Ποιος σκότωσε τον θεό του έρωτα;
Δημήτρης Τζουβάλης & Αρσινόη Σερμιντζέλη
Μυθιστόρημα
Ξέρεις τι θα πει άντρας. Από τον πατέρα σου ανακάλυψαν τη λέξη. Τρεις μυρουδιές αναστατώνουν τον άντρα. Η μυρουδιά της γυναίκας, η μυρουδιά της ψημένης σάρκας και η μυρουδιά του χρήματος. Και μια τέταρτη που περικλείει και τις τρεις πρώτες. Η μυρουδιά της εξουσίας. Τον Μάρκο τον λένε θεό του έρωτα, ή χάριν συντομίας απλά Θεό. Θεός του έρωτα, γιατί καμιά γυναίκα δεν μπορεί ν’ αντισταθεί στη γοητεία του. Θεός, γιατί οι άντρες τον βρίζουν, όπως κάθε θεό και άγιο που δεν τα φέρνει καταπώς επιθυμούνε. Θεός γιατί έχει το προνόμιο ν’ αποφασίζει ποια γυναίκα θα ζήσει πρόσκαιρα στον παράδεισο κοντά του, ή στην κόλαση χωρίς να πάρει γεύση ευτυχίας στην αγκαλιά του, ή ακόμα χειρότερα θα εκδιωχτεί από τον κήπο, αφού δοκίμασε και εθίστηκε στα πανύγλυκα φρούτα του.
«Ποιος σκότωσε τον Θεό του έρωτα;» Κριτική φιλαναγνωσίας.
€ 17.00 € 15.30
- Επιπρόσθετες Πληροφορίες
- Αξιολογήσεις (2)
| Weight | 0.50 kg |
|---|---|
| Dimensions | 14 x 21 cm |
| Συγγραφέας | Δημήτριος Τζουβάλης, Αρσινόη Σερμιντζέλη |
| Σελίδες | 488 |
| isbn13 | 978-960-527-993-6 |
2 reviews for Ποιος σκότωσε τον θεό του έρωτα;;
Add a review
You may also like…
Ταξίδι στη Λευκή Θάλασσα
Βλάσσης Τρεχλής
Μυθιστόρημα
Φανταζόταν την πόλη του Ώρου να είναι χτισμένη σε μια γλυκιά πλαγιά, με όμορφα χρωματισμένα σπίτια, αγκαλιασμένα με γιασεμιά, με πέτρινα καλντερίμια και βρύσες στολισμένες με φιλόξενους στίχους για να ξεδιψούν το νου του ταξιδευτή. Με το καρνάγιο σε μιαν άκρη της παραλίας γεμάτο κόσμο. Και τα χέρια των τεχνιτών να δουλεύουν κάτω από τα μάτια των νοικοκυραίων και να μοσχομυρίζουν από το άρωμα του φρεσκοκομμένου πεύκου και του κυπαρισσιού. Έβλεπε ακόμα μπροστά του την αγορά, με τους ανθρώπους ν’ ανταλλάσσουν τις απόψεις τους τις ώρες της σχόλης. Με τα χέρια τους στο ύψος της καρδιάς και με θαυμαστές κινήσεις, ανάμεικτες με λόγια που δεν προσβάλλουν κανέναν άνθρωπο και καμιά πόλη, να διηγούνται την ιστορία της Λευκής Θάλασσας. Κι αυτή η ιστορία, λέει, δεν θα είναι ούτε καλή ούτε κακή, αφού θα είναι η ιστορία ολόκληρου του κόσμου…
Κορίτσια με καλή ανατροφή
Λίτσα Καραμπίνη
Μυθιστόρημα
– Τέτοια ανατροφή σού έδωσα. Να σε δω να φιλιέσαι μ’ έναν μαντράχαλο στον δρόμο. Οι πουτάνες γυρίζουν στους δρόμους με αγαπητικούς. Ρεζίλι θα γίνουμε. Έτσι η Γιώτα παντρεύτηκε τον Σπύρο και η μαμά της δεν έγινε ρεζίλι.[…] Η Γιώτα αισιοδοξούσε ότι δεν θα ήταν μακριά η μέρα που θα κατάφερνε να περάσει τον έρωτά της μέσα απ’ το στομάχι του άντρα της χωρίς να τον τραυματίσει ανεπανόρθωτα. Βουτηγμένη σ’ έναν κυκεώνα από πιέσεις, ένιωθε να περιορίζεται ασφυκτικά και η διαθέσιμη ενέργεια που είχε, να κατεβαίνει σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα. Στο πέρασμα του χρόνου πόσες πορείες άλλαξε, πόσες απόψεις, πόσους στόχους! Τι αστείο που ακούγεται πια. Κάποτε νόμιζε πως για να την αγαπούν έπρεπε και να την εγκρίνουν.
