Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε

mazi den kanoume

Ιστορίες οικογενειακών τραυμάτων και επανορθώσεων. Τι είναι αυτό που ωθεί τα ἀνθρώπινα όντα να κυνηγούν πάντα το όνειρο ενός παραδείσου, αλλά συχνά να καταλήγουν να βιώνουν αδιέξοδα και συγκρούσεις απελπιστικά ματαιωτικές;
Τι κάνει ανθρώπους με τις καλύτερες προθέσεις να προσπαθούν να συνδεθούν και να συνυπάρξουν; Κι αντί αυτού να καταλήγουν να αποκαρδιώνονται. Να μάχονται –λυσσαλέα, κάποιες φορές– επαναλαμβάνοντας συχνά, με μικρές παραλλαγές, το ίδιο έργο;
Γιατί μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε;
Όλα όσα πράττουμε κάτι «λένε», κάποιο λόγο αρθρώνουν, κάτι που αλλιώς δεν μπόρεσε, ενδεχομένως, να «μιληθεί». Βία και καταστροφικότητα, ρητή και υπόρρητη, υπάρχει και στην καθημερινότητά μας. Και στις στενές μας σχέσεις, ίσως κατά κύριο λόγο σε αυτές… Υπάρχουν και άλλα πράγματα, όμως· άλλες πιθανές διαδρομές –δημιουργικότητας, αγάπης, συντροφικότητας– και είναι η δυνατότητά μας να εμπεριέχουμε και να κατανοούμε τις ασυνείδητες συγκρούσεις και αντινομίες μας, και αυτές ακόμα τις καταστροφικές μας ροπές, πού καθιστούν αυτές τις άλλες διαδρομές δυνατές. Η ζωή μας ξεκινάει απέναντι σε ένα βλέμμα, αλλιώς δεν ξεκινάει.

Ο Κυριάκος Βλασσόπουλος είναι Ψυχοθεραπευτής – Ομαδικός Αναλυτής. Σπούδασε Θεολογία, Φιλοσοφία της Θρησκείας, Ιστορία της Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και έλαβε Κλινική Ποιμαντική Εκπαίδευση στο Νοσοκομείο Ερυθρός Σταυρός. Υπηρέτησε 30 χρόνια στην Μέση Εκπαίδευση, όπου εργάστηκε και ως επιμορφωτής καθηγητών στην ψυχοσυναισθηματική προσέγγιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Παράλληλα, έκανε την προσωπική του κλασσική Ανάλυση και εκπαιδεύτηκε στην Ψυχαναλυτική Ψυχοθεραπεία Ομάδας, Ζεύγους και Οικογένειας. Τακτικό μέλος της Διεθνούς και της Ελληνικής Εταιρείας Ομαδικής Ανάλυσης και Οικογενειακής Θεραπείας, της Διεθνούς και της Αμερικανικής Εταιρείας Ομαδικής Ψυχοθεραπείας, κάτοχος του Ευρωπαϊκού Πιστοποιητικού Ψυχοθεραπείας (ECP) και του Πιστοποιητικού Ομαδικής Ψυχοθεραπείας (CGP).

Σχολική Τάξη, Μάθηση και Ψυχική Υγεία:

Αποτελεί πλέον κοινό τόπο ότι η εργασία που γίνεται μέσα στην ομάδα-τάξη, αλλά και η ατμόσφαιρα που επικρατεί στο σχολείο μεταξύ των μελών του συλλόγου διδασκόντων. Θα μπορούσε να λειτουργεί ως “χώρος” που υποδέχεται, περιέχει και μεταβολίζει δύσκολα άγχη, βιώματα, φόβους και επιθετικά αισθήματα. Που συχνά επηρεάζουν αρνητικά ή και καταστρέφουν την εκπαιδευτική διαδικασία. Αντ΄αυτού πολλές φορές ο εκπαιδευτικός αισθάνεται στο χώρο εργασίας του απειλούμενος και αποτυχημένος. Θυμώνει ή απελπίζεται και κύρια επιδίωξή του γίνεται η “απαθής επιβίωση”. Όλα αυτά φέρνουν στην επιφάνεια και πλήττουν τις πιο εύθραυστες και ανεπαρκείς πλευρές του ψυχισμού των εκπαιδευτικών. Που τους ωθούν ή στην αντεπίθεση ή στην “παγωμένη απόσυρση”. Ομολογείται επίσης πως οι υπάρχουσες υποστηρικτικές και συμβουλευτικές δομές του εκπαιδευτικού θεσμού, αν και έχουν εντοπίσει αυτά τα θέματα, δεν μπορούν πάντοτε να ανταποκριθούν.

Στις συναντήσεις με εκπαιδευτικούς δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όλων των ειδικοτήτων, που αποτελούν το περιεχόμενο του ανα χείρας βιβλίο, προτείνουμε την άποψη πως ο εκπαιδευτικός, χωρίς να κινείται ως ψυχολόγος ή ψυχοθεραπευτής, θα μπορούσε να εκπαιδευτεί ώστε να λειτουργεί μέσα στην συνεχή συναισθηματική αλληλεπίδραση με τους μαθητές του. Να διαμορφώνει τον ψυχικό χώρο της τάξης του για να φιλοξενεί και να αναγνωρίζει τους “δύσκολους φόβους τους”. Να αντέχει και να παραμένει σταθερός, γνωρίζοντας και τα δικά του επώδυνα ψυχικά βιώματα που η παιδαγωγική σχέση ανακινεί.

Πέρα της Γενικής και Ειδικής Διδακτικής κάθε μαθήματος που προϋποτίθεται, οφείλουμε να καλλιεργούμε τη σύνδεση λογικής – φαντασίας – επιθυμίας με τον άλλο και τους άλλους, καθώς και τη δυνατότητά μας για αυτοπαρατήρηση και στοχασμό.

Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ!

mazi den kanoume