Εκ της αυλής ταύτης
π. Βασίλειος Θερμός
Μας χαρίστηκε η δωρεά της Εκκλησίας, η αυλή των θαυμάτων. Μας δόθηκε για να κατασκηνώσουμε εκεί που φυσά η αύρα της Χάριτος, ο άνεμος που έρχεται από το μέλλον. Κάποιες φορές ξεχνιόμαστε και κάνουμε τις επενδύσεις μας στο παρόν. Άλλοτε, ακόμη χειρότερα, στο παρελθόν. Τότε χωροθετούμε την αυλή μας κατά το δοκούν και την κάνουμε αφιλόξενη. Η κριτική στάση αποβλέπει στο να ξανακάνει την Εκκλησία σπίτι μας, σπίτι όλων, εξώστη του μέλλοντος. Αποσκοπεί στο να πολεοδομήσει την ελπίδα. Δηλαδή να μην υπάρχουν αυλάρχες.
€ 11.15 € 8.92
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.40 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | π. Βασίλειος Θερμός |
| Σελίδες | 256 |
| isbn | 960-527-190-7 |
Be the first to review “Εκ της αυλής ταύτης”
You may also like…
Η καρδιά σε κρίση
π. Βασίλειος Θερμός
Το βιβλίο αυτό αποτελεί απομαγνητοφώνηση πέντε ομιλιών μαζί με τη συζήτηση τους, που έλαβαν χώρα τον Ιανουάριο του 2011 στο Β/Ο του Αρμού. Το πέρασμα κάποιου χρόνου έγινε αφορμή να εμπλουτιστεί περισσότερο και το περαιτέρω βύθισμα στη κρίση το κατέστησε πιο επίκαιρο. Μια κρίση η οποία ξεκίνησε ως οικονομική για να αναδειχθεί τάχιστα σε μια κρίση αξιών και τελικά να καταλήξει σε βαθειά υπαρξιακή και ψυχολογική κρίση του καθενός. Στο παρόν βιβλίο ο συγγραφέας επιχειρεί μια περαιτέρω μελέτη της κρίσης της ψυχής, με οδηγό τους Ψαλμούς, οι οποίοι αποτελούν κείμενα που έχουν γραφτεί μέσα στη φωτιά της προσωπικής κρίσης και αποτελούν αληθινές περιπτώσεις που προορίζονται ακριβώς για να συνδράμουν σε αντίστοιχες καταστάσεις. Ψυχολογία και θεολογία έρχονται αντιμέτωπες με το βίωμα και πρέπει να το στηρίξουν. Ο άνθρωπος μέσα σε τέτοιες συνθήκες αναζητά έναν λόγο –αιτία για να κρατηθεί αλλά και ένα λόγο-ομιλία που θα τον εμπνεύσει. Τέτοιοι λόγοι κυκλοφορούν αρκετοί. Οι λόγοι που αναλύονται στο βιβλίο, αποτελούν τόσο αιτίες να κρατηθεί κάποιος στη ζωή όσο και ομιλίες αμφίδρομες μεταξύ ανθρώπου και θεού. Μέσα από ποιητικούς Ψαλμούς που συναντώνται στην Αγία Γραφή ο πιστός μπορεί να ταυτιστεί με τα συναισθήματα τα οποία εκφράζουν, για ατομική προσευχή, για την κοινή λατρεία της Εκκλησίας. Άραγε ο άνθρωπος μπορεί να φτάσει από την απόγνωση στην κατάσταση ελευθερίας και χαράς.
