Γαλάζη Πίτσα (Galazi Pitsa)

galazi pitsa

Η Πίτσα Γαλάζη γεννήθηκε στην Λεμεσό το 1940 και είναι  από τις σημαντικότερες ποιητικές παρουσίες στην Κύπρο. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στην Πάντειο Σχολή, όπου παρακολούθησε επίσης μαθήματα Δικαίου και Δημοσίων Σχέσεων. Συμμετείχε στον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59. Εργάστηκε στο Ρ.Ι.Κ σε προγράμματα πολιτιστικού περιεχομένου και αργότερα ως δημοσιογράφος. Συνεργάστηκε με πολλές εφημερίδες και περιοδικά σε διάφορα φιλολογικά και λογοτεχνικά θέματα. Μετείχε σε πολλές πολιτιστικές οργανώσεις στην Κύπρο και στην Ελλάδα και έδωσε πλούσιο και σημαντικό ποιητικό έργο. Εξέδωσε τις ποιητικές συλλογές «Στιγμές εφηβείας», Φέξης, 1963, «Στα περιθώρια των καιρών», Φέξης, 1968, «Άσπρη πολιτεία», Φέξης, 1969, «Δέντρα και θάλασσα», Φέξης, 1969 (Α’ Κρατικό βραβείο ποίησης του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου, 1969), «Ψηφιδωτό», Κείμενα, 1973, «Η αδελφή του Αλέξανδρου», Κείμενα, 1973, «Υπνοπαιδεία», Εκδόσεις των Φίλων, 1978, «Σηματωροί», Εστία, 1983, «Τα πουλιά του Ευστόλιου και ο έγκλειστος», Αρμός, 1997, «Τα έψιλον της Ελένης», Αρμός 1998, «Οδός Αιμιλίου Χουρμουζίου», Αρμός 2005, «Η Φωνή», Εκδόσεις Αρμός 2017.   Περισσότερες πληροφορίες για την συγγραφέα καθώς και το σύνολο των βιβλίων της που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Αρμός. Δείτε εδώ.    Τα πουλιά του Ευστολίου “H θάλασσα”: Πίτσα Γαλάζη Efstolios’ Birds “The Sea”: Pitsa Galazi.

Η «Οδός Αιμιλίου Χουρμουζίου» αποτελεί ένα οφειλόμενο χρέος στη μνήμη μιας μεγάλης μορφής του Ελληνισμού, του Αιμιλίου Χουρμούζιου. Φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννησή του (1904-2004) και που την χρονιά που μας πέρασε συμπληρώθηκαν τριάντα χρόνια από τον θάνατό του (1973-2003). […] Το να ασχοληθεί όμως κανείς με την τεράστια προσωπικότητα του Αιμίλιου Χουρμούζιου. Όπως εκτείνεται από την λογοτεχνία στην δημοσιογραφία, το θέατρο και την κριτική. Από το δοκίμιο στο φιλοσοφικό και τον πολιτικοκοινωνικό στοχασμό και τη μετάφραση, και που όλα τα υπηρετεί με θαυμαστή αρτιότητα κι από θέση μάχης -πράγμα που φαντάζει εξωπραγματικό κι απίστευτο για την εποχή μας- δεν είναι ούτε απλή ούτε εύκολη υπόθεση. Χρειάζονται κατά τη γνώμη μου ειδικοί σοβαροί μελετητές, για ν’ αξιολογήσουν και να τοποθετήσουν το τεράστιας σημασίας έργο του. Δίνοντας τη θέση που του αξίζει σε κάθε τομέα και στην καθόλου ιστορία της πνευματικής Ελλάδας του 20ού αιώνα… galazi pitsa

Καὶ μή μου ἅπτου

Ἔλεγε ἡ φωνὴ

Θρηνώντας τὸ γλυκύτατό της ἔαρ

Μὴν τὸ ἀγγίσετε ἐσεῖς ποὺ τὸ φιλήσατε

Τὸ σκοτεινὸ ἀνοίγοντας

Στὸ μέτωπό του φρέαρ

Ἀφῆστε νὰ κολλάει ἀνεξίκακο

Τὸ αὐτὶ τῶν ἀλλοφύλων τὸ κομμένο

Μὲ βάγια νὰ περάσει τ’ ἀεράκι του

Ὣς τὴν συκομορέα τοῦ Ζακχαίου

Μὲ τὶς οὐρὲς χελιδονιῶν

Ψαλίδισε τὸν θάνατο

Μὲ χαῖρε ἀπ’ τὶς λαῦρες τὶς ἁγίες

Τὸ σῶμα του ὁ Μαχαιρᾶς τὸ μύρανε

Τῶν ὀρεινῶν τοῦ Εὐαγόρα βαφτιστήρι

Ἔαρ γλυκύ μου, ἔκλαιγε ἡ φωνὴ

Ἀπὸ Ἀλέξανδρο σ’ Ἀλέξανδρο ἁγιασμένο

Τὸ κάλλος σου ἀβασίλευτο

Χαρτὶ καὶ καλαμάρι ἱστορημένο

Μὲ τὰ καρφιὰ στὰ χέρια της

Τραβοῦσε ἀπὸ τὶς ἴνες της

Κι ἔραβε τὸ πλευρὸ τὸ λογχισμένο

Ὅ,τι πονοῦσε κι ἔσφαζε

Ἀλάλητο τὸ κράταγε

Γιὰ νὰ λιπαίνει

Μὲς στὰ δόντια ἀλεσμένο

Σ’ ἄλλη πλευρὰ ἡλιόλουστη

Τὸ νήπιο ποὺ ἑτοίμαζε

Ἔρωτα σ’ ἐπιτάφιο ἀνθισμένο

Καὶ μή μου ἅπτου ὁλόλευκη

Δραπέτευε ἡ φωνὴ

Στοὺς Ἐμμαοὺς νὰ κόψει τὸ ψωμί της

Καὶ στὰ παλιὰ λημέρια της

Νὰ βρεῖ τὴν ἀντοχή της

Γκιώνης τὶς νύχτες ἔκλαιγε

Μὰ ἡ αὐγὴ τὴν εὕρισκε μὲ κυλισμένο λίθο

Νὰ μπαίνει στὰ φυλλώματα

Κι ἀθέατη κι ἀπότακτη

Τοῦ ἄλλου ἔαρος πουλὶ

Νὰ ἑτοιμάζει ἦχο

galazi pitsa