Για την κατάργηση των κομμάτων
Simone Veil
Με σχόλιο του ΑΝΤΡΕ ΜΠΡΕΤΟΝ και επίμετρο του φιλοσόφου ΑΛΑΙΝ
Όταν υπάρχουν κόμματα σε μία χώρα, προκύπτει αργά ή γρήγορα μια τέτοια κατάσταση πραγμάτων, ώστε είναι αδύνατο να παρέμβουμε αποτελεσματικά στα δημόσια δρώμενα χωρίς να ενταχθούμε σε κόμμα και να παίξουμε το παιχνίδι. Οποιοσδήποτε ενδιαφέρεται για τα κοινά, επιθυμεί να ενδιαφερθεί αποτελεσματικά. Έτσι αυτοί που έχουν ιδιαίτερη μέριμνα για το δημόσιο αγαθό, είτε παύουν να το σκέφτονται και στρέφονται σε κάτι άλλο, είτε περνούν από τη δοκιμασία των κομμάτων. Αλλά και σε τούτη την περίπτωση οι έγνοιες που παρουσιάζονται αποκλείουν τη μέριμνα για το δημόσιο αγαθό.
Τα κόμματα είναι ένας θεσπέσιος μηχανισμός, χάρη στον οποίο, σε ολόκληρη την επικράτεια μιας χώρας, δεν βρίσκεις ούτε έναν που να συγκεντρώνει την προσοχή του για να διακρίνει εν μέσω των δημόσιων πραγμάτων το αγαθό, τη δικαιοσύνη, την αλήθεια.
€ 6.97 € 5.58
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (2)
| Weight | 0.15 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Simone Veil |
| Σελίδες | 64 |
| isbn13 | 978-960-527-647-8 |
2 reviews for Για την κατάργηση των κομμάτων;
Add a review
You may also like…
Weil Simone (Σιμόν Βέιλ)
Γεννήθηκε το 1909 σε εβραϊκή οικογένεια αγνωστικιστών. Αδερφός της ο σπουδαίος μαθηματικός André Weil. Σπουδάζει φιλοσοφία με καθηγητή των Αλαίν. Μετά την École normale supérieure διδάσκει σε διάφορα λύκεια. Παρά τη σχέση της με τον κομμουνιστικό χώρο, την χαρακτηρίζει έντονος αντισταλινισμός. Το 1932 ταξιδεύει στη Γερμανία. Λίγο μετά την επιστροφή της εγκαταλείπει προσωρινά τη σταδιοδρομία της και πιάνει δουλειά σε εργοστάσιο. Για λίγο παίρνει μέρος στον ισπανικό εμφύλιο. Το 1937 συνεργάζεται με το πολιτικοοικονομικό περιοδικό Nouveaux Cahiers υποστηρίζοντας μια γαλλογερμανική οικονομική συνεργασία. Η σχέση της με την χριστιανική πίστη και την πνευματική ζωή αποκαλύφθηκε πιο πολύ μετά το θάνατό της. Συνεργάζεται με ένα πολύ σημαντικό περιοδικό εκδιδόμενο στην ελεύθερη Γαλλία. Το 1942 πηγαίνει στην Αγγλία και ενώνει τις δυνάμεις της με τους αγωνιζόμενους ελεύθερους Γάλλους. Προσβάλλεται από φυματίωση και πεθαίνει στο Σανατόριο του Ashford τον Αύγουστο του ’43 σε ηλικία τριάντα τεσσάρων ετών.
Γουνελάς Σωτήρης (Gounelas Sotiris)
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1949. Παρακολούθησε μαθήματα γαλλικής και ελληνικής φιλολογίας στο Παρίσι (1970 – 1976) αλλά γρήγορα προτίμησε να προσανατολιστεί στη μελέτη της φιλοσοφίας και τη συγγραφή. Τα πρώτα του βιβλία εκδίδονται στον «Κέδρο» και είναι ποιητική γραφή σε πεζό:Σαπφώ Ι, 1976, Σαπφώ ΙΙ, 1978. Η ενασχόλησή του με τον Πλάτωνα τον βοήθησε να ανακαλύψει την ορθόδοξη χριστιανική παραδοση. Η γνωριμία με τον Π. Νέλλα το 1982 τον φέρνει στη Σύναξη. Από το 1986-1997 έχει την ευθύνη της έκδοσης του περιοδικού. Μετέφρασε: Γκενόν, Βέιλ, Μπερντιάεφ, Φλωρένσκι, Ντεσέιγ. Επιμελείται τη σειρά «Γέφυρες» στον «Αρμό» Συνεργάζεται με τα περιοδικά Σύναξη, Νέα Εστία, Θεολογία, Νέα Ευθύνη και μέχρι πρόσφατα με τις εφημερίδες Καθημερινή και Ελευθεροτυπία.
