Το παιχνίδι και η πραγματικότητα
Donald Woods Winnicott
Εισαγωγή: Σωτήρης Μανωλόπουλος
Μετάφραση: Γιώργος Καλομοίρης
Αυτό που κάνει την ζωή να αξίζει, πιστεύει ο πρωτοπόρος ψυχολόγος D. W. Winnicott, είναι η δημιουργική προσέγγιση του κόσμου. Από που προέρχεται, όμως, η δημιουργικότητα και πως μπορούμε να την αναπτύξουμε – είτε στον εαυτό μας είτε στους άλλους; Το παιχνίδι και η πραγματικότητα όχι μόνο απαντά σ’ αυτές τις ερωτήσεις, αλλά καταπιάνεται και με πολλές άλλες γύρω από το θεμελιώδες ζήτημα του ατομικού εαυτού και της σχέσης του με τον έξω κόσμο. Σ’ αυτό το βιβλίο-ορόσημο για την ψυχολογία του 20ου αιώνα ο Winnicott δείχνει στον αναγνώστη πως κάθε άτομο έχει την ευκαιρία να απολαύσει μια πλούσια και ικανοποιητική ζωή μέσα στην κουλτούρα της εποχής του, αν καλλιεργήσει την δημιουργικότητά του.
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ:
€ 18.00 € 16.20
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.540 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Donald Woods Winnicott |
| Αριθμός σελίδων | 384 |
Be the first to review “Το παιχνίδι και η πραγματικότητα”
You may also like…
Οι ψυχικές άμυνες και τα παράδοξά τους
Βασίλης Δημόπουλος
Δομικές και αμυντικές εργασίες του ψυχισμού
«Με ακούτε.Με ακούτε. Η μάνα μου δεν έχει πεθάνει!», μου έλεγε επαναληπτικά αλλά συναισθηματικά ψυχρά μια θεραπευόμενη την επομένη του θανάτου της μητέρας της. Από την πλευρά μου, ευρισκόμενος σε μια συναισθηματική κατάσταση όπου επικρατούσε η έκπληξη, η αμηχανία, αλλά και η αγωνία, άρχισα να αναρωτιέμαι: «Γιατί επιμένει στην αντιληπτική διάσταση των πραγμάτων («με ακούτε»). Τι έχει απογίνει το συναίσθημά της. Σε τι είδους αντικείμενο απευθύνεται.Στο παράδειγμα που αναφέρω, έχουμε ψυχική σύγκρουση ή βρισκόμαστε στον χώρο της δυσκολίας της σύγκρουσης, η οποία εκφράζεται μέσα από το παράδοξο: «η μάνα μου έχει πεθάνει αλλά δεν έχει πεθάνει». Ποιος είναι ο τόπος, εκείνο το «καταφύγιο» των ψυχικών αμυνών, στις οποίες καταφεύγουμε τόσο εκείνη όσο και εγώ.
Επτά παραμύθια ζωής
Σάββας Σαββόπουλος
Είναι η Νόσος ένα Αμετάφραστο Μήνυμα;
Αφετηρία του βιβλίου είναι οι ιστορίες καρκινοπαθών, οι οποίοι, κατά την ψυχοθεραπεία τους, ανακαλύπτουν τον εαυτό τους· έναν εαυτό που αγνοούσαν· έναν εαυτό όμοιο με ήρωα παραμυθιού. Σήμερα ο καρκίνος έχει χαρακτηριστικά επιδημίας. Oι κοινωνίες επιχειρούν να τον απομονώσουν, ώστε οι απειλητικές φαντασιώσεις που διακινεί να μην στοιχειώνουν την καθημερινότητα. Οι ασθενείς αποφεύγουν να αναφέρονται σε όσα ζουν, νιώθουν και σκέφτονται, γιατί οι «απέξω» συχνά αρνούνται ακόμη και να ακούσουν την λέξη καρκίνος, ενώ αποφεύγουν τον ασθενή, σαν να πρόκειται για εστία μόλυνσης.
▶ Παίζουν ρόλο στην εμφάνιση του καρκίνου οι πρώτες εμπειρίες, ο τρόπος ζωής, η ιστορία του καθενός μας;
▶ Τι βιώνει άραγε ο καρκινοπαθής, όταν μόνος παλεύει με την νόσο;
▶ Τι είδους σχέσεις υφαίνει με το περιβάλλον και με τους γιατρούς του;
▶ Ποιους μηχανισμούς άμυνας κινητοποιεί, για να αντιμετωπίσει την κατάσταση που προκύπτει και το άγχος θανάτου που τον κατακλύζει;
▶ Γιατί, όταν μοιραζόμαστε τις σκέψεις και τα βιώματα του καρκινοπαθούς, γινόμαστε καλύτεροι;
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ!
Οι σχέσεις σήμερα είναι επιδερμικές. Συνέντευξη στην Μαριαλένα Σπυροπούλου και την Καθημερινή.
Η ασθένεια προσπαθεί να μας θεραπεύσει συνέντευξη με τον ψυχίατρο – ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλο
Μια ψυχοσωματική προσέγγιση του καρκίνου από τον ψυχίατρο – ψυχαναλυτή Σάββα Σαββόπουλο.
