Η υπεροχή της εκκλησιαστικής νηστείας για την ψυχική και σωματική υγεία
«Ο γαρ τεχνίτης της διαπλάσεως ημών δώσει την χάριν και μαθήση της πείρας, ότι του ημετέρου κάλλους και της σπουδαζομένης ευμορφίας η νηστεία κομμώτρια… Ου λιμός εστίν, αλλά μικρός παρολκή· ουκ απαραίτητος τιμωρία, αλλ’ αυθαίρετος αποχή· ου δουλοπρεπής ανάγκη, αλλ’ ελευθέρα φιλοσοφία. Εύξαι και ισχύσεις…» «Νηστεία γαρ της ψυχής εστί τροφή, και καθάπερ αύτη η σωματική τροφή πιαίνει το σώμα, ούτω καλή νηστεία την ψυχήν ευτονωτέραν εργάζεται, κούφον αυτή το πτερόν κατασκευάζει, μετάρσιον αυτήν ποιεί, τα άνω φαντάζεσθαι προξενεί, ανωτέραν αυτήν των ηδονών και των ηδέων του παρόντος βίου απεργαζομένη…» […]
€ 7.61 € 6.09
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (0)
| Weight | 0.25 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Συλλογικό, Επιμέλεια: Αλέξανδρος Σ. Κορακίδης |
| Σελίδες | 128 |
| isbn13 | 978-960-527-322-4 |
| isbn | 960-527-322-5 |
Be the first to review “Η υπεροχή της εκκλησιαστικής νηστείας για την ψυχική και σωματική υγεία”
You may also like…
Ψωμί για το ταξίδι
Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
Οδοιπορικό Μεγάλης Τεσσαρακοστής
Στον Κύριο δεν υπάρχει προσωποληψία, ώστε στον ένα να δίνει και στον άλλο να μη δίνει χωρίς λόγο. Είναι έτοιμος να δώσει σε όλους, ακριβώς επειδή αγαπά να δίνει.
Αγία και Μεγάλη Πέμπτη
Η θεία ευσπλαγχνία και η απώλεια του Ιούδα
Ερμηνεία κειμένων των ιερών Πατέρων
Κατὰ τὶς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Πέμπτης, ζοῦμε ἀκραῖες ὑπαρξιακὲς καταστάσεις: ἀπὸ τὴ μία, ἡ τραγικὴ πτώση τοῦ Ἰούδα, ποὺ ἀπὸ Μαθητὴς τοῦΧριστοῦ κατακρημνίζεται στὸν Ἅδη τῆς ἀμετανοησίας, ἀπὸ τὴν ἄλλη, ἡ μετάνοια τῆς πόρνης, ποὺ ἀνυψώνεται ἀπὸ τὴν ἄβυσσο τῆς ἁμαρτίας στὰ κράσπεδα τοῦ Παραδείσου. Ἕνα ἐρώτημα πλανιέται ἀνὰ τοὺς αἰῶνες: «Γιατί ἡ εὐσπλαχνία τοῦ Χριστοῦ δὲν ἔφερε σὲ ἐπίγνωση τὸν Ἰούδα, ὥστε νὰ μὴν ἀποτολμήσει τὴν προδοσία.»Ἐντυπωσιάζει ὁ ἀριστουργηματικὸς τρόπος χειρισμοῦ τοῦ θέματος ἀπὸ τὸν ἱερὸ Χρυσόστομο. Περιγράφει πλῆθος ἐνεργειῶν, μὲ τὶς ὁποῖες ὁ Χριστὸς ἐπιχειροῦσε διακριτικά, σεβόμενος τὸ αὐτεξούσιο, νὰ τὸν φέρει σὲ ἐπίγνωση. Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ μετανοήσει μὲ τὴν βία, παρὰ μόνο μὲ τὴν δική του προαίρεση, ἀφοῦ ὁΘεὸς μᾶς ἔπλασε ἐλεύθερα ὄντα, κατ’ εἰκόνα Του, καὶὄχι ἁπλὲς μαριονέτες:«Ἐπειδὴ γὰρ κυρίους ἡμᾶς ἐποίησε καὶ τῆς τῶν φαύλων καὶ τῆς τῶν ἀγαθῶν πράξεων αἱρέσεως, καὶ ἑκόντας εἶναι βούλεται καλούς· διὰ τοῦτο, ἂν μὴ βουλοίμεθα, οὐ βιάζεται οὐδ’ ἀναγκάζει·» (σελ. 46). Στοὺς δύο αὐτοὺς ἄξονες, εὐεργετικές-διακριτικὲς θεῖες ἐνέργειες καὶ κατάχρηση τοῦ αὐτεξούσιου μὲ ἐναντίωση καὶ ἀμετανοησία, πλέκεται τὸ δράμα τοῦ Ἰούδα…