Αν δεν τολμήσεις, ψευτοζείς
Δημήτρης Τζουβάλης
«…Πάμε ν’ αλλάξουμε τη ζωή μας. Πάμε να μαζέψουμε τα κομματάκια που έχασες, εκείνα τα σκληρά, τ’ ανηλεή καλοκαίρια. Τα κομματάκια που έχανες, λείπουν απ’ το σώμα μου. Να τα ενώσουμε στο κορμί μου και να το συμπληρώσουμε. Εγώ να ξαναβρώ τον εαυτό μου ολόκληρο, και συ ν’ αποκτήσεις μια άλλη, δική σου, καταδική σου αγάπη.
–Δεν θέλω άλλη αγάπη. Εσένα θέλω…»
Στο νέο μυθιστόρημα του Δημήτρη Τζουβάλη, οι ήρωες ακροβατούν, εκτός ορίων, πάνω στο τεντωμένο σχοινί, που χωρίζει το φυσικό από το μεταφυσικό. Παλεύουν ενάντια σε ακατανίκητες δυνάμεις. Φιλιώνουν με ακατάλυτους δεσμούς. Ερωτεύονται με πάθος. Αγαπούν κι αγαπιούνται παράφορα. Κι όταν ονειρεύονται, οι πειρατές των ονείρων που καιροφυλακτούν, κάνουν ρεσάλτο και διαγουμίζουν τις ζωές, που
φαντάζουν άσκοπες και έρημες, χωρίς τα όνειρά τους. Αλλά, αν δεν τολμήσεις ψευτοζείς, θαρρεύουν, και επανακτούν τα κλεμμένα τους όνειρα…
Δείτε την παρουσίαση του βιβλίου εδώ:
Το κόκκινο κοχύλι
Μαρία Θεοδοσάκη
Το κόκκινο κοχύλι είναι ένα μικρό αριστούργημα. Ένα συναρπαστικό ερωτικό θρίλερ, με αρχή, μέση και τέλος, πυκνή γραφή, που αφήνει στον αναγνώστη την αίσθησή του: «κρίμα που δεν έχει κι άλλο». Βασίλης Βασιλικός
Έρωτας – θάνατος μια ανάσα δρόμος… Κι ανάμεσά τους ο φόβος. Αλήθεια, υπάρχει άνθρωπος που να φοβάται πιο πολύ τον έρωτα από το θάνατο. Μα φυσικά! Ο Πάρης είναι ένας απ’ αυτούς. Φανατικός εργένης, αλλεργικός με τις σχέσεις που σε πνίγουν, μοναχικός και ιδιόρρυθμος.
Και ξαφνικά μπαίνει στη ζωή του η Άννα. Μια γυναίκα γεμάτη συναίσθημα και αυθορμητισμό. Μια γυναίκα θάλασσα, που άλλοτε θα τον δρόσιζε κι άλλοτε θα τον έπνιγε με τον έρωτά της. Μια γυναίκα απαγορευμένη, αφού ήταν παντρεμένη με παιδιά.
Η συνάντησή τους κι ο δυνατός έρωτας που βίωσαν, έμελλε να γίνει η αρχή για τους δυο, για μια δύσκολη προσωπική πάλη με τον εαυτό τους και τα προσωπικά τους αδιέξοδα. Ένα έρωτας που θα τους άφηνε ανεξίτηλο στίγμα «… σαν τα χαράγματα που έχουμε σκαλίσει όλοι λίγο πολύ στους φλοιούς των δέντρων, όταν ήμασταν μικροί. Χαράγματα, που ενώ με το πέρασμα του χρόνου γίνονται πιο επιφανειακά, ωστόσο δεν σβήνουν ποτέ και κρατούν μνήμες…»
Ελοΐζα και Αβελάρδος
Étienne Gilson
Μετάφραση: Γιάννης Καλιόρης
Η ιστορία της Ελοΐζας και του Αβελάρδου – ιστορία έρωτος που εξελίχθηκε σε τραγωδία – είναι τόσο ταξιδεμένη μέσα στον θρύλο, ώστε πολλοί νομίζουν ότι πρόκειται για μύθο (σαν κι αυτόν λ.χ. του Τριστάνου και της Ιζόλδης) ή για προϊόν λογοτεχνικής φαντασίας, και όχι για ιστορία αληθινή προσώπων ιστορικών, εκ των οποίων μάλιστα ο Αβελάρδος υπήρξε ο σημαντικότερος ίσως θεολόγος και φιλόσοφος του 12ου αιώνα. Το βιβλίο του Ετιέν Ζιλσόν συνιστά ιστορική μονογραφία που συναρπάζει πολλαπλώς, συγκεντρώνοντας τρία στοιχεία: την εξωτερική περιπέτεια, ως δοκιμασία συνειδήσεων σε καταστάσεις οριακές· και, τέλος, την περιπέτεια του ιδίου του ερευνητή ως προσπάθεια να αποσυνδέσει την ιστορία από τον μύθο. Πράγματι, ελαυνόμενος από άγνοια ιστορικής αληθογνωσίας, ο διαπρεπής μεσαιωνολόγος αποκαθαιρεί την ιστορία των δύο εραστών από τις προσχώσεις του θρύλου και της λογοτεχνίας, και αποδίδοντας τα πρόσωπα στην πραγματική τους αλήθεια, μας τα κάνει πιο κοντινά και οικεία και την ιστορία τους πιο συγκινητική, παρέχοντας συγχρόνως μάθημα αληθινής ανθρωπογνωσίας ως προς τις δυνατότητες διαστολής ορίων και κορυφώσεως των υπαρκτικών εμπειριών.