Φρόυντ-Γιουνγκ: Αλληλογραφία (πρόλογος: Ματθαίος Γιωσαφάτ)
Sigmund Freud – Carl Gustav Jung
Πρόλογος: Ματθαίος Γιωσαφάτ
«…Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον λοιπόν να παρακολουθήσουμε την ανταλλαγή απόψεων τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε επιστημονικό επίπεδο, τις διαφωνίες που οδηγούν σε οριστική ρήξη και στο τέλος μιας φιλίας και μιας γόνιμης επιστημονικής συνεργασίας. Βλέπουμε, ιδίως στην αρχική περίοδο της αλληλογραφίας, δύο μεγαλοφυείς ανθρώπους που παλεύουν με τις ψυχικές τους δυσκολίες και τους εσωτερικούς τους δαίμονες και ξεκινώντας απ’ αυτές κάνουν μια κατάδυση στα βάθη της ασυνείδητης ανθρώπινης ψυχολογίας, όπως δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν σ’ αυτήν την έκταση και επιστημονική κατανόηση και πληρότητα». Ματθαίος Γιωσαφάτ
Υπάρχει οπωσδήποτε μια έξαψη όταν διαβάζεις τις επιστολές που έχουν ανταλλάξει δύο προσωπικότητες, πόσω μάλλον όταν πρόκειται για τους Φρόυντ και Γιούνγκ. Πηγή: www.lifo.gr Δείτε εδώ ολόκληρη την παρουσίαση του βιβλίου στην Lifo.
Γιατί λιποθύμησε ο Φρόυντ; Η αλληλογραφία του με τον Γιουνγκ παραμένει ένα κεφάλαιο ολοζώντανης σκέψης. Γράφει ο Τάκης Θεοδωρόπουλος («Νέα» 29-9-2008)
Οι ψυχοσεξουαλικές αλλαγές στην εφηβεία (3η Έκδοση)
Χριστίνα Μιχαλοπούλου – Γιώργος Κίσσας
Τι σημαίνει για έναν πατέρα να βλέπει τον γιό του να μεγαλώνει αλλά και να απορρίπτει ταυτόχρονα αυτόν που μέχρι τώρα θαύμαζε.
Πώς αισθάνεται η μητέρα όταν η κόρη της παύει να την ακούει και προτιμά τις φίλες της αλλά και πώς νιώθει η κόρη όταν την ανταγωνίζεται η ίδια η μητέρα της.
Γιατί οι γιοί συχνά αισθάνονται την ανάγκη να υπερασπιστούν την μάνα τους συγκρουόμενοι με τους πατεράδες τους.
Γιατί δεν ανησυχούμε για τα καλά και ήσυχα παιδιά που προστατεύουν την οικογένεια και τραβά την προσοχή μας ο έφηβος που κάνει piercing?
Πώς μπορεί ένας γονιός να βοηθήσει τον γιό του όταν έχει προβλήματα με τον νόμο ή την κόρη του που εθίζεται στις ουσίες.
Πώς να τα βγάλει πέρα με τις ενοχές του ο γονιός του οποίου ο/η έφηβος αρρωσταίνει σοβαρά ή διαπιστώνεται καθυστερημένα ότι υποφέρει από κατάθλιψη.
Πώς μπορεί η μητέρα να «θρέψει» την κόρη της που υποφέρει από διαταραχή διατροφής και πώς να αποσύρει τον έλεγχο από την καθημερινότητα του παιδιού της.
Τελικά το ερωτικό ξύπνημα της εφηβείας ποιούς ενηλικιώνει πρώτους, ποιούς πραγματικά ωριμάζει, τους γονείς ή τους ίδιους τους εφήβους.
Ο Ελληνικός Εμφύλιος. Μία ψυχαναλυτική προσέγγιση (2η Έκδοση)
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ: Ιωάννης Βαρτζόπουλος
ΓΡΑΦΟΥΝ:
Δημήτρης Αναστασόπουλος
Ιωάννης Βαρτζόπουλος
Χρυσή Γιαννουλάκη
Κώστας Ζερβός
Νίκος Λαμνίδης
Αντώνης Λιάκος
Αντώνης Παπαρίζος
Τάσος Σακελλαρόπουλος
Στέλιος Στυλιανίδης
Παύλος Τσίμας
Ο εμφύλιος πόλεμος παραβιάζει και διαστρέφει όλα εκείνα τα στοιχεία που συγκροτούν την ατομική και κοινωνική ζωή. Οι δε επιπτώσεις του εμφυλίου στην εξωτερική και ενδοψυχική πραγματικότητα είναι καταλυτικές. Η αναζήτηση των συνεπειών του Εμφυλίου στην ελληνική κοινωνία, εβδομήντα χρόνια μετά, είναι δύσκολο εγχείρημα. Ακόμη περισσότερο όταν η ανακίνηση του θέματος επηρεάζεται από σύγχρονες εξελίξεις. Οι εμπειρίες των ψυχαναλυτών μέσω των συνειρμών των αναλυομένων τούς προσφέρουν τη δυνατότητα να αναζητήσουν την αντίληψη που έχουν οι απόγονοι για τα βιώματα των προγόνων τους στον Εμφύλιο. Μας προσφέρουν επίσης την γνώση ενός τρόπου ασυνείδητης διαγενεακής μεταβίβασης των βιωμάτων αυτών καθώς και της συμμετοχής τους στη διαμόρφωση της ενδοψυχικής πραγματικότητας των επόμενων γενεών.
Η ανθρώπινη φύση (2η Έκδοση)
Donald Woods Winnicott
Πρόλογος: Σωτήρης Μανωλόπουλος
Μετάφραση: Γιώργος Καλομοίρης
Οι ιδέες του Winnicott είναι κατάσπαρτες σε πολυάριθμες κλινικές μελέτες και δημοφιλείς δημοσιεύσεις. Έκανε μία μόνο προσπάθεια να γράψει μια επισκόπηση των ιδεών του, κι αυτή είναι ακριβώς αυτό το βιβλίο. Όπως λέει στην εισαγωγή: «σκοπεύω να κάνω μια δήλωση για την ανθρώπινη φύση που να συγκεντρώνει τα διάφορα είδη εμπειριών που απέκτησα».
