Το αντι – κείμενο

to anti-keimeno

Ο Βασίλης Δημόπουλος είναι ψυχίατρος, ψυχαναλυτής, μέλος της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας και της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Ένωσης. Διδάσκων αναλυτής της Ελληνικής Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Οι κλινικές και θεωρητικές του αναζητήσεις αφορούν ιδιαίτερα τον ναρκισσισμό, τη δόμηση και τις λειτουργίες του εγώ, την υποκειμενοποίηση, τις ψυχικές εγγραφές και τα παράγωγά τους, το όνειρο καθώς και την ψυχοσωματική. Τους προβληματισμούς του αναπτύσσει σε συνέδρια και σε άρθρα. ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ: Η θεωρία και η κλινική του ναρκισσισμού, Μετά, 2010.
Το σώμα και οι ψυχικές αναπαραστάσεις του, Γαβριηλίδης, 2013. Οι ψυχικές άμυνες και τα παράδοξά τους, Αρμός, 2016. Ψυχαναλυτική Τεχνική. Η τέχνη της ψυχανάλυσης, Νήσος, 2017.
Στοιχεία για την ψυχική μορφοποίηση. Η δυναμική του τραύματος, Γαβριηλίδης, 2018. Περισσότερες πληροφορίες για τον συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων του που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ.

Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου “Οι ψυχικές άμυνες και τα παράδοξά τους” στον Αρμό εδώ (VIDEO) 

Αν εξετάσουμε την ετυμολογία της λέξης «αντικείμενο», θα διαπιστώσουμε το σύνθετό της: αντι- και κείμενο. Κείμενο απέναντι του εγώ-υποκειμένου αλλά κείμενο επίσης αντ’ αυτού, δηλαδή στη θέση του εγώ. Κείμενο όμως και εναντίον εαυτού. Οι πολλαπλές αυτές προσεγγίσεις παραπέμπουν στις διάφορες θεωρίες για το αντικείμενο. Στις θεωρητικοκλινικές διαφορές μεταξύ των διαφόρων συγγραφέων: εσωτερικό-εξωτερικό αντικείμενο, αντικείμενο  ανάγκης, αντικείμενο της ενόρμησης, της επιθυμίας, αντικείμενο που μετασχηματίζει κ.ο.κ.

Το αντικείμενο στην ψυχανάλυση (σε διαφοροποίηση με τη φιλοσοφία και τη γνωσιακή ψυχολογία. οι οποίες ορίζουν ως αντικείμενο εκείνο το οποίο έχει σταθερά και μόνιμα χαρακτηριστικά) ορίζεται σε σχέση με την ενόρμηση. Είναι το μέσον διά του οποίου η ενόρμηση επιδιώκει και επιτυγχάνει τον σκοπό της. Ο οποίος είναι ο κατευνασμός σε έναν πρώτο χρόνο και ο μετασχηματισμός στη συνέχεια της έντασης που υπάρχει στην ενορμητική πηγή. Δηλαδή στο σώμα. Όταν ο Freud μιλάει για ενορμήσεις αυτοσυντήρησης ή του εγώ και για σεξουαλικές από την άλλη. Μιλάει για ενορμήσεις ναρκισσικές, θα έλεγα, αντιτιθέμενες σε αυτές τις αντικειμενότροπες. Η ενόρμηση καταξιώνεται μέσα από το αντικείμενο, το βρίσκει και το δημιουργεί, αλλά και το ίδιο αποκαλύπτει την ενόρμηση, είναι εκείνο στο οποίο και μέσω του οποίου η ενόρμηση επιτυγχάνει τον σκοπό της. Πρέπει, όμως, να δούμε τα πράγματα στη διαλεκτική τους, ότι δηλαδή η δόμηση του αντικειμένου οδηγεί –εκ των υστέρων– στην ενίσχυση της ενόρμησης. Αλλά αν η ενόρμηση βρίσκει και δημιουργεί το αντικείμενο, το καταστρέφει και το καταβροχθίζει επίσης.

to anti-keimeno