Ποτουρίδου – Τσιάμη Αγαθή

Η Μαρία Θεοδοσάκη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1973 και έζησε τα παιδικά της χρόνια στην Κρήτη. Σπούδασε στη Θεσσαλονίκη ανθρωπιστικές επιστήμες. Σήμερα εργάζεται και ζει στην Αθήνα. «Το κόκκινο κοχύλι» είναι το πρώτο της βιβλίο.

Ο Τρύφων Ζαχαριάδης είναι ψυχαναλυτικός θεραπευτής και συγγραφέας. Γεννήθηκε στην Αθήνα. Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Bologna. Είναι Πτυχιούχος Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών  Νομικής σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών (1979). Προς το τέλος της δεκαετίας του ’70 στράφηκε σ’ ένα διαφορετικό πεδίο γνώσης, προσεγγίζοντας την οπτική της ψυχαναλυτικής θεωρίας με μελέτη, προσωπική ανάλυση κι εκπαίδευση.  Σταδιακά η ψυχοθεραπεία οριοθέτησε το αντικείμενο της ενασχόλησής του. Υπήρξε επιστημονικός συνεργάτης στο Κέντρο Μελετών Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης (ΚΕΜΕΤΕ) σε θέματα Εργασιακών Σχέσεων-Ανθρώπινων Σχέσεων 1983 – 1993. Λειτούργησε εθελοντικά  ομάδα κοινωνικής  θεραπείας με γονείς παιδιών ΑΜΕΑ (1986-2006). Διατηρεί την συνδιεύθυνση του Ινστιτούτου Σύγχρονης Παιδαγωγικής (1992 – σήμερα). Είναι Πρόεδρος του Ελληνικού Εκπαιδευτικού Ινστιτούτου Αναλυτικής Ψυχοθεραπείας Ομάδας και Οικογένειας, Διευθυντής του Ινστιτούτου Ψυχοθεραπείας και Συναισθηματικής Ανέλιξης, τακτικό μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ψυχοθεραπευτών Ελλάδος, καθώς και της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Ψυχοθεραπείας (E.A.P.) της International Association for Group Psychotherapy and Group Processes, της International Family Therapy Association κ. ά.

Συνεργάστηκε ως θεραπευτής / διδάσκων με την Πανεπιστημιακή κλινική του Αιγινήτειου νοσοκομείου (2007-2009), με το Τμήμα Φιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2011-2012), με το μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών συστηματικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών (2011-2013), με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (2011-2013 ως εμπειρογνώμονας σε πρόγραμμα σχέσεων της σχολικής κοινότητας), καθώς και με φορείς ΚΕΘΕΑ, Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, Ίδρυμα Θεοχαράκη, Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη (Πειραιάς), Πορφυρογένειο ίδρυμα (Αγριά Βόλου), Ανοιχτό Λαϊκό Πανεπιστήμιο Κρήτης, ΕΛΚΕΠΑ, Εθνικό Οργανισμό Πρόνοιας, κ.ά.

Στα Ελληνικά Γράμματα εμφανίστηκε το 1970 με την ποιητική συλλογή ΛΥΠΕΣ, ακολούθησαν τα βιβλία Εγώ, Διηγήματα, 1972, Μετά ή 29^η, Ποίηση (Ιωλκός), 1982, Περίπτωση για νηφάλιους, Νουβέλα (Comteko), 1987, Ποιος εκπαιδεύει συναισθηματικά Ποιον, Δοκίμιο (Ελληνικά Γράμματα), 2009, (επανέκδοση 2011, Τόπος), (επανέκδοση 2018, Αρμός), Παλαιά Βιογραφία, Ποίηση (Αρμός), 2015, Συντροφικότητα Αποχωρισμός, Δοκίμιο (Αρμός), 2015, Τι έγινε ρε Φωτεινή, μυθιστόρημα 2017, (Αρμός). Το δαχτυλίδι της κυρίας Αλίξ μυθιστόρημα 2019, (Αρμός).

O Αλέξανδρος Ίσαρης (1941-) είναι συγγραφέας, μεταφραστής, ζωγράφος, γραφίστας και φωτογράφος. Γεννήθηκε στις Σέρρες και είναι εγκαταστημένος στην Αθήνα από το 1978. Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές: Όμιλος Φίλων Θαλάσσης – Ο Ισορροπιστής (1976), Οι παρενέργειες της σιωπής (1984), Οι Τριστάνοι (1992), Θα επιστρέψω φωτεινός (2000) και Εγώ ένας ξένος (2013). Έχουν κυκλοφορήσει και δύο βιβλία του με διηγήματα: Ανάμεσά τους η μουσική (1991 και 1998) και Βίνκελμαν ή το πεπρωμένο (2010). Έχει εκδώσει επίσης μία μελέτη για τον Ρ. Μ. Ρίλκε με τον τίτλο Κάτω από τα βλέφαρα, καθώς και ένα βιβλίο με χειρόγραφα του Γιώργου Χειμωνά που βρίσκονται στο αρχείο του. Το 1998 κυκλοφόρησε ένα φωτογραφικό λεύκωμα με τον τίτλο Πρόσωπα μιας εικοσαετίας. Έχει μεταφράσει πάνω από τριάντα βιβλία και έχει τιμηθεί με τα εξής βραβεία: Βραβείο Μαρίας Ράλλη (1977), Κρατικό Βραβείο Μετάφρασης για το Μπετόν του Τόμας Μπέρνχαρντ (1977) και δύο βραβεία του ΕΚΕΜΕΛ για το βιβλίο του Λούντβιχ Τηκ Ο ξανθός Έκμπερτ – To Ρούρενμπεργκ (2007) καθώς και για τα Γράμματα σε έναν νεαρό ποιητή του Ράινερ Μαρία Ρίλκε (2011). Το 2014 τιμήθηκε με το βραβείο του Public για το βιβλίο Εγώ ένας ξένος.