Η Α΄ εβδομάδα των νηστειών και ο Μεγαλομάρτυς Θεόδωρος
Ερμηνευτικά κείμενα των ι. Πατέρων
Το «Μαρτύριο»
Ο Ναός του μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου
«Επέχρωσε δε και ζωγράφος τα άνθη της τέχνης εν εικόνι διαγραψάμενος τας αριστείας του μάρτυρος, τας ενστάσεις, τας αλγηδόνας, τας θηριώδεις των τυράννων μορφάς, τας επηρείας, την φλογοτρόφον εκείνην κάμινον, την μακαριωτάτην τελείωσιν του αθλητού, του αγωνοθέτου Χριστού της ανθρώπινης μορφής το εκτύπωμα, πάντα ημών ως εν βιβλίω τινί γλωττοφόρω δια χρημάτων τεχνουργησάμενος»
Κυριακή της Ορθοδοξίας
Συνοδικόν (κατά την κριτική έκδοση του J. Gouillard). Περί εικόνων (Αγ. Ιω. Δαμασκηνού)
Οι προφήται ως είδον, οι απόστολοι ως εδίδαξαν, η εκκλησία ως παρέλαβεν, οι διδάσκαλοι ως εδογμάτισαν, η οικουμένη ως συμπεφρόνηκεν, η χάρις ως έλαμψεν, η αλήθεια ως αποδέδεικται, το ψεύδος ως απελήλαται, η σοφία ως επαρρησιάσατο, ο Χριστός ως εβράβευσεν· ούτω φρονούμεν, ούτω λαλούμεν, ούτω κηρύσσομεν, Χριστόν τον αληθινόν Θεόν ημών και τους αυτού αγίους εν λόγοις τιμώντες, εν συγγραφαίς, εν νοήμασιν, εν θυσίαις, εν ναοίς, εν εικονίσματα· τον μεν ως Θεόν και Δεσπότην προσκυνούντες και σέβοντες, τους δε διά τον κοινόν Δεσπότην και ως αυτού γνησίους θεράποντας τιμώντες και την κατά σχέσιν προσκύνησιν απονέμοντες· αύτη η πίστις των αποστόλων, αύτη η πίστις των πατέρων, αύτη η πίστις των ορθοδόξων, αύτη η πίστις την οικουμένην εστήριξεν.
Χρονογραφία
Μεταφραστής: Αρχιμανδρίτης Ανανίας Κουστένης
Ο Θεοφάνης μας άφησε την υπέροχη «Χρονογραφία» του, την οποία συνέγραψε κατά τα έτη 811-814 μ.Χ. Είναι ένα ιδιότυπο είδος μεταξύ Ιστορίας και απομνημονευμάτων με εξιστόρηση των γεγονότων κατ’ έτος, που αρχίζει από τα χρόνια του Διοκλητιανού (284 μ.Χ.) και φτάνει μέχρι την πτώση από το θρόνο του Μιχαήλ του Α΄ του Ραγκαβέ (813 μ.Χ.). Αποτελεί την πιο σημαντική Ιστορική πηγή της περιόδου και είναι πράγματι μια αποκάλυψη. Ο Θεοφάνης μας παίρνει απαλά από το χεράκι και μας ταξιδεύει στο χώρο και στο χρόνο, από έτος σε έτος, για να μας διδάξει, να μας ωφελήσει και να μας συγκινήσει. […] Μιλάει για όλους και για όλα με αντικειμενικότητα, ειλικρίνεια και ελευθερία. Μας δίνει την ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου και τη νοοτροπία ενός ολόκληρου λαού…
