Τετρ-α-δια 4ο τεύχος

Τετρ-α-δια 4ο

Το τέταρτο τεύχος του περιοδικού Τετρ-α-δια έχει ως θεματική “Τα θεϊκά σκουπίδια”. Τα άρθρα που ακολουθούν, καθώς και οι μεταφράσεις, αποτελούν προϊόντα εργασίας αυτών που συμμετείχαν στο Εργαστήριο με τον παραπάνω τίτλο, το 2021-22 στο ΚΨΕΑ (Κέντρο Ψυχαναλυτικών Ερευνών της Αθήνας). Τα θεϊκά σκουπίδια είναι μια παράφραση του γνωστού Σεμιναρίου του Ζ.-Α. Μιλλέρ «Οι θεϊκές λεπτομέρειες». Και γι’ αυτόν τον λόγο άλλωστε, ένα μέρος της ύλης του περιοδικού φιλοξενεί μεταφρασμένα ορισμένα σημαντικά μέρη από τα μαθήματα που έδωσε το 1989, στο Παρίσι. Τι είναι οι θεϊκές λεπτομέρειες ή τα θεϊκά σκουπίδια; Πώς άραγε τα διακρίνουμε στο πλαίσιο μιας αναλυτικής εμπειρίας. Ο Μιλλέρ επεξεργάζεται εν προκειμένω μια κλινική του κεραυνοβόλου έρωτα. Απογυμνώνοντάς τον συγχρόνως από την υψηλή του διάσταση, από αυτή τη χιλιοειπωμένη και ποιητικά μιλώντας αποτυπωμένη μετουσίωσή του … (Από το εισαγωγικό σημείωμα) Τετρ-α-δια 4ο

Δείτε τις παρουσιάσεις των βιβλίων εδώ!

Το βλέμμα της Βεατρίκης, τα μποτίνια της Μαντάμ Χουαντό, αλλά και πλήθος άλλων σημαντικών λεπτομερειών, στην εικόνα, στο στιλ, στη μικρή αποκομμένη λεπτομέρεια της φωνής ή οποίου- δήποτε άλλου χαρακτηριστικού γνωρίσματος του παρτενέρ / υποκειμένου, μπορεί να λάβει αυτή την ιδιότητα και να καταστεί με τη σειρά του μια απόφυση του αντικειμένου μικρό σ η οποία διχάζει και καταλαμβάνει τον εραστή στη συνάντησή του με τον ερώμενο. Έτσι, σαν νέος Αλκιβιάδης, ο εραστής, άνδρας ή γυναίκα, βρίσκεται υπό την αιγίδα του αγαλματικού αντικειμένου, τόσο κοντά, αλλά και συγχρόνως τόσο μακριά από το φροϊδικό Πράγμα, αυτόν τον τόπο του ριζικά οικείου ξένου, τόπο εξ-σωτερικότητας.

Τετρ-α-δια 4ο

Η θεματική του αγάλματος και έκπτωτου σκουπιδιού, η διττή μορφή του αντικειμένου μικρό α επεξεργάζεται από τον Ζ.-Α. Μιλλέρ από διάφορες οπτικές γωνίες στο πλαίσιο της θεμελιακής φαντασίωσης. Η φαντασίωση είτε ως παντομίμα με το Εγώ παρόν είτε και, κυρίως, ως ασυνείδητο σενάριο του υποκειμένου, αξίωμα εκτός διαλεκτικής ενεργοποιεί τη θεϊκή λεπτομέρεια διότι αναδεικνύει το αντικείμενο απόλαυσης: «Είναι κάτι που επιτρέπει να δούμε αυτό το αντικείμενο απόλαυσης κρυμμένο στις αναπαραστάσεις της φαντασίωσης, και το οποίο κατά βάθος δείχνει, μοιάζει να δεικνύει, υπόσχεται στο υποκείμενο ότι το αντικείμενο που επέλεξε είναι κατάλληλο για την ενόρμηση και την κρυφή της ικανο-ποίηση», θα υπογραμμίσει ο Μιλλέρ. Με αυτή τη λογική ο έρωτας δεν είναι παρά μια σημασιακή τροπικότητα της φαντασίωσης. Υπό την προϋπόθεση ότι η τελευταία δεν εξαντλείται σε μια τέτοια τροπικότητα – ένα ψυχρό βλέμμα, για παράδειγμα, θα μπορούσε να συνιστά επίσης θεϊκή λεπτομέρεια θεμελιακής φαντασίωσης με μια μαζοχιστική ή άλλους είδους τροπικότητα.

Τετρ-α-δια 4ο