φλερτάροντας εναγωνίως με τη σιωπή του Έρωτα καταθέτει ως άσωτος μνηστήρας την εξομολόγησή του μέσα στο εκτυφλωτικό φως της ψυχής του. Ο Μαγιακόφσκι γελάει βροντερά από τα ερείπια των αστερισμών, γνωρίζοντας πολύ καλά πώς ήταν άντρας, μα και συνάμα ένα σύννεφο με παντελόνια που θα τραγουδάει αιώνια στις σιωπές του φεγγαριού.
Το βιβλίο περιλαμβάνει κείμενα που έχουν γράψει για τον Μαγιακόφσκι οι : Μπόρις Πάστερνακ, Μαρίνα Τσβετάγιεβα, Ίγκορ Σεβεριάνιν καθώς και ένα αυτοβιογραφικό κείμενο του Μαγιακόφσκι με τίτλο «Εγώ, αυτοπροσώπως»
Πρόταση Λόγου και Πολιτισμού
Σωτήρης Γουνελάς
Σπουδή, Κριτικές επισημάνσεις και Αναγνώσεις στους:
Σπύρο Κυριαζόπουλο, Κώστα Παπαϊωάννου, Κορνήλιο Καστοριάδη, Κώστα Αξελό, Ζήσιμο Λορεντζάτο, Χρήστο Γιανναρά, Στέλιο Ράμφο.
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου εδώ και χρόνια, αν όχι αιώνες, κυριαρχεί μια συστηματική αγνόηση ή απόρριψη κάθε μεταφυσικής, κάθε πίστης σε αλήθειες που δεν ανήκουν στον άνθρωπο, ούτε απορρέουν από αυτόν. Μία τέτοια κατάσταση μηδενίζει κάθε σημασία αυτού που λέγεται «υπέρβαση εαυτού», κάθε δυνατότητα πραγματική συνάντησης, γνωριμία και συνομιλίας με τον συνάνθρωπο, κάθε μέθεξης. Ο σύγχρονος άνθρωπος αδιαφορεί για το μυστήριο της ζωής, ενώ συνδυάζει τον γιγαντισμό του με αυτοκαταξίωση. Ποιό χώρο και ποιό χρόνο μπορεί να βρει αυτός ο άνθρωπος, εν μέσω εργασιομανίας και χρηματομανίας, απέραντης σπατάλης και καταναλωτισμού, μιας καταπληκτικής αγοραίας πλεκτάνης που παρασύρει όλο και περισσότερο, ειδικά τις νεώτερες γενιές, στο σκοτάδι και όπου ο άνθρωπος πολτοποιείται εν μέσω του κυκεώνα της λεγόμενης πραγματικότητας.
Βίος Αγίου Ανδρέου του Σαλού
Ο όσιος Ανδρέας ο Σαλός, Σκύθης την καταγωγή, έζησε τον ι΄ αιώνα στην Κωνσταντινούπολη όπου είχε μεταφερθεί ως δούλος και όπου έδρασε προσποιούμενος τον σάλο, τον «έξηχο», ύστερα από θεία προτροπή που έλαβε σε δράμα του. Ο παρών βίος του είναι έργο του Ιερέως Νικηφόρου, φίλου και πνευματικού του οσίου, ενός εκ των πρεσβυτέρων του ναού της Αγίας Σοφίας, και πρέπει να έχει γραφεί περί τα τέλη του ι’ αιώνα. Για τη μετάφραση λάβαμε υπ’ όψιν μόνο το κείμενο της εκδόσεως Migne PG 111, 627-888 (λείπει το κεφάλαιο 22), χωρίς να το συμπληρώσουμε με κείμενα άλλων κωδίκων. Αποφύγαμε, επίσης, γλωσσικές, ιστορικές ή άλλες παρατηρήσεις και επεξηγήσεις, εφόσον σκοπός μας δεν είναι η φιλολογική παρουσίαση του έργου, αλλά η όσον το δυνατόν πλησιέστερη μεταφορά του στη ομιλούμενη σήμερα ελληνική γλώσσα αποπειρώμενοι να διατηρήσουμε το ύφος και τη συγκίνηση που προκαλεί το έξοχο κείμενο του πρωτοτύπου. Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Ανδρέου του Σαλού την 28η Μαΐου.
