1 × € 12.17
Προσφορά!
Ο Ρωμηός και το θαύμα
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Κείμενα Νεοελληνικής Αυτοσυνειδησίας
Εντασσόμενοι στην Ενωμένη Ευρώπη, εκάμαμε τόσους πανηγυρισμούς, διότι θεωρήσαμε το γεγονός ως σωτηρία μας. Ο Θεός επέτρεψε, γι’ αυτό, να μας απογοητεύσει η Ευρώπη εκεί που στηρίξαμε ¨την πάσαν ελπίδα» μας, στα οικονομικά. Η ιστορία παίρνει την εκδίκησή της! Ξεχάσαμε τον Θεόν των Πατέρων ημών και πιστεύουμε στην απολυτοποιημένη «αξία» του οικονομισμού. Δεν ανοίξαμε καμμιά κερκόπορτα. αλλά τις πύλες της ψυχής και καρδιάς μας, για να μας αλλοτριώσει και να μας συντρίψει η σημερινή Δύση.
€ 16.42 € 13.14
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.55 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός |
| Σελίδες | 312 |
| isbn13 | 978-960-527-676-8 |
Be the first to review “Ο Ρωμηός και το θαύμα”
You may also like…
Μεταλληνός π. Γεώργιος (Metallinos Georgios)
Ὁ πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός γεννήθηκε στήν Κέρκυρα (1940) καί περάτωσε ἐκεῖ τήν ἐγκύκλιο παιδεία του (1958). Ἔλαβε τά πτυχία Θεολογίας (1958-1962) καί Φιλολογίας (1964-1967) στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν. Μετά τήν ἐκπλήρωση τῆς στρατιωτικῆς του θητείας ὡς ἁπλός στρατιώτης (1963-1965), διορίστηκε ἐπιστημονικός βοηθός στήν ἕδρα Πατρολογίας καί τό 1969 μετέβη γιά μεταπτυχιακές σπουδές στήν τότε Δ. Γερμανία (Βόννη καί Κολωνία), ὅπου ἔμεινε μέχρι τό 1975. Ἐνδιάμεσα ἔκανε σπουδές καί ἔρευνες ἀρχειακές στήν Ἀγγλία. Τό 1971 εἰσῆλθε στίς τάξεις τοῦ κλήρου στή Γερμανία καί ἔγινε διδάκτωρ Θεολογίας (Ἀθήνα) καί Φιλοσοφίας–Ἱστορίας (Κολωνία). Ἀπό τό 1984 καθηγητής στή Θεολογική Σχολή τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, ἐδίδαξε Ἱστορία καί Πνευματικό Βίο κατά τήν μεταβυζαντινή περίοδο, Ἱστορία καί Θεολογία τῆς Λατρείας καί Βυζαντινή Ἱστορία. Διετέλεσε Κοσμήτωρ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς ἀπό 1-9-2004 ἕως 31-8-2007, ὁπότε καί ἀφυπηρέτησε, διατελῶν πλέον ὁμότιμος Καθηγητής. Την ποιμαντική του δραστηριότητα ἀναπτύσσει στόν πανεπιστημιακό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀντίπα στό χῶρο τῆς Ὀδοντιατρικῆς Σχολῆς.
-20%
Το ζήτημα της μεταφράσεως της Αγίας Γραφής εις την νεοελληνική
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Κατά τον ΙΘ’ αιώνα
[…] Η παρούσα έρευνα έχει ως κεντρικόν άξονα την υπό το όνομα του Ν. Βάμβα φερομένην Μετάφρασιν της Αγίας Γραφής. Συνοπτικώτερον διαλαμβάνει περί της υπό του Αρχιμανδρίτου (και είτα Μητροπολίτου Τορνόβου) Ιλαρίωνος του Σιναΐτου χάριν της B.F.B.S. συνταχθείσης Μεταφράσεως ολοκλήρου της Α. Γρ. εν Κων/λει. Μεταξύ των δύο τούτων Μεταφράσεων υπάρχει ιστορική σχέσις. Διότι, καίτοι πρόκειται περί δύο σαφώς διακρινομένων και ανεξαρτήτων απ’ αλλήλων Μεταφράσεων, αποτελούν αμφότεραι διαδοχικά στάδια μιας και της αυτής προσπαθείας της Βιβλικής Εταιρείας προς δημιουργίαν Μεταφράσεως της Αγ. Γραφής χάριν των Ελλήνων. Επί πλέον συνδέονται αμφότεραι αι Μεταφράσεις αύται και κατά τούτο στενώς, όχι μόνον ως δύο πτυχαί του αυτού ζητήματος, αλλά και διότι η αποτυχία των επιδιώξεων της Β.