Τι έγινε ρε Φωτεινή;
Τρύφων Ζαχαριάδης
Μυθιστόρημα
29 Δεκεμβρίου 1964: Η Αγγελική και η Φωτεινή, δίδυμες, τριανταπεντάχρονες, ξεδιπλώνουν την προβλέψιμη ζωή τους, αναζητώντας αισθήματα. Η πρώτη πόρνη κι η δεύτερη θρησκευόμενη νοικοκυρά. Μια δολοφονία ανατρέπει κάθε συνέχεια…
«Η Φωτεινή, μες στο μαύρο φόρεμα, στημένη στο μικρό καρεκλάκι, ασκούσε μια γοητεία στο πλήθος που μαζευόταν. Φάνταζε σαν ηρωίδα μιας άλλης εποχής. Τη μέρα ή πιο σωστά τη ζεστή νύχτα της 15ης Ιουλίου, που πραγματοποίησε εκείνη τη γεμάτη ανατροπές διαδρομή από την Αθήνα προς τη Θεσσαλονίκη, ο έρωτας κι ο θάνατος μπλέχτηκαν στο σώμα και στα συναισθήματά της. Ξόρκισαν ο ένας τον άλλον. Είχε γραφτεί έντονα η χαρά, που δεν τολμούσε μέχρι τότε να την αφήσει να πάρει θέση δίπλα της. Ο νεαρός Άρης μαζί με τον Τάκη ξεκλείδωσαν μια Φωτεινή που δούλευε χρόνια για το δισταγμό και την ενοχή. Δεν είχε αμφιβολία ότι αυτό που έκανε σήμερα, αυτό που αποφάσισε να το φτάσει στο τέλος του, ήθελε οπωσδήποτε να πετάς σαν αετός κι όχι σαν κότα…».
Σημειώσεις από το υπόγειο
Fiódor M. Dostoyevski
Πάνω σε μια αντιστροφή της Δελφικής προστακτικής «γνώθι σαυτόν», στηρίχτηκε το διανοητικό οικοδόμημα ενός ανθρώπου μυστικόπαθου και ταλαιπωρημένου, του οποίου ολόκληρη η ζωή σπαταλήθηκε στους χώρους του πνευματικού του «υπογείου». Πρόκειται για τον υποχθόνιο, ανώνυμο ντοστογιεφσκικό ήρωα, ο οποίος ορύεται από τα βάθη της συνείδησής του: όχι, δεν είναι καλό να γνωρίζει ο άνθρωπος τον εαυτό του.
Ο άνθρωπος αυτός φαίνεται πως ενστερνίσθηκε το αρχαιοελληνικό ρητό, το πραγματοποίησε και τελικώς αποδεικνύοντας το λάθος του το απέρριψε…
Αγαπητέ μου κύριε Ψ
Γιάννης Βαϊτσαράς
Ψυχολογικό Μυθιστόρημα
Ο νεαρός ήρωας του Αγαπητέ μου κύριε Ψ
αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα για την προσωπική και ερωτική ζωή του ψυχαναλυτή του,
για την οποία όμως δεν διαθέτει παρά ελάχιστα στοιχεία.
Επηρεάζεται άραγε η φαντασία του από τη δική του προσωπική ιστορία
Πόσα από τα πρόσωπα του δικού του παρελθόντος, το καθένα με τις ξεχωριστές του ιδιαιτερότητες και
συνήθειες,θα ζωντανέψουν, θα συνυφαίνονται και θα συναναστρέφονται με τους ήρωες του έργου του.
Παλινδρομώντας συνεχώς ανάμεσα σε μυθοπλασία και πραγματικότητα, γράφει τελικά
μια «μυθιστορηματική επιστολή» προς τον ψυχαναλυτή του.
Στη συναρπαστική αυτή διαδρομή αποκαλύπτονται μυστήρια και μυστικά
που σφράγισαν ανεξίτηλα και γοητευτικά την ύπαρξη του νεαρού ήρωα.
Η εύγλωττη αφήγηση επιτρέπει στον υποψιασμένο αναγνώστη να διακρίνει
την ψυχαναλυτική σκέψη και πρακτική,
αλλά και τη μοναχικότητα αυτού του επαγγέλματος…
Η άλλη δίκη
Canetti Elias
Τα γράμματα του Κάφκα στη Φελίτσε
Είναι πολλοί εκείνοι που ισχυρίζονται πως τα Γράμματα στη Φελίτσε του Φραντς Κάφκα είναι ό,τι καλύτερο έγραψε ο συγγραφέας στη ζωή του, γιατί πρόκειται για κείμενα αυθόρμητα, ειλικρινή και άκρως αποκαλυπτικά. Ο Κάφκα γνώρισε τη Φελίτσε Μπάουερ το 1912 στο σπίτι του φίλου του Μαξ Μπροντ. Η πυκνότατη αλληλογραφία τους (διαθέτουμε μόνο τις επιστολές που έγραψε εκείνος), έδωσε την ευκαιρία στον νομπελίστα συγγραφέα να γράψει ένα διεισδυτικό, ευφυές δοκίμιο για τον συγγραφέα από την Πράγα, που θεωρείται πλέον κλασικό. Ο Κάφκα και η Φελίτσε αρραβωνιάστηκαν δύο φορές, το 1914 και το 1917. Πριν από τη διάλυση του πρώτου αρραβώνα, η οικογένεια Μπάουερ έστησε στο Βερολίνο ένα είδος δικαστηρίου, στο οποίο βασίστηκε ο δημιουργός της Μεταμόρφωσης, για να γράψει τη δική του Δίκη, ένα εμβληματικό μυθιστόρημα που τον έκανε παγκόσμια γνωστό.