Το σώμα του ζώντος Χριστού
π. Γεώργιος Florovsky
Μια ορθόδοξη ερμηνεία της Εκκλησίας
Η Ορθοδοξία καλείται να δώσει μαρτυρία. Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η Χριστιανική Δύση βρίσκεται σε διισταμένες προοπτικές, ένα ζωντανό ερώτημα απευθυνόμενο επίσης στον Ορθόδοξο κόσμο…
Η Ορθόδοξη θεολογία καλείται να δείξει ότι το «οικουμενικό ερώτημα» μπορεί να λυθεί μόνο . με την τελείωση της Εκκλησίας στην πληρότητα μιας καθολικής παραδόσεως, η οποία είναι ανόθευτη και απαραβίαστη, και η οποία εν τούτοις ανανεώνει τον εαυτό της διαρκώς και αυξάνει…
Για την κατάργηση των κομμάτων
Simone Veil
Με σχόλιο του ΑΝΤΡΕ ΜΠΡΕΤΟΝ και επίμετρο του φιλοσόφου ΑΛΑΙΝ
Όταν υπάρχουν κόμματα σε μία χώρα, προκύπτει αργά ή γρήγορα μια τέτοια κατάσταση πραγμάτων, ώστε είναι αδύνατο να παρέμβουμε αποτελεσματικά στα δημόσια δρώμενα χωρίς να ενταχθούμε σε κόμμα και να παίξουμε το παιχνίδι. Οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται για τα κοινά, επιθυμεί να ενδιαφερθεί αποτελεσματικά. Έτσι αυτοί που έχουν ιδιαίτερη μέριμνα για το δημόσιο αγαθό, είτε παύουν να το σκέφτονται και στρέφονται σε κάτι άλλο, είτε περνούν από τη δοκιμασία των κομμάτων. Αλλά και σε τούτη την περίπτωση οι έγνοιες που παρουσιάζονται αποκλείουν τη μέριμνα για το δημόσιο αγαθό.
Τα κόμματα είναι ένας θεσπέσιος μηχανισμός, χάρη στον οποίο, σε ολόκληρη την επικράτεια μιας χώρας, δεν βρίσκεις ούτε έναν που να συγκεντρώνει την προσοχή του για να διακρίνει εν μέσω των δημόσιων πραγμάτων το αγαθό, τη δικαιοσύνη, την αλήθεια.
Ποιήματα Μπομπρόφσκι
Johannes K. B. Bobrowski
Μετάφραση: Δημήτρης Θ. Γκότσης
Εκλογή από τις συλλογές: Εποχή της Σαρματίας, Σκιώδης χώρα ποταμοί, Καιρού σημάδια
Αρχίζοντας, θα τολμούσα -λόγω ξεχωριστής αγάπης για το παρουσιαζόμενο έργο- να καταθέσω στον αναγνώστη κάτι το πολύ προσωπικό μου και μάλιστα υπό τη μορφή έμμεσου εσωτερικού μου ερωτήματος: αληθινά, δεν ξέρω πόσο μεγάλη θα ήταν ακόμη η πενία της ποιητικής μου συνείδησης, εάν δεν είχα γνωρίσει το έργο του Bobrowski. Επειδή, βέβαια, η τελική αίσθηση του κατορθώματος του είναι μια στο έπακρον πειστική Μαγεία. Την υιοθετείς ευφρόσυνα και πορεύεσαι εντός της, επειδή ποτέ δεν σου επιβάλλεται με οιουδήποτε είδους εστολισμό. Λεκτικό ή εικονοπλαστικό ή και άνευ εννοίας συμβολικό. Έτσι, πολύ σύντομα μεταβάλλεται η μαγεία αυτή για τον αναγνώστη σε αίσθηση όλων των αισθήσεων και μάλιστα πολύ οικεία. Προσπάθησα να διαφοροποιήσω τη μαγεία αυτή, που την εννοώ βέβαια σαν κατάσταση εκτάκτως ουσιώδους εμπειρίας και όχι σαν παραπλανητική τέχνη, από άλλες ποιητικές, όσο σπάνιες, άρα και ολιγάριθμες, κι αν είναι αυτές…