Ε΄ Κυριακή Νηστειών
Η κοσμική κενοδοξία και τα κριτήρια για την εξασφάλιση της Ουρανίου Βασιλείας
Ερμηνεία κειμένων των ιερών Πατέρων
«Οὐ γὰρ ἦλθεν ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶπολλῶν. Ὅτι τοῦτο ποιεῖ λαμπροὺς καὶ ἐπισήμους ὁρᾶτε ἀπ᾽ἐμοῦ τὸ πρᾶγμα συμβαῖνον, τῷ μὴ δεομένῳ τιμῆς καὶ δόξης· ἀλλ᾽ ὅμως καὶ ἐγὼ τὰ μύρια ἀγαθὰ διὰ τούτου κατορθῶ.Πρὶν ἢ μὲν λαβεῖν τὴν σάρκα καὶ ταπεινῶσαι πάντα ἀπολώλει καὶ διέφθαρτο. Ἐπειδὴ δὲ καὶ ἐταπείνωσεν ἑαυτόν, πάντα εἰς ὕψος ἀνήγαγε, κατάραν ἠφάνισε, θάνατον ἔσβεσε, παράδεισον ἤνοιξεν, ἁμαρτίαν ἐνέκρωσεν, οὐρανοῦ ἁψίδας ἀνεπέτασε, τὴν ἀπαρχὴν ἡμῶν εἰς οὐρανοὺς ἀνήγαγε, τὴν οἰκουμένην εὐσεβείας ἐπλήρωσε, τὴν πλάνην ἀπήλασε, τὴν ἀλήθεια ἐπανήγαγε, τὴν ἀπαρχὴν ἡμῶν εἰς θρόνον ἀνεβίβασε βασιλικόν, τὰ μυρία ἀγαθὰ εἰργάσατο, ἃ μήτε ἐγώ, μήτε πάντες ἄνθρωποι δύναιντ᾽ἂν τῷ λόγῳ παραστῆσαι».
Ἰωάννης Χρυσόστομος
Δ΄ Κυριακή Νηστειών
Ο σεληνιασμός των νέων και η ανύψωση του ανθρώπου στην ανώτερη κλίμακα ζωής
Ερμηνεία κειμένων των ιερών Πατέρων
Related Products
Το Ταλμούδ
Επιλογές από τα περιεχόμενα του αρχαίου αυτού ιουδαϊκού βιβλίου, τα σχόλια, τις διδασκαλίες, την ποίηση και τους θρύλους της ιουδαϊκής θρησκευτικής παραδόσεως.
Κατά το έτος 586 π. Χ. το βασίλειο της Ιουδαίας, το οποίο τότε εκπροσωπούσε ό, τι είχε απομείνει από τον λαό του Ισραήλ στην Χαναάν, εβίωσε μα καταστροφική εμπειρία. Ο Ναός κειτόταν σε ερείπια, οι τελετές του σταμάτησαν, το καλύτερο κομμάτι του έθνους οδηγήθηκε αιχμάλωτο στην Βαβυλώνα και «Εκ των πτωχών όμως της γης αφήκεν ο αρχισωματοφύλαξ, δια αμπελουργούς και γεωργού» (Βασιλέων Β, XXV 12) […] Η κρίση, από εθνική άποψη, γινόταν εντονώτερη αφού ενάμιση αιώνα νωρίτερα, το 722, το Βόρειο Βασίλειο, που συμπεριελάμβανε τις δέκα φυλές, καταλήφθηκε από τον στρατό της Ασσυρίας και οι κάτοικοι εσύρθηκαν στην εξορία, όπου, κατά το μεγαλύτερο μέρος, αφομοιώθηκαν. Εάν η καταστροφή στην Ιουδαία επρόκειτο να έχη παρόμοια κατάληξη, ολόκληρο το έθνος θα εκμηδενιζόταν και το όνομα του Ισραήλ θ αφανιζόταν. […]
Φρόυντ και Ντοστογιέφσκι
Μιχάλης Κ. Μακράκης
Από τον φόβο στην αγάπη
