Σε μια κλωστή

Στο νέο συγκλονιστικό βιβλίο για τη ζωή και τον αγώνα ενός Μουσουλμάνου που μετεστράφη στο Χριστιανισμό. Ο πόλεμος δύο κόσμων μας παρουσιάζεται ανάγλυφος μέσα από τα λόγια του συγγραφέα που σήμερα πλέον ζει με την οικογένειά του στο Παρίσι.
Ο μουσουλμάνος Joseph Fadelle ένιωσε τη θεία χάρη και με συγκλονιστικό αυθορμητισμό αποφάσισε να ακολουθήσει τον Χριστό. Όμως, η ίδια η οικογένειά του έγιναν οι διώκτες και οι καταδότες του. Στο πρόσωπό του αποδείχθηκε αληθινός ο λόγος του Χριστού: «Ο αδελφός θα παραδώσει τον αδελφό του στο θάνατο, ο πατέρας το παιδί του… θα σας μισήσουν οι πάντες για το όνομά μου» (Μάρκ. 13, 12-13).
Ο σεβασμός της ελευθερίας του ανθρώπου είναι ακατανόητος για όσους αρνούνται το ανεκτίμητο δώρο του Θεού προς τον άνθρωπο, την ελευθερία.
Όμως η βία και η στέρηση της ελευθερίας, είναι ξένα προς το ευαγγέλιο. Γιατί ο δρόμος που δείχνει ο Χριστός δεν είναι άλλος από το δρόμο του παραδείγματος: «Γίνετε μάρτυρές της διδασκαλίας μου… μέχρι τα πέρατα της γης» (Πράξ. 1, 8).
Αυτόν το δρόμο της ελευθερίας επέλεξε ο Joseph Fadelle. Για την πίστη του στον Χριστό έχασε πατρίδα και αδέλφια. Σήμερα ζει ανάμεσά μας και συνεχίζει να πληρώνει το βαρύ τίμημά της.

Από τον πρόλογο
του Μητροπολίτου Αργολίδος Νεκτάριου (Αντωνόπουλου)

«Είμαι σίγουρος πως θα με σκοτώσει ένας μουσουλμάνος… Αλλά δεν θα πάψω να μαρτυρώ την αλήθεια. Γιατί θα σκοτώσουν το σώμα μου, όχι την ψυχή μου.» Ζοζέφ Φαντέλ (Περιοδικό Le Point, 18/11/2010)

… αυτό το βιβλίο είναι κυριολεκτικά μια βόμβα. «Το Tίμημα», αν του αφεθείτε, είναι ένα έργο που θα αποδειχθεί ανεκτίμητο, είμαι σίγουρος γι’ αυτό. Και πρέπει να αφεθείτε, γιατί το βιβλίο αυτό είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια μαρτυρία. Μιλάει για μια ζωή που αναστατώθηκε, μια ζωή που τινάχτηκε στον αέρα μετά από την συνάντησή της με τον Χριστό. Η ζωή αυτή αγγίζει τα βάθη της ψυχής και της καρδιάς μας, ενώ την ίδια στιγμή γεννά ένα αίσθημα χαράς, θαυμασμού και ντροπής. Χαράς μπροστά στην περιπέτεια μιας μεταστροφής τόσο απίστευτης, θαυμασμού μπροστά στην πίστη που μετακινεί βουνά, ντροπής μπροστά στους φόβους μας, εμάς των ∆υτικών, που καλοπερνούμε κλεισμένοι στον εαυτό μας, όταν την ίδια ώρα οι αδελφοί μας χριστιανοί πεθαίνουν στο Ιράκ ή αλλού υπό τις χειρότερες συνθήκες.

Jacques de Guillebon (Περιοδικό La Nef, n°214, Avril 2010)

Έχω συνείδηση του κινδύνου, αλλά με χαροποιεί να μαρτυρώ την αλήθεια. Μια απάντηση, που θα μπορούσε να ανήκει στους αποστόλους, πριν από δύο χιλιάδες χρόνια….
Ζοζέφ Φαντέλ, (Εφημερίδα Le parisien, 24.03.2010)

Νομίζω πως είναι πολύ σημαντικό, πρώτα απ’ όλα, να διαχωρίσουμε τους μουσουλμάνους από το Ισλάμ. Οι μουσουλμάνοι είναι η οικογένεια μου, είμαστε ίσοι μέσα στην ανθρωπότητα. Αγαπώ βαθιά τους μουσουλμάνους. Αλλά το Ισλάμ, σαν θρησκεία ή σαν ιδέα, είναι το χειρότερο πράγμα που έχει δημιουργήσει η ανθρωπότητα. Είναι η μόνη θρησκεία που διατάζει να σκοτώσεις τον άλλο. … φωνάζω την αλήθεια μου, που είναι η Αλήθεια, ο Χριστός… Αυτή η αλήθεια δεν σκοτώνει, αγαπά. … Ο Χριστός είναι ανεκτικότητα: κανείς άλλος, μόνο Εκείνος καλεί να αγαπάμε τους εχθρούς μας.

(Από συνέντευξη του Ζοζέφ Φαντέλ, 20.08.2011)

Το βιβλίο αυτό διαβάζεται εύκολα. Τολμώ να πω πως διαβάζεται σαν μυθιστόρημα ενώ είναι μια αληθινή ιστορία. Μια μαρτυρία που παιδαγωγεί. Διαβάζοντάς το, δεν θα μπορούσαμε να μείνουμε ούτε αδιάφοροι, αλλά ούτε και χλιαροί Χριστιανοί. Ευχαριστώ τον Ζοζέφ Φαντέλ για την, με κίνδυνο της ζωής του, μαρτυρία του.
Ζαν – Πιέρ Τελλιέ, 23.07.2011