Εκλογή ποιημάτων 1915-1966
Pierre Reverdy
Εισαγωγή-Μετάφραση: Τάκης Βαρβιτσιώτης
… Για να ανακεφαλαιώσω θα μπορούσα να ονομάσω τον Ρεβερντύ έναν μάρτυρα της ποίησης, θα θελα ακόμα να εκφράσω την έκπληξή μου για την αδικία που του έχει γίνει από τους συγχρόνους του και από τους ιστορικούς της λογοτεχνίας, άσχετα κι αν ο ίδιος επεζήτησε να μείνει ένας άγνωστος ποιητής έχοντας για μόνη επικοινωνία του με τον κόσμο, το άνοιγμα ενός ωοειδούς φεγγίτη, «Θεέ μου, βοήθησε να μείνω ένας άγνωστος ποιητής». Όσον αφορά τη σημασία και την απήχηση που μπορεί να έχει το έργο του Ρεβερντύ στην Ελλάδα, θέλω να σημειώσω πως αν η ελληνική ποίηση δεν έπαψε ποτέ να εγκωμιάζει το θαύμα της ζωής, ωστόσο δεν ελησμόνησε, και ιδιαίτερα κατά τη βυζαντινή εποχή, το μερίδιο της αιωνιότητας που εμπεριέχεται στη ζωή. Από αυτή την άποψη, ο Ρεβερντύ, με το μάθημα που μας δίνει της αυστηρότητας και της λιτότητας, της σιωπής και της μετριοφροσύνης, με το ιδεώδες του μιας αδιάφθορης ομορφιάς («να γράψω το ωραιότερο ποίημα του κόσμου»), με την προμηθεϊκή του αντίληψη για την ποίηση που είναι για αυτόν «το πιο υψηλό και το πιο αποτελεσματικό μέσο απολύτρωσης που έθεσε σε ενέργεια ο άνθρωπος για να πραγματοποιήσει, παρ’ όλες τις υποδουλωτικές απαιτήσεις της φύσης, το μυθικό του πεπρωμένο», με την προσήλωσή του στην αίσθηση του ανθρωπίνου (ταυτότητα του ποιητικού πεπρωμένου με το ανθρώπινο πεπρωμένο) συνδέεται με την καλύτερη ελληνική παράδοση…
Πρόσωπον προς Πρόσωπον (Συλλογικό έργο)
Πρόταση εξόδου από την κρίση της Νεωτερικότητας
Επιμέλεια: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΡΟΥΚΑΛΗΣ
ΓΡΑΦΟΥΝ: Δ. Γερούκαλης, Σ. Γουνελάς, Θ. Ζιάκας, Ι. Ζώης, Γ. Κοντογιώργης, π. Ν. Λουδοβίκος, Α. Μουστάκης
Τι εννοούμε όταν λέμε πρόσωπο. Βεβαίως το υποκείμενο των σκοπών, των επιθυμιών, τω αντιπαθειών κ.ο.κ. Και προφανώς ακόμα κάτι επιπλέον, αφού πολλά ζώα μπορούν να περιγραφούν παρομοίως, αλλά δεν τα θεωρούμε πρόσωπα… για να είναι κάποιος πρόσωπο με την πλήρη έννοια της λέξεως, πρέπει να είναι υποκείμενο με αίσθηση εαυτού ως υποκειμένου, ένα όν το οποίο ως εκ τούτου σχεδιάζει την ζωή του και πιστεύει σε αξίες ανάλογα με τις οποίες τα διαφορετικά σχέδιά του μοιάζουν χειρότερα ή καλύτερα, κάποιος ο οποίος μπορεί να διαλέγει ανάμεσά τους…
Μια σύγχρονη συζήτηση-κατάθεση στο περί προσώπου διαχρονικό μας πρόβλημα.
There are no reviews yet.