Το χρυσό κουτί
Ράινερ Μαρία Ρίλκε
Μετάφραση: Παναγιώτης Αρ. Υφαντής
…Και άλλα διηγήματα
«Αφήστε κάθε εντύπωση, κάθε σπόρο συναισθήματος να ωριμάζει μέσα σας στο σκοτάδι, στο χώρο του ανείπωτου, του υποσυνείδητου, όπου δε φτάνει η νόησή σας· και, με βαθιά ταπείνωση κι υπομονή, προσμείνετε την ώρα που θα γεννηθεί ένα καινούργιο φεγγοβόλημα: αυτό, και μόνο, θα πει «ζω την τέχνη»: είτε απλός πιστός της είσαι, είτε δημιουργός».
Τις γραμμές αυτές από το βιβλίο του Ρίλκε «Επιστολές σ’ ένα νεαρό ποιητή» ο επαρκής «αναγνώστης» θα τις δει να αναδύονται μπροστά του μελετώντας τα διηγήματα του βιβλίου που κρατάει στα χέρια του. Καθώς θα σταματά στις φράσεις του και στις εικόνες του, θα βλέπει να ξεδιπλώνεται το νόημα του αποσπάσματος ή μάλλον η υλοποίησή του: ο λόγος καμωμένος πράξη, η τέχνη καμωμένη λόγος.
Η Γυναίκα με τα λευκά
Wilkie Collins
Μυθιστόρημα
Μετάφραση: Αλέξανδρος Κοσματόπουλος
Ένα από τα πρώτα έργα του «ντετέκτιβ» μυθιστοριογραφίας με μια αφήγηση υφασμένη από πολλούς χαρακτήρες. Ο Wilkie Collins στο περίφημο μυθιστόρημά του βασίστηκε εν μέρει σε ένα πραγματικό περιστατικό απαγωγής και παράνομου εγκλεισμού τον δέκατο έκτο αιώνα. Το 1860, η ιστορία προκάλεσε αίσθηση στους αναγνώστες της, τραβώντας την προσοχή τους με τη φανταστική πρώτη σκηνή όπου η μυστηριώδης «Γυναίκα με τα Λευκά» Anne Catherick συναντά τον Walter Hartright.
Η Γυναίκα με τα Λευκά συνδυάζει επιτυχώς μυστήριο, ρομαντισμό, αγωνία και γοτθικά στοιχεία, ενώ εξισορροπεί μια σφιχτή και έντονη πλοκή με δυνατούς χαρακτήρες και δεν είναι έκπληξη το γεγονός ότι παρέμεινε τόσο δημοφιλής μέχρι σήμερα.
Βαδίζοντας αργά στον μοναχικό δημόσιο δρόμο, σε μια στιγμή, πάγωσε το αίμα μου από το ξαφνικό ελαφρύ άγγιγμα ενός χεριού στον ώμο μου από πίσω. Γύρισα ακαριαία με τα δάχτυλά μου να σφίγγονται στη λαβή του μπαστουνιού μου. Εκεί, στη μέση της φαρδειάς φωτεινής δημοσιας –εκεί, σαν να είχε εκείνη τη στιγμή ξεφυτρώσει από τη γη ή να έπεσε από τον ουρανό– στεκόταν η μοναχική μορφή μιας Γυναίκας, ντυμένης από πάνω μέχρι κάτω στα λευκά. Το πρόσωπό της έγερνε προς το μέρος μου και με παρατηρούσε σοβαρό, ενώ το απλωμένο χέρι της έδειχνε προς το σκοτεινό σύννεφο πάνω απ’ το Λονδίνο.