Το βιβλίο αυτό συνιστά μια συνολική τοποθέτηση για την ανθρώπινη φύση και την θέση της ψυχανάλυσης σε αυτή. Η ανθρώπινη φύση περιλαμβάνει τις σημειώσεις του Winnicott από διαλέξεις σε θέματα ανάπτυξης του ανθρώπου, που έκανε σε δασκάλους και φοιτητές κοινωνικούς λειτουργούς, επί 18 χρόνια. Ο Winnicott αντικατοπτρίζει το τεράστιο θέμα της ανθρώπινης φύσης από τη δική του εμπειρία, επιστρέφοντας σε ορισμένα θέματα συνεχούς ενδιαφέροντος γι ‘αυτόν, συμπεριλαμβανομένου της υγείας και της κακής υγείας, του σώματος και της ψυχολογικής διαταραχής, της ψυχοσωματικής και της συναισθηματικής ανάπτυξης, της υγείας και των ενστίκτων, της καταθλιπτικής θέσης, του εσωτερικού κόσμου, της ψευδαίσθησης, της απόσυρσης και της παλινδρόμησης. Για τον Winnicott δεν είμαστε απλά ένας κρίκος της βιολογικής εξέλιξης, δεν έχουμε σώμα και επίσης ψυχική ζωή κι έναν περιβάλλοντα πολιτισμό που μας διαμορφώνει: Είμαστε ο καθένας μια μοναδική, ανθρώπινη φύση.
Η παρουσίαση του βιβλίου στις Εκδόσεις Αρμός
Ένα ψυχαναλυτικό ταξίδι
Άιζενσταϊν-Αβέρωφ Μαρίλια
Αυτό το βιβλίο είναι ένα ταξίδι στα σαράντα χρόνια ψυχαναλυτικής εργασίας της συγγραφέως. Κάθε κεφάλαιο είναι ανεξάρτητο από τα άλλα και αναπτύσσει ένα ιδιαίτερο θέμα. Η ψυχανάλυση στην Γαλλία, η μεταβίβαση, ο πατρικός ρόλος σήμερα, η ψυχική αμφιφυλία, το άρρωστο σώμα, η ανθρώπινη καταστροφικότητα… Η κλωστή που τα ενώνει όλα δεν είναι παρά το ερώτημα πως λειτουργεί η ενόρμηση ανάμεσα στο βιολογικό σώμα και στην ψυχική λειτουργία που συνίσταται από αναπαραστάσεις και συναισθήματα, και ιδιαίτερα πως παράγει την σκέψη.
Αν η σκέψη είναι μια «πράξη της σάρκας», όπως βεβαιώνει η συγγραφέας, πώς να εκλεπτύνουμε τον τρόπο που κατανοούμε τις μεταστροφές του «μυστηριώδους άλματος από το μυαλό στο σώμα;». Επίσης, πώς μας βοηθάει και σήμερα ακόμη η φροϋδική μετα-ψυχολογία να συναντήσουμε τον ασθενή μας; Η σύγχρονη κλινική πρακτική κάποιες φορές μας φέρνει ζάλη: πράξεις, βία, πόνος και σωματοποίηση συχνά παίρνουν την θέση των νευρωτικών συγκρούσεων και του λόγου. Οι κλινικές ιστορίες που μας αφηγείται εδώ η συγγραφέας θέλουν να δείξουν ότι η ψυχανάλυση που έχει τις ρίζες της στο φροϋδικό έργο είναι ζωντανή και μπορεί να δίνει δημιουργικές λύσεις και σήμερα.
Ψυχαναλυτικές παρεμβάσεις με μικρά παιδιά
Έφη Λάγιου-Λιγνού – Λήδα Αναγνωστάκη – Άνθια Ναυρίδη
στην οικογένεια και στην τάξη
Οι θεμελιωτές της ψυχαναλυτικής σκέψης, από τον Freud έως την Klein και τον Winnicott, έχουν υποστηρίξει –ήδη από τον προηγούμενο αιώνα– ότι οι βάσεις για την ψυχική και συναισθηματική υγεία τίθενται πολύ νωρίς στη ζωή του ατόμου και ότι τα πρώτα πέντε χρόνια ενός παιδιού είναι καθοριστικά για τη μετέπειτα εξέλιξή του.
Στόχος του βιβλίου είναι να αναδείξει τη θεωρία και την τεχνική των ψυχαναλυτικών παρεμβάσεων σε μικρά παιδιά, αλλά και τη δυνατότητα ευελιξίας και προσαρμογής, σε διαφορετικές ανάγκες, που αυτές προσφέρουν. Παράλληλα φιλοδοξεί να παρουσιάσει την εφαρμογή της ψυχαναλυτικής κατανόησης των μικρών παιδιών και σε μη κλινικό πλαίσιο, όπως είναι η τάξη του παιδικού σταθμού και του νηπιαγωγείου, υποστηρίζοντας την αξία της εφαρμογής ψυχαναλυτικών πρακτικών σε ποικίλες συνθήκες.
«Εκτιμώ ότι το βιβλίο αυτό πρέπει να διαβασθεί από όλους τους ψυχαναλυτικής κατεύθυνσης ψυχοθεραπευτές και ψυχαναλυτές… γιατί η πρώιμη παρέμβαση σε οικογένειες με μικρά παιδιά αποτελεί ένα από τα καλύτερα δείγματα της εφαρμοσμένης Ψυχανάλυσης…»
Αθανάσιος Αλεξανδρίδης
Διαβάστε την κριτική της Μαριαλένας Σπυροπούλου στην Καθημερινή εδώ.
Κάτω από το δέρμα
Alessadra Lemma
Μια ψυχαναλυτική μελέτη της τροποποίησης του σώματος
To ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΕΡΜΑ φωτίζει ψυχαναλυτικά τα κίνητρα που κάνουν τους ανθρώπους να τρυπούν το σώμα τους, να κάνουν τατουάζ, αισθητικές επεμβάσεις ή να το μεταβάλλουν με άλλους τρόπους, ανεξάρτητα αν οι διαδικασίες αυτές προκαλούν πόνο.