Related Products
Η θεωρία του πνευματικού σώματος στην δυτική παράδοση
G. R. S. Mead
Το βιβλίο του Μηντ περί του πνευματικού σώματος έχει μεγάλη αξία για τον ειδικό ερευνητή αλλά και για τον απλό φιλομαθή αναγνώστη, διότι συγκεντρώνει τα σπουδαιότερα αποσπάσματα που έχουν σωθεί και τα ερμηνεύει, πράγμα σπουδαιότατο για την ιστορία των ιδεών. Επί πλέον δείχνει πολύ καθαρά την εξέλιξη της χριστιανικής εννοίας της ψυχής, αλλά κυρίως της ιδέας του πνευματικού σώματος της Αναστάσεως, για το οποίο κάνει λόγο με τόση έμφαση ο Απόστολος Παύλος στην Α’ Προς Κορινθίους Επιστολή του.
Μισοτελειωμένη αφήγηση
Ματθαίος Μουντές
Μαγνητοσκοπημένες συνομιλίες με το Σωτήρη Γουνελά: Διηγήματα και ποιήματα: Μια παλιότερη συνέντευξη
Ο λόγος του Ματθαίου Μουντέ καταγράφεται ως προφορικός λόγος. Θα ήταν κάτι εντελώς διαφορετικό η μετατροπή του σε γραπτό λόγο. Και ως τέτοιος προφορικός, πρέπει να διαβαστεί. Τα δυο μικρά διηγήματα και τα ποιήματα που έπονται, μπαίνουν με δική μου πρωτοβουλία. [. . .] Στο τέλος, αναδημοσιεύεται παλαιότερη συζήτηση του ποιητή με την Ελένη Σμαραγδή.
Ο αντιχριστιανισμός
Σωτήρης Γουνελάς
Παρά τις συμπληγάδες του σύγχρονου κόσμου -το πνευματικό κενό από τη μία και την οικονομοκρατία από την άλλη- παρά τα αδιέξοδα που γεννά η προέλαση ενός μηχανοκρατούμενου πολιτισμού, παρά την κρίση που ξέσπασε τελευταία, οι άνθρωποι εξακολουθούν να αναζητούν ξέφωτα, φωτεινές όψεις της ζωής, να ελπίζουν σε αλλαγές που θα δώσουν ξανά ρυθμό και αλήθεια, νόημα και ελευθερία αποκαθιστώντας αυθεντικούς λόγους και πράξεις, επαναφέροντας στο προσκήνιο χαμένα οράματα και ευαισθησίες που αντιστέκονται στην ευτέλεια και τη μικροψυχία. Προς αυτή την κατεύθυνση κινείται και αυτό το βιβλίο, εντοπίζοντας σημεία ενός αντιχριστιανικού και μηδενιστικού πνεύματος που απλώνει στην ανθρωπότητα ένα δίχτυ ναρκισσισμού, ηδονισμού και ατομικισμού. Ισοπεδώνοντας την ευαισθησία, την αναζήτηση και την έφεση των ανθρώπων για Αλήθεια, Ελευθερία, Ομορφιά και Αγάπη χάνει ο άνθρωπος το πρόσωπό του και κινδυνεύει να πάψει να το γνωρίζει και να το αναγνωρίζει.
Βίος Αγίου Ανδρέου του Σαλού
Ο όσιος Ανδρέας ο Σαλός, Σκύθης την καταγωγή, έζησε τον ι΄ αιώνα στην Κωνσταντινούπολη όπου είχε μεταφερθεί ως δούλος και όπου έδρασε προσποιούμενος τον σάλο, τον «έξηχο», ύστερα από θεία προτροπή που έλαβε σε δράμα του. Ο παρών βίος του είναι έργο του Ιερέως Νικηφόρου, φίλου και πνευματικού του οσίου, ενός εκ των πρεσβυτέρων του ναού της Αγίας Σοφίας, και πρέπει να έχει γραφεί περί τα τέλη του ι’ αιώνα. Για τη μετάφραση λάβαμε υπ’ όψιν μόνο το κείμενο της εκδόσεως Migne PG 111, 627-888 (λείπει το κεφάλαιο 22), χωρίς να το συμπληρώσουμε με κείμενα άλλων κωδίκων. Αποφύγαμε, επίσης, γλωσσικές, ιστορικές ή άλλες παρατηρήσεις και επεξηγήσεις, εφόσον σκοπός μας δεν είναι η φιλολογική παρουσίαση του έργου, αλλά η όσον το δυνατόν πλησιέστερη μεταφορά του στη ομιλούμενη σήμερα ελληνική γλώσσα αποπειρώμενοι να διατηρήσουμε το ύφος και τη συγκίνηση που προκαλεί το έξοχο κείμενο του πρωτοτύπου. Η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του Οσίου Ανδρέου του Σαλού την 28η Μαΐου.