Είχα μείνει άναυδος απ’ την έξαφνη παρουσία μέσα στη νύχτα, σ’ εκείνο το έρημο μέρος, αυτής της αλλόκοτης μορφής που στεκόταν μπροστά μου, για να μπορέσω να ρωτήσω τί ήθελε. Η παράξενη γυναίκα μίλησε πρώτη. «Αυτός είναι ο δρόμος για το Λονδίνο;» Τί λογής γυναίκα ήταν και πως είχε βρεθεί έτσι ολομόναχη στον δημόσιο δρόμο για το Λονδίνο μία ώρα μετά τα μεσάνυκτα, ήταν αδύνατο να εξηγήσω. Το μόνο πράγμα που ήμουν σίγουρος ήταν πως και ο χυδαιότερος άνθρωπος, ακόμη και σε τούτη την ύποπτα προχωρημένη ώρα και σε έναν δρόμο τόσο ερημικό, δεν θα μπορούσε να την παρεξηγήσει αν την άκουγε να μιλάει…
Καθρέφτες στο χώμα
Νίκος Διακογιάννης
Μυθιστόρημα
Η συναρπαστική ιστορία μιας οικογένειας στα χρόνια του Μεσοπολέμου, της Κατοχής και του Εμφυλίου, με φόντο την ορεινή Αρκαδία. Αφήγηση δυνατή που κερδίζει απ’ τις πρώτες γραμμές τον απαιτητικό αναγνώστη. … Μου δίνεις την αίσθηση πως τούτο το βιβλίο-σιντριβάνι το έγραψες νύχτες, τότε που η ησυχία σου επέτρεπε να ακούς τα πιο ψιθυριστά, τα πιο μυστικά και απόμακρα των ανθρώπων, της φύσης και του ανεξιχνίαστου… … Αν το «Τέρα Άμου» ήταν μια μπαλάντα θαλασσινή, εδώ έχουμε μια μπαλάντα ορέων, μέσα σε βροχές, ομίχλες και δάση, που κι αυτά συμβολίζουν την ψυχή, ακόμα πιο δύσκολα και περίπλοκα απ’ όσο οι ανοιχτές θάλασσες… Μάρω Βαμβουνάκη
Ρότα περ Όστρια
Καδιώ Κολύμβα
Μυθιστόρημα
Η αυγή του 16ου αιώνα βρίσκει τη Βενετία να κυριαρχεί ακόμα στις Κυκλάδες και τους πειρατές να λυμαίνονται το Αιγαίο. Τα νησιά υποφέρουν. Η Αγία Έδρα στέλνει τον εκπρόσωπό της στη Σαντορίνη, διεκδικώντας για λογαριασμό της τον μοναδικό βυζαντινό ναό του νησιού. Ο δομινικανός μοναχός Άνσελμος, ελληνομαθής και ειδικός σε ζητήματα δογματικά, βρίσκεται αντιμέτωπος με τη σκληρότητα των διεφθαρμένων αρχόντων, αλλά και με την εξαθλίωση των υποτελών. Οι διεκδικήσεις, τα ψεύτικα οράματα και οι παράλογες απαιτήσεις των Ενετών, αλλά και τα δεινά των ντόπιων, φέρνουν τον Άνσελμο αντιμέτωπο με μια διαφορετική πραγματικότητα και τον οδηγούν σε αμφισβητήσεις και εσωτερικές συγκρούσεις.
Related Products
Άπιαστα πράματα όλο κυνηγάς
Μαρία Δρόγκαρη
Μυθιστόρημα
Βγήκε ο ήλιος και τα λάμπρυνε όλα, αγριολούλουδα χορτάρι θάμνους δέντρα αρχαία και νεότερα κτίσματα, προσδίδοντάς τους αίσθηση αθωότητας μετά τον εξαγνισμό… ‘πάνω, ένας, ο καταγάλανος αττικός ουρανός έσκεπε, μ’ έναν ανεπαίσθητο σαν χάδι, ευώδη με μια λεπτή και γλυκειά πνοή που αναδινόταν απ’ όλα και απ’ το βρεγμένο χώμα, μ’ έναν ανεπαίσθητο και ευώδη αττικόν άνεμο ν’ ανακατεύει τα αισθήματα και να περιγελά τις αποφάσεις -όχι, δεν ήμουν ερωτευμένη, μαγεμένη ναι! και μαγικά τα έβλεπα…
Το ανεξήγητο, το μυστήριο της ύπαρξης που από πάντα βασανίζει τον άνθρωπο και τον ωθεί ν’ αναζητά να το ξεδιαλύνει. Η πρόοδος εν γένει της Τεχνολογίας όσο και αυτή της Επιστήμης, αλλά και της Γενετικής στην προκειμένη περίπτωση με τα θεϊκά συν και πλην της, η τόσο αλματώδης που μας προσπερνάει, δεν προλαβαίνουμε, οι πολλοί, να κατανοήσουμε. Και, ο Έρωτας, η μόνη αλήθεια στην υπαρξιακή αγωνία μας που δίνει άλλη διάσταση στα πράγματα, στην ζωή μας. Είναι οι πόλοι γύρω από τους οποίους πλέκεται ο μύθος και ξεδιπλώνεται το νέο μυθιστόρημα «Λοξοδρόμοι – Άπιαστα πράματα όλο κυνηγάς!» της Μαρίας Δρογκάρη.
Η γοητεία της ουτοπίας
Μιχαήλ Κοκκινάρης
Σικελία 413 π.Χ.: Μυθιστόρημα
Ένα τραγικό και συνάμα λυτρωτικό μυθιστόρημα για τη μοίρα της ανθρώπινης ύπαρξης να υποκύπτει τελικά στη γοητεία της ουτοπίας, στις σειρήνες των επιθυμιών και στις δαιδαλώδεις επιθυμίες του νου! Μια ιστορία για τον ανεκπλήρωτο έρωτα, με φόντο τη μεγαλύτερη πολιτική ουτοπία της αρχαίας Αθήνας, να γίνει η κυρίαρχη δύναμη της Μεσογείου, τον 5ο αιώνα π.Χ. Ένα διαφορετικό μυθιστόρημα έρωτα σε μια εποχή που οι άνθρωποι μπορούσαν να ονειρεύονται ακόμα και το ανέφικτο!