Η Alessadra Lemma αντλεί στοιχεία από την προσωπική της κλινική εργασία, από την κλινική έρευνα, από τον κινηματογράφο, την λογοτεχνία και την τέχνη, για να υποστηρίξει ότι τα κίνητρα για εκτεταμένες τροποποιήσεις της επιφάνειας του σώματος και η υπερβολική ενασχόληση με την εμφάνιση του, προέρχονται από τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου − κάτω από το δέρμα.
Το βιβλίο μελετά λεπτομερώς τις προκλήσεις που δεχόμαστε από την ενσώματη φύση μας, εξερευνώντας τις ασυνείδητες φαντασιώσεις που γεννούν την ανάγκη παρεμβάσεων. Το γεγονός αυτό το καθιστά απαραίτητο εγχειρίδιο για όλους τους κλινικούς – ψυχοθεραπευτές, συμβούλους, ψυχιάτρους, ψυχολόγους – οι οποίοι εργάζονται με ανθρώπους που τους απασχολεί υπερβολικά η εμφάνισή τους και τροποποιούν το σώμα τους.
* * *
Είναι επιτέλους καιρός οι κλινικοί ψυχολόγοι να αναγνωρίσουν πόσο μεγάλη σημασία έχει το σώμα. Αυτό το βιβλίο είναι ένα λαμπρό παράδειγμα του πώς η ψυχαναλυτική θεραπεία μπορεί να φωτίσει τις συγκρούσεις με την σωματικότητά μας και να προτείνει αποτελεσματικές λύσεις για την κλινική τους αντιμετώπιση. Αποτελεί μία από τις πλέον καινοτόμες και δημιουργικές συμβολές στην ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία, που τις τελευταίες δεκαετίες έλλειπε. Peter Fonagy, Freud Memorial Professor of Psychoanalysis, University College London
Το βιβλίο αυτό είναι όμορφα γραμμένο κι εύκολα προσεγγίσιμο από μεγάλο αριθμό αναγνωστών, ενώ καλύπτει κάποια βαθιά ψυχαναλυτικά και κλινικά ζητήματα. Πραγματεύεται πώς κάποιες συγκεκριμένες ασυνείδητες φαντασιώσεις μαζί με το μίσος για την πραγματικότητα προκαλούν την πιεστική ανάγκη για τροποποίηση της επιφάνειας του σώματος, εισάγοντας παράλληλα μια σημαντική ψυχαναλυτική οπτική για τον σύνθετο και ευαίσθητο ρόλο που έχει για την ανάπτυξη του βρέφους η πρώιμη μητρική ανταπόκριση στις ανάγκες του. Dana Birksted-Breen, Training Psychoanalyst, Joint Editor-in-Chief International Journal of Psychoanalysis
Τι λένε οι άνθρωποι στον δρόμο και τι ακούει ο ψυχαναλυτής
Σωτήρης Μανωλόπουλος
Ο ψυχαναλυτής έχει θέση στην πολιτική ζωή. Η θέση του είναι ψυχαναλυτική, δεν είναι προσωπική. Δεν τοποθετείται στο κέντρο της πολιτικής σκηνής, αλλά από μια απόσταση ακούει. Τι ακούει.
Τα τελευταία χρόνια συνειδητοποιούμε ότι ζούμε πάνω σε βαθύ ρήγμα Α-δικίας, περιμένουμε έναν τρομαχτικό σεισμό και ακούμε την βοή του. Μια ακραία άμυνα στον φόβο ότι όλα θα καταρρεύσουν είναι τα πολιτικά μορφώματα εθνικισμού και λαϊκισμού, με στοιχεία ολοκληρωτισμού και ανομίας που καταργούν την πολυπλοκότητα της ανοικτής κοινωνίας.
Η πολιτική σήμερα σχηματίζεται πέρα των γεγονότων (post fact). Τα γεγονότα είναι εναλλακτικά. Και όλα είναι σχετικά. Είναι αδύνατον να συμφωνήσουμε μεταξύ μας ποια είναι η πραγματικότητα. Το αποτέλεσμα είναι από νομιμοποίηση των πολιτών ως υποκειμένων και των θεσμών με τους οποίους οργανώνουν την κοινωνία τους.
Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε με λογικές κατηγορίες, ως εάν τα πολιτικά πράγματα να είναι εκ φύσεως οργανωμένα με λογική. Πρέπει να ακούμε διαισθητικά την μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων (Καβάφης). Η βοή έρχεται από ένα στοιχειακό προλεκτικό επίπεδο.
Στην εποχή μας αναβιώνουν στα άτομα και εξαπλώνονται στην κοινότητα βιώματα πρώιμης απόγνωσης. Ζούμε μιαν αγωνία ότι όλα θα καταρρεύσουν ανά πάσα στιγμή. Κλείνουμε τα αυτιά μας να μην ακούμε.
Δεν πιστεύουμε ότι αυτοί που γνωρίζουν, θέλουν να μας πληροφορήσουν.Πιστεύουμε ότι θέλουν να παραδοθούμε.
Πεισματικά κρατάμε την διάψευση (την μη ακοή) της πραγματικότητας. Και ζούμε ένα λιμό. Στερούμαστε την τροφή της ψυχής, το νόημα. Δεν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον για να ανταλλάσσουμε ελεύθερα πληροφορίες, τις οποίες και αποκρύπτουμε, με αποτέλεσμα να αυξάνουμε την παράνοια και την έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ μας.
-Πώς θα δημιουργήσουμε μια δημοκρατική δημόσια σκηνή εάν δεν εκτιμούμε ο ένας τον άλλον.
-Πώς θα συναντηθούμε στην αγορά αν δεν εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλο.
-Πώς θα συμφωνήσουμε ποια είναι η πραγματικότητα αν δεν συνεννοηθούμε μεταξύ μας.
-Ποια είναι τα όρια της ιδιωτικότητας. -Ποια είναι τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης.
