Ψυχοθεραπευτική προσέγγιση του καρκινοπαθούς

Ψυχοθεραπευτική προσέγγιση

Ο Θανάσης Μπαζίνης, αριστούχος απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής του Μιλάνου, απέκτησε τον τίτλο της ειδικότητας του Νευρολόγου-Ψυχιάτρου στην Αθήνα. Μετεκπαιδεύτηκε ως υπότροφος κοινοτικού προγράμματος στην επείγουσα Ψυχιατρική, στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Guy΄s του Λονδίνου. Εκπαιδεύτηκε ως αναλυτής στην Ελληνική Εταιρία Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας καθώς και στο Ινστιτούτο Κλασικής Ανάλυσης. Παρακολούθησε το πρόγραμμα ομαδικής θεραπείας σύμφωνα με τις αρχές του Bowen.
Τα περισσότερα χρόνια της καριέρας του υπηρέτησε σε χώρους νοσηλείας καρκινοπαθών. Αρχικά στο Νοσηλευτικό Ίδρυμα «Οι Άγ. Ανάργυροι» και ακολούθως στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Αθηνών «Ο Άγ. Σάββας» επί είκοσι οχτώ έτη υποστηρίζοντας ψυχοθεραπευτικά τις ανάγκες των ασθενών. Ίδρυσε το Ιατρείο Πόνου και την Διεπιστημονική Ομάδα υποστήριξης των ασθενών στο εν λόγω νοσοκομείο. Πραγματοποίησε εκπαιδευτικά προγράμματα στην Ψυχοογκολογία και οργάνωσε ημερίδες με σχετικά θέματα
Έχει γράψει πολυάριθμα άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και έχει συμμετάσχει σε πολλά επιστημονικά συνέδρια ως εισηγητής.

Ψυχοθεραπευτική προσέγγιση

Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ.

Η αντιμετώπιση του καρκίνου αποτελεί πεδίο συγκρουόμενων θεραπευτικών απόψεων. Από την κλασική ιατρική αντιμετωπίζεται ως κατεξοχήν οργανική νόσος. Κάθε άλλη υπόνοια εμπλοκής ψυχοσυναισθηματικών συνιστωσών στην αντιμετώπιση του συχνά βρίσκει αντίθετους όχι μόνο τους θεράποντες γιατρούς, αλλά και τους ασθενείς. Αποτελεί γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι η θεραπεία του καρκίνου απαιτεί την συνεργασία πολλών επαγγελματιών υγείας όπως ογκολόγων χειρουργών ακτινοθεραπευτών, πυρηνικών γιατρών, ψυχιάτρων, ψυχολόγων, κοινωνικών λειτουργών, νοσηλευτικού προσωπικού. Με όλες τις προαναφερόμενες ειδικότητες θα χρειαστεί να έλθει σε επικοινωνία ο πάσχων. Από ψυχοδυναμικής-ψυχαναλυτικής άποψης, υποστηρίζουμε ότι πρόκειται για μια συστημική πολυ-παραγοντικής αιτιολογίας ασθένεια, στην οποία συνυπάρχουν δομική οργανική βλάβη και ψυχική διαταραχή που εντοπίζονται χρονικά μεταξύ 8ου μήνα και 2,5 ετών στη φάση διαφοροποίησης της ταυτότητας του εαυτού από τον μη εαυτό. Αφορά την καθήλωση στο στάδιο εξατομίκευσης – αποχωρισμού του βρέφους σύμφωνα με την Mahler Μ. Σ’ αυτό το πρώιμο στάδιο ανάπτυξης, το βρέφος δεν έχει ακόμη δομήσει την επικοινωνία του με τον Άλλον μέσω του λόγου και οι ανάγκες του εκφράζονται εξωλεκτικά με κινητικούς και σωματικούς τρόπους. Σε αυτήν την πρώιμη φάση ανάπτυξης το βρέφος-ασθενής προβάλλει στον σημαντικό Άλλον-μητέρα, σαν σε καθρέπτη, τις ναρκισσιστικές του επενδύσεις. Όταν όμως ο Άλλος, η μητέρα, εξαφανίζεται ή λειτουργεί ως αναξιόπιστο μοντέλο ταύτισης, αυτό που χάνεται είναι η επιφάνεια προβολής που δέχεται τις ναρκισσιστικές επενδύσεις, οι οποίες στην πορεία χάνονται και αυτές.

Ψυχοθεραπευτική προσέγγιση