Παναγιωτοπούλου Νατάσσα

παναγιωτοπούλου νατάσσα

Η Νατάσσα Παναγιωτοπούλου σπούδασε κλινική ψυχολογία στο πανεπιστήμιο του Κιέβου της Σοβιετικής Ένωσης, Κοινωνική Ψυχιατρική στην Ιατρική Σχολή Ιωαννίνων και έκανε το διδακτορικό της στη σχολή Μεθοδολογίας, Ιστορίας και Θεωρίας της Επιστήμης, του Πανεπιστημί-ου Αθηνών (Ε.Κ.Π.Α), με θέμα “Η ψυχανάλυση στους ελληνικούς κλινικούς θεσμούς” με τον καθ., Θ. Τζαβάρα. Εργάστηκε για δέκα χρόνια στη δημόσια περίθαλψη, με έμφαση στην αποασυλοποίηση υπό ψυχοδυναμικό πρίσμα. Εκ-παιδεύτηκε στην Ελληνική Εταιρεία Ψυχανάλυσης και Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας. Ασχολήθηκε με την εκπαίδευση και εποπτεία φοιτητών ψυχολογίας σε πλαίσια κοινωνικής ψυχιατρικής. Τα τελευταία χρόνια ασκεί ιδιωτικό έργο.

παναγιωτοπούλου νατάσσα

«Η αρμονία που τόσο πολύ εκτιμούσαν στην αρχαία Ελλάδα τώρα βασιλεύει στην ψυχή και στη σκέψη των πολιτών της. Έτσι, εάν υπάρχει κάτι κοινό μεταξύ ψυχανάλυσης και Ελλάδας άξιο να εορτασθεί, αυτό είναι η απελευθέρωση, η ελευθερία του νου, που είναι το απαραίτητο προαπαιτούμενο για κάθε δημιουργία και για την ανάπτυξη μετουσιώσεων που είναι τα στολίδια του πολιτισμού»
Γ. Ζαβιτζιάνος, 1984

παναγιωτοπούλου νατάσσα

Ένας παράξενος ταξιδιώτης: Ήδη από τη δεκαετία του 1910 συναντάμε σχετικές αναφορές Ελλήνων διανοητών αλλά και μεταφράσεις ψυχαναλυτικών κειμένων, με έμφαση κυρίως στην παιδαγωγική εφαρμογή της ψυχανάλυσης. Φωτισμένοι Έλληνες διανοητές, κυρίως παιδαγωγοί συναναστράφηκαν και αναλύθηκαν από πρωτοπόρους ψυχαναλυτές με αποτέλεσμα να ευαισθητοποιηθούν στην ψυχαναλυτική σκέψη και κάποιοι εξ αυτών να εργαστούν κλινικά εφαρμόζοντας ψυχοδυναμική προσέγγιση. Μεμονωμένοι Έλληνες ψυχαναλυτές μέλη ψυχαναλυτικών εταιρειών του εξωτερικού έδρασαν ήδη από τη δεκαετία του 1950 κυρίως στην Αθήνα προσπαθώντας να αναπτύξουν ψυχαναλυτικούς θεσμούς, αλλά και να εφαρμόσουν την ψυχαναλυτική θεωρία και πρακτική σε υπάρχοντες κλινικούς θεσμούς. Ήταν αυτοί που συντέλεσαν καθοριστικά στο να ωριμάσει η αναγκαιότητα δημιουργίας ενός επίσημου ελληνικού ψυχαναλυτικού φορέα. Με το πέρασμα των χρόνων, όροι όπως απωθημένο, ασυνείδητο, αντίσταση, καθήλωση, σεξουαλικότητα, ψυχανάλυση, οιδιπόδειο, είναι –αν και όχι πάντα εύστοχα– σε καθημερινή χρήση στην κλινική πρακτική, αλλά και στην καθομιλουμένη, συχνά απηχώντας άλλα από αυτά που η ψυχανάλυση ορίζει.

«Καταστροφές. Η ασυνείδητη εγγραφή τους»! Δείτε εδώ την παρουσίαση του 21ου τεύχους του περιοδικού «Οιδίπους»

παναγιωτοπούλου νατάσσα