Ε. δια της πρώτης ωδήγησεν εις την σύνταξιν της δευτέρας, και δη όχι πλέον εν τη Μητροπόλει της Ορθοδοξίας, τω Οικουμ. Πατριαρχείω, αλλ’ εν Επτανήσω πρώτον (1829-1833) και τέλος εν τη ελευθέρα Ελλάδι (1833 ε.), ένθα το επικρατούν πολιτικόν κλίμα εξησφάλιζε την δυνατότητα προς επιτυχίαν του εγχειρήματος. Ερευνάται ούτω το ζήτημα της Μεταφράσεως του Ιλαρίωνος εν των πλαισίω της προϊστορίας της Μεταφράσεως Βάμβα. […] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
-20%
Στα μονοπάτια της Ρωμηοσύνης
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Σταθμοί στην ιστορική διαδρομή του ορθόδοξου ελληνισμού
Ο σημερινός Ελληνισμός πρέπει να επιζήσει όχι μόνο «για να μη χαθεί ο φυλετικός μας σπόρος», αλλά κυρίως διότι είναι ή μόνη ακόμη ελεύθερη φωνή της Ορθοδοξίας και ο φορέας της οικουμενικής αποστολής της. Για να συνεχίσει όμως αυτή την αποστολή του ο Ελληνισμός, πρέπει να γνωρίζει και να ενσαρκώνει τις ελληνορθόδοξες ρίζες του. Η Εκκλησία μας, παρά την αναπόφευκτη ασυνέπεια κάποιων εκπροσώπων της, συντηρεί τα υγιή και γόνιμα στοιχεία της εθνικής μας ταυτότητας, διατηρώντας την έξω από κάθε τάση σωβινισμού και φυλετισμού. Στην προϊούσα πολτοποίηση της εποχής μας σώζει την ελληνικότητα στα στοιχεία εκείνα που προσλήφθηκαν από την Ορθοδοξία… Είναι κατανοητό, λοιπόν, γιατί ο μακαριστός Στήβεν Ράνσιμαν κάλεσε τους Έλληνες να κρατήσουν την Ορθόδοξη ταυτότητα τους, για να έχουν μέλλον και πολιτισμική παρουσία και στον 21ο αιώνα.
-20%
Λόγος ως αντίλογος
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Θεολογικά δοκίμια
[…] Τα δέκα θεολογικά δοκίμια αυτού του Τόμου, δημοσιευμένα στα τελευταία χρόνια σε διάφορα περιοδικά και επετειακές εκδόσεις ή και αδημοσίευτα ακόμη, προσφέρουν στον αγαπητό αναγνώστη τη μαρτυρία του συγγραφέα για διάφορα θέματα, που απασχολούν τη θεολογική σκέψη της εποχής μας. Επιχειρούν να αρθρώσουν ένα θεολογικό λόγο σε συγκεκριμένες προκλήσεις, με τη γνωστή (πια) προσπάθεια του συντάκτη τους, να συνδυάζει τη «θεωρία» με την πρακτικότητα. Αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός πάντοτε της (ορθοδόξου) θεολογίας: να αγγίζει τα άμεσα προβλήματα της ζωής, προσφέροντας Χριστό, δηλαδή υπαρκτή αλήθεια, στις ανθρώπινες αναζητήσεις. […]
Related Products
-20%
Απολογητές
Νικόλαος Τζιράκης
Συμβολή στη σχέση των Απολογιών με την αρχαία ελληνική γραμματεία
Η ιστορική ζωή του Χριστιανισμού είναι στενώς συνυφασμένη με την ιστορία των πηγών του. Μέρος των γραμματειακών πηγών του αρχέγονου Χριστιανισμού αποτελούν και τα εξεταζόμενα στην παρούσα εργασία κείμενα του β’ μ.Χ. αιώνα με επίκεντρο την αναφορά τους στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Σε μια εποχή υποχώρησης των ανθρωπιστικών και κλασικών σπουδών, η Ορθόδοξη Θεολογία δεν καλείται να ανταποδώσει απλώς τη φιλοφρόνησή της στην κλασική ελληνική παιδεία έναντι της προσφοράς της τελευταίας στον αρχέγονο Χριστιανισμό, αλλά έχει βαρύ καθήκον να σταθεί αρωγός και συναντιλήπτωρ του σύγχρονου ανθρώπου που παραπαίει αναζητώντας το πνευματικό του στίγμα στο λυκαυγές της τρίτης μ.Χ. χιλιετίας.
