Μαμά…

Μαμά

Η Μαρία Καμπάνταη γεννήθηκε στη Δράμα και αποφοίτησε με άριστα από το Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Μετεκπαιδεύτηκε στη συστημική οικογενειακή θεραπεία, ενώ είναι κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας. Το κλινικό της έργο ξεκινά το 1997 στο Κ.Ψ.Υ. Καβάλας και συνεχίζεται έως τώρα στο Γενικό Νοσοκομείο Δράμας. Είναι έγγαμη και μητέρα δυο παιδιών, που είναι οι καλύτεροι δάσκαλοί της. Έχει δημοσιεύσεις και ανακοινώσεις σε επιστημονικά συνέδρια και περιοδικά. Διατηρεί προσωπικό blog με τίτλο psychografima.com όπου μοιράζεται άρθρα και ιστορίες της, συνδυάζοντας την ψυχολογία με τη λογοτεχνία. Συγγραφικά πρωτοεμφανίστηκε με διήγημά της στο συλλογικό έργο των εκδόσεων iwrite το 2018 με τίτλο “Δράμα, ιστορίες του τόπου μας”. mama. Το πρώτο της βιβλίο, «Ανελκυστήρας» από τις εκδόσεις Αρμός, ψηφίστηκε στα δέκα καλύτερα βιβλία της κατηγορίας του, στο διαγωνισμό κοινού Public 2022. Αγαπά να ακούει και να γράφει ανθρώπινες ιστορίες και μαθαίνει από την κάθε λέξη τους. Γι’ αυτήν τη συνήθειά της ίσως να ευθύνεται η μάνα της, που της έλεγε παραμύθια κάτι καλοκαιριάτικα μεσημέρια. Έτσι, έμαθε ν’ αναζητά την περιπέτεια στις στιγμές και τις λέξεις. Στα βιβλία της συχνά μιλά για το παιδικό κομμάτι του εαυτού μας, που είναι το πιο σοφό και δημιουργικό αλλά και το πιο καταπιεσμένο. Αν τη ρωτήσεις, θα σου πει ότι: “η ζωή είναι γλυκιά και σερβίρεται με καφέ σκέτο”. Περισσότερες πληροφορίες για την συγγραφέα δείτε εδώ

Δείτε παρουσιάσεις βιβλίων εδώ.

Μαμά

Ανελκυστήρας: «Όπως κι η ζωή», σχολίασε η αδερφή της. «Με διαφορετικές γεύσεις σ´ ένα σύνολο. Πικρή σαν το espresso που έχει μέσα το τιραμισού, αλλά να σε ξυπνά από τον εφησυχασμό σου. Μαλακιά σαν τα σαβουαγιάρ στα εύκολά μας και βελούδινη στα όνειρά μας, όπως το τυρί κρέμα ενωμένο με την κρέμα γάλακτος, αν και φαινομενικά αταίριαστα υλικά μεταξύ τους. Το κακάο να περηφανεύεται στην οροφή αλλά και να σου θυμίζει ότι η ζωή θέλει κάτι πάνω απ’ τα όριά σου για να τη γευτείς ολοκληρωτικά»…
Μια μικρή συλλογή από αληθινές ιστορίες είναι το βιβλίο που κρατάς. Κάτι μεταξύ πεζού και ποιητικού λόγου, σαν την καθημερινότητά σου. Με αληθινούς ανθρώπους πρωταγωνιστές σαν εσένα. Κι ο εκδότης τις έδωσε αποτύπωμα. Ιστορίες, που χαράζουν την ψυχή τόσο όσο μπορείς να αντέξεις και μιλούν ή σιωπούν για τις εσωτερικές σου δυνάμεις που δοκιμάζονται καθημερινά στους πολλαπλούς ρόλους σου. Μπερδεύουν το σύγχρονο με το νοσταλγικό, το λυπητερό με το αστείο, οδηγώντας σε μονοπάτια δύσβατα αλλά και παράδρομους που μπορεί να ξέχασες ή να υποτίμησες. Κι αν στο τέλος μένει μια θλίψη και η γλυκόπικρη αίσθηση για τον χρόνο που φεύγει και κρατά κάτι από σένα, σου αφήνουν όμως μια χαραμάδα ελπίδας για ό,τι μπορεί να έρθει…

Μαμά