Πρόσωπον προς Πρόσωπον (Συλλογικό έργο)
Πρόταση εξόδου από την κρίση της Νεωτερικότητας
Επιμέλεια: ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΓΕΡΟΥΚΑΛΗΣ
ΓΡΑΦΟΥΝ: Δ. Γερούκαλης, Σ. Γουνελάς, Θ. Ζιάκας, Ι. Ζώης, Γ. Κοντογιώργης, π. Ν. Λουδοβίκος, Α. Μουστάκης
Τι εννοούμε όταν λέμε πρόσωπο. Βεβαίως το υποκείμενο των σκοπών, των επιθυμιών, τω αντιπαθειών κ.ο.κ. Και προφανώς ακόμα κάτι επιπλέον, αφού πολλά ζώα μπορούν να περιγραφούν παρομοίως, αλλά δεν τα θεωρούμε πρόσωπα… για να είναι κάποιος πρόσωπο με την πλήρη έννοια της λέξεως, πρέπει να είναι υποκείμενο με αίσθηση εαυτού ως υποκειμένου, ένα όν το οποίο ως εκ τούτου σχεδιάζει την ζωή του και πιστεύει σε αξίες ανάλογα με τις οποίες τα διαφορετικά σχέδιά του μοιάζουν χειρότερα ή καλύτερα, κάποιος ο οποίος μπορεί να διαλέγει ανάμεσά τους…
Μια σύγχρονη συζήτηση-κατάθεση στο περί προσώπου διαχρονικό μας πρόβλημα.
Το σώμα του ζώντος Χριστού
π. Γεώργιος Florovsky
Μια ορθόδοξη ερμηνεία της Εκκλησίας
Η Ορθοδοξία καλείται να δώσει μαρτυρία. Τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, η Χριστιανική Δύση βρίσκεται σε διισταμένες προοπτικές, ένα ζωντανό ερώτημα απευθυνόμενο επίσης στον Ορθόδοξο κόσμο…
Η Ορθόδοξη θεολογία καλείται να δείξει ότι το «οικουμενικό ερώτημα» μπορεί να λυθεί μόνο . με την τελείωση της Εκκλησίας στην πληρότητα μιας καθολικής παραδόσεως, η οποία είναι ανόθευτη και απαραβίαστη, και η οποία εν τούτοις ανανεώνει τον εαυτό της διαρκώς και αυξάνει…
armosbooks –
υιος του Ιαπετού **
\»Ακόμη και αναρχικοί που αρνούνται τον κοινοβουλευτισμό δεν πείθουν\» κύριε Λάιε, ~60 άνθρωποι, στερούμενοι ελευθεριών στην χώρα που \»γέννησε τη δημοκρατία\» ως πολιτικοί κρατούμενοι (ναι, δεν υφίστανται πολιτικές διώξεις σε δημοκρατικά καθεστώτα… ή μήπως όχι;) αναρχικοί ως επί το πλείστον προφανώς και δεν σας πείθουν. Γιατί όμως; Ίσως γιατί θέλετε να σας πιάσει κάποιος από το χεράκι και να σας πει: \»Αυτό είναι η διεκδίκηση, αυτό είναι ο κοινωνικός αγώνας\» και ύστερα ίσως να προσέθετε: \»Λόλα, να ένα μήλο. Λούλη, να μια διαδήλωση. Λελέ, να μια απεργία\»
armosbooks –
Γιώργος Λάιος
Δυστυχώς το \»μου αρέσει\» έχει φορεθεί τόσο πολύ που δεν μπορεί να δώσει την σκέψη μου για αυτό το βιβλίο. Το μέλλον μας στηρίζεται σε αυτή τη ιδέα. Πολλές φορές συζητάγαμε στην Ελλάδα για το αυτονόητο τον περιορισμό των κομμάτων γιατί δεν επιτελούν τον συνταγματικό τους ρόλο και γιατί έχουν γίνει μηχανισμοί αντίθετοι στην κίνηση των ιδεών και μαγαζιά που πουλάνε ρουσφέτια … Ακόμη και αναρχικοί που αρνούνται τον κοινοβουλευτισμό δεν πείθουν. Η Βειλ μιλάει για τα κόμματα σαν το απόλυτο κακό και αποδεικνύει γιατί.