Το τρίτο αυτό βιβλίο της σειράς «Ψυχολογία της Θρησκείας» αποτελεί κριτική της θεωρίας του Φρόυντ, σύμφωνα με το οιδιπόδειο σύμπλεγμα», για την επιληψία του Ντοστογιέφσκι ως σύμπτωμα νεύρωσης (υστερική επιληψία) εξαιτίας της ενοχής που ένιωθε για τις πατροκτονικές του τάσεις. Την ίδια ενοχή που ένιωθε και ο ήρωάς του Ντιμίτρι στο τελευταίο του έργο Αφελφοί Καραμάζοφ. Το ζήτημα όμως είναι: Μπορεί να εξηγηθεί, με βάση το «οιδιπόδειο», η ενοχή του Ντοστογιέφσκι για το φόνο του πατέρα του. Κι ακόμα περισσότερο, η καταγωγή της θρησκείας. Η ενοχή δηλαδή που ένιωσε ο πρωτόγονος για το φόνο του αρχέγονου πατέρα και ο φόβος της τιμωρίας για την ενοχή του αυτή. Ένας φόβος που μετατράπηκε αργότερα από ανάγκη για εξιλέωση σε αγάπη προς τον πατέρα αυτό, με την εξύψωσή του σε Θεό. Είναι λοιπόν ο φόβος, ο ενοχικός φόβος, που ανάγκασε τον πρωτόγονο να επινοήσει το Θεό. Ή είναι η αγάπη, όχι όμως ως προβολή του πατέρα στο Θεό, όπως θέλει ο Φρόυντ, αλλά η αγάπη στην ταύτισή της με τον ίδιο το Θεό, όπως την αντιλαμβάνεται ο Ντοστογιέφσκι. Η αγάπη αυτή που προσέλκυσε τον άνθρωπο κοντά της, ως «primus amor», αποκαλύπτοντάς του ότι «ο Θεός αγάπη εστίν»; Η θρησκειοψυχολογική αυτή θεώρηση «από το φόβο στην αγάπη», όμοια με την πορεία που ακολούθησε, μαζί με τον κεντρικό ήρωά του, τον Αλιόσα, ο ίδιος ο Ντοστογιέφσκι στο τελευταίο του βιβλίο, είναι η πορεία έρευνας από τον Φρόυντ στον Ντοστογιέφσκι, από τον ενοχικό φόβο στη λυτρωτική αγάπη, που ακολουθεί και ο καθηγητής Μιχ. Μακράκης στο δικό του βιβλίο. Ένα βιβλίο που γι’ αυτό και θα μπορούσε να έχει ως προμετωπίδα: «Η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον».
Αγιορείτικο Μεσονυκτικό
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
[…] Για το Άγιον Όρος γράφτηκαν τόσα πολλά και γράφονται ακόμη και θα γραφούν φυσικά πολλά και δεν ξέρω γιατί τόσο πολύ θέλω και ‘γω κάτι να γράψω ακόμη. […] Στις σελίδες που θ’ ακολουθήσουν θα καταθέσω όλη την αγάπη μου για το Περιβόλι της Παναγίας, γι’ αυτό δεν μπορώ να καταθέσω όλο τον πόνο μου, δεν μπορώ όμως και να τον κρύψω. Δέκα και χρόνια στη Σιμωνόπετρα και είκοσι στη Σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος είναι πολύ λίγα για ν’ ανιχνεύσεις τη μακρά ιστορία του πεφιλημένου Όρους, μιας παράδοσης αρχαίας, μιας πορείας ωραίας, μέσα στη νοηματισμένη σιγή, στο μυστικό θαύμα, στο έκπαγλο δέος, στο θερμό δάκρυ, που συνέχεες μέσα στην κατάνυξη ή στο ράγισμα του ατίθασου εγώ, ή στην παρόρμηση του συναισθήματος ή στον δυνατό πόνο μιας αλλοτρίωσης, μιας δίψας αξεδίψαστης, της ένδοξης αδοξίας, της ασκητικής χαρμολύπης, της νηφάλιας μέθης, της εν επιγνώσει φιλοκαλίας, της γλυκειάς θεομητροφιλίας, της βροντόφωνης σιωπής, ενός μακρόσυρτου αγιορείτικου μεσονυκτικού, στην ημίφωτη Λιτή του κεντρικού Καθολικού της ιεράς Μονής ή στο ταπεινό παρεκκλήσι της ιεράς Σκήτης, της πενιχρής Καλύβης του Χρυσορρήμονος Ιωάννου του πάνυ. Ευλογητός ο Θεός, ο θέλων πάντας ανθρώπους σωθήναι και εις επίγνωσιν αληθείας ελθείν. (από το πρόλογο του βιβλίου)
