Ρους αυτογνωσίας

Περιεχόμενα: ΠΡΟΛΕΓΟΜΕΝΑ. ΕΙΣΑΓΩΓΗ. 1. ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΟΚΕΝΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΗ ΘΕΑΣΗ.  Το γνωσιοκεντρικό παράδειγμα στην ελληνική και χριστιανική σκέψη. Νεωτερικότητα και το ανθρωποκεντρικό παράδειγμα. Επιστήμες και όρια. Εκκλησιαστική παράδοση και σύγχρονος πλουραλισμός. Επιστημονικές πλάνες και μετα-επιστημονικότητα. ΤΟ ΜΑΞΙΜΙΑΝΟ ΨΥΧΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΕΣ ΤΟΥ. Το οντολογικό πλαίσιο του ψυχικού οργάνου. Τα τρία συστήματα, «νους, λόγος, αίσθηση», και η θέληση. Η ενοποιητική λειτουργία των τριών ψυχικών συστημάτων. Ανθρωπολογικές, εκκλησιαστικές και επιστημονικές προοπτικές. ΤΟ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ. Ατομικότητα, επιθυμία, ψυχική ενέργεια στην νεωτερική σκέψη. Το ψυχικό όργανο στις ψυχαναλυτικές σχολές. Μία αδρή συνάντηση του γνωσιοκεντρικού και ψυχαναλυτικού μοντέλου. Αιτιολόγηση, θεραπεία και πνευματική διάσταση στην ψυχαναλυτική θεωρία. ΠΡΟΣ ΕΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ΡΟΥ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΤΗΤΟΣ. Προς μία κοινή θέαση της ψυχοπαθολογίας. Η κοινωνική ταυτότητα. Η κοινωνική διάδραση στην ψυχική υγεία και ταυτότητα. Προς μία θεολογική ανθρωπολογία ή αποδοχή της μετα-επιστημονικότητος;.ΕΠΙΛΟΓΟΣ – ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ.

Ο Αρχιμ. Χρυσόστομος-Γρηγόριος Τύμπας αποφοίτησε από την Ιατρική Σχολή του ΑΠΘ, εκπόνησε διδακτορική διατριβή (PhD) στο Κέντρο Ψυχαναλυτικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Έσσεξ Αγγλίας (με αντικείμενο την ψυχική εξέλιξη-εξατομίκευση στον Καρλ Γιούνγκ και τον Μάξιμο Ομολογητή), και συνέχισε με μεταδιδακτορική έρευνα στο Τμήμα Ηθικής και Κοινωνιολογίας της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ. Το συγγραφικό και διδακτικό του έργο επικεντρώνεται στην ψυχολογική εξέλιξη του υποκειμένου μέσα από σύνθεση της χριστιανικής ανθρωπολογίας με τις επιστήμες του ψυχισμού. Διακονεί ως εφημέριος στον Ναό των Αγίων Αναργύρων Λονδίνου και ως σύμβουλος ψυχικής υγείας, ενώ διδάσκει ως επισκέπτης λέκτορας σε πανεπιστημιακά ιδρύματα της ημεδαπής και της αλλοδαπής. Διαβάστε εδώ ” Έφηβοι, άγχος, τραύμα και κοινωνικά δίκτυα”

Στον ρευστό, πολυσύνθετο και περιπετειώδη δρόμο προς την αυτογνωσία παλεύουμε τόσο με τα χαρίσματα του ψυχισμού, όσο και με ατομικές ψυχοπαθολογίες ή συλλογικά συμπλέγματα. Σε ποιο βαθμό το ζητούμενο της αυτοσυνειδησίας, δηλαδή μιας καθαρής ματιάς στα ψυχικά δρώμενα, και της θεραπείας της ψυχής μπορεί να πραγματωθεί στην μετανεωτερική πολυπλοκότητα; Και πόσο η διαμόρφωση της ταυτότητός μας σχετίζεται με αρχετυπικές καταβολές και διαχρονικές κοινωνικές παραμέτρους; Στο βιβλίο Ρους αυτογνωσίας τα ερωτήματα αυτά προσεγγίζονται μέσα από ενδελεχή έρευνα τόσο στην αρχαιοελληνική και χριστιανική θεοκεντρικότητα, όσο και στις ανθρωποκεντρικές ατραπούς της ψυχαναλυτικής σκέψης και της κοινωνικής ψυχολογίας.

rous autognosias