Μόσχοβη Ματίνα

Βαλσαμών: Αγαπητές αναγνώστριες, αγαπητοί αναγνώστες, ένας σοφός έλεγε κάποτε πως ο άνθρωπος είναι ένα όν μυθοδίαιτο, δηλαδή τρέφεται με μύθους, του αρέσει να λέει μύθους, και μυθοποιητικό, δηλαδή αγαπά να φτιάχνει μύθους. Αυτή η παραμυθία δημιουργήθηκε ένα βράδυ που ένα χέρι άγγιξε την πονεμένη κοιλίτσα ενός κοριτσιού και οι πόνοι του σιγά-σιγά υποχώρησαν. Το ευεργετικό αυτό χέρι ανήκε σε ένα αγόρι, που η ομορφιά της ψυχής του δημιούργησε ένα αλφάβητο ευτυχίας. Όταν οι πόνοι του κοριτσιού καταπραΰνθηκαν από το χέρι-βάλσαμο, «θα ήθελες να μου πεις ένα δικό σου παραμύθι;» ρώτησε το κορίτσι. «Μα εσύ τα καταφέρνεις καλύτερα σ’ αυτό», αποκρίθηκε το αγόρι. «Καλά!» είπε το κορίτσι, «το παραμύθι που θα σου πω είναι το δώρο που θα σου χαρίσω για το θεραπευτικό σου άγγιγμα».

Η Ματίνα Μόσχοβη γεννήθηκε στον Πειραιά. Σπούδασε τραγούδι και θέατρο. Συμμετείχε σε συγκρότημα πολιτικού τραγουδιού με εμφανίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στο θέατρο συμμετείχε σε πλήθος παραστάσεων κλασσικού και σύγχρονου ρεπερτορίου. Τα τελευταία χρόνια έχει επικεντρωθεί στην διδασκαλία γραφής και συνανάγνωσης δημιουργώντας το εργαστήριο Εαρπηγών. Από το 2016 συμμετέχει στην ομάδα καθηγητών-συμβούλων του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου, διδάσκοντας δημιουργική γραφή στο  μεταπτυχιακό τμήμα.

Το ποίημα που παρατίθεται (εδώ σε μονοτονικό) προέρχεται από τη συλλογή ποιημάτων της «Εικόνες καταστάσεως θαλάσσης» της Ματίνας Μόσχοβη.

πλύνε τη μοναξιά σου με θολό νερό με δύο κόκκους χώμα με δυο λυγμούς απ’ το παρόν και δύο από το μέλλον κι αν μένει πάλι μοναξιά τότε μισή θα ‘ναι της θάλασσας κι ή άλλη μισή για μένα

Σείω το δέντρο και εισακούομαι ίσως από τον ουρανό

επειδή πάντα οι λέξεις κρύβουν μέσα τους λίγη έρημο άδικου το μικρό θηρίο του άδειου και μισή εξορία παράδεισου γι’ αυτό θα παρα- μείνω ακόμη ανάμεσα σας γιατί εκεί οπού άδει το χάος περνά ό δικός μου ό άνεμος θωπεύει τα χρώματα κι αργά ανασηκώνονται από την άβυσσο

”Εικόνες καταστάσεως θαλάσσης” της Μ.Μόσχοβη

moschovi matina