Ο πειρασμός του λαϊκισμού & οι περιπέτειες του λόγου
ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΣ: Ιωάννης Βαρτζόπουλος
ΓΡΑΦΟΥΝ:
Ιωάννης Βαρτζόπουλος
Θάνος Βερέμης
Βασιλική Γεωργιάδου
Νίκος Δεμερτζής
Νίκος Δήμου
Ανδρέας Πανταζόπουλος
π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος
Στέλιος Ράμφος
Στέλιος Στυλιανίδης
Σώτη Τριανταφύλλου
Ο λαϊκισμός ως ενδημικό φαινόμενο της κοινωνικής και πολιτικής ζωής παροξύνεται σε περιόδους κρίσης και επηρεάζει τις εξελίξεις. Αφορά το άτομο, την κοινωνία και τη σχέση τους με έναν τρόπο που αναδεικνύει τη φύση και το περιεχόμενο των δεσμών του ατόμου με τις συλλογικές του εκφράσεις. Τα όρια και οι δυνατότητες αντιμετώπισης των διαβρωτικών επιδράσεων το λαϊκισμού είναι αντικείμενο συζήτησης στο βιβλίο αυτό.
Η ψυχανάλυση ως μία κατεξοχήν ανθρωποκεντρική επιστήμη συναντά εκπροσώπους των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών, της φιλοσοφίας, της τέχνης και της εκκλησίας. Έχοντας ως οδηγό την ψυχαναλυτική έννοια της σαγήνης, αναζητείται η σύγκλιση με τις άλλες κατευθύνσεις για την κατανόηση του λαϊκισμού.
Ποιός εκπαιδεύει συναισθηματικά ποιόν
Τρύφων Ζαχαριάδης
Μια ψυχαναλυτική ανίχνευση των αλληλεπιδράσεων.
Ο καθένας μας κουβαλάει την πρώτη του οικογένεια. Αυτή είναι η εσωτερική μας ομάδα. Με σιγουριά, μια κι έχουμε εξοικειωθεί με τους ψυχικούς συναγελασμούς αυτής της οικογένειας, θα την περιφέρουμε με ασυνείδητο τρόπο −αλλά και πολύ συνειδητά κάποιες φορές− ως φυσική συμπεριφορά στους δημόσιους συγχρωτισμούς, στις εργασιακές σχέσεις, αλλά και στις ερωτικές μας συναλλαγές. Ο τρόπος που συντροφεύουμε τους φίλους, τους εραστές και τον εαυτό μας οργανώνεται ως συναισθηματική παιδεία σε αυτή την οικογένεια.
Το παιδί αναζητά πρότυπα και τα αντιγράφει. Ο απόγονος που μεγαλώνουμε, είναι ο καθρέφτης των δικών μας θετικών και αρνητικών εκδοχών. Μας παρουσιάζει καθημερινά το είδωλό μας σε μεγέθυνση. Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν αντέχουμε κάτι στον εαυτό μας και το βλέπουμε στο παιδί μας (αφού μας μιμείται και μας αντιγράφει), αυτό πιθανώς μας θυμώνει και μας θλίβει. Τότε αναλαμβάνουμε να το αφαιρέσουμε ως συμπεριφορά από τον γιο ή την κόρη μας και όχι από τον εαυτό μας. Με ποιο τρόπο; Τιμωρώντας συχνά με σκληρότητα το παιδί μας για κάτι που εμείς του μάθαμε!
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ:
Related Products
Η ίαση ως υγείας ολοκληρία (5η Έκδοση)
π. Φιλόθεος Φάρος
Στην πρωτοπορία της ιατρικής συντελείται μια επανάσταση αντιλήψεων. Μετά από έναν αιώνα επιστήμης προσανατολισμένης προς τη νόσο και επικεντρωμένης στην παθογένεση, αναγνωρίζεται η οικολογική συνάφεια της υγείας. Επαναβεβαιώνεται η πεποίθηση των αρχαίων πολιτισμών ότι οι διαδικασίες γεννήσεως, αναπτύξεως και υγείας, καθώς επίσης εκείνες της φθοράς, της ασθένειας και του θανάτου, εξελίσσονται μέσα σε ένα σύστημα χώρου και χρόνου, η πενταγωνική περίμετρος του οποίου είναι το περιβάλλον, ο ανθρώπινος οργανισμός, οι θεραπευτικές διαδικασίες, ο τρόπος ζωής και το υπερβατό. Μετά από πολύ χρόνο, μπορούμε τώρα να δούμε πόσο διορατικός ήταν ο «δεισιδαίμων» νους. Μπορούμε να οικειοποιηθούμε τη μεγαλοφυΐα του σε μια σύγχρονη ερμηνεία. Εκκλησιαστική παράδοση και επιστημονική πρωτοπορία δείχνουν σχεδόν ομόφωνα πως πρέπει να αντιμετωπισθεί η νόσος για να είναι αποτελεσματική και ουσιαστική η θεραπεία της.
Να παντρευτεί κανείς ή να μην παντρευτεί; (40η Έκδοση)
Ματθαίος Γιωσαφάτ
Μια ψυχαναλυτική – και όχι μόνο – προσέγγιση στα θέματα της ανθρώπινης σεξουαλικότητας, του έρωτα, της αγάπης, της επιλογής συντρόφου και του γάμου.