Φιλία χωρίς όρια
Αγαθή Ποτουρίδου Τσιάμη
Μυθιστόρημα
Τι είναι αυτό που μετατρέπει τις απλές συμμαθήτριες σε αχώριστες φίλες. Πόσο μπορεί η φιλία να αλλάξει τη ζωή κάθε παιδιού. Μέσα από απρόσμενα γεγονότα, αγωνίες αλλά και ευχάριστες στιγμές, η Ιωάννα και η παρέα της ανεβαίνουν ένα-ένα τα σκαλοπάτια της εμπειρίας και της γνώσης. Γεμάτες δυναμισμό, κέφι και χιούμορ καταφέρνουν να ξεπεράσουν τα δύσκολα της ζωής και να ανακαλύψουν πολλά από τα μυστικά της. Κυρίως όμως γνωρίζουν καλύτερα τον ίδιο τον εαυτό τους και κάνουν ένα βήμα προς την ωριμότητα. Διαπιστώνουν με όλα αυτά πως η αληθινή φιλία δεν έχει όρια.
Κάποτε στη Σμύρνη
Χρήστος Κονταξής
Μυθιστόρημα
Το βιβλίο του Χρήστου Κονταξή «Κάποτε στη Σμύρνη» είναι μια προσπάθεια του συγγραφέα, ευσύνοπτα και με πλήρη χρονική ακολουθία, να δοθεί το ιστορικό της απελευθέρωσης, της καταστροφής της Μικρασίας και της προσφυγιάς, αλλά και η ζωή στη Σμύρνη και αλλού, η ακμή του ελληνικού στοιχείου μέσα από τα μάτια ενός νεαρού Μικρασιάτη Έλληνα. Η διαφορά του από παρόμοια έργα είναι ότι προσπαθεί να δώσει, όχι αποσπασματικά άλλα συγκεντρωτικά, το τι συνέβη τότε και γιατί, μέσα από τον ίδιο τον πρωταγωνιστή της ιστορίας, με έμφαση στις μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα και που γνώρισε προσωπικά ο συγγραφέας. Γεγονότα που ακόμα σημαδεύουν την πορεία του τόπου και που πρέπει να γνωρίζουν οι νέοι, για ν’ αγωνίζονται για την ειρήνη, αγαθό που δύσκολα κατακτιέται κι εύκολα χάνεται. Το παρόν έργο έχει λάβει έπαινο από την Εθνική Εταιρία των Ελλήνων Λογοτεχνών και αργότερα από την Εστία Νέας Σμύρνης.
Η Ισμήνη των Ουρανών
Σοφία Κουβανίδου
Μυθιστόρημα
Μια ιστορία πέρα για πέρα αληθινή, πέρα για πέρα φανταστική. Συνέβη στην Αθήνα, μια χρονιά με πολλές βροχές. Είναι μερικοί που καλοδέχονται τα συμβάντα της ζωής κι είναι ήρεμοι κι άλλοι τα μάχονται και ταλαιπωρούνται. Ο Χάρης «περνάει καλά», αλλά ψάχνει κάτι καλύτερο. Ο Θεόφιλος έμαθε ότι ο πόνος τον πάει μπροστά. Και προσπαθεί, ό,τι ζει να του μένει σαν την αίσθηση που αφήνει η πεταλούδα στα δάχτυλα… Η Βενετία άφησε τη μοίρα να χαραχτεί πάνω της ήσυχα. Κάποιος όμως παλεύει με το σκοτάδι. Ο Μανώλης φτιάχνει γέφυρες με τους άλλους και παρακολουθεί τα συναισθήματά του. «Ήτανε να γίνει. Προχώρα! Γεύσου τις χαρές της ζωής!», ψιθυρίζει η ουράνια Ισμήνη. Όλοι τους θυμίζουν ότι η ζωή υφαίνεται ανάμεσα σε κρυμμένο μεγαλείο και φανερή ανεπάρκεια. Άμα το δεχτείς παίρνεις δύναμη, απλώνεσαι. Και γίνονται οι μέρες πιο γιορτινές!
Σ’ αναμμένα κάρβουνα
Αγγελική Κουτλή
Μυθιστόρημα
Άραγε έχει δίκιο ο δικηγόρος Μιχάλης Κανάκης όταν εκτοξεύει υπαινιγμούς στη Ράνια Κορώνη πως κάνει χρήση των «υποκριτικών ικανοτήτων» της και στην προσωπική της ζωή. Το γεγονός ότι παίρνει πίσω τα λόγια του όταν εκείνη διαμαρτύρεται έντονα δεν σημαίνει ότι τον πείθουν πάντα ισχυρισμοί της, όσο… η γοητεία που ασκεί επάνω του. Όμως δεν είναι μονάχα η ερωτική έλξη το απόλυτο ζητούμενο μεταξύ δύο ανθρώπων, όταν συγχρόνως στοχεύουν σε καριέρες ή καλούνται να ικανοποιήσουν ακόμη αμέτρητα συναισθήματα και ιδανικά. Ο χρόνος στο πέρασμά του ξεκαθαρίζει πολλά, μα η διαπίστωση είναι πως δεν χωράνε τα πάντα μέσα στα όρια που μας διαθέτει.