Θερμός π. Βασίλειος (Thermos Vasileios)
Ο π. Βασίλειος Θερμός γεννήθηκε στη Λευκάδα το 1957 και σπούδασε Ιατρική και Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ασκεί την Ψυχιατρική και Ψυχοθεραπεία παιδιών, εφήβων και νέων. Είναι διδάκτορας του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών με βαθμό «άριστα». Μετεκπαιδεύθηκε ως επισκέπτης επιστήμονας (Visiting Scholar) στα πανεπιστήμια Harvard, Boston University, Boston College, Andover Newton. Τα βασικά του ενδιαφέροντα είναι ο διάλογος Θεολογίας-Ποιμαντικής και Ψυχιατρικής-Ψυχαναλύσεως, η ψυχολογία του κληρικού και του εκκλησιαστικού οργανισμού, η ψυχολογία και ψυχοπαθολογία της θρησκευτικότητος, η εφηβεία και τα προβλήματά της. Έχει εργασθεί σε εκπαιδευτικά προγράμματα κληρικών και εκκλησιαστικών στελεχών, έχει δημοσιεύσει διάφορα βιβλία και άρθρα, έχει συμμετάσχει σε πολλές εκδηλώσεις και εκπομπές. Υπηρετεί στην Ιερά Μητρόπολη Θηβών και Λεβαδείας.
Π.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΘΕΡΜΟΣ 22-10-2007 from p.metall on Vimeo.
Που να βρω την ψυχή μου
π. Βασίλειος Θερμός
Το ανθρώπινο πρόσωπο στον σύγχρονο κόσμο
Τι σημαίνει το γεγονός πώς είμαστε πρόσωπα. Υπό ποιες προϋποθέσεις λειτουργούμε ως πρόσωπα. Τι ρόλο παίζει το ασυνείδητο. Πότε κινδυνεύουμε να χάσουμε το πρόσωπό μας. Συμφιλιώνονται πρόσωπο και ομάδα. Πώς συνδέονται θεολογία και ψυχολογία όταν έρχεται ο λόγος για το πρόσωπό μας. Πώς η σημερινή κοινωνία και ο περιβάλλων πολιτισμός επηρεάζει το πρόσωπό μας. Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να προσεγγίσει πληθώρα ερωτημάτων που εγείρονται γύρω από το ανθρώπινο πρόσωπο μέσα στη σύγχρονη συνάφεια. Αποτελεί μια σειρά επτά διαλέξεων με τη σχετική συζήτησή τους, σχετικά με τις αλληλεπιδράσεις του προσώπου με τη σημερινή εποχή, τις περιπέτειές του μέσα στην ομάδα και στην ιστορία, τις πνευματικές προοπτικές του. Η ροή του λόγου είναι ζωντανή και διαλογική, οι δε ερωτήσεις καλύπτουν ευρύτατο φάσμα ενδιαφερόντων.
Στα μονοπάτια του κόσμου
Θερμός π. Βασίλειος
Ποιμαντικά βήματα στο σήμερα
Related Products
Η υπεροχή της εκκλησιαστικής νηστείας για την ψυχική και σωματική υγεία
«Ο γαρ τεχνίτης της διαπλάσεως ημών δώσει την χάριν και μαθήση της πείρας, ότι του ημετέρου κάλλους και της σπουδαζομένης ευμορφίας η νηστεία κομμώτρια… Ου λιμός εστίν, αλλά μικρός παρολκή· ουκ απαραίτητος τιμωρία, αλλ’ αυθαίρετος αποχή· ου δουλοπρεπής ανάγκη, αλλ’ ελευθέρα φιλοσοφία. Εύξαι και ισχύσεις…» «Νηστεία γαρ της ψυχής εστί τροφή, και καθάπερ αύτη η σωματική τροφή πιαίνει το σώμα, ούτω καλή νηστεία την ψυχήν ευτονωτέραν εργάζεται, κούφον αυτή το πτερόν κατασκευάζει, μετάρσιον αυτήν ποιεί, τα άνω φαντάζεσθαι προξενεί, ανωτέραν αυτήν των ηδονών και των ηδέων του παρόντος βίου απεργαζομένη…» […]