Ο γάμος ή η συντροφικότητα είναι ίσως η μόνη σχέση όπου μπορεί κανείς να ζήσει βαθιές συναισθηματικές και συχνά παιδικές ανάγκες. Όπως είναι η ανάγκη για αγάπη, για τρυφερότητα, για να μωρουδίζει κανείς, να αφήνεται, να εξαρτάται. Όλα αυτά έξω στη ζωή δεν μπορούμε να τα κάνουμε, γιατί δεν γίνεται. Η ενήλικη ζωή και η κοινωνία είναι κανονισμένη αλλιώς. Οπότε, όλες αυτές οι βαθιές, παιδικές, έντονες ανάγκες που έχουμε όλοι οι άνθρωποι, μερικοί παραπάνω, μερικοί λιγότερο, ικανοποιούνται στον «γάμο». Ικανοποιούνται όμως;
Το βιβλίο αυτό στηρίζεται στη πείρα του συγγραφέα ως ψυχιάτρου, παιδοψυχιάτρου, ψυχαναλυτή – ψυχοθεραπευτή και κυρίως στην προσωπική του εμπειρία βραχείας ή μακρότερης εμπειρίας με περισσότερα από έξι χιλιάδες ζευγάρια, που παρακολουθούσε, είτε στην Ελλάδα, τα τελευταία τριάντα χρόνια, είτε στο Λονδίνο, όπου εργάστηκε για δεκαπέντε χρόνια ως Διευθυντής της Κλινικής Παιδικής και Οικογενειακής Ψυχιατρικής Finchley, και προηγουμένως ως Υποδιευθυντής του Κέντρου Tavistock, μια από τις σημαντικότερες ψυχαναλυτικές κλινικές στον κόσμο.
Η παρουσίαση του βιβλίου.
04 Μαρ 2018 – Στα Άκρα. ΝΕΟΣ ΚΥΚΛΟΣ: «Ματθαίος Γιωσαφάτ». Καλεσμένος στην πρώτη εκπομπή του νέου κύκλου είναι ο ψυχίατρος Ματθαίος Γιωσαφάτ. «Ο γάμος αναμοχλεύει τις συγκρούσεις που έχουμε μέσα μας» υποστηρίζει ο κ. Γιωσαφάτ και το ερώτημα είναι: «Να παντρευτεί κάνεις ή να μην παντρευτεί;».
Κλινική του Εφήμερου. Μια ψυχαναλυτική προσέγγιση της Ανεστιότητας
Στυλιανός Φαρσαλιώτης
Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να βρίσκονται παγιδευμένοι στις αρνητικές πτυχές της γενικευμένης ρευστότητας της εποχής μας, αντιμετωπίζοντας εξαιρετικά εύθραυστες καταστάσεις κοινωνικής και οικονομικής αβεβαιότητας. Παράλληλα, ο αριθμός των υποκειμένων που, βιώνοντας αυτές τις συνθήκες μείζονος αστάθειας, ανασφάλειας και ευαλωτότητας, απευθύνονται -και- σε ειδικούς ψυχικής υγείας αυξάνεται σταθερά.
Στα σύνορα ανάμεσα στο κοινωνικό και το ψυχικό, οι έννοιες της επισφάλειας και του εφήμερου μας επιτρέπουν να σκεφθούμε σε ένα συνεχές καταστάσεις ριζικής κοινωνικής περιθωριοποίησης, όπως η έλλειψη στέγης στην οποία επικεντρώνεται το ανά χείρας βιβλίο, από τη μία πλευρά, και καταστάσεις οι οποίες, από την άλλη, βρίσκονται πολύ πιο κοντά σε μια κοινωνική κανονικότητα.
Ποια χρησιμότητα μπορεί να έχει όμως η ύπαρξη μιας ψυχαναλυτικής οπτικής όσον αφορά την προσέγγιση των αστέγων ή άλλων αποκλεισμένων ατόμων; Στο βιβλίο εξετάζονται οι ιδιαιτερότητες του πεδίου της σημερινής, διευρυνόμενης ψυχοκοινωνικής κλινικής καθώς και πτυχές των σύνθετων σχέσεων μεταξύ ανεστιότητας και ψυχικού τραύματος. Μελετώντας κάποιες από τις κυριότερες ψυχικές παραμέτρους των καταστάσεων ακραίας κοινωνικής επισφάλειας, ο συγγραφέας του βιβλίου αναδεικνύει τρόπους με τους οποίους η ψυχαναλυτική σκέψη μπορεί να συνδράμει στο πλαίσιο της κλινικής εργασίας με αστέγους αλλά και στις κοινωνικές παρεμβάσεις που έχουν ως στόχο να διευκολύνουν και να υποστηρίξουν την σταδιακή κοινωνική επανένταξη αυτών των προσώπων.
Το αντι – κείμενο
Βασίλης Δημόπουλος
Το αντικείμενο της ψυχανάλυσης
Η ψυχανάλυση του αντικειμένου
Η ποικιλία των θέσεων που έχει ο ρόλος και η λειτουργία του αντικειμένου δεν είναι εύκολο να αποδοθεί με έναν ορισμό. Βάζει στο παιχνίδι όλα τα ψυχικά συστήματα, ιδιαίτερα τη συμμετοχή του «εκείνο», αφού οι πρώτες επενδύσεις του θα δομήσουν και τα υπόλοιπα ψυχικά συστήματα. Αυτόματα τίθεται η προβληματική τής σχέσης εσωτερικού-εξωτερικού αντικειμένου, εσωτερικής-εξωτερικής πραγματικότητας. Τα άλλα ψυχικά συστήματα (εγώ, υπερεγώ) δομούνται βάσει των επενδύσεων του «εκείνο» στην εξωτερική πραγματικότητα. Η ενόρμηση καταξιώνεται στην πορεία της προς το αντικείμενο και ιδού ξανά παίρνει θέση στους εκπροσώπους της ενόρμησης. Το αντικείμενο εκπροσωπεί το εγώ (κείται αντί αυτού), του αντι-τίθεται συνάμα. Ξένο και οικείο ταυτόχρονα για το εγώ, γενεσιουργός αιτία άγχους αποχωρισμού και εγκατάλειψης, αλλά και άγχος διείσδυσης και εισβολής από την άλλη. Το εγώ μισεί το αντικείμενο, επειδή του αντιτίθεται και χάνει την παντοδυναμία του. Το μισεί, επίσης, γιατί το αναγκάζει να αναπαραστήσει, ώστε να μετασχηματίσει την έλλειψη σε απουσία, την ποσότητα του τραύματος σε ποιότητα ψυχική. Είναι μια κοπιώδης εργασία, την οποία το τραυματισμένο ναρκισσικό εγώ θα ήθελε να αποφύγει. Το εγώ, επίσης, μισεί τον εαυτό του, αφού είναι απόρροια επώδυνου αποχωρισμού και αφήνει το αντικείμενο να αυτονομηθεί.