Φωνές στην έρημο
Στάθης Καρράς
Μυθιστόρημα
Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων ξένων περιπλανιέται στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Εγγλέζος εκείνος, Γερμανίδα εκείνη. Έχουν και οι δυο διαβάσει για την ιστορία του τόπου που επισκέπτονται. Για το συνταίριασμα του αθλητικού πνεύματος με την ειρήνη. Για τον πρωτόφαντο θεσμό της «ιερής εκεχειρίας», που ‘χε στον τόπο αυτό γεννηθεί. Είδαν οι δυο ξένοι, αποθαύμασαν, στοχάστηκαν. Σωπαίνουν τώρα. Ακουμπισμένοι στα κατάλοιπα αρχαίας κολόνας. Ξάφνου εκείνη, στο σύντροφό της: «Μου φαίνεται κάπου να ταξιδεύεις». – «Ταξιδεύω», είναι η απάντηση. – «Που.» – «Αρμένισμα στο χρόνο. Μετά το ταξίδι στον αρχαίο κόσμο, ώρα και για το δικό μας. Ο πατέρας μου, ο πατέρας σου… Ύστερα εμείς οι δυο…» Ζωές που λες κι αναπηδούν πότε μέσ’ από παραμύθι απίθανο και πότε μέσ’ απ’ όνειρο εφιαλτικό. Είναι εδώ η Ιστορία που γίνεται μυθιστόρημα. Είναι το μυθιστόρημα που γίνεται Ιστορία. Ακριβώς για να ξαναδώσει σ’ αυτήν ανθρώπινο πρόσωπο. Και ήρωες κάποιοι από ‘κείνους πάνω στους οποίους, άσχετα από στρατόπεδα, ξέσπασαν οι λαίλαπες δύο τρομερών παγκόσμιων πολέμων. Αυτών που σημάδεψαν ανεξίτηλα τον Εικοστό Αιώνα. Από τις σελίδες του βιβλίου περνούν περιστατικά άγνωστα στους πολλούς. Ή ξεχασμένα πια. Κι ωστόσο πολλά απ’ αυτά έχουν και στις μέρες μας το νόημά τους. Και πέρ’ από το συγκινησιακό στοιχείο, ξανοίγουν ευρύ πεδίο για διαχρονικό στοχασμό…
Η τέταρτη γυναίκα
Τιτίνα Δανέλλη
Μυθιστόρημα
Ο Λέων είναι ένα μεγαλειώδες ανθρωπάκι. Είναι γοητευτικός και συγχρόνως αποκρουστικός. Έτσι τουλάχιστον τον αντιλαμβάνεται το περιβάλλον του. Ποια είναι όμως η 4η γυναίκα του. Ποιο μυστικό κρύβεται στη σχέση τους, ώστε μπροστά της να ωχριούν και το έγκλημα που έγινε αλλά και οι μορφές του στρατηγού της ΕΛΑΣ Άγγελου Βλάχου και της δημοσιογράφου Ευγενίας Ευγενικού, οι οποίοι ανέλαβαν την εξιχνίασή του. «Ήμουν τότε ένα υπάκουο κατοικίδιο ζωάκι που πλάι του περπατούσε ένα μεγαλοπρεπές, ένα πανέμορφο και ακατανίκητο λιοντάρι. Ο βασιλιάς της ζούγκλας… με πράσινα μάτια. Όπως ήταν φυσικό η Τζίνι προτίμησε τον Λέοντα… Ήταν πολύ μικρή, κοριτσάκι με σοσονάκια και αλογοουρίτσα. Οι γονείς της ποτέ δε θα έδιναν τη συγκατάθεσή τους γι’ αυτόν τον γάμο, τουλάχιστον για τα επόμενα δέκα χρόνια. Ο Λέων έκανε σαν τρελός, ήθελε να τη νυμφευτεί αμέσως, να τη δεσμεύσει… Του ήταν ανυπόφορη η αναμονή. Τότε ακόμη δεν γνώριζε τον εαυτό του. Βιαζόταν να παντρευτεί, για να γιατρευτεί από τον έρωτά του. Για να χωρίσει… όπως συνεχώς κάνει. Έτσι ώστε να είναι ψυχικά ελεύθερος για να ερωτεύεται! Να παντρεύεται, να λυτρώνεται… Ο Λέων είναι παιδί της ζωής. Και η ζωή είναι και ερωτική. Είναι και επιπόλαια, είναι και εγωιστική και αντιφατική. Και σκληρή και τρυφερή και θλιβερή και χαμογελαστή. Κυρίως όμως είναι αγενής.»
