Εξορίες Γλώσσας

exories glossas

περιεχομενα

Πρόλογος από τον Μπερνάρ Γκολς

Προοίμιο                                      

Κεφάλαιο 1

Η εξόριστη γλώσσα

 -Οι ρομαντικές ρίζες της κουλτούρας της «καθαρότητας»         

Κεφάλαιο 2

Η σχιζοφρενής γλώσσα: ο Άιχμαν

Κεφάλαιο 3

Εξόριστος από τη γλώσσα: ο Πάουλ Τσέλαν

 -Ομοιότητα – Ετερότητα               

Κεφάλαιο 4

Αντίσταση μέσα στη γλώσσα

-αντίσταση-μαρτυρία               

-το αδύνατον της μαρτυρίας           

-η περι-γραφή του άφατου      

 -παιδικά βλέμματα – αφηγήσεις με εικόνες   

-το άφατο ως  κληρονομιά           

-το όνομα ως τάφος                         

-το ποίημα, τόπος υποδοχής        

Κεφάλαιο 5

Αυτοεξόριστος μέσα στη γλώσσα

-η γλώσσα εναντίον της μεταβίβασης   

-η μεταφράστρια μεταβίβαση      

Κεφάλαιο 6

Το εκτός γλώσσας και η ψυχανάλυση

-ίχνη                         

–η μεταβίβαση          

-το τραύμα                  

Κεφάλαιο 7

Η μεταβίβαση κατασκευάζει τη γλώσσα

– η αντιληπτική «γλώσσα» της μεταβίβασης  

– μεταβίβαση προς την ομιλία                       

– η αρένα και ο προσδιορισμός       

– είμαστε πολλοί             

– ανάδυση των απαρχών – ονοματοδοσία    

– ο χώρος της ετερότητας και ο φόνος του    

– η εκδίκηση της γλώσσας      

Ο Κώστας Νασίκας είναι ψυχαναλυτής, μέλος της Γαλλικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας (AFP). Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Lyon-1 και είναι ιατρικός υπεύθυνος στον “Οίκο Εφήβου” στην Λυών. Έχει δημοσιεύσει πολλά άρθρα σε γαλλόφωνα διεθνή περιοδικά και σε ορισμένα ελληνικά καθώς και αρκετά βιβλία σε αξιόλογους γαλλικούς εκδοτικούς οίκους.

Από αυτήν την εμπειρία μιας απόλυτης εξορίας ο Κώστας Νασίκας επιχειρεί μια μελέτη στη συμβολή της γλωσσολογίας, της λογοτεχνίας, της ανθρωπολογίας και της ψυχανάλυσης. Που μας οδηγεί, με τρόπο μερικές φορές ιλιγγιώδη, να βυθιστούμε στον κόσμο της παλινδρόμησης. Της αποπροσωποποίησης και της διαρκούς κατασκευής του εαυτού μέσω της γραφής και της γλώσσας, η οποία εκ φύσεως μας προδίδει, πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για τη γλώσσα των προδοτών και των δημίων.

Αυτός ο στοχασμός τον οδηγεί στην επερώτηση τρόπων της παρουσίας του άφατου και της καταστροφής στο εσωτερικό της γλώσσας. Αναλύει ιδιαίτερα τους τρόπους επιστροφής αυτών των «παρουσιών» στο εσωτερικό της μεταβιβαστικής εμπειρίας στην ψυχανάλυση. Αυτή αποδεικνύεται προοδευτικά τόπος παλινδρόμησης της γλώσσας σε ένα σημειωτικό λουτρό. Που επιτρέπει να αναδύονται οι διαστάσεις και οι συνθήκες των απαρχών του χρόνου, που πλαισιώνουν τη σταθερή (ανα)κατασκευή της γλώσσας.

“Οι ψυχικές άμυνες και τα παράδοξά τους”.

exories glossas