Η χαρά της ζωής και της δημιουργίας
π. Βασίλειος Θερμός
[…] Χωρίς να αγνοούμε ότι συχνά μυστική πηγή χαράς και μορφή βαθειάς δημιουργίας αποβαίνουν οι ποικίλες καταστάσεις πόνου που ο Θεός επιτρέπει, η συλλογή αυτήν ομιλιών επικεντρώνεται κυρίως στη χαρά και στη δημιουργία μέσα στους φυσιολογικούς ρυθμούς της οικογένειας. Σε αυτό το πλαίσιο είναι ο έρωτας που συμβάλλει. Έννοια τόσο παρεξηγημένη από τους πιστούς και τόσο κακοποιημένη από τους αδιάφορους. Αλλά όσο τα μέλη της Εκκλησίας την αγνοούμε και την παραμελούμε, τόσο περισσότερο την «χαρίζουμε» στο κοσμικό φρόνημα. Κάτι άδικο, αλλά και επιζήμιο. […]
Αναστοχαστικές συγγένειες
Χρήστος Ιωαννίδης
Τα είκοσι τρία κείμενα που απαρτίζουν τον τόμο αυτό, αποτελούν προϊόν περισυλλογής και μαθητείας στους ορίζοντες της ψυχανάλυσης και των ευρύτερων ανθρωπιστικών σπουδών, των τελευταίων τριάντα χρόνων. Αυθύπαρκτα αλλά και άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, διατρέχονται από κοινές θεματικές, απορίες και διλήμματα, καθώς προσεγγίζουν την ανθρώπινη συνθήκη, κατά την ψυχαναλυτική της –και όχι μόνο– σύλληψή της, σε μια κυκλική κίνηση, όπου ο εστιασμός μετακινείται από την θεμελιώδη της υπόσταση, στην πλαισιώνουσα αυτήν σχεσιακή μήτρα, και πίσω. Είναι με κατάπληξη και θαυμασμό που ανιχνεύουν τα κείμενα αυτά, πως οι προτάσεις και τα πορίσματα των τόσο διαφορετικών ως προς το αντικείμενο μελέτης των σπουδών, μεταφραζόμενα, δύνανται αβίαστα να ενταχθούν στο σώμα της ψυχαναλυτικής σκέψης, και τ’ ανάπαλιν. Αδιαμφισβήτητη είναι η διαπίστωση πως η ψυχανάλυση κατέχει στέρεα θέση στο επίκεντρο των πλεγμάτων της ευρωπαϊκής διανοητικής παράδοσης, καθώς αδιάκοπα τρέφεται από αυτήν, και η ίδια με τη σειρά της, διαρκώς την εμπλουτίζει.
Παθήματα Γονέων (3η Έκδοση)
Γιώργος Κίσσας – Χριστίνα Μιχαλοπούλου
Η τέχνη του να γίνεσαι γονιός είναι η δυσκολότερη και η σημαντικότερη των τεχνών. Γονείς δεν γεννιόμαστε, ούτε γινόμαστε σπουδάζοντας σε σχολεία… Γονείς μας κάνουν τα παιδιά μας και όσοι μας τοποθετούν σε γονεϊκό ρόλο. Γονείς όμως μας καθιστούν, κυρίως, τα παθήματά μας.
Η παράφραση του τίτλου από «μαθήματα γονέων» σε «παθήματα γονέων» δεν είναι τυχαία. Ενώ οι πληροφορίες για την αναπτυξιακή πορεία των παιδιών είναι πολλές και εύκολα προσβάσιμες, οι βιωματικές εμπειρίες των γονιών είναι πάντα προσωπικές.
Από τη στιγμή που το ζευγάρι ή το κάθε μέλος του ξεχωριστά φαντασιώνεται τον εαυτό του/της με μιά κόρη ή ένα γιο δίπλα, ξεκιξά η διεργασία αναβίωσης της δικής του/της παιδικής ηλικίας και εφηβείας.
Στο βιβλίο αυτό καταγράφονται παθήματα γονέων που συμμετείχαν σε τέσσερις συναντήσεις με ψυχολόγους – ψυχοθεραπευτές που δουλεύουν με γονείς και οικογένειες. Είναι μοναδικές και πολύτιμες «προσωπικές καταθέσεις» για την κατανόηση των «παθών» και διατρέχουν όλα τα αναπτυξιακά στάδια των παιδιών μέχρι την εφηβεία.