Μεγαλυνάρια στον Μέγα Αθανάσιο και στον Μέγα Βασίλειο
Δύο αριστουργηματικά θεολογικά και λογοτεχνικά κείμενα, προλογισμένα και μεταφρασμένα με αγάπη και ζήλο από τον Αθανάσιο Κοτταδάκη
Υμναγιολογικά Κείμενα Μελέτες – 8
Ψυχανάλυση και ορθόδοξη θεολογία
π. Νικόλαος Λουδοβίκος
Περί Επιθυμίας, Καθολικότητας και Εσχατολογίας
Φρόυντ και Ντοστογιέφσκι
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Από τον φόβο στην αγάπη
Το τρίτο αυτό βιβλίο της σειράς «Ψυχολογία της Θρησκείας» αποτελεί κριτική της θεωρίας του Φρόυντ, σύμφωνα με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα», για την επιληψία του Ντοστογιέφσκι ως σύμπτωμα νεύρωσης (υστερική επιληψία) εξαιτίας της ενοχής που ένιωθε για τις πατροκτονικές του τάσεις. Την ίδια ενοχή που ένιωθε και ο ήρωάς του Ντιμίτρι στο τελευταίο του έργο Αφελφοί Καραμάζοφ. Το ζήτημα όμως είναι: Μπορεί να εξηγηθεί, με βάση το «οιδιπόδειο», η ενοχή του Ντοστογιέφσκι για το φόνο του πατέρα του. Κι ακόμα περισσότερο, η καταγωγή της θρησκείας. Η ενοχή δηλαδή που ένιωσε ο πρωτόγονος για το φόνο του αρχέγονου πατέρα και ο φόβος της τιμωρίας για την ενοχή του αυτή. Ένας φόβος που μετατράπηκε αργότερα από ανάγκη για εξιλέωση σε αγάπη προς τον πατέρα αυτό, με την εξύψωσή του σε Θεό. Είναι λοιπόν ο φόβος, ο ενοχικός φόβος, που ανάγκασε τον πρωτόγονο να επινοήσει το Θεό. Ή είναι η αγάπη, όχι όμως ως προβολή του πατέρα στο Θεό, όπως θέλει ο Φρόυντ, αλλά η αγάπη στην ταύτισή της με τον ίδιο το Θεό, όπως την αντιλαμβάνεται ο Ντοστογιέφσκι. Η αγάπη αυτή που προσέλκυσε τον άνθρωπο κοντά της, ως «primus amor», αποκαλύπτοντάς του ότι «ο Θεός αγάπη εστίν»; Η θρησκειοψυχολογική αυτή θεώρηση «από το φόβο στην αγάπη», όμοια με την πορεία που ακολούθησε, μαζί με τον κεντρικό ήρωά του, τον Αλιόσα, ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι στο τελευταίο του βιβλίο, είναι η πορεία έρευνας από τον Φρόυντ στον Ντοστογιέφσκι, από τον ενοχικό φόβο στη λυτρωτική αγάπη, που ακολουθεί και ο καθηγητής Μιχ. Μακράκης στο δικό του βιβλίο. Ένα βιβλίο που γι’ αυτό και θα μπορούσε να έχει ως προμετωπίδα: «Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον».