-20%
Ψυχανάλυση και ορθόδοξη θεολογία
π. Νικόλαος Λουδοβίκος
Περί Επιθυμίας, Καθολικότητας και Εσχατολογίας
-20%
Το Κήρυγμα της Κυριακής
Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης
2003-2004
Είπεν ο Κύριος την παραβολήν ταύτην· Άνθρωποι δύο ανέβησαν εις το Ιερόν προσεύξασθαι· ο εις Φαρισαίος, και ο έτερος Τελώνης. Ο Φαρισαίος σταθείς προς εαυτόν ταύτα προσηύχετο· Ο Θεός, ευχαριστώ σοι, ότι ουκ ειμί ώσπερ οι λοιποί των ανθρώπων, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή και ως ούτος ο Τελώνης. Νηστεύω δις του σαββάτου, αποδεκατώ πάντα όσα κτώμαι. Και ο Τελώνης μακρόθεν εστώς, ουκ ήθελεν ουδέ τους οφθαλμούς εις τον ουρανόν επάραι, αλλ’ έτυπτε το στήθος αυτού λέγων· Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ. Λέγω υμίν, κατέβη ούτος δεδικαιωμένος εις τον οίκον αυτού, ή εκείνος. Ότι πας ο υψών εαυτόν, ταπεινωθήσεται· ο δε ταπεινών εαυτόν, υψωθήσεται.
-20%
Το εσωτερικό φως
Mircea Eliade
Από τα πλατωνικά κείμενα και τα νεοπλατωνικά στα ινδικά, τα ιουδαϊκά, τα σουφικά, από το όραμα του Παύλου στις ησυχαστικές εμπειρίες της θέας του Θαβωρίου φωτός, στην πνευματική ζωή των ανθρώπων συναντούμε το φαινόμενο της εμπειρίας του θεϊκού φωτός, που με τη σειρά του πιστοποιεί την ενεργό παρουσία του φωτός στην ζωή του ανθρώπου και συγχρόνως δηλώνει το άνοιγμα του ανθρώπου από τον κόσμο του σκότους και της άγνοιας σε έναν κόσμο πνευματικό.
-20%
Ισλάμ και χριστιανική χρησμολογία
π. Αλέξανδρος Καριώτογλου
Από τον μύθο στην πραγματικότητα
Με την παρούσα έρευνα επιχειρούμε από πλευρά κυρίως θρησκειολογική, ανάλυση και ερμηνεία του φαινομένου της χρησμολογικής γραμματείας κατά του Ισλάμ, η οποία ήκμασε κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας. Η έρευνα καλύπτει διάστημα τριών αιώνων, κυρίως από τις αρχές του 16ου έως και το τέλος του 18ου αι. Είναι βέβαιο ότι μία τέτοιου είδους έρευνα δημιουργεί πολλές απορίες όσον αφορά σε ορισμένους όρους, οι οποίοι χρησιμοποιούνται, τα χρονικά όρια μέσα στα οποία κινείται, καθώς και τον χαρακτήρα της. Γι’ αυτό δίνουμε, στη συνέχεια, τις αναγκαίες διευκρινήσεις σχετικά με τον τρόπο και την μέθοδο, η οποία τηρήθηκε για την πληρέστερη κατανόηση της θέσης του γράφοντος.
-20%
Αγιορείτικο Μεσονυκτικό
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
[…] Για το Άγιον Όρος γράφτηκαν τόσα πολλά και γράφονται ακόμη και θα γραφούν φυσικά πολλά και δεν ξέρω γιατί τόσο πολύ θέλω και ‘γω κάτι να γράψω ακόμη. […] Στις σελίδες που θ’ ακολουθήσουν θα καταθέσω όλη την αγάπη μου για το Περιβόλι της Παναγίας, γι’ αυτό δεν μπορώ να καταθέσω όλο τον πόνο μου, δεν μπορώ όμως και να τον κρύψω. Δέκα και χρόνια στη Σιμωνόπετρα και είκοσι στη Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος είναι πολύ λίγα για ν’ ανιχνεύσεις τη μακρά ιστορία του πεφιλημένου Όρους, μιας παράδοσης αρχαίας, μιας πορείας ωραίας, μέσα στη νοηματισμένη σιγή, στο μυστικό θαύμα, στο έκπαγλο δέος, στο θερμό δάκρυ, που συνέχεες μέσα στην κατάνυξη ή στο ράγισμα του ατίθασου εγώ, ή στην παρόρμηση του συναισθήματος ή στον δυνατό πόνο μιας αλλοτρίωσης, μιας δίψας αξεδίψαστης, της ένδοξης αδοξίας, της ασκητικής χαρμολύπης, της νηφάλιας μέθης, της εν επιγνώσει φιλοκαλίας, της γλυκειάς θεομητροφιλίας, της βροντόφωνης σιωπής, ενός μακρόσυρτου αγιορείτικου μεσονυκτικού, στην ημίφωτη Λιτή του κεντρικού Καθολικού της ιεράς Μονής ή στο ταπεινό παρεκκλήσι της ιεράς Σκήτης, της πενιχρής Καλύβης του Χρυσορρήμονος Ιωάννου του πάνυ. Ευλογητός ο Θεός, ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. (από το πρόλογο του βιβλίου)
-20%
Το Ταλμούδ
Επιλογές από τα περιεχόμενα του αρχαίου αυτού ιουδαϊκού βιβλίου, τα σχόλια, τις διδασκαλίες, την ποίηση και τους θρύλους της ιουδαϊκής θρησκευτικής παραδόσεως.