Η προδομένη (από τους χριστιανούς) Εκκλησία μας
«Μοιάζει η Εκκλησία με γυναίκα που ξέπεσε από την παλιά της μεγαλοπρέπεια και διατηρεί μόνο τα σύμβολα. Έχει και τις θήκες και τα κιβώτιά της γεμάτα από κοσμήματα, αλλά έχασε τον πλούτο, όχι από αμέλεια Εκείνου που τη στόλισε από την αρχή, αλλά από την κακία και την αδιαφορία αυτών (των Ιερωμένων) που μεταχειρίζονται τις υποθέσεις της όχι όπως πρέπει». (Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης, επιστολή ΥΗ΄)
Βίος Αγίου Ανδρέου του Σαλού
Ο όσιος Ανδρέας ο Σαλός, Σκύθης την καταγωγή, έζησε τον ι΄ αιώνα στην Κωνσταντινούπολη όπου είχε μεταφερθεί ως δούλος και όπου έδρασε προσποιούμενος τον σάλο, τον «έξηχο», ύστερα από θεία προτροπή που έλαβε σε δράμα του. Ο παρών βίος του είναι έργο του Ιερέως Νικηφόρου, φίλου και πνευματικού του οσίου, ενός εκ των πρεσβυτέρων του ναού της Αγίας Σοφίας, και πρέπει να έχει γραφεί περί τα τέλη του ι’ αιώνα. Για τη μετάφραση λάβαμε υπ’ όψιν μόνο το κείμενο της εκδόσεως Migne PG 111, 627-888 (λείπει το κεφάλαιο 22), χωρίς να το συμπληρώσουμε με κείμενα άλλων κωδίκων. Αποφύγαμε, επίσης, γλωσσικές, ιστορικές ή άλλες παρατηρήσεις και επεξηγήσεις, εφόσον σκοπός μας δεν είναι η φιλολογική παρουσίαση του έργου, αλλά η όσον το δυνατόν πλησιέστερη μεταφορά του στη ομιλούμενη σήμερα ελληνική γλώσσα αποπειρώμενοι να διατηρήσουμε το ύφος και τη συγκίνηση που προκαλεί το έξοχο κείμενο του πρωτοτύπου. Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Ανδρέου του Σαλού την 28η Μαΐου.
Άγιον Όρος και κόσμος
Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης
Στον παρόντα τόμο περιέχονται 35 εισηγήσεις ή ομιλίες, που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδος και του εξωτερικού, κατά την περασμένη δεκαετία, σε πανελλήνια και διεθνή συνέδρια. Το Άγιον Όρος και ό,τι έχει σχέση με αυτό, με πρόσωπα και πράγματα, είναι το κύριο θέμα των εισηγήσεων. Το Άγιον Όρος είναι ένας χώρος ποικίλα πλούσιος, ανεξερεύνητος ακόμη, που έχει πολλά να προσφέρει στους αναζητητές του γνήσιου, του ιερού, του ωραίου και του αληθινού. Τα κείμενα αυτά, άλλα δημοσιευμένα κι άλλα μη, σκόρπια καθώς ήταν, συνάχθηκαν εδώ κι αποτέλεσαν τον τόμο αυτό, που προσφέρεται προς μελέτη στους φίλους του ιερού Άθωνος, τους πολλούς κι ένθερμους φιλοαθωνίτες.