Η προδομένη (από τους χριστιανούς) Εκκλησία μας
«Μοιάζει η Εκκλησία με γυναίκα που ξέπεσε από την παλιά της μεγαλοπρέπεια και διατηρεί μόνο τα σύμβολα. Έχει και τις θήκες και τα κιβώτιά της γεμάτα από κοσμήματα, αλλά έχασε τον πλούτο, όχι από αμέλεια Εκείνου που τη στόλισε από την αρχή, αλλά από την κακία και την αδιαφορία αυτών (των Ιερωμένων) που μεταχειρίζονται τις υποθέσεις της όχι όπως πρέπει». (Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, επιστολή ΥΗ΄)
Αγιορείτικο Μεσονυκτικό
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
[…] Για το Άγιον Όρος γράφτηκαν τόσα πολλά και γράφονται ακόμη και θα γραφούν φυσικά πολλά και δεν ξέρω γιατί τόσο πολύ θέλω και ‘γω κάτι να γράψω ακόμη. […] Στις σελίδες που θ’ ακολουθήσουν θα καταθέσω όλη την αγάπη μου για το Περιβόλι της Παναγίας, γι’ αυτό δεν μπορώ να καταθέσω όλο τον πόνο μου, δεν μπορώ όμως και να τον κρύψω. Δέκα και χρόνια στη Σιμωνόπετρα και είκοσι στη Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος είναι πολύ λίγα για ν’ ανιχνεύσεις τη μακρά ιστορία του πεφιλημένου Όρους, μιας παράδοσης αρχαίας, μιας πορείας ωραίας, μέσα στη νοηματισμένη σιγή, στο μυστικό θαύμα, στο έκπαγλο δέος, στο θερμό δάκρυ, που συνέχεες μέσα στην κατάνυξη ή στο ράγισμα του ατίθασου εγώ, ή στην παρόρμηση του συναισθήματος ή στον δυνατό πόνο μιας αλλοτρίωσης, μιας δίψας αξεδίψαστης, της ένδοξης αδοξίας, της ασκητικής χαρμολύπης, της νηφάλιας μέθης, της εν επιγνώσει φιλοκαλίας, της γλυκειάς θεομητροφιλίας, της βροντόφωνης σιωπής, ενός μακρόσυρτου αγιορείτικου μεσονυκτικού, στην ημίφωτη Λιτή του κεντρικού Καθολικού της ιεράς Μονής ή στο ταπεινό παρεκκλήσι της ιεράς Σκήτης, της πενιχρής Καλύβης του Χρυσορρήμονος Ιωάννου του πάνυ. Ευλογητός ο Θεός, ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. (από το πρόλογο του βιβλίου)
Θέαση
Νικόλαος Μοναχός
[…] Κεντρική πρόταση και συνέπεια του βιβλίου είναι να εγκεντριστεί καθ’ ένας μας στην ενορία του. Πρόκειται για το μεγάλο κενό που υπάρχει ανάμεσα στο άτομο και το όραμα της παγκοσμιότητας. Για ένα κενό που από το βιβλίο αυτό κατανοείται ως ο χώρος της όντως ποιοτικής εξέλιξής μας. […]
Το Κήρυγμα της Κυριακής
Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης
2003-2004
Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην· Άνθρωποι δύο ανέβησαν εις το Ιερόν προσεύξασθαι· ο εις Φαρισαίος, και ο έτερος Τελώνης. Ο Φαρισαίος σταθείς προς εαυτόν ταύτα προσηύχετο· Ο Θεός, ευχαριστώ σοι, ότι ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και ως ούτος ο Τελώνης. Νηστεύω δις του σαββάτου, αποδεκατώ πάντα όσα κτώμαι. Και ο Τελώνης μακρόθεν εστώς, ουκ ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς εις τον ουρανόν επάραι, αλλ’ έτυπτε το στήθος αυτού λέγων· Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Λέγω υμίν, κατέβη ούτος δεδικαιωμένος εις τον οίκον αυτού, ή εκείνος. Ότι πας ο υψών εαυτόν, ταπεινωθήσεται· ο δε ταπεινών εαυτόν, υψωθήσεται.
Συναντήσεις
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Ερευνητικές Ανιχνεύσεις στην ιστορία και το παρόν
[…] Ανήκω στους ερευνητές εκείνους, που πιστεύουν ότι η σύναξη των εργασιών-μελετών τους από τα διάφορα περιοδικά ή αφιερωματικούς τόμους, όπου αρχικά δημοσιεύθηκαν, σε ένα τόμο προσφέρει δυνατότητες στους φιλίστορες και φιλέρευνους να τις μελετήσουν ή και να τις αξιοποιήσουν ακόμη στις δικές τους ενασχολήσεις. Η τιτλοφόρηση του τόμου «Συναντήσεις» ανταποκρίνεται στην ταυτότητα των επί μέρους θεμάτων, διότι πρόκειται για πραγματικές ερευνητικές συναντήσεις με Πρόσωπα και γεγονότα, που σφράγισαν αποφασιστικά την ιστορία μας από το πρόσφατο παρελθόν ως σήμερα. […] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
There are no reviews yet.