Κατά το έτος 586 π. Χ. το βασίλειο της Ιουδαίας, το οποίο τότε εκπροσωπούσε ό, τι είχε απομείνει από τον λαό του Ισραήλ στην Χαναάν, εβίωσε μα καταστροφική εμπειρία. Ο Ναός κειτόταν σε ερείπια, οι τελετές του σταμάτησαν, το καλύτερο κομμάτι του έθνους οδηγήθηκε αιχμάλωτο στην Βαβυλώνα και «Εκ των πτωχών όμως της γης αφήκεν ο αρχισωματοφύλαξ, δια αμπελουργούς και γεωργού» (Βασιλέων Β, XXV 12) […] Η κρίση, από εθνική άποψη, γινόταν εντονώτερη αφού ενάμιση αιώνα νωρίτερα, το 722, το Βόρειο Βασίλειο, που συμπεριελάμβανε τις δέκα φυλές, καταλήφθηκε από τον στρατό της Ασσυρίας και οι κάτοικοι εσύρθηκαν στην εξορία, όπου, κατά το μεγαλύτερο μέρος, αφομοιώθηκαν. Εάν η καταστροφή στην Ιουδαία επρόκειτο να έχη παρόμοια κατάληξη, ολόκληρο το έθνος θα εκμηδενιζόταν και το όνομα του Ισραήλ θ αφανιζόταν. […]
-20%
Αγάπη, έρωτας, γάμος, παρθενία, τεκνογονία, εκτρώσεις
[…] Η πατερική και εκκλησιαστική γραμματεία, με τη θεωρητική και πρακτική προσέγγιση των προβλημάτων του γάμου και με στόχευση προς τα ουσιώδη της «γαμικής τελετουργίας», όχι μόνο με διδαχές πνευματικές και πάντα επίκαιρες, αλλά και με κοινωνικές προεκτάσεις, συμβάλλει ουσιαστικά στη «διαπαιδαγώγηση» γύρω από τον έρωτα, την παρθενία, τους σκοπούς, την άσκηση μέσα στο γάμο και τις παρεκτροπές, αλλά και πλήθος άλλων προβλημάτων. Ο γάμος ως «μικρά Εκκλησία» (Ιωάννης ο Χρυσόστομος), και «οικία του Θεού (Κλήμης Αλεξανδρέας), απαιτεί, την ανάλογη θεολογική ερμηνεία, η οποία θα έρθει να φωτίσει τις πολυποίκιλες πλευρές της ίδιας της ζωής μας. (από τον πρόλογο του Πρεσβύτερου Ηλία Γ. Διακουμάκου)
-20%
Η υπεροχή της εκκλησιαστικής νηστείας για την ψυχική και σωματική υγεία
«Ο γαρ τεχνίτης της διαπλάσεως ημών δώσει την χάριν και μαθήση της πείρας, ότι του ημετέρου κάλλους και της σπουδαζομένης ευμορφίας η νηστεία κομμώτρια… Ου λιμός εστίν, αλλά μικρός παρολκή· ουκ απαραίτητος τιμωρία, αλλ’ αυθαίρετος αποχή· ου δουλοπρεπής ανάγκη, αλλ’ ελευθέρα φιλοσοφία. Εύξαι και ισχύσεις…» «Νηστεία γαρ της ψυχής εστί τροφή, και καθάπερ αύτη η σωματική τροφή πιαίνει το σώμα, ούτω καλή νηστεία την ψυχήν ευτονωτέραν εργάζεται, κούφον αυτή το πτερόν κατασκευάζει, μετάρσιον αυτήν ποιεί, τα άνω φαντάζεσθαι προξενεί, ανωτέραν αυτήν των ηδονών και των ηδέων του παρόντος βίου απεργαζομένη…» […]
-20%
Θέαση
Νικόλαος Μοναχός
[…] Κεντρική πρόταση και συνέπεια του βιβλίου είναι να εγκεντριστεί καθ’ ένας μας στην ενορία του. Πρόκειται για το μεγάλο κενό που υπάρχει ανάμεσα στο άτομο και το όραμα της παγκοσμιότητας. Για ένα κενό που από το βιβλίο αυτό κατανοείται ως ο χώρος της όντως ποιοτικής εξέλιξής μας. […]
There are no reviews yet.