Το ζήτημα της μεταφράσεως της Αγίας Γραφής εις την νεοελληνική
π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός
Κατά τον ΙΘ’ αιώνα
[…] Η παρούσα έρευνα έχει ως κεντρικόν άξονα την υπό το όνομα του Ν. Βάμβα φερομένην Μετάφρασιν της Αγίας Γραφής. Συνοπτικώτερον διαλαμβάνει περί της υπό του Αρχιμανδρίτου (και είτα Μητροπολίτου Τορνόβου) Ιλαρίωνος του Σιναΐτου χάριν της B.F.B.S. συνταχθείσης Μεταφράσεως ολοκλήρου της Α. Γρ. εν Κων/λει. Μεταξύ των δύο τούτων Μεταφράσεων υπάρχει ιστορική σχέσις. Διότι, καίτοι πρόκειται περί δύο σαφώς διακρινομένων και ανεξαρτήτων απ’ αλλήλων Μεταφράσεων, αποτελούν αμφότεραι διαδοχικά στάδια μιας και της αυτής προσπαθείας της Βιβλικής Εταιρείας προς δημιουργίαν Μεταφράσεως της Αγ. Γραφής χάριν των Ελλήνων. Επί πλέον συνδέονται αμφότεραι αι Μεταφράσεις αύται και κατά τούτο στενώς, όχι μόνον ως δύο πτυχαί του αυτού ζητήματος, αλλά και διότι η αποτυχία των επιδιώξεων της Β.Ε. δια της πρώτης ωδήγησεν εις την σύνταξιν της δευτέρας, και δη όχι πλέον εν τη Μητροπόλει της Ορθοδοξίας, τω Οικουμ. Πατριαρχείω, αλλ’ εν Επτανήσω πρώτον (1829-1833) και τέλος εν τη ελευθέρα Ελλάδι (1833 ε.), ένθα το επικρατούν πολιτικόν κλίμα εξησφάλιζε την δυνατότητα προς επιτυχίαν του εγχειρήματος. Ερευνάται ούτω το ζήτημα της Μεταφράσεως του Ιλαρίωνος εν των πλαισίω της προϊστορίας της Μεταφράσεως Βάμβα. […] (από τον πρόλογο του βιβλίου)
Απολογητές
Νικόλαος Τζιράκης
Συμβολή στη σχέση των Απολογιών με την αρχαία ελληνική γραμματεία
Η ιστορική ζωή του Χριστιανισμού είναι στενώς συνυφασμένη με την ιστορία των πηγών του. Μέρος των γραμματειακών πηγών του αρχέγονου Χριστιανισμού αποτελούν και τα εξεταζόμενα στην παρούσα εργασία κείμενα του β’ μ.Χ. αιώνα με επίκεντρο την αναφορά τους στην αρχαία ελληνική γραμματεία. Σε μια εποχή υποχώρησης των ανθρωπιστικών και κλασικών σπουδών, η Ορθόδοξη Θεολογία δεν καλείται να ανταποδώσει απλώς τη φιλοφρόνησή της στην κλασική ελληνική παιδεία έναντι της προσφοράς της τελευταίας στον αρχέγονο Χριστιανισμό, αλλά έχει βαρύ καθήκον να σταθεί αρωγός και συναντιλήπτωρ του σύγχρονου ανθρώπου που παραπαίει αναζητώντας το πνευματικό του στίγμα στο λυκαυγές της τρίτης μ.Χ. χιλιετίας.
Διακονία και λόγος
ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΣ ΤΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΙΜΗΝ ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Με τη συμπλήρωση τριάντα χρόνων Αρχιερατείας και σαράντα πέντε, περίπου, χρόνων διακονίας εις τον Αμπελώνα του Κυρίου, Συνεργάτες, Φίλοι, Συμμαθητές και Εταίροι του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος, θεωρήσαμε σκόπιμο να εκδώσουμε Χαριστήριο Τόμο, ως ελάχιστο δείγμα τιμής, σεβασμού και αγάπης προς τον Προκαθήμενο της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον πνευματικό ηγέτη, τον επιστήμονα, τον μαχητή της Ορθοδοξίας, ο οποίος παιδιόθεν διακονεί την Εκκλησίαν του Χριστού με ζήλο, τόλμη, υπομονή και αφοσίωση. Στην προσπάθεια μας αυτή βρήκαμε πολλούς συμπαραστάτες και αρωγούς, που πρόθυμα μας βοήθησαν, θερμές ευχαριστίες ανήκουν σε όσες από τις Ιερές Μητροπόλεις της Εκκλησίας της Ελλάδος και τους Ιεράρχες τους συνετέλεσαν στην έκδοση του Χαριστηρίου αυτού Τόμου και ξεχωριστά στον τα πρεσβεία έχοντα Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσόστομο. Ιδιαίτερα ευχαριστούμε επίσης την Ιερά Μονή Κύκκου και τον Σεβασμιώτατο Επίσκοπο Κύκκου κ. Νικηφόρο, καθώς και την Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος και τον Γενικό Διευθυντή της θεοφιλέστατο Επίσκοπο Φαναριού κ. Αγαθάγγελο. Πολλές ευχαριστίες ανήκουν και σε όλους τους αφανείς εργάτες της εκδόσεως αυτής. Η Επιτροπή Εκδόσεως
There are no reviews yet.