Βογιατζής Ιωάννης

Ο Ιωάννης Βογιατζής γεννήθηκε στα Νέα Πλάγια Χαλκιδικής τον Οκτώβρη του 1964. Αποφοίτησε από τη Θεολογική σχολή του Α.Π.Θ. και μόλις πρόσφατα ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία» του Ανοικτού Πανεπιστημίου της Πάτρας. Υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και εκτός από τη διδασκαλία υλοποιεί και ποικίλες πολιτιστικές και περιβαλλοντικές δράσεις. Συμμετείχε ως εισηγητής στο Πανελλήνιο Συνέδριο της έδρας Ουνέσκο του Α.Π.Θ. (14-16 Δεκεμβρίου 2001) με θέμα της ομιλίας του «Ο Κινηματογράφος και μια σχολική εφημερίδα στην υπηρεσία του Πολιτισμού Ειρήνης». Ίδρυσε στα 2013 στα Σήμαντρα της Χαλκιδικής τη θεατρική ομάδα «ΟνειροΠλόοι» στην οποία συμμετείχαν αρχικά μαθητές και αργότερα και ενήλικες. Συνεχίζει να ανεβάζει θεατρικά έργα του ελληνικού και του διεθνούς ρεπερτορίου. Η πρώτη ποιητική δημιουργία του «Έξοδος» (Πανδώρα, 2006) εμπνέεται από τη ζωγραφική δημιουργία του Μάνου Φαλτάιτς και τον μυθικό κόσμο της Σκύρου. Θα ακολουθήσουν τρεις ακόμη ποιητικές συλλογές: «Πάνω από τις στέγες» (2008), το λεύκωμα με κείμενα ποιητικής πρόζας «Εν Σκύρω τη φιλτάτη» (2009) και οι «Ιστορίες της αϋπνίας» (2014), όλες από τις εκδόσεις Οδός Πανός του ποιητή Γιώργου Χρονά. Η ποίησή του χαιρετίστηκε στα 2006 από την Κική Δημουλά με τα παρακάτω λόγια: ««Υποπτεύομαι ότι αυτά τα ποιήματα τα έγραψε ή σας τα υπαγόρευσε ένας από τους τρεις μάγους. Εκτός κι αν η Σκύρος παράγει μαγεία συν τοις άλλοις. Σας ευχαριστώ γι’ αυτή την έξοχη δασεία στην πλώρη του … ύπνου».

Η Εκκλησία πάει σινεμά: Μέσα από τη συνάντηση και τον διάλογο με τον Κινηματογράφο η Εκκλησία μπορεί και οφείλει να αποκαλύψει και να ερμηνεύσει τη Σάρκωση του Λόγου στο σύγχρονο γίγνεσθαι, να φωτίσει το πρόσωπο του μετανεωτερικού ανθρώπου, και μέσα από την κινηματογραφική αποτύπωση της ιστορικής της επάρκειας και ανεπάρκειας να διεκδικήσει στα νέα πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά και πολυπολισμικά περιβάλλοντα τον επ-αναστατικό και αντισυστημικό λόγο της. Ο Κινηματογράφος μας προσκαλεί να ανακαλύψουμε τον ρυθμό μιας άλλης ζωής, «ἐφεκτικής στὰ θαύματα» που χωράει εντός της όλη την έκταση και την ένταση της ευαγγελικής μαρτυρίας. Τα δημιουργήματα των ποιητών της 7^ης τέχνης σηματοδοτούν ένα πεδίο διαλόγου της Ορθόδοξης Θεολογίας με τον σύγχρονο κόσμο και πολιτισμό. Με τη νεωτερική σκέψη και τον υπαρξιακό αναστοχασμό της μετανεωτερικής ανθρωπότητας. Μάλιστα λειτουργούν και προς μια Θεολογία που απλώνεται σαν μια προσευχή. Και καθώς πλαταίνει και πληθαίνει ως το Πνεύμα της Πεντηκοστής συναντά την κάθε ανθρώπινη ύπαρξη.

Περιεχόμενα: Πρόλογος Εισαγωγή ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α΄ Η συνάντηση κινηματογραφικής εικόνας και χριστιανικής πίστης ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ Ο διάλογος της Ορθόδοξης Θεολογίας και του Κινηματογράφου -Ingmar Bergman: Η σιωπή του Θεού -Η απουσία του Θεού στον Michelangelo Antonioni -Οι περιπτώσεις των ταινιών «Ναζαρέν» και «Λεβιάθαν». Κριτική της Ρωμαιοκαθολικής και της Ορθόδοξης Εκκλησίας -«Ο Παράδεισος είναι μακριά;»: Για μια Θεολογία της Ετερότητας -«Από τον Τόπο στο Τοπίο»: Αναφορά στην ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου -«Νοσταλγία»: Η γεωγραφία της υπέρβασης. Σχόλιο στην ταινία του Αντρέι Ταρκόφσκι -Η έκπτωση του δυτικού πολιτισμού και η ανάδυση της θείας Χάριτος στον Robert Bresson -Ο «Δεκαπενταύγουστος» του Κωνσταντίνου Γιάνναρη: «…κι ακροβατώ από ένα θαύμανα πιαστώ Παναγιά μου» -«Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος»: Από τον «Λόγο» του Carl Dreyer στη «Θυσία» του Αντρέι Ταρκόφσκι Επίλογος

“Τι γυρεύει η αλεπού στο παζάρι; Κείμενα για τον διάλογο της Ορθοδοξίας με την πόλη, την πολιτική και τον πολιτισμό”

vogiatzis ioannis