Η γλώσσα του πόνου και οι μεταφορές της

Η Σμαράγδα Παπαδοπούλου Μανταδάκη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και στη Νέα Υόρκη της Αμερικής. Διδάσκει από το 2011 ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων. Είναι διευθύντρια του Εργαστηρίου Μελετών Απόδημου Ελληνισμού και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης στο ίδιο Τμήμα. Εργάστηκε με παιδιά και εφήβους στην δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η διδακτορική της διατριβή είχε θέμα την δημιουργική γραφή με παιδιά του δημοτικού σύμφωνα με την ολιστική προσέγγιση διδακτικής μεθοδολογίας της γλώσσας. Έχει δημοσιεύσει σε επιστημονικά, λογοτεχνικά και άλλα περιοδικά και στον ημερήσιο τύπο άρθρα που σχετίζονται με το γνωστικό της αντικείμενο, τη Διδακτική της Νεοελληνικής Γλώσσας και τη λογοτεχνία. Το 2008 συνεργάστηκε με την κρατική τηλεόραση ΕΡΤ 3 ως επιστημονική σύμβουλος για την εκπομπή «Γνωρίζω το παιδί μου;» στην οποία φιλοξενήθηκαν επιστήμονες από διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα και μίλησαν για ζητήματα εκπαίδευσης, διαπαιδαγώγησης και γλωσσικής επικοινωνίας (Χρ. Φράγκος, Χρ. Τσολάκης, Ι. Καζάζης, Μ. Κανατσούλη, Γ. Παυλίδης, Σ. Χατζησαββίδης, Δ. Χαραλάμπους, Θ. Ασκητής κ.ά.). Συγκατοικεί, εμπνέεται και συνεργάζεται άριστα κατά την συγγραφή και τη συγγραφική ανάπαυλα με δυο τετραπέρατες τετράποδες, την χαδιάρα «Maine Coon» βαρύκοη Αγάπη και την σπάνιας ράτσας «κεραμιδογατί» τυφλή Μέλια. Περισσότερες πληροφορίες για την συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων της που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου “Η κόρη του Ηριδανού” εδώ.

Ο πόνος της γέννας, το παιδικό κλάμα, η ασθένεια, ο αποχωρισμός, το άγχος του νέου για το αύριο, η «σκληρή» κουβέντα που πληγώνει, η ματαίωση, οι γενιές της οικονομικής κρίσης, η προσφυγιά, ο φόβος του θανάτου και τόσα άλλα σύγχρονα επίπονα ζητήματα αποτελούν δομές στη γλωσσική επίγνωση μίας πραγματικότητας που είναι διαρκής σύντροφος της ζωής μας και χρήζει ανθεκτικής και αισιόδοξης αντιμετώπισης μέσα από την διαρκή γλωσσική μας εκπαίδευση και νοοτροπία. Η καταπολέμηση κάθε ανάλγητης συμπεριφοράς αποτελεί ανάγκη επιβίωσης, δικαίωμα κάθε ανθρώπου και διδακτική πρόταση για μια «γλωσσική παιδεία της συμπόνιας». Η Γλώσσα του πόνου και οι μεταφορές της αφορά ειδικούς της διδακτικής της γλώσσας, της παιδαγωγικής, της γλωσσολογίας, της ιατρικής, της κοινωνιολογίας και γενικότερα της ανθρώπινης επικοινωνίας. Αφορά κυρίως κάθε άνθρωπο που πόνεσε σαν παιδί και προβληματίζεται για το ρόλο του πόνου στην υπαρξιακή μας κατάσταση, με την κατανόηση και επίτευξη της ευζωίας.

i glossa tou ponou kai oi metafores tis