Ο γητευτής των ανθρώπων
Φάνυ Κουντουριανού – Μανωλοπούλου
Μυθιστόρημα
Μάης του ’68 στο Παρίσι. Ο ήρωας, ένας Έλληνας φοιτητής, εμπνευσμένος ζωγράφος, ζει την απογείωση ενός φλογερού έρωτα και μιας αυθόρμητης επανάστασης. Ώσπου, στο ψυχορράγημα του Μάη, ήλθε εν ριπή οφθαλμού η ανατροπή κι έγινε αθέλητος θύτης σ’ ένα φονικό που σφράγισε τη ζωή του. Αναζήτησε την αλήθεια κι εκείνη τον απελευθέρωσε. Ύστερα τη μεταλαμπάδευσε και στους άλλους. Άγρευε ανθρώπους που αλιεύονταν στη σαγήνη της ανδρείας ψυχής του, της μακρόθυμης και φωτεινής. Τους τύλιγαν, σαν αόρατα μαγνάδια, με γητειές ανομολόγητες, το λαμπερό του πρόσωπο, η γαλήνια, ιλαρή, διαλλακτική και προσηνής του παρουσία, η γενναιοφροσύνη κι η ανιδιοτέλειά του, ο όλος άνθρωπος που είχε γίνει ένσαρκη αγάπη. Ξεκίνησε ως θηρευτής της ηδονής, πέρασε μέσα από το καμίνι της ενοχής, από την κόλαση του πόνου, κι έγινε ο γητευτής.
Κράτα μου σφιχτά το χέρι
Αγαθή Ποτουρίδου Τσιάμη
Μυθιστόρημα
Η Φαίδρα είναι μια κοπέλα με προσδοκίες και όνειρα. Αναζητά τον μεγάλο έρωτα και τον βρίσκει, όσο αταίριαστος κι αν φαίνεται αρχικά πως είναι. Μαζί όμως έρχεται και μια απρόσμενη εγκυμοσύνη. Θα αποφασίσει να κρατήσει το παιδί, διακινδυνεύοντας να στιγματιστεί ως ανύπαντρη μητέρα ή θα καταφύγει στη συνηθισμένη επιλογή, που θα την βόλευε αφάνταστα και θα διευκόλυνε τη σχέση της με τον καλό της. Ένα δίλημμα, γνωστό σε πολλές γυναίκες αλλά και άντρες, αναδύεται μέσα σ’ αυτό το μυθιστόρημα, για να μας κάνει μετόχους στο κοινό μυστήριο της ζωής.
armosbooks –
Αντιγόνη Χατζηβασιλείου
ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ, ΣΥΝΑΡΠΑΣΤΙΚΟΤΑΤΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΜΕ ΠΟΛΥ ΝΟΗΜΑ!
Τέτοιο μυθιστόρημα από Έλληνες συγγραφείς, δεν έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Διαβάζω κάθε χρόνο 15 έως 25 μυθιστορήματα κυρίως ξένων συυγραφέων και λιγότερο ελλήνων. Αυτό όμως, μετά τις πρώτες σελίδες με καθήλωσε και δεν μπορούσα να το αφήσω από το χέρι μου, παρά μόνον όταν το τέλειωσα σε 10 περίπου ώρες, καταγοητευμένη.
Ο θανατηφόρος έρωτας είναι ο ισχυρότατος συνεκτικός ιστός που με παρέσυρε σ᾽ένα μοναδικό κι ιδιαίτερα αποκαλυπτικό ταξίδι μέσα στον ραγδαία τροποποιό χρόνο. Οι έντονες συγκρούσεις μεταξύ δυσμετάλλακτων νοοτροπιών της μικρής, φτωχικής, προνεωτερικής κοινωνίας και του άγνωστου κοσμοπολιτισμού του ρέοντος χρήματος και των πρωτόγνωρων ηθών που έφερε στην περιοχή της Πεσινέ στην Βοιωτία, μαζί με τους ξένους εργάτες, η ανάπτυξη.
Η ανεπητίδευτη γλώσσα και η καλοσχεδιασμένη δομή, συντελούν ώστε ο αναγνώστης να απολαμβάνει κυριολεκτικά την καθαρότητα της ιστορικής ματιάς και την πλοκή με τις συνεχείς, ώς το τέλος, ανατροπές.
Είναι το καλύτερο μυθιστόρημα που έχω διαβάσει το τελευταίο καιρό και μακάρι να το διαβάσουν πολλοί ώστε να το απολαύσουν, αλλά και να μάθουν και να προβληματιστούν. Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Μόνο μια τελευταία λέξη: συγχαρητήρια!
armosbooks –
Μάρω Βαμβουνάκη
Χθες το βράδυ το τελείωσα. Πολύ καλό βιβλίο, διαυγής γραφή ακόμα και σε θολά περάσματα, εξαιρετικές ιδέες, αίνιγμα, πρωτοτυπία που όσο προχωράς αυξάνει με αγωνία καλού αστυνομικού, και γύρω γύρω μια πολύτιμη τοιχογραφία-ιστορία, ένα ποιητικό χρονικό της γης της Βοιωτίας, της παράδοξης εμφύτευσης της Πεσινέ, και άλλα και άλλα…Εντυπωσιακό!