Δείτε την συνέντευξη της Χριστίνας Μιχαλοπούλου στην εκπομπή «καλό μεσημέρι»
Διαβάστε την συνέντευξη της Χριστίνας Μιχαλοπούλου στην «Ελευθεροτυπία»
Η λογοτεχνία στο ντιβάνι
Χάρης Μωρίκης
Διαβάζοντας λογοτεχνία με το φακό της Ψυχανάλυσης
Η ανάγνωση είναι μια περιπέτεια, που αφορά το κείμενο, τον αναγνώστη και το συγγραφέα, με αβέβαια κάθε φορά έκβαση, και γι’ αυτό συναρπαστική. Πως διαβάζουμε, ερμηνεύουμε ένα κείμενο και τι τελικά κατανοούμε απ’ αυτό; Υπάρχει ένα κείμενο και ένα αντικειμενικό «νόημα» ίδιο για κάθε αναγνώστη ή ό καθένας χτίζει το δικό του, και τελικά γίνεται ένα είδος συνδημιουργού; Τι σχέση έχει ένα κείμενο με τον ψυχικό κόσμο και το ασυνείδητο, και πως εμπλέκεται και κινητοποιείται ο αναγνώστης όταν έρχεται σε επαφή μαζί του;
Η ψυχαναλυτική θεωρία και μέθοδος φιλοδοξεί να απαντήσει στα παραπάνω ερωτήματα, διότι δεν εξαντλείται μόνον στην κλινική, θεραπευτική της διάσταση, αλλά αποτελεί ένα εξαιρετικό όχημα προσβάσεως στον συγκλονιστικό κόσμο της Τέχνης και ειδικότερα της λογοτεχνικής δημιουργίας. Εάν εφαρμοστεί με τις κατάλληλες προϋποθέσεις, μπορεί να λειτουργήσει σαν ένα επιπλέον φως, αποκαλύπτοντας άδηλες διαστάσεις ενός λογοτεχνήματος. Η ψυχαναλυτική ερμηνεία εμπλουτίζει έτσι τη δυνατότητα του αναγνώστη να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτές και, ανεπαισθήτως, σε περιοχές του δικού του ψυχικού σύμπαντος, μεγαλώνοντας ταυτοχρόνως την απόλαυσή του.
Συντροφικότητα Αποχωρισμός (2η Έκδοση)
Τρύφων Ζαχαριάδης
Στο ρόλο παιδιού, εραστή, γονιού.
Στη διαδρομή της ζωής μας «παίζουμε» τρεις βασικούς ρόλους: του παιδιού, του εραστή, και του γονιού. Σ’ αυτό το παιχνίδι, η συντροφικότητα και ο αποχωρισμός είναι εμπειρίες που προκαλούν συγκίνηση και στο σώμα και στον ψυχισμό, επειδή αφορούν πρόσωπα ή συμβάντα σημαντικά με τα οποία αναπτύσσουμε σχέσεις.
Οι άνθρωποι από φόβο ή ευχαρίστηση δοκιμάζουμε να στριμώξουμε όσο πιο πολλή συντροφικότητα χωράει στη ζωή μας. Την ποιότητα όμως την καθορίζει ο φόβος του αποχωρισμού. Έτσι όταν συναντάμε την συντροφικότητα, ο αποχωρισμός μοιάζει και είναι μια προσυμφωνημένη και αδιαπραγμάτευτη πραγματικότητα.
Με βάση τις σκιερές πλευρές του καθενός μας, στο βιβλίο αυτό, πραγματοποιείται μια διερεύνηση της συντροφικότητας και του φόβου της συντροφικότητας. της εγγύτητας και της απόστασης, της σύνδεσης και της αποσύνδεσης, που, σε κάθε τους εκδοχή, κρύβουν μέσα τους μιαν ελπίδα αγάπης.
Η δημιουργία στο Φροϋδικό έργο
Μωρίκης Χάρης
Η Μετουσiωση: Πρόταση αποκατάστασης μιας επιγραφής
Η δημιουργία, καλλιτεχνική και επιστημονική, σέ τί είδους ψυχική εμπειρία αντιστοιχεί; Ποιες είναι οι παράμετροι που τη διαμορφώνουν; Ο πατέρας της ψυχανάλυσης, σε διαρκή ενασχόληση με τα θέματα αυτά, άρθρωσε πρώτος ευρηματικές απαντήσεις προτείνοντας την έννοια της μετουσίωσης, δηλαδή της μετατροπής ενός ρεύματος ενορμητικού, σεξουαλικού, σε έργο τέχνης ή επιστήμης. Ο Φρόυντ δεν συνέγραψε μία συγκεκριμένη θεωρία για τη μετουσίωση και ό,τι γνωρίζουμε είναι σαν αρχαία θρυμματισμένη επιγραφή: προέρχεται από σπαράγματα αναφορών του γεμάτα κενά, ρωγμές, ασυνέχειες, ασάφειες, πού δημιουργούν νέα ερωτηματικά.
Η παρούσα εργασία επιχειρεί κατ’ αρχάς ένα είδος «αποκατάστασης της επιγραφής», με τον τρόπο της αρχαιολογίας, συμπληρώνοντας, κατασκευάζοντας, ερμηνεύοντας, ώστε να αναδειχθεί και να προταθεί ένα ολοκληρωμένο κείμενο με νόημα. Παράλληλα, διερευνώνται οι σχέσεις που αναφύονται μεταξύ της μετουσίωσης και άλλων ψυχικών διεργασιών. Η χαρτογράφησή τους φωτίζει επιπλέον άλλες, αθέατες και σημαίνουσες πλευρές της ψυχικής λειτουργίας.
Είναι λοιπόν η δημιουργία, καλλιτεχνική και επιστημονική, μόνον μία άμυνα έναντι των κινδύνων που επάγεται η σεξουαλικότητα, και η τέχνη μόνον μία «βραχύβια αυταπάτη», όπως προτείνει ο Φρόυντ; Η παρούσα δημοσίευση, που ολοκληρώνει ένα μακρύ ερευνητικό περίπλου στο φροϋδικό αρχιπέλαγος, εξελίσσοντας τη φροϋδική θεώρηση αλλά και σε αντιδιαστολή με αυτή, αναδεικνύει τη μετουσίωση και την Τέχνη ως κορυφαίες εκδηλώσεις των ενορμήσεων ζωής: μακράν του να συνιστά μία εκλεπτυσμένη άμυνα, η μετουσίωση, που για κάποιους ψυχισμούς συνιστά υπόθεση ζωής ή θανάτου, αποτελεί τη μόνη ουσιαστικά συνθήκη αθανασίας, ένα αντιπεπρωμένο, που ο Έρως σφραγίζει ανεξίτηλα, η δε Τέχνη, στις κορυφώσεις της, το ισοδύναμο μιας εκστατικής, μετατρεπτής εμπειρίας που αλλάζει διά παντός το υποκείμενο.
